ស្ត្រីចំនួន១៣រូប ដែលសាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញ បានសម្រេចផ្ដន្ទាទោសឲ្យជាប់ពន្ធនាគារកាលពីខែមុន ពីបទតវា៉ចំពោះការបណ្ដេញចេញពីបឹងកក់នោះ បានចូលខ្លួនមកសាលាឧទ្ធរណ៍កាលពីម្សិលមិញ ដើម្បីជំទាស់នឹងលទ្ធភាពនៃការជាប់ពន្ធនាគាររយៈពេលយូររបស់ខ្លួន។
បន្ទាប់ពីសវនាការជំនុំជម្រះរយៈពេលប្រាំម៉ោង ពួកគេបានចេញពីសាលាឧទ្ធរណ៍ដោយមានការសន្យានឹងដោះលែងពួកគេឲ្យមានសេរីភាពវិញ។ ក្នុងសេចក្ដីសម្រេច ដែលធ្វើឲ្យអ្នកសង្កេតការណ៍ជាច្រើនរីករាយ និងខ្លះខកចិត្តចំពោះវិធានការស្មើភាពនេះ។ ចៅក្រមសាលាឧទ្ធរណ៍បានតម្កល់សាលក្រមរកឃើញពិរុទ្ធភាព និងការផ្ដន្ទាទោសពីមុនរបស់សាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញប៉ុន្ដែ ក្រោយមកបានសម្រាលទោសដាក់ពន្ធនាគារត្រឹម៣៦ថ្ងៃវិញ ដែលពួកគេបានជាប់ក្នុងពន្ធនាគាររួចហើយនោះ ដោយសម្រេចដោះលែងស្ត្រី១៣នាក់នេះតែម្តង។
លោក សេង ស៊ីវុត្ថា ប្រធានក្រុមប្រឹក្សាជំនុំជម្រះ បានថ្លែងថា តុលាការបានសម្រេចដោះលែងស្ត្រីទាំងនេះ ពីព្រោះពួកគេជាម្ដាយ និងមិនបានរៀនសូត្រជ្រៅជ្រះ។ លោកចៅក្រមស៊ីវុត្ថា បន្ថែមថា“ ព្រោះតែចុងចោទទាំងនេះជាស្ត្រី ដែលរៀនសូត្របានតិចតួច ហើយពួកគាត់មានកូន ដូច្នេះចៅក្រមបានពិចារណាទោសឡើងវិញ…ទោសនេះ តម្រូវឲ្យកែប្រែឲ្យជាប់ពន្ធនាគាររយៈពេលមួយខែ បីថ្ងៃ។ តុលាការនឹងបញ្ជូនសាលក្រមទៅពន្ធនាគារព្រៃស ថ្ងៃនេះដើម្បីឲ្យដោះលែងពួកគាត់”។
ស្ត្រីទាំង១៣រូប ដែលបានឡើងតុលាការដោយដៃជាប់ខ្នោះ បានស្វាគមន៍សេចក្ដីសម្រេចនេះដោយញញឹមទាំងទឹកភ្នែក។ អ្នកស្រីហេងមុំដែលជាចុងចោទម្នាក់ក្នុងចំណោមចុងចោទជាច្រើន ខណៈដែលមន្ត្រីពន្ធនាគារបាននាំខ្លួនស្ត្រីទាំងនេះចេញពីតុលាការភ្លាម រួចចូលទៅក្នុងរថយន្ដពន្ធនាគារមួយគ្រឿងកំពុងតែរង់ចាំជាស្រេចនោះបានមានប្រសាសន៍ថា “ ខ្ញុំសូមអរគុណសាលាឧទ្ធរណ៍ ដែលបានផ្ដល់យុត្តិធម៌”។
បន្ទាប់ពីរៀបចំសំណុំរឿងរួច ស្ត្រីទាំងនេះត្រូវបានដោះលែងពីពន្ធនាគារនៅម៉ោង៧និង៣០នាទីយប់។នៅក្រៅសាលាឧទ្ធរណ៍ នគរបាលបានដាក់របាំងរាំងផ្លូវនៅភាគខាងជើង និងខាងត្បូងបរិវេណតុលាការនៅត្រង់កែងមហាវិថីព្រះសុធារសនិងមហាវិថីព្រះស៊ីសុវត្ថិដើម្បីការពារមិនឲ្យមានការប្រមូលផ្ដុំគ្នានៅជិតតុលាការ។
មើលពីចម្ងាយគេអាចឃើញក្រុមអ្នកតវា៉នៅឯក្លឹបអ្នកកាសែតបរទេស (CFFF)។ ប៉ុន្ដែ អ្វីដែលបានចាប់់ផ្ដើមខណៈពេលបាតុកម្មដ៏ឈូឆរ និងការប្រវាយប្រតប់គ្នា ដោយអំពើហិង្សាជាមួយនគរបាល នៅពេលនោះ បានក្លាយទៅជាភាពសប្បាយរីករាយនៅតាមដងផ្លូវ នៅពេលដែលក្រុមមនុស្សទាំងនេះ បានទទួលដំណឹងថា ស្ត្រីទាំង១៣រូបនឹងត្រូវដោះលែង។
