ចាប់ពីមន្ត្រីនគរបាលដល់អ្នកនាំពាក្យរដ្ឋាភិបាល មានការបង្ហាញសារមួយយ៉ាងច្បាស់កាលពីសប្ដាហ៍មុនថា ការបាញ់ស្លាប់អ្នកស្រី អេង សុខុម ជាអ្នកលក់បាយ អាយុ៤៩ឆ្នាំ និងការបាញ់ឲ្យរងរបួសមនុស្សប្រាំបួននាក់ទៀត អំឡុងពេលប៉ះទង្គិចគ្នាដោយហិង្សានៅក្នុងខណ្ឌមានជ័យ រាជធានីភ្នំពេញ គឺជាភារកិច្ចការពាររដ្ឋ។
នគរបាលបានបដិសេធមិនទទួលខុសត្រូវចំពោះការបាញ់ស្លាប់អ្នកលក់បាយនៅតាមផ្លូវរូបនេះទេ។ ប៉ុន្តែការស្លាប់ និងការរងរបួសដែលបង្កឡើងដោយគ្រាប់កាំភ្លើងរបស់នគរបាលអំឡុងពេលមានការតវ៉ាដោយហិង្សារបស់កម្មកររោងចក្រកាត់ដេរនេះ បានធ្វើឲ្យមានចម្ងល់អំពីការស្លាប់មនុស្សដែលបង្កឡើងដោយរដ្ឋ និងមានចម្ងល់ថា តើនរណាជាអ្នកទទួលខុសត្រូវចំពោះការស្លាប់របស់ជនស៊ីវិលស្លូតត្រង់។
លោក ផៃ ស៊ីផាន អ្នកនាំពាក្យទីស្ដីការគណៈរដ្ឋមន្ត្រី មានប្រសាសន៍កាលពីសប្ដាហ៍មុនអំពីមនុស្សដែលនគរបាលបានបាញ់នៅខណ្ឌមានជ័យថា “ប្រសិនបើពួកគេប្រើអំពើហិង្សាមកលើអាជ្ញាធរវាជាការប្រឆាំងនឹងអំណាចរដ្ឋ”។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា “នៅពេលយើងឃើញជនឆ្លៀតឱកាសព្យាយាមបំផ្លាញទ្រព្យសម្បត្តិរដ្ឋ រដ្ឋមានសិទ្ធិការពារអាយុជីវិតនៃអំណាចរបស់ខ្លួន”។
រួមជាមួយនឹងសពអ្នកស្រី អេង សុខុម និងជនរងគ្រោះម្នាក់ទៀតក្នុងចំណោមជនរងគ្រោះដោយសារការប៉ះទង្គិចគ្នាកាលពីសប្ដាហ៍មុន ដែលបណ្តាលឲ្យមានមនុស្សស្លាប់នេះ គឺនិស្សិតម្នាក់ឈ្មោះ ហឿន ចាន់ អាយុ២៦ឆ្នាំ ដែលត្រូវបានបាញ់ចំឆ្អឹងខ្នងដោយគ្មានហេតុផលច្បាស់លាស់ពីមន្ត្រីនគរបាលមានកំហឹង។
លោក មឿន តុលា ប្រធានកម្មវិធីការងារនៅមជ្ឈមណ្ឌលអប់រំច្បាប់សម្រាប់សហគមន៍ បានមានប្រសាសន៍ថា “នេះគឺជាអ្វីដែលគណបក្សកាន់អំណាចតែងតែធ្វើដើម្បីការពារអំណាចរបស់ខ្លួន”។ មន្ត្រីនគរបាលដែលត្រូវបានបញ្ជូនទៅទប់ទល់នឹងការតវ៉ាមិនហា៊នប្រឆាំងបទបញ្ជាឲ្យបាញ់ទៅលើបាតុករទេ ពីព្រោះបទបញ្ជារបស់ពួកគេគឺដើម្បីការពារអំណាចរដ្ឋ។ លោកមានប្រសាសន៍ថា “ពួកគេបង្ហាញថា ពួកគេនឹងបាញ់ ហើយប្រាប់អ្នកតវ៉ាមិនឲ្យហែក្បួន បើមិនដូច្នោះទេ ពួកគេត្រូវប្រឈមនឹងផលវិបាកដូចគ្នានេះ”។
