ក្រុមហ៊ុនរោងចក្រកាត់ដេរក្នុងប្រទេសកម្ពុជា កាលពីម្សិលមិញ យល់ព្រមដំឡើងប្រាក់ខែដល់កម្មកររោងចក្រកាត់ដេរចំនួនប្រាំពីរដុល្លារទៀតក្នុងមួយខែ ដោយផ្តល់ប្រាក់ឧបត្ថម្ភបន្ថែមសម្រាប់ការធ្វើដំណើរ និងការស្នាក់នៅ ធ្វើឲ្យប្រាក់ខែអប្បបរមាឡើងដល់ទៅ៧៣ដុល្លារក្នុងមួយខែ។
ការដំឡើងនេះ បានកើតឡើងនៅពេលមានកូដកម្ម ដែលធ្វើឡើងក្នុងប្រទេសនេះកំពុងតែកើនឡើង និងស្របពេលបាតុកម្មសន្តិវិធីរបស់កម្មករដើម្បីសម្តែងនូវការព្រួយបារម្ភរបស់ខ្លួន ដោយសារតែប្រាក់ខែតិចនិងលក្ខខណ្ឌការងារមិនល្អ កំពុងក្លាយទៅជាអំពើហិង្សា។បច្ចុប្បន្ននេះកម្មករទទួលបានប្រាក់ខែអប្បបរមាត្រឹមតែ៦១ដុល្លារក្នុងមួយខែប៉ុណ្ណោះ ហើយក្នុងខែវិច្ឆិកាត្រូវបានភាគីរោងចក្រយល់ព្រមដំឡើងប្រាក់ខែប្រាំដុល្លារទៀតក្នុងមួយខែ សម្រាប់ចំណាយលើផ្នែកថែទាំសុខភាព។
លោក ណាង សុធី ប្រធានក្រុមប្រឹក្សាពិគ្រោះយោបល់ការងារបានថ្លែងថានៅឯកិច្ចប្រជុំមួយរវាងថៅកែរោងចក្រ ជាមួយមន្ត្រីរដ្ឋាភិបាល និងតំណាងសហជីព នៅឯក្រសួងការងារ កាលពីម្សិលមិញ មានការយល់ព្រមបន្ថែមប្រាំពីរដុល្លារទៀតក្នុងមួយខែពីលើប្រាក់ខែសម្រាប់ការចំណាយទៅលើការស្នាក់នៅនិងការធ្វើដំណើរ។
លោកបានបន្ថែមថា មន្ត្រីនៅឯកិច្ចប្រជុំនេះក៏បានព្រមព្រៀងបន្ថែមបីដុល្លារទៅនឹងប្រាក់បន្ថែមប្រាំពីរដុល្លារ ដែលកម្មករទទួលបានជាប្រាក់រង្វាន់ទៀងទាត់សម្រាប់លើកទឹកចិត្តការងារប្រចាំខែ។ លោក សុធី បានថ្លែងនៅក្រៅកិច្ចប្រជុំថា “យើងបានព្រមព្រៀងផ្តល់ឲ្យកម្មករនូវប្រាក់សរុប១០ដុល្លារ ថែមលើប្រាក់បន្ថែមទៀងទាត់ និងប្រាំពីរដុល្លារសម្រាប់ថ្លៃធ្វើដំណើរឬថ្លៃស្នាក់នៅ។ យើងបារម្ភណាស់អំពីកូដកម្មដែលកាន់តែកើនឡើង”។
យោងតាមតួលេខពីអង្គការពលកម្មអន្ដរជាតិ បានឲ្យដឹងថាជាសរុបកម្មករចំនួន៣៦.០៥៣នាក់ ឬ១០ភាគរយនៃកម្លាំងពលកម្មក្នុងវិស័យឧស្សាហកម្មកាត់ដេរទំាងមូលបានចូលរួមធ្វើកូដកម្មចំនួន២៧លើក ចាប់តាំងពីខែវិច្ឆិកា ដល់ខែមេសា ដែលកើនឡើងពីរដង បើប្រៀបធៀបរយៈពេលដូចគ្នាកាលពីឆ្នាំមុន។ កូដកម្មភាគច្រើនក្នុងចំណោមនោះកើតឡើងនៅតាមរោងចក្រផ្គត់ផ្គង់សម្លៀកបំពាក់ឲ្យក្រុមហ៊ុនសំខាន់ៗ នៅសហរដ្ឋអាមេរិក និងអឺរ៉ុប ដូចជា H&M Gap និង Levi Strauss។
