យោងតាមរបាយការណ៍ថ្មីមួយបានឲ្យដឹងថា ការកេងប្រវ័ញ្ចលើកុមារនៅក្នុងឧស្សាហកម្មផ្លូវភេទក្នុងប្រទេសកម្ពុជា បានធ្លាក់ចុះគួរឲ្យកត់សម្គាល់ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៩០ ដោយសារតែការអនុវត្តច្បាប់មានភាពល្អប្រសើរ ប៉ុន្ដែ ការរំលោភបំពានផ្លូវភេទលើអនីតិជននៅតែជាបញ្ហាដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ រីឯអ្នកប្រព្រឹត្តបទល្មើសវិញបានផ្លាស់ប្ដូរវិធីសាស្ត្ររបស់ខ្លួនទៅតាមប្រមាញ់មនុស្សវ័យក្មេងវិញ។
របាយការណ៍របស់អង្គការបេសកកម្មយុត្តិធម៌អន្ដរជាតិ ដែលជាអង្គការមួយមានមូលដ្ឋាននៅសហរដ្ឋអាមេរិក ផ្អែកលើការចុះទៅដល់កន្លែងរកស៊ីផ្លូវភេទចំនួន២៣៥កន្លែងរបស់អ្នកស៊ើបអង្កេតសម្ងាត់ ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ ខេត្តសៀមរាប និងខេត្តព្រះសីហនុ កាលពីខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១២។
យោងតាមបេសកកម្មយុត្តិធម៌អន្ដរជាតិបានឲ្យដឹងថា អ្នកស៊ើបអង្កេតទាំងនោះបានរកឃើញថា មានអនីតិជនប្រមាណ១៤៧នាក់ ដែលមានអាយុក្រោម១៨ឆ្នាំ កំពុងរកសីុផ្លូវភេទក្នុងក្រុងចំនួនបី។ ហើយតិចជាង២០នាក់ត្រូវបានរកឃើញថា មានអាយុក្រោម១៥ឆ្នាំ។ តួលេខរបស់អង្គការបេសកកម្មយុត្តិធម៌អន្ដរជាតិបានបង្ហាញថា អនីតិជនសព្វថ្ងៃមានចំនួន៧,៥៩ភាគរយក្នុងចំណោមអ្នករកស៊ីផ្លូវភេទក្នុងក្រុងទាំងបីនេះ។
អង្គការបេសកកម្មយុត្តិធម៌អន្ដរជាតិបានលើកឡើងថា កាលពី១០ឆ្នាំមុនអនីតិជនមានចន្លោះពី១៥,៥ភាគរយទៅ៣០ភាគរយក្នុងចំណោមអ្នករកសីុផ្លូវភេទនៅកម្ពុជា។
អង្គការនេះបានលើកឡើងនៅក្នុងរបាយការណ៍ដែលចេញកាលពីខែមុនថា “ ជាង១០ឆ្នាំមកនេះ ការឆ្លើយតបរបស់ប្រព័ន្ធយុត្តិធម៌សាធារណៈចំពោះការកេងប្រវ័ញ្ចផ្លូវភេទលើកុមារមានភាពប្រសើរឡើងគួរឲ្យកត់សម្គាល់ ដោយបានចូលរួមចំណែកធ្វើឲ្យមានការធ្លាក់ចុះនៃការកេងប្រវ័ញ្ចផ្លូវភេទលើកុមារក្នុងប្រទេសកម្ពុជា”។
របាយការណ៍នេះបានបន្ដថា “ គេសង្កេតឃើញថា មានការធ្លាក់ចុះភាគច្រើនក្នុងក្រុមអនីតិជន។ អ្នកដែលត្រូវបានសម្ភាសបានដឹងថា ហេតុផលនៃការធ្លាក់ចុះនេះ គឺដោយសារតែការអនុវត្តច្បាប់មានភាពល្អប្រសើរ និងការយល់ដឹងរបស់សាធារណជន”។
តែអង្គការបេសកកម្មយុត្តិធម៌អន្ដរជាតិបានសន្និដ្ឋាន បន្ទាប់ពីធ្វើការសម្ភាសជាមួយសមាជិកអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលចំនួន៥៨នាក់ និងមន្ត្រីរដ្ឋាភិបាលចំនួន២៤នាក់រួចមកថា ការកេងប្រវ័ញ្ចលើអនីតិជន នៅក្នុងសកម្មភាពរកសីុផ្លូវភេទ នៅតែជាបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។
