កាលពីម្សិលមិញអ្នកភូមិទាំងក្រុមៗបានធ្វើដំណើរទៅស្រុកបាកានខេត្តពោធិ៍សាត់ដើម្បីមើលឈើមួយកំណាត់ធំ ដែលគេជឿថា មានបារមីអាចនាំមកនូវសំណាងល្អនិងអាចព្យាបាលជំងឺបាន។
អ្នកភូមិជាង៣.០០០នាក់បានមកកាន់កន្លែងនេះចាប់តាំងពីថ្ងៃទី១៥ខែកក្កដាមកបន្ទាប់ពីកំណាត់ឈើមួយដើមប្រវែង១៣ម៉ែត្រត្រូវបានគេគាស់យកចេញពីបាតស្រះមួយដែលទើបជីកនៅពេលថ្មីៗនេះ ។ តាំងពីថ្ងៃគាស់ចេញមក កំណាត់ឈើនោះត្រូវបានគេជឿថា មានបារមីគ្រប់យ៉ាងចាប់ពីបារមីព្យាបាលជំងឺរហូតដល់ការផ្តល់ជាលាភសក្ការៈ។
អ្នកភូមិយកម្សៅទៅលាបលើកំណាត់ឈើនោះដោយសង្ឃឹមថា នឹងបានលេខឆ្នោត។ ពួកគេនាំគ្នាផឹកទឹកស្រះ និងយកដីភក់នៅជិតឈើនោះមកលាបខ្លួនទៀតផង។ លោក ហ៊ុន នៅ ប្រធានភូមិព្រៃយាង ឃំុអូរតាប៉ោង ស្រុកបាកានខេត្តពោធិ៍សាត់ បានមានប្រសាសន៍ទាំងអស់សំណើចថា “ មនុស្សនៅតែនាំគ្នាមក”។
លោកបន្ថែមថា អ្នកភូមិប្រហែល១៥០នាក់ទៀតបានមកកន្លែងនេះកាលពីម្សិលមិញ គឺសុទ្ធតែមកពីទីឆ្ងាយៗ ដូចជាភ្នំពេញតាកែវ និងប៉ោយប៉ែតជាដើម។ លោកមានប្រសាសន៍ថា “ មនុស្សទាំងនេះបានឮថា កំណាត់ឈើនេះចេះនិយាយ។
អ្នកខ្លះថែមទាំងបានឮថា ឈើនេះត្រូវបានគេគាស់មកទាំងស្លឹកខៀវស្រងាត់ទៀតផង។ ខ្ញុំកំពុងតែឆ្ងល់ថា ហេតុអី្វបានជាមនុស្សទាំងនេះជឿបែបនេះ”។ អ្នកជំនាញនិយាយថា ទស្សនបែបនេះកើតចេញពីជំនឿខាងព្រលឹងដែលមានក្នុងសង្គមខ្មែរតាំងពីមុនពុទ្ធសាសនាចូលមកម្លេ៉ះ។
លោក ដោក ណារិន រដ្ឋលេខាធិការក្រសួងធម្មការនិងសាសនាបានមានប្រសាសន៍ថាតាមប្រវត្តិសាស្រ្ត ប្រជាជនខ្មែរមានជំនឿបារមីកើេតចេញពីវត្ថុធម្មតា។
លោកមានប្រសាសន៍ថា “ មនុស្សមានជំនឿបែបនេះពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់។នេះមិនមែនជាជំនឿតាមបែបពុទ្ធសាសនាទេ ប៉ុន្តែជាជំនឿតាមបែបព្រហ្មញ្ញសាសនា។ មនុស្សចេះតែជឿតៗគ្នា”។ ប៉ុន្តែ មានពាក្យអាចាមអារា៉ាមថា មនុស្សដែលបានមកគោរពកំណាត់ឈើនេះបានឈ្នះឆ្នោត ហើយធ្វើឲ្យមនុស្សមានចំណាប់អារម្មណ៍កាន់តែខ្លាំងមកលើកំណាត់ឈើនេះ។ អ្នកដែលស្វែងរកជំនួយពីកំណាត់ឈើនេះមិនអាចបញ្ចុះបញ្ចូលដោយសារការប្រកាសថា ឈើនេះគ្មានបារមីនោះទេ។
លោក ភោគ សាវុធ ប្រធានមន្ទីរធម្មការនិងសាសនាខេត្តពោធិ៍សាត់មានប្រសាសន៍ថា“ខ្ញុំព្យាយាមប្រាប់មនុស្សទាំងនោះថា កំណាត់ឈើនេះគ្មានបារមីអ្វីទេ ប៉ុន្តែពួកគេ មិនជឿខ្ញុំទេ។គេនៅតែជឿលើឈើនោះ។ ខ្ញុំមិនអាចរារាំងពួកគេបានទេ”។ កាលពីដើមឆ្នាំនេះ យុថ្កាមួយដែលបានស្ទូចចេញពីបាតទន្លេមេគង្គនៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញបានក្លាយជាវត្ថុសម្រាប់គោរពបូជាភ្លាមៗបន្ទាប់ពីអ្នកភូមិចាប់ផ្ដើមនិយាយថាយុថ្កានេះមានបារមី។ មនុស្សប្រមាណ២០០នាក់ក្នុងមួយថ្ងៃបានធ្វើដំណើរទៅវត្តប្រជំុសាគរក្នុងខណ្ឌឫស្សីកែវរាជធានីភ្នំពេញ ព្រោះគេបានយកយុថ្កាទម្ងន់ពីរតោននេះទៅទុកនៅទីនោះ ហើយពួកគេបានអុជទៀនធូប យកផ្កាភ្ញី ផ្លែឈើ និងម្ហូបអាហារទៅ
ដាក់សែននៅទីនោះទៀតផង៕
ប្រែសម្រួលដោយ ហម សុផាណ្ណា