លោកស្រី វ៉ាន ហ៊ី លី តំណាងឧត្តមស្នងការសហប្រជាជាតិទទួលបន្ទុកសិទ្ធិមនុស្សនៅកម្ពុជា បានមានប្រសាសន៍ថា លោកស្រីមិនអាចធ្វើអត្ថាធិប្បាយថា តើមានបទបញ្ជាដោយផ្ទាល់ឲ្យមន្ត្រីនគរបាលថ្នាក់ក្រោមបាញ់អ្នកតវ៉ាដែលគ្មានអាវុធដោយចេតនា ឬយ៉ាងណានោះទេ។ ប៉ុន្តែលោកស្រី លី បានមានប្រសាសន៍ថា ការមិនស៊ើបអង្កេតឲ្យបានហ្មត់ចត់លើការស្លាប់អ្នកស្រី អេង សុខុម អាចនាំឲ្យមានការសន្និដ្ឋានថា ការបាញ់ស្លាប់អ្នកស្រី និងមនុស្សផ្សេងៗទៀតគឺជាការទទួលខុសត្រូវរបស់រដ្ឋ។ លោកស្រី លី បានមានប្រសាសន៍ថា “ការមិនស៊ើបអង្កេតឲ្យបានហ្មត់ចត់លើបទល្មើសនានា និងការមិនដាក់ទោសទណ្ឌអ្នកមានកំហុស តែងតែធ្វើឲ្យមានការគិតថា សារបែបនេះគឺជាការត្រឹមត្រូវ។ នេះគឺជាគ្រោះថ្នាក់នៃនិទណ្ឌភាព” ។
អ្នកនាំពាក្យឧត្តមស្នងការសហប្រជាជាតិទទួលបន្ទុកសិទ្ធិមនុស្ស នៅទីក្រុងហ្សឺណែវ កាលពីសប្ដាហ៍មុនបានអំពាវនាវឲ្យមានការស៊ើបអង្កេតជាបន្ទាន់ ដើម្បីស្វែងរកអ្នកទទួលខុសត្រូវចំពោះការប្រើកម្លាំងដែលបណ្ដាលឲ្យមានមនុស្សស្លាប់ពីសំណាក់កងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធកម្ពុជា នៅក្នុងខណ្ឌមានជ័យ។
លោក កែម ឡី អ្នកវិភាគនយោបាយបានមានប្រសាសន៍ថា ប្រសិនបើមិនមានការស៊ើបអង្កេតច្បាស់លាស់លើការបាញ់ស្លាប់អ្នកស្រី អេង សុខុម ពីសំណាក់នគរបាលនេះទេ នេះមិនមែនជាលើកដំបូងទេ ដែលគេមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះបទល្មើសបែបនេះ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា “វាបានកើតឡើងជាច្រើនដងនៅក្នុងអតីតកាល គឺនៅឆ្នាំ១៩៩៧ ឆ្នាំ១៩៩៨ និងឆ្នាំ២០០០ និងមានជាច្រើនដងទៀតរហូតមកទល់ពេលនេះ ដោយមនុស្សជាច្រើនត្រូវបានកងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធបាញ់ ហើយរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា តែងតែច្រានចោលមិនទទួលខុសត្រូវ”។
លោក កែម ឡី បានបញ្ជាក់ចំៗ អំពីឈ្មោះ ម៉ៅ សុខចាន់ អាយុ២៩ឆ្នាំ ដែលត្រូវបានបាញ់ស្លាប់នៅជិតស្ពានមុនីវង្ស នៅយប់ទី១នៃការធ្វើមហាបាតុកម្មរបស់គណបក្សសង្គ្រោះជាតិ កាលពីខែកញ្ញា ដោយកងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធរបស់រដ្ឋាភិបាលដែលបានបាញ់កាំភ្លើងទៅលើក្រុមយុវជនគប់ដុំថ្ម ដែលមានកំហឹងដោយសារការបិទផ្លូវ។
មេធាវីកាណាដាមួយក្រុមបាននិយាយកាលពីសប្ដាហ៍មុនថា ការបាញ់ស្លាប់អ្នកស្រី អេង សុខុម កាលពីសប្ដាហ៍មុន គឺស្រដៀងគ្នានឹងការបាញ់ស្លាប់ ម៉ៅ សុខចាន់ ដែលជាអ្នកឈរមើលនគរបាលតបតជាមួយក្រុមមនុស្សគប់ដុំថ្មដូចគ្នានេះដែរ។
លោក កែម ឡី បានមានប្រសាសន៍ថា ការប្រើប្រាស់កម្លាំងធ្វើឲ្យមានមនុស្សស្លាប់ពីសំណាក់នគរបាលបែបនេះបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ មិនត្រឹមតែតាមរយៈការឆ្លើយតបដោយធូររលុងរបស់រដ្ឋាភិបាលចំពោះការស្លាប់របស់អ្នកស្រី អេង សុខុម ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏បង្ហាញថា ការប្រើកម្លាំងបែបនេះផ្ទុយពីដំណោះស្រាយដោយសន្តិវិធីរបស់ខ្លួនចំពោះការជួបជុំគ្នាធំៗផ្សេងទៀតកាលពីពេលកន្លងមកដែរ។