របាយការណ៍នេះបានលើកឡើងថា “ ទោះជាការកេងប្រវ័ញ្ចផ្លូវភេទលើកុមារក្នុងប្រទេសកម្ពុជាបានធ្លាក់ចុះ ជាពិសេសក្នុងចំណោមអនីតិជនអាយុ១៥ឆ្នាំ ឬក្មេងជាងនេះក៏ដោយ ក៏បញ្ហានេះនៅតែកើតមានដែរ។ អ្នកដែលត្រូវបានសម្ភាសជាច្រើនបានលើកឡើងថា មានវិធីសាស្ត្រថ្មីត្រូវបានគេប្រើ ដើម្បីកេងប្រវ័ញ្ចផ្លូវភេទលើអនីតិជន”។
របាយការណ៍នេះបានបន្តថា ជំនួសឲ្យការទៅកន្លែងជាក់លាក់ណាមួយ ឬក៏ទៅផ្ទះបន ជនល្មើសឥឡូវនេះបានពឹងពាក់លើអ្នកជួយរកស្រី ឬក៏បណ្ដាញ ហើយអ្នកជួញដូរផ្លូវភេទបើកកន្លែងរកសីុផ្លូវភេទដោយប្រយោល ដូចជាតាមខារ៉ាអូខេ ក្លឹបរាត្រី។ល។ ដើម្បីជាមធ្យោបាយគេចពីអន្ដរាគមន៍របស់នគរបាល បន្ទប់រួមភេទមិនមាននៅតាមកន្លែងនោះទេ ហើយអនីតិជនក៏ទំនងជាមិនសូវមានការបើកចំហនៅតាមកន្លែងទាំងនោះដែរ”។
របាយការណ៍នេះបានបន្ថែមថា “ ដោយសារតែបន្ទប់រួមភេទមិនមាននៅតាមកន្លែងទាំងនេះ ហើយអនីតិជនត្រូវបានការពារយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់នោះ ទំនោរនៃការកេងប្រវ័ញ្ចផ្លូវភេទលើអនីតិជនេនះ ហាក់ដូចជាមានអ្នកផ្សេងសម្រាប់នាំក្មេងស្រីទៅផ្ទះសំណាក់ឬក៏កន្លែងផ្សេងៗ”។
របាយការណ៍នេះក៏បានលើកឡើងដែរថា ដោយសារតែអាយុដែលមានសិទ្ធិរួមភេទបាននៅប្រទេសកម្ពុជាចាប់ពី១៥ឆ្នាំឡើងទៅនោះ ការជួញដូរផ្លូវភេទលើអនីតិជនដែលមានអាយុចន្លោះពី១៦ឆ្នាំទៅ១៧ឆ្នាំ មិនត្រូវបាននគរបាលយកចិត្តទុកដាក់ប៉ុន្មានទេ។ កិច្ចសម្ភាសដែលធ្វើឡើងដោយ អង្គការបេសកកម្មយុត្តិធម៌អន្ដរជាតិ បានបង្ហាញឲ្យឃើញថា “ នគរបាលក្នុងប្រទេសកម្ពុជាឥឡូវនេះមានធនធាននិងជំនាញប្រសើរជាងមុនច្រើន ដោយមានការហ្វឹកហាត់បានល្អប្រសើរលើការស៊ើបអង្កេត និងវិធីសាស្ត្រសម្ភាស និងមានការការឆ្លើយតបខ្ពស់ចំពោះករណីជួញដូរផ្លូវភេទ ដែលប្រជាពលរដ្ឋខ្មែររាយការណ៍ឲ្យ”។
ទោះជាយ៉ាងណារបាយការណ៍នេះបានគូសបញ្ជាក់ថា ទោះបីជាមានច្បាប់ល្អប្រសើរហើយក៏ដោយ ក៏ការងាររបស់ព្រះរាជអាជ្ញា និងចៅក្រមដែលស៊ើបអង្កេតលើករណីពេស្យាចារកុមារ និងការជួញដូរមនុស្សមិនមានភាពប្រសើរដូចគ្នាដែរ។