លោក វង សូត រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងការងារ ដែលធ្វើជាអធិបតីនៅក្នុងកិច្ចប្រជុំនេះ បានលើកឡើងក្នុងបទសម្ភាសមួយថា“ចាប់តាំងពីយើងបានពិភាក្សាអំពីប្រាក់ខែមិនគ្រប់គ្រាន់របស់ពួកគេ សម្រាប់ឆ្លើយតបតាមតម្រូវការនោះ នេះជាការព្រមព្រៀងដ៏ល្អមួយ ព្រោះកន្លងមកខ្ញុំគិតថា ការតវ៉ានេះទាក់ទងនឹងថ្លៃធ្វើដំណើរ និងថ្លៃស្នាក់នៅ”។
ហេតុផលមួយចំណែកទៀត ដែលកូដកម្មបានកើនឡើង គឺដោយសារតែការខកខានរបស់សហជីព និងរោងចក្រកាត់ដេរមិនបានបន្តអនុស្សរណៈនៃការយោគយល់ ដែលដាក់កំណត់ទៅលើសកម្មភាពកូដកម្ម ដែលបានផុតកំណត់ក្នុងខែកញ្ញា។ ក្នុងអនុស្សរណៈនៃការយោគយល់នេះ បានចែងថា សេចក្ដីសម្រេចទាំងអស់ របស់ក្រុមប្រឹក្សាអាជ្ញាកណ្ដាល ដែលជាស្ថាប័នឯករាជ្យមួយ សម្រាប់ដោះស្រាយវិវាទការងារ ត្រូវតែមានសុពលភាព។
ដើម្បីជៀសវាងកុំឲ្យមានកូដកម្មច្រើនពេកនាពេលអនាគត លោក សុធី បានមានប្រសាសន៍ថា សមាគមរោងចក្រកាត់ដេរនៅប្រទេសកម្ពុជា កំពុងតែពិចារណាអំពីប្រាក់រង្វាន់បន្ថែមសម្រាប់កម្មករ ប្រសិនបើពួកគេធ្វើតាមនីតិវិធីច្បាប់នៃការចរចាជាមួយប្រធានរោងចក្រ និងងាកទៅរកក្រុមប្រឹក្សាអាជ្ញាកណ្ដាលមុនពេលធ្វើកូដកម្ម។ លោកបានបន្តថា “ម្ចាស់រោងចក្រនឹងពិចារណាប្រាក់រង្វាន់ពិសេសផ្ដល់ឲ្យកម្មករ ដែលមិនចូលរួមធ្វើកូដកម្មខុសច្បាប់”។
ដើមឡើយ សមាគមរោងចក្រកាត់ដេរនៅប្រទេសកម្ពុជា បានផ្ដល់ប្រាក់បន្ថែមប្រាំមួយដុល្លារ ក្នុងមួយខែសម្រាប់ថ្លៃធ្វើដំណើរ និងថ្លៃស្នាក់នៅកាលពីសប្ដាហ៍មុន។ ក៏ប៉ុន្ដែ សហជីពបានទាមទារឲ្យពួកគេទទួលបានយ៉ាងតិច១០ដុល្លារ។ខណៈដែលប្រាក់ខែរបស់កម្មករកាត់ដេរត្រូវបានដំឡើងបន្តិចម្តងៗ ក៏ពួកគេនៅតែជួបការខ្វះខាតដែលសហជីពនិយាយថា កម្មករត្រូវការចំណាយទៅលើជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។
