31 C
Phnom Penh

គ្រាន់តែ​​​ឈរ​​​មើល​​​ ​​​ត្រូវ​​​នគរបាល​​​បាញ់​​ឲ្យ​​​ពិការ​​​ត្រឹម​​​ចង្កេះ​​​មួយ​​​ជីវិត​​​

ដោយ ឌឹ ខេមបូឌា ដេលី

បទវិភាគ

យុវជន​​​ ហឿន ចាន់​​​ ចងចាំ​​​យ៉ាង​​​ច្បាស់​​​​​​​​​នូវ​​​ហេតុការណ៍​​​​​​មន្ត្រី​​​នគរបាល​​​ម្នាក់​​​​​​បាញ់​​​ប្រហារ​​​មក​​​លើខ្លួន​​​​​​ក្នុង​​​ទី​​​ដ៏​​​កៀក​​​កាលពី​​​ថ្ងៃ​​​ទី​​​១២ ខែ​​​វិច្ឆិកា​​​ នៅវត្ត​​ស្ទឹង​មាន​ជ័យ ​ដែល​​​បាន​​​​​​កែប្រែ​​​ជីវិត​​​របស់​​​គេ​​​ជា​​​រៀង​​​រហូត​​​។

ហឿន ចាន់​​​ ​​​កំពុងសម្រាក​​​ក្នុង​​​មន្ទីរពេទ្យ​​​រុស្ស៊ី​​​​​​ រូប​​​គេ​​​ត្រូ​​​វ​​​ពិការ​​​ត្រឹម​​​ចង្កេះ​​​ចុះ​​​ក្រោម​​​​​​អស់មួយ​​​ជីវិត​​​ដោយ​​​សារ​​​នគរបាល​​​បាញ់​​​។ Lauren Crothers / The Cambodia Daily
ហឿន ចាន់​​​ ​​​កំពុងសម្រាក​​​ក្នុង​​​មន្ទីរពេទ្យ​​​រុស្ស៊ី​​​​​​ រូប​​​គេ​​​ត្រូ​​​វ​​​ពិការ​​​ត្រឹម​​​ចង្កេះ​​​ចុះ​​​ក្រោម​​​​​​អស់មួយ​​​ជីវិត​​​ដោយ​​​សារ​​​នគរបាល​​​បាញ់​​​។ Lauren Crothers / The Cambodia Daily

គ្រាប់​​​កាំភ្លើង​​​ដែល​​​កាំ​​​រស្មី​​​អ៊ិច​​​បង្ហាញ​​​​​​ឲ្យ​​​ឃើញ​​​​​​បៀម​​​​​​ជាប់​​​​​​នៅ​​​ក្នុង​​​ពោះ​​​​​​របស់​​​យុវជន​​​​​​រូប​​​នេះ​​​​​​ បាន​​​ប៉ះពាល់​​​ដល់​​​ខួរ​​​ឆ្អឹង​​​ខ្នង​​​​​​ជា​​​ហេតុ​​​ធ្វើឲ្យ​​​រូប​​​គេ​​​ពិការ​​​​​​ត្រឹម​​​ចង្កេះ​​​ចុះក្រោម​​​។ ក្រុម​គ្រូ​​​ពេទ្យ​​​បាន​​​ប្រាប់​​​រូប​​​គេ​​​ថា គេ​​​នឹង​​​មិន​​​អាច​​​​​​ដើរ​​​បាន​​​ទៀត​​​ឡើយ​​​។​​ និស្សិត​​​​​​សាកល​​​វិទ្យាល័យ​​​​​​វ័យ​​​២៦​​​ឆ្នាំ​​​​​​រូប​​​នេះ​​​​​​បាន​​​​​​​​​និយាយ​​​ពីលើ​​​គ្រែ​​​ក្នុង​​​បន្ទប់​​​​​​តូច​​​មួយ​​​នៃ​​​មន្ទីរពេទ្យ​​​មិត្ត​​​ភាព​​​ខ្មែរ​​​សូវៀត​​​ក្នុង​​​​រាជ​ធានី​​​​​​​ភ្នំពេញ​​​កាលពី​​​ម្សិលមិញ​​​​​​ថា“ខ្ញុំ​​​បាន​​​ត្រូវ​​​គ្រាបហើយ​​​បន្ទាប់​​​មក​​​ខ្ញុំ​ក៏​​​លែង​​​មាន​​​អារម្មណ៍​​​ដឹង​​​ជើង​​​ខ្លួន​​​ឯង​​​។ ខ្ញុំ​​​ត្រូវ​​​ប្រើ​​​ដៃ​​​ដើម្បី​​​រុញ​​​ខ្លួន​​​​​​របស់​​​ខ្ញុំ​​​ងើប​​​​​​ឡើង​​”។

