អតីតប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅតំបន់បុរីកីឡាប្រហែល៦០នាក់ បានធ្វើការតវ៉ានៅសាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញកាលពីម្សិលមិញ ដើម្បីទាមទារឲ្យសាលាដំបូងនេះឆ្លើយតបជាផ្លូវការចំពោះពាក្យបណ្តឹងចំនួនពីរ ដែលប្រជាពលរដ្ឋបានដាក់ប្តឹងក្រុមហ៊ុនផានអីុមិុចពីបទបណ្តេញពួកគាត់ចេញកាលពីដើមឆ្នាំនេះ។
អ្នកស្រី ការ៉ូហូនី តំណាងសហគមន៍បុរីកីឡា បាននិយាយថា ប្រជាពលរដ្ឋមានការខកចិត្តណាស់ ដែលសាលាដំបូងនៅតែមិនទាន់បានឆ្លើយតបចំពោះពាក្យបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីចុះថ្ងៃទី១៣ខែកុម្ភ: ប្តឹងក្រុមហ៊ុនផានអីុមិុចពីបទរំលោភកិច្ចព្រមព្រៀងផ្តល់លំនៅដ្ឋាននៅនឹងកន្លែង ដល់ប្រជាពលរដ្ឋ និងពាក្យបណ្តឹងព្រហ្មទណ្ឌមួយទៀតចុះថ្ងៃទី៦ខែមីនាទាមទារសំណងចំនួន៣៦០.០០០ដុល្លារពីក្រុមហ៊ុននេះ សម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋចំនួន១២០គ្រួសារ ចំពោះការរុះរើផ្ទះសម្បែងរបស់ខ្លួន។
អ្នកស្រីការ៉ូហូនី លើកឡើងថា“ប្រសិនបើយើងមិនទទួលបានចម្លើយឆាប់ៗនេះទេនោះ យើងនឹងធ្វើការតវ៉ាទូទាំងរាជធានីភ្នំពេញតែម្តង។យើងស៊ូស្លាប់ជាជាងបណ្តោយឲ្យក្រុមហ៊ុននេះលួចប្លន់ផ្ទះរបស់យើង”។ លោកចាន់សុជាតិមេធាវីមកពីមជ្ឈមណ្ឌលអប់រំច្បាប់សម្រាប់សហគមន៍ ដែលតំណាងឲ្យប្រជាពលរដ្ឋនៅសហគមន៍បុរីកីឡានេះ បានមានប្រសាសន៍ថាសាលាដំបូងមានពេល៣០ថ្ងៃដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងពាក្យបណ្តឹងណាមួយ ហើយតាមផ្លូវច្បាប់មិនតម្រូវឲ្យចេញលិខិតឆ្លើយតបទេ គឺរហូតទាល់តែដល់ថ្ងៃច័ន្ទ។
ប្រជាពលរដ្ឋសហគមន៍បុរីកីឡាម្នាក់ឈ្មោះ ជុំង៉ាន់ បាននិយាយថា អ្នកស្រីនឹងចូលរួមជាមួយអ្នកតំណាងសហគមន៍ចំនួនប្រាំមួយនាក់ទៀត ដែលត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យមកជួបជាមួយលោកសោម សុវណ្ណ អភិបាលខណ្ឌ៧មករា និងលោកស្រី ស៊ុយ សុផានប្រធានក្រុមហ៊ុនផានអីុមិុចនៅថ្ងៃនេះ ដើម្បីចរចារកវិធីដោះស្រាយវិវាទដែលកំពុងអូសបន្លាយនេះ។
ប្រជាពលរដ្ឋជាង៣០០នាក់ត្រូវបានបណ្តេញចេញពីលំនៅដ្ឋាន ហើយផ្ទះសម្បែងរបស់ខ្លួនត្រូវបានបំផ្លាញចោល បន្ទាប់ពីមានការប្រឈមមុខដាក់គ្នាដ៏ហិង្សាមួយកាលពីថ្ងៃទី៣ខែមករាជាមួយកងកម្លាំងនគរបាល ដែលត្រូវក្រុមអ្នកនយោបាយមកពីគណបក្សប្រឆាំង និងបណ្តាអង្គការសិទ្ធិមនុស្សថ្កោលទោសថា ជាការរំលោភសិទ្ធិមនុស្សធ្ងន់ធ្ងរ។
ប៉ុន្តែសាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញបានចេញសេចក្តីថ្លែងការណ៍មួយតាមគេហទំព័ររបស់ខ្លួនកាលពីថ្ងៃអាទិត្យ ដោយអះអាងថា អាជ្ញាធរបានចាត់វិធានការយា៉ងប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះប្រជាពលរដ្ឋដែលត្រូវបានបណ្តេញចេញ។
សាលារាជធានីភ្នំពេញបានលើកឡើងថាប្រជាពលរដ្ឋដែលត្រូវបានបណ្តេញចេញទាំងនេះត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះស្ថានភាពលំបាករបស់ខ្លួនដោយខ្លួនឯង ព្រោះពួកគាត់បានផ្លាស់មករស់នៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ ក្រោយសម័យខ្មែរក្រហម ហើយ “បងប្អូនប្រជាជនក្រីក្រជាងគេបំផុតក្នុងចំណោមអ្នកក្រីក្រ បាននាំគ្នារស់នៅក្នុងទីចង្អៀត តំបន់គ្មានភ្លើងនិងតំបន់កខ្វក់”៕
ប្រែសម្រួលដោយ តែម សុខុម