អ្នកស្រី យ៉ង បុប្ផា ដែលកំពុងតែរាំ ជាមួយអ្នកតវ៉ាប្រមាណ២០០នាក់ មានប្រសាសន៍ថា “យើងរំភើបណាស់។ យើងបានទទួលយុត្តិធម៌ដូច្នេះ ការតស៊ូរបស់យើងជោគជ័យហើយ”។ ក៏ប៉ុន្ដែបុគ្គលិកផ្នែកសិទ្ធិមនុស្ស ដែលបានចូលរួមជាមួយក្រុមមនុស្សជាច្រើននៅខាងក្នុងបន្ទប់សវនាការដ៏តូចចង្អៀតនេះ បានរិះគន់តុលាការនេះថា មិនបានលុបចោលការផ្តន្ទាទោសពីដើមមក។
លោកស្រី ពុង ឈីវកេក ប្រធានអង្គការសិទ្ធិមនុស្សលីកាដូ បានហៅសវនាការឧទ្ធរណ៍នេះថាជា “ការចំអកនៃយុត្តិធម៌”។ លោកស្រីមានប្រសាសន៍ថា “ពិតមែនហើយ ស្រ្តីទាំងនោះត្រូវបានដោះលែងនៅថ្ងៃេនះ ដូច្នេះវាមានសារៈសំខាន់សម្រាប់ពួកគេ”។ លោកស្រី ឈីវកេកបានបន្តទៀតថា “ខ្ញុំចង់ឃើញតុលាការលើកលែងការចោទប្រកាន់ ពីព្រោះពួកគេមិនបានធ្វើអ្វីខុសទេ”។
លោកស្រីបានលើកឡើងក្នុងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍មួយថា “សេចក្ដីសម្រេចនៅថ្ងៃនេះមិនបានលើកឡើងអំពីភាពមិនប្រក្រតីក្នុងការផ្តន្ទាទោសយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ និងកង្វះខាតភស្ដុតាងដើម្បីដាក់បន្ទុកលើការចោទប្រកាន់ស្ត្រីទាំងនេះឡើយ”។ លោកស្រីបានបន្ថែមថា “ការផ្ដល់ផលប្រយោជន៍ ទំនងជាមានការពាក់ព័ន្ធក្នុងរឿងក្ដីនេះតាំងពីថ្ងៃទី១ម៉្លេះ ជាពិសេសពាក់ព័ន្ធក្នុងរឿងក្ដីដីធ្លីតែម្តង។ការខ្វះឯករាជភាពរបស់តុលាការនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ត្រូវបានគេដឹងជាទូទៅ ជាពិសេសក្នុងរឿងក្ដីពាក់ព័ន្ធនឹងផលប្រយោជន៍របស់អ្នកមានអំណាច”។
សាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញ បានផ្ដន្ទាទោសស្ត្រីទាំង១៣រូបនេះពីបទកាន់កាប់ដីរដ្ឋដោយខុសច្បាប់ និងពីបទធ្វើការបះបោរមួយ កាលពីថ្ងៃទី២៤ ខែឧសភា ក្នុងការកាត់ក្ដីដ៏លឿនបំផុត ដែលជាទូទៅត្រូវបានថ្កោលទោសថា មិនបានអនុវត្តតាមនីតិវិធីជាមូលដ្ឋានសម្រាប់ការជម្រះទោស។ បន្ទាប់ពីបានចោទប្រកាន់ស្ត្រីទាំងនេះនៅព្រឹកនោះ តុលាការបានបដិសេធមិនទុកពេលឲ្យមេធាវីការពារក្ដី ដើម្បីបានពិនិត្យភស្ដុតាង ឬកោះហៅសាក្សីឡើយ។