ហឿន ចាន់​​​ បាន​​​ត្រូវ​​​គ្រាប់​​​ក្រោយ​​​ការ​​​ប៉ះទង្គិច​​​គ្នា​​​​​​រវាង​​​នគរបាល​​​​​​និង​​​អ្នក​​​គប់​​​ដុំ​​​ថ្ម​​​ដែល​​​​​​បាន​​​ផ្ទុះ​​​ឡើង​​​អំឡុង​​​បាតុកម្ម​​​មួយ​​​​​​ធ្វើ​​​ឡើង​​​​​​ដោយ​​​​​​កម្មករ​​​រោងចក្រ​​​កាត់​​​ដេរ​​​​​​អេស​​​អិល​​​​​​ក្នុង​​​ខណ្ឌ​​​មានជ័យ​​​ រាជធានីភ្នំពេញ​​​។ ក្បាល​​​ពោះ​​​​​​ខាង​​​ឆ្វេង​​​របស់​​​គេ​​​​​​ត្រូវ​​​រំ​​​បង់​​​ក្រោយ​​​ពី​​​ទទួល​​​ការ​​​វះកាត់​​​​​​យក​​​គ្រាប់​​​ចេញ​​​។

បងស្រី​​​របស់​​​ ហឿន ចាន់​​​ បាន​​​លាត់​​​​​​ភួយ​​​ឡើង​​​​​ ដើម្បី​​​បង្ហាញ​​​ថា រូប​​​គេ​​​ត្រូវ​​​​​​ស្លៀក​​​​​​កន្ទប​​​មនុស្ស​​​ធំ ពីព្រោះ​​​រូប​​​គេ​​​មិន​​​អាច​​​គ្រប់គ្រង​​​​​​​​​ពោះ​​​វៀន និង​​​ប្លោក​​​នោម​​​​​​របស់​​​ខ្លួន​​​​​​បាន​​​ទៀត​​​ហើយ​​​។ ជើង​​​​​​ទាំង​​​ពី​​​រ​​​​​​របស់​​​គេ​​​​​​កម្រើក​​​​​​លែង​​​បាន​​​ ហើយ​​​​​​ម្រាម​​​ជើង​​​មួយ​​​ដែល​​​លាន​​​ចេញ​​​តាម​​​ភួយ​​​បាន​​​​​​បាត់​​​បង់​​​ឈាម​​​​​​ឡើង​​​​​​ស្លេក​​​ស្លាំង។ ពាក្យ​​​ថា ឆ្អឹង​​​ខ្នង​​​បាន​​​ក្លាយ​​​ជា​​​ពាក្យ​​​គួរឲ្យ​​​ភ័យ​​​ខ្លាច​​​​​​សម្រាប់​​​សមាជិក​​​ក្រុម​​​គ្រួសារ​​​​​​របស់​​​យុវជន​​​ ហឿន ចាន់​​​។ ពួក​​​គេ​​​​​​កាន់​​​​​​ហ្វីល​​​​​​កាំ​​​រស្មី​​​អ៊ិច​​​​​​ថត​​​ឆ្លុះ​​​ឆ្អឹង​​​កង​​​​​​ចង្កេះ ឬ​​​ផ្នែក​​​ខាង​​​ក្រោម​​​​​​នៃ​​​ចង្កេះ​​​របស់​​​គេ​​​។ ចំណុច​​​ពណ៌​​​សតូច​​​មួយ​​​​​​នៅ​​​លើ​​​ហ្វីល​​​ពណ៌​​​​​ខ្មៅ​នោះ​​​គឺ​​​ជា​​​គ្រាប់​​​កំាភ្លើង​​​​​។

ជីវិត​​​រស់នៅ​​​របស់​​​យុវជន ហឿន ចាន់​​​ ដែល​​​រួម​​​មាន​​​ទាំង​​​ការ​​​សិក្សា​​​ និង​​​ការ​​​ងារ​​​ជា​​​​​​​​​អ្នក​​​ទីផ្សារ​​​ផង​​​នោះ​​​ បាន​​​​​​ប្រែប្រួល​​​​​​ទាំង​​​ស្រុង​​​ ហើយរូប​​​គេ​​​បាន​​​ពណ៌នា​​​ពី​​​​​​​​​ស្ថានភាព​​​ទាំង​​​នេះ​​​​​​ថា ជា​​​ជោគ​​​វាសនា​​​មួយ​​​ដែល​​​ធ្ងន់​​​ធ្ងរ​​​ជាង​ការ​​​​​​​​ស្លាប់​​​ទៅ​​​ទៀត​​​។ យុវជន​​​រូប​​​នេះ​​​បាននិយាយ​​​បន្ថែម​​​ទៀត​​​​​​ថា “ប្រសិន​​​​​​បើ​​​ខ្ញុំ​​​អាច​​​ដើរ​​​វិញ​​​បាន​​​​​​ ខ្ញុំ​​​ដូច​​​ជា​​​កើត​​​​​​ម្ដង​​​ទៀត​​​អ៊ីចឹង។ ខ្ញុំ​​​គ្រាន់តែ​​​ចង់​​​មាន​​​ឱកាស​​​​​​ដើរ​​​វិញ​​​បាន​​​​​​ប៉ុណ្ណោះ។​​​ ខ្ញុំ​ចង់​​​​​ឲ្យ​​​មន្ទីរ​​​ពេទ្យ​​បន្ត​​​ថែទាំ​​​ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ​​​បើ​​​ខ្ញុំ​​​នៅ​​​តែ​​​ដេក​​​នៅ​​​ទីនេះ​​​ [នៅ​​​ពេល​​​អនាគត​​​] នោះ​​​ជីវិត​​​របស់​​​ខ្ញុំ​​