របាយការណ៍នេះបានលើកឡើងថា នៅតែខ្វះសេចក្តីថ្លៃថ្នូរ និងនៅតែមានបញ្ហានិទណ្ឌភាពសម្រាប់អ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិ និងអ្នកមានអំណាច។ កង្វះការគោរពគ្នា និងការយោគយល់គ្នានៅតែមានរវាងនគរបាល ព្រះរាជអាជ្ញា និងចៅក្រមស៊ើបសួរ ដែលធ្វើឲ្យរាំងស្ទះដល់កិច្ចសហប្រតិបត្តិការជាផ្លែផ្កា”។ លោកស្រី លីសា ស្លាវូវស្គី (Lisa Slavovsky)ប្រធានផ្នែកគាំពាររបស់អង្គការបេសកកម្មយុត្តិធម៌អន្ដរជាតិប្រចាំប្រទេសកម្ពុជាបានលើកឡើងថា ទោះជាលទ្ធផលនៃការស្ទង់មតិនេះពិតជាបង្ហាញពីការផ្លាស់ប្ដូរគួរឲ្យកត់សម្គាល់នៅក្នុងឧស្សាហកម្មផ្លូវភេទកុមារក៏ដោយ ក៏កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងដើម្បីលុបបំបាត់ពេស្យាចារកុមារ និងការជួញដូរមនុស្ស នៅតែជាបញ្ហាចាំបាច់ដែរ។
លោកស្រី ស្លាវូវស្គី បានមានប្រសាសន៍ថា “ បេសកកម្មយុត្តិធម៌អន្ដរជាតិបានមើលឃើញពីការផ្លាស់ប្ដូរទាំងនេះក្នុងរយៈពេលពីរឆ្នាំមកនេះ នៅក្នុងករណីសិក្សារបស់យើង ហេតុដូច្នេះហើយវាធ្វើឲ្យយើងចាប់អារម្មណ៍ដោយមើលឃើញថា ទិន្នន័យនៃការស្រាវជ្រាវនិងអ្នកពាក់ព័ន្ធបានគាំទ្រនូវការលើកឡើងដែរថា ការកេងប្រវ័ញ្ចផ្លូវភេទកំពុងមានការផ្លាស់ប្ដូរច្រើនណាស់ ដោយការជួញដូរ និងការកេងប្រវ័ញ្ចលើអនីតិជនមានការធ្លាក់ចុះច្រើន និងកម្រឃើញករណីបែបនេះកើតឡើងណាស់ ហើយកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងក្នុងការអនុវត្តច្បាប់មានភាពប្រសើរឡើងច្រើនដែរ។
លោកស្រីបន្ថែមថា “ ទោះជាយើងត្រូវបានលើកទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំងដោយសារមានការវិវឌ្ឍដ៏ច្រើនក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការជួញដូរមនុស្សក្នុងប្រទេសកម្ពុជាក៏ដោយ ក៏ការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនេះនៅមិនទាន់ចប់ដែរ ព្រោះនៅតែឃើញមានការកេងប្រវ័ញ្ចអនីតិជននៅតាមក្លឹបកម្សាន្ដនៅឡើយ”។
ជាឧទាហរណ៍ នៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ ខេត្តសៀមរាប និងក្រុងព្រះសីហនុ អ្នករកសីុផ្លូវភេទប្រមាណ៦,៦ភាគរយ មានអាយុចន្លោះពី១៦ទៅ១៧ឆ្នាំ ឬក៏អាយុ១៨ឆ្នាំ ឬក៏ចាស់ជាងនេះ។ ដូច្នេះហើយ អង្គការបេសកកម្មយុត្តិធម៌អន្តរជាតិកំពុងផ្ដល់អនុសាសន៍ឲ្យមានដំណោះស្រាយទូលំទូលាយច្រើនទៀតដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាកេងប្រវ័ញ្ចកុមារអាយុពី១៦ទៅ១៧ឆ្នាំនៅតាមកន្លែងកម្សាន្ដនានា ដែលមិនមានការរួមភេទនៅ ទីនោះដោយផ្ទាល់ ហើយនៅកន្លែងនោះពិបាករកឃើញបទល្មើសកេងប្រវ័ញ្ច ដោយសារតែនៅកម្ពុជាអាយុមានសិទ្ធិរួមភេទគឺ១៥ឆ្នាំ។