លោកបានមានប្រសាសន៍ថា ការដើរក្បួននៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញរយៈពេលបីថ្ងៃរបស់គណបក្សសង្គ្រោះជាតិ កាលពីខែមុន ដែលពេលនោះនគរបាលបានដកខ្លួនចេញនិងមានការគោរពតាមបទបញ្ជាដោយផ្ទាល់របស់លោក ស ខេង រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងមហាផ្ទៃនោះបានបង្ហាញពីកម្រិតនៃការត្រួតត្រារបស់រដ្ឋាភិបាលទៅលើកងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធ។ លោក កែម ឡី បានមានប្រសាសន៍ថា “ អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងស្ថិតនៅក្រោមការត្រួតត្រាដ៏តឹងរ៉ឹងពីរដ្ឋាភិបាល ដូចជា នគរបាល កងរាជអាវុធហត្ថ និងគោលដៅដែលពួកគេត្រូវបំពេញការងារ [នៅក្នុងការដោះស្រាយជាមួយអ្នកតវ៉ា] ។ នេះជាការទទួលខុសត្រូវរបស់រដ្ឋាភិបាល”។
លោកបានបន្ថែមថា ប្រសិនបើរដ្ឋាភិបាលនៅតែបដិសេធថា ការបាញ់ស្លាប់មនុស្សនៅកន្លែងតវ៉ាក្នុងខណ្ឌមានជ័យនេះ មិនមែនជាការទទួលខុសត្រូវរបស់រដ្ឋាភិបាលនោះ រដ្ឋាភិបាលគួរតែធ្វើការស៊ើបអង្កេតឲ្យបានច្បាស់លាស់ដើម្បីយកអ្នកទទួលខុសត្រូវមកផ្ដន្ទាទោសតាមច្បាប់។ លោក កែម ឡី មានប្រសាសន៍ថា “ រដ្ឋាភិបាលត្រូវតែនាំខ្លួននគរបាលដែលទទួលខុសត្រូវឡើងតុលាការ ប្រសិនបើពួកគេចង់បដិសេធមិនទទួលខុសត្រូវចំពោះរឿងនេះ បើមិនដូច្នោះទេ រដ្ឋាភិបាលជាអ្នកទទួលខុសត្រូវចំពោះរឿងនេះ”។
មាត្រា៥១ នៃច្បាប់ស្ដីពីសហលក្ខខន្តិកៈមន្ត្រីរាជការស៊ីវិលចែងថា ក្នុងករណីដែលមន្ត្រីរាជការណាម្នាក់ប្រព្រឹត្តបទល្មើសព្រហ្មទណ្ឌ ហើយត្រូវបានព្រះរាជអាជ្ញាសម្រេចធ្វើការចោទប្រកាន់ ព្រះរាជអាជ្ញាត្រូវជូនដំណឹងអំពីការចោទប្រកាន់នោះទៅប្រធានស្ថាប័នសាមី។
លោក ហ៊ី ព្រូ ស្នងការរងនគរបាលរាជធានី ដែលកំពុងដឹកនាំការស៊ើបអង្កេតលើការបាញ់ស្លាប់អ្នកស្រី អេង សុខុម បដិសេធមិនធ្វើអត្ថាធិប្បាយអំពីការវិវឌ្ឍនៃការស៊ើបអង្កេតរបស់លោកទេកាលពីម្សិលមិញ។
លោក សុន ឆ័យ ប្រធានក្រុមតំណាងរាស្ត្រគណបក្សសង្គ្រោះជាតិ បានមានប្រសាសន៍ថា គោលបំណងរបស់នគរបាលក្នុងការបាញ់ជនស៊ីវិលដើម្បីគ្រប់គ្រងស្ថានភាព គឺកើតចេញពីវប្បធម៌នយោបាយ ដែលមានតាំងពីសម័យកុម្មុយនីស្តរបស់ប្រទេសនេះ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា នគរបាលយល់យ៉ាងច្បាស់ថា តួនាទីរបស់ពួកគេនៅក្នុងការការពារអំណាចរដ្ឋធ្វើឲ្យមានកង្វល់ផ្សេងៗទៀត។
ដោយចាត់ទុកនគរបាលថា ជាអ្នកនាំមុខគេក្នុងការថែរក្សាអំណាចរដ្ឋនោះ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា “រដ្ឋាភិបាលនេះកើតចេញពីអតីតបក្សកុម្មុយនីស្តនៃប្រទេសនេះ ហើយប្រទេសនេះនៅតែជាប្រព័ន្ធមានតែមួយបក្សដដែល ព្រោះនៅក្នុងប្រព័ន្ធនេះអ្វីៗត្រូវតែស្ថិតនៅក្រោមស្ថាប័នតែមួយ”។ លោកមានប្រសាសន៍ថា “ពួកគេប្រព្រឹត្តមកលើប្រជាជនតាមអំពើចិត្ត។ មិនមានសេវាសាធារណៈក្នុងប្រទេសនេះទេ មានតែមន្ត្រីគណបក្សប៉ុណ្ណោះនៅទីនេះដើម្បីត្រួតត្រាប្រជាជន ហើយពួកគេគិតថា ពួកគេមានសិទ្ធិសម្លាប់ប្រជាជន”។
លោក សៃម៉ុន ស្ព្រីងហ្គើ សាស្ត្រាចារ្យនៅសាកលវិទ្យាល័យ វីធើរៀ នៅក្នុងប្រទេសកាណាដា ដែលបានសិក្សាអំពីការវិវឌ្ឍផ្នែកនយោបាយនៃប្រទេសកម្ពុជា ក្នុងរយៈពេល១០ឆ្នាំមកនេះ បានមានប្រសាសន៍ថា នៅពេលមានការគំរាមកំហែងដល់អំណាច និងការត្រួតត្រារបស់គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា អំពើហិង្សាគឺជាយន្តការសម្រាប់ការពារ។
លោក ស្ព្រីងហ្គើ បានមានប្រសាសន៍ថា “មន្ត្រីនេះ [អ្នកបាញ់សម្លាប់ អេង សុខុម] មិនមែនជាអ្នកប្រើអំពើហិង្សានេះពិតប្រាកដទេ គាត់គ្រាន់តែជាតួអង្គធម្មតានៅក្នុងរឿងដ៏វែងមួយ ដែលយកអំពើហិង្សាធ្វើជាតម្លៃនៃការធ្វើពាណិជ្ជកម្ម។ អំពើហិង្សាជាធម្មតាមានន័យស្មើនឹងពាណិជ្ជកម្ម ហើយឥឡូវនេះគួរឲ្យសោកស្ដាយណាស់ដែលពាណិជ្ជកម្មនៅកម្ពុជាដំណើរការល្អ”។
លោក សុក សំអឿន មេធាវីជំនួយផ្នែកច្បាប់ដ៏ឆ្នើមមួយរូបដែលបានគ្រប់គ្រងសាលាបណ្ដុះបណ្ដាលនគរបាលរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិនៅក្នុងជំរំជនភៀសខ្លួនតាមបណ្ដោយព្រំដែនថៃកាលពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៨០ បានមានប្រសាសន៍ថា នគរបាលកម្ពុជាបំពេញការងារដូចជាកងកម្លាំងយោធា ហើយគោលបំណងរបស់យោធា គឺសម្លាប់ និងការពាររដ្ឋ។
លោក សុក សំអឿន បានមានប្រសាសន៍ថា “នគរបាលកម្ពុជាមិនបានទទួលការបណ្ដុះបណ្ដាលគ្រប់គ្រាន់ទេ ហើយការបណ្ដុះបណ្ដាលដែលពួកគេទទួលបានគឺថតចម្លងចេញពីទាហាន និងកងរាជអាវុធហត្ថ”។ លោកបានពន្យល់ថា ការបណ្ដុះបណ្ដាលរបស់យោធាយកតម្លៃនៃវិន័យ និងឋានន្តរសក្ដិធំជាងអ្វីៗទាំងអស់។ “ ពេលចូលវគ្គបណ្ដុះបណ្ដាល ទាហានត្រូវបានបង្រៀនឲ្យចេះស្ដាប់បញ្ជា។ ពួកគេមិនធ្វើឲ្យច្បាប់មានតុល្យភាពជាមួយបទបញ្ជាទេ”។គឹមហឿន