លោក អាត់ ធន់ ប្រធានសម្ពន្ធសហជីពប្រជាធិបតេយ្យកម្មករកាត់ដេរកម្ពុជា បានថ្លែងថាលោកមិនពេញចិត្តចំពោះការបន្ថែមប្រាំពីរដុល្លារទេប៉ុន្ដែបានសរសើរឆន្ទៈរបស់ GMAC ក្នុងការចរចាអំពីប្រាក់រង្វាន់ពិសេសបន្ថែម ប្រសិនបើមិនមានកូដកម្មខុសច្បាប់នោះ។ លោកបានថ្លែងថា “ខ្ញុំប្ដេជ្ញាមិនចូលរួមជាមួយសហជីពផ្សេងទៀតដើម្បីធ្វើកូដកម្មទូទាំងប្រទេសទេ ព្រោះកិច្ចប្រជុំរបស់ភាគីទាំងបី [តំណាងសហជីព មន្ត្រីរដ្ឋាភិបាល និងមន្ត្រី GMAC ] បានព្រមព្រៀងបន្ដការងារដើម្បីផលប្រយោជន៍របស់កម្មករ”។
លោកសំដៅដល់កូដកម្មទូទាំងប្រទេស ដែលលោក ជា មុនី ប្រធានសហជីពសេរីកម្មករ (FTU)លើកឡើងថា ពួកគេនឹងធ្វើប្រសិនក្រុមប្រឹក្សាពិគ្រោះយោបល់ការងារមិនព្រមព្រៀងតាមការទាមទាររបស់លោកស្នើសុំប្រាក់បន្ថែម១៥ដុល្លារ សម្រាប់ថ្លៃធ្វើដំណើរ និងឈ្នួលផ្ទះទេនោះ។ លោក ជា មុនី បានបដិសេធមិនធ្វើអត្ថាធិប្បាយ កាលពីម្សិលមិញ។
លោកគង់សាងអនុប្រធាន GMAC បានថ្លែងថាពួកគេនឹងព្យាយាមបញ្ចុះបញ្ចូល FTU កុំឲ្យធ្វើកូដកម្ម។ លោកបានថ្លែងថា“ [កូដកម្មទូទាំងប្រទេស] មិនល្អសម្រាប់ប្រទេសទាំងមូលនោះទេ។ វាមិនល្អសម្រាប់កម្មករទេហើយវាក៏មិនល្អសម្រាប់រោងចក្រដែរ។យើងត្រូវពិចារណាចំពោះរោងចក្រតូចៗនៅពេលដែលយើងពិភាក្សាអំពីការទាមទារទាំងនេះ។ រោងចក្រតូចៗត្រូវបិទទ្វារមុនគេ ប្រសិនបើវាខ្ពស់ពេក”។
តាមពិត អ្នកបង្កើតគោលនយោបាយមានការប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះការមិនដំឡើងប្រាក់ខែខ្ពស់ពេកទេ ព្រោះរោងចក្រអាចដើរចេញទៅបើកនៅប្រទេសផ្សេងទៀត។ដូចគ្នានេះដែរកូដកម្មច្រើននៅក្នុងប្រទេសនេះក៏អាចធ្វើឲ្យពួកគេបិទទ្វារដើរចេញផងដែរ។លោក សាងបានថ្លែងថា“រោងចក្រក៏មិនចង់ឲ្យមានចលាចលដែរ ហើយយើងក៏មិនចង់ឲ្យអ្នកទិញទៅប្រទេសផ្សេងដែរ ហើយវាអាចនឹងកើតឡើង ប្រសិនបើនៅតែបន្ដធ្វើកូដកម្មទៀតនោះ។ យើងមិនចង់ឲ្យសហជីពបង្កបញ្ហានោះទេ។ យើងចង់ឲ្យពួកគេចរចាជាមួយក្រុមប្រឹក្សាពិគ្រោះយោបល់ការងារ ហើយយើងនឹងព្យាយាមស្វែងរកដំណោះស្រាយសមហេតុសមផល។
លោក ដេវ វ៉េល (Dave Welsh) នាយកមជ្ឈមណ្ឌលអាមេរិកាំង សម្រាប់សាមគ្គីការងារបានសរសើរសេចក្ដីសម្រេចតម្លើងប្រាក់ខែនេះ ប៉ុន្ដែ លោកបានលើកឡើងថានៅមានតម្រូវការថែមទៀត។លោកថ្លែងថា “សេចក្តីថ្លៃថ្នូរនៃជីវភាពរស់នៅរបស់កម្មករ គឺជាការសំខាន់ណាស់ហើយត្រូវផ្តល់ប្រាក់ខែអប្បរមាឲ្យពួកគេឲ្យបានជាប់លាប់៕
ប្រែសម្រួលដោយចេវប៊ុននី