លោកស្រី សារ៉ា បៀរិប (Sarah Bearup)នាយិកាប្រចាំប្រទេសរបស់អង្គការហាហ្គា (Hagar) ដែលឧបត្ថម្ភដល់ជនរងគ្រោះទាំងពីរភេទពីការជួញដូរ អំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារនិងការកេងប្រវ័ញ្ចផ្លូវភេទ បានមានប្រសាសន៍ថា ការស្រាវជ្រាវនេះបានបង្ហាញឲ្យឃើញពីភាពចាំបាច់សម្រាប់អង្គការនានាដែលធ្វើការនៅក្នុងផ្នែកនេះ ដើម្បីគិតឲ្យបានហ្មត់ចត់អំពីរបៀបជួយជនរងគ្រោះពីការកេងប្រវ័ញ្ចផ្លូវភេទក្រោយពេលចេញពីផ្ទះបនវិញ។
លោកស្រីបានមានប្រសាសន៍ថា “តាមទស្សនវិស័យរបស់អង្គការហាហ្គា នេះគឺជាការស្រាវជ្រាវដ៏មានប្រយោជន៍ក្នុងការស្វែងយល់អំពីការផ្លាស់ប្តូរពីការរកសីុផ្លូវភេទនៅតាមផ្ទះបន ទៅជាការរកសីុផ្លូវភេទនៅតាមផ្លូវ និងទម្រង់នៃការកេងប្រវ័ញ្ចផ្លូវភេទសម្ងាត់ជាច្រើនទៀត។ បញ្ហាសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នានៅក្នុងផ្នែកនេះ គឺរបៀបដែលយើងត្រូវដោះស្រាយចំពោះការពិតដែលថា មានហានិភ័យធំៗច្រើននៅតាមកន្លែងរកសីុផ្លូវភេទលាក់បាំង និងនៅតាមផ្លូវ។វាជាទម្រង់នៃការរកសីុផ្លូវភេទមិនសូវឃើញជាក់ស្តែង និងពិបាកសង្កេត” ដែលកំពុងកើតមាននាពេលនេះ។
លោកស្រីក៏បានមានប្រសាសន៍ផងដែរថា ដោយសារតែមានការពិភាក្សាដេញដោលកាន់ច្រើនថា អ្វីជាការកេងប្រវ័ញ្ចផ្លូវភេទ និងអ្វីជាការរកស៊ីផ្លូវភេទដោយស្ម័គ្រចិត្តនោះ អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលនានាត្រូវពិចារណាថា តើខ្លួនត្រូវជួយអ្នកណាឲ្យពិតប្រាកដ និងដោយសារហេតុអ្វីនោះ។ លោកស្រីបន្ដថា “ ខ្ញុំដឹងថា មានការពិភាក្សាជាច្រើនបានប្រព្រឹត្តទៅនៅប្រទេសអូស្ត្រាលី និងនៅឯសហរដ្ឋអាមេរិក អំពីការពិនិត្យមើលតម្រូវការទាំងនេះ និងអំពីការពិនិត្យនិយមន័យនៃការកេងប្រវ័ញ្ចផ្លូវភេទ”។
លោក ជិន ចាន់វាសនា នាយកប្រតិបត្តិអង្គការបញ្ឈប់ការធ្វើពេស្យាចារកុមារ ការផ្សព្វផ្សាយរូបភាពអាសអាភាស និងការជួញដូរកុមារ បានមានប្រសាសន៍ថា ការរកកុមារនៅតាមឧស្សាហកម្មផ្លូវភេទ បានក្លាយជាភារកិច្ចដ៏លំបាក ដោយសារតែមិនមានផ្ទះបនលក់ដូរផ្លូវភេទកុមារដោយចំហនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាទៀតទេ។
ប៉ុន្ដែដូចអង្គការបេសកកម្មយុត្តិធម៌អន្តរជាតិដែរ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា កុមារនៅតែស្ថិតក្នុងគ្រោះថ្នាក់ពីការកេងប្រវ័ញ្ចផ្លូវភេទតាមរយៈបណ្ដាញលួចលាក់ជាច្រើន។
លោកបានមានប្រសាសន៍ថា “ ខ្ញុំមានជំនឿថា កុមារត្រូវបានគេកេងប្រវ័ញ្ចតាមវិធីបិទបាំងជាច្រើន។ ខ្ញុំនៅតែមានជំនឿថា ចំនួននេះនៅមិនទាន់ធ្លាក់ចុះទេ ប៉ុន្ដែមធ្យោបាយដែលពួកគេធ្វើ គឺមានលក្ខណៈខុសគ្នាបន្តិចពីទសវត្សន៍មុន។ ពួកគេកំពុងធ្វើប្រតិបត្តិការនៅក្នុងកន្លែងផ្សេងៗគ្នា ដូចជានៅតាមហាងកាហ្វេ និងហាងកាត់សក់។ ពេលអតិថិជនមកដល់ គេអាចតថ្លៃបាន។ វាជាការលំបាកក្នុងការកំណត់អត្តសញ្ញាណអ្នកដែលរកស៊ីតាមមធ្យោបាយនេះ”។
លោកមានប្រសាសន៍បន្ថែមថា វាក៏មានការលំបាកផងដែរនៅក្នុងការកំណត់អាយុពិតប្រាកដរបស់ក្មេងស្រីរកស៊ីផ្លូវភេទ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា “ ពួកគេស្ថិតនៅក្នុងអាយុ [ចន្លោះពីអនីតិជន និងពេញវ័យ] ពេលខ្លះយើងមិនអាចដឹងពីអាយុពិតប្រាកដបានទេ។ ខ្ញុំមានជំនឿថា ពេលខ្លះពួកគេមានអាយុតិចជាង១៥ឆ្នាំ ប៉ុន្ដែ ពួកគេអះអាងថា មានអាយុលើស១៥ឆ្នាំ ”។
របាយការណ៍របស់អង្គការបេសកកម្មយុត្តិធម៌អន្តរជាតិនេះ ក៏បានបញ្ជាក់ពីភាពខុសគ្នាយ៉ាងច្រើននៅក្នុងការផ្ដល់មូលនិធិចំពោះគម្រោងជួយជនរងគ្រោះជាកុមារនៅក្នុងឧស្សាហកម្មផ្លូវភេទ ដែលទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងច្រើន ប៉ុន្ដែនៅមានកង្វះខាតមូលនិធិជាច្រើនសម្រាប់កុមាររងគ្រោះពីការរំលោភបំពាន និងការកេងប្រវ័ញ្ចផ្លូវភេទនៅ ក្រៅផ្ទះបន កន្លែងម៉ាស្សា និងហាងការ៉ាអូខេរបស់ប្រទេសនេះ។
របាយការណ៍របស់អង្គការបេសកកម្មយុត្តិធម៌អន្តរជាតិនេះ បានលើកឡើងថា អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលបានទទួលការគាំទ្រខាងហិរញ្ញវត្ថុជាច្រើន ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ដល់សេវាគាំពារដល់ជនរងគ្រោះជាក្មេងស្រីបន្ទាប់ពីរួចផុតពីការជួញដូរផ្លូវភេទ។ ប៉ុន្ដែការផ្ដល់មូលនិធិនេះនៅមានការខ្វះខាតចំពោះជនរងគ្រោះពីបទល្មើសនៅក្រៅកន្លែងរកសុីលួចលាក់នេះ ដែលអ្នកផ្ដល់ជំនួយ បានកំណត់និយមន័យដូចជាការចាប់រំលោភ អំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារ ឬក៏ជនរងគ្រោះដែលមិនស្ថិតនៅក្នុងក្រុមគោលដៅនេះ ឧទាហរណ៍ដូចជា ក្មេងប្រុសជាដើម”។
របាយការណ៍នេះបានលើកឡើងថា “ ករណីចាប់រំលោភ និងប្រើអំពើហិង្សាលើកុមារគួរតែភ្ជាប់ទៅនឹងការជួញដូរផ្លូវភេទ និងប្រព័ន្ធការពារកុមារ ឬក៏កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងធ្វើឲ្យមានសមភាពយែនឌ័រ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា”៕
ប្រែសម្រួលដោយ ស៊ា ស៊ុយឈាង និង ស៊ុំ សុខភុំ