ស្ត្រីទាំង១៣រូបនេះ ត្រូវបានចាប់ខ្លួនរយៈពេលពីរថ្ងៃក្រោយ ខណៈដែលមានការតវ៉ាដោយសន្ដិវិធីប្រឆាំងនឹងការបណ្ដេញប្រជាពលរដ្ឋជាង៣.០០០គ្រួសារ របស់រដ្ឋាភិបាល ដើម្បីទុកផ្លូវឲ្យគម្រោងអចលនទ្រព្យរបស់លោក ឡៅ ម៉េងឃិន សមាជិកព្រឹទ្ធសភាមកពីគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា។ ក្រុមមេធាវីរបស់សាលារាជធានីភ្នំពេញ បានវែកញែកថា ស្ត្រីទាំងនេះមានកាន់ដំបង និងពូថៅ ដើម្បីប្រើជាអាវុធ ដែលការអះអាងនេះត្រូវស្ត្រី និងមេធាវីរបស់ពួកគេបដិសេធ។
អ្នកយកព័ត៌មាននៅឯទីកន្លែងកើតហេតុ ដែលស្ត្រីទាំងនេះត្រូវបានចាប់ខ្លួន ក៏មិនបាន ឃើញភស្ដុតាងណាមួយអាចបញ្ជាក់ថា ពួកគេមានអាវុធនោះដែរ។
លោកយ៉េងវីរៈប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលអប់រំច្បាប់សម្រាប់សហគមន៍ បានហៅសេចក្ដីសម្រេចរបស់សាលាឧទ្ធរណ៍ថា មាន “យុត្តិធម៌ខ្លះដែរ”។លោកថ្លែងថា “ប្រសិននិយាយអំពីយុត្តិធម៌វិញ វាមិនមែនជាយុត្តិធម៌សម្រាប់ពួកគេទេ។ ពួកគេនៅតែមានបញ្ហាជាមួយនឹងលិខិតថ្កោលទោសរបស់ខ្លួនដដែលហើយពួកគេនៅតែមានបញ្ហាជាមួយនឹងដីរបស់ខ្លួនតទៀត”។ ក្នុងការតម្កល់សាលក្រមផ្តន្ទាទោសសាលាឧទ្ធរណ៍មិនបានដោះស្រាយវិវាទដីធ្លីតាមរយៈរឿងក្ដីនេះឡើយ។
អង្គការក្រៅរដា្ឋភិបាល បានលើកឡើងក្នុងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍រួមមួយថា“សហគមន៍បឹងកក់ ពេលនេះគឺកន្លែងមួយ ដែលនៅតែមិនអាចដោះស្រាយបញ្ហាបាន”។
អង្គការនេះបានលើកឡើងទៀតថា“ប្រជាពលរដ្ឋជាច្រើនគ្រួសារនៅតែមិនទាន់ទទួលបានប័ណ្ណកម្មសិទ្ធិដីធ្លី ហើយដី១២,៤ហិកតាដែលសន្យាផ្ដល់ឲ្យគ្រួសារដែលនៅសេសសល់នោះ នៅមិនទាន់កំណត់ព្រំសីមានៅឡើយទេ។ ខណៈដែលគ្រួសាររបស់ស្ត្រីទាំងនេះរីករាយក្នុងការជួបជុំគ្នាឡើងវិញជាមួយអ្នកជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្លួននោះ ការតស៊ូរបស់សហគមន៍នេះ ដើម្បីដី និងសិទ្ធិរបស់ខ្លួននឹងនៅតែបន្ដ”។
លោក វីរៈ បានថ្លែងថា ការតវ៉ានៅបឹងកក់នឹងនៅតែបន្ដ រហូតដល់មានការផ្លាស់ប្ដូរ។ លោកបានថ្លែងថា “ ប្រសិនបើមន្ត្រីរដ្ឋាភិបាលមិនព្រមដោះស្រាយបញ្ហានេះទេប្រជាពលរដ្ឋនៅតែបន្ដតវ៉ា”។ លោកបានថ្លែងថា “ ប្រជាពលរដ្ឋតវា៉ ពីព្រោះពួកគេកំពុងជួបភាពអយុត្តិធម៌។ ដីរបស់ពួកគេត្រូវបានគេរឹបអូសយកដោយបំពាន ប៉ុន្ដែ ប្រព័ន្ធ [យុត្តិធម៌] នេះមិនបង្ហាញដូច្នោះទេ។ ដូច្នេះ ប្រជាពលរដ្ឋនៅតែព្យាយាមស្វែងរកយុត្តិធម៌តាមគ្រប់វិធីទាំងអស់”។
បន្ទាប់ពីចេញពីពន្ធនាគារ អ្នកស្រីធូដាវីដែលជាអ្នកតវ៉ានៅបឹងកក់បានប្ដេជ្ញាបន្ដការតវ៉ាទៀត។ អ្នកស្រីបានលើកឡើងថា “យើងនឹងនៅតែតវ៉ា ប្រសិនបើពួកគេមិនដោយស្រាយបញ្ហាឲ្យអ្នកភូមិទេនោះ”៕
(រាយការណ៍បន្ថែមដោយឃីសុវុឌ្ឍី)
ប្រែសម្រួលដោយ ចេវប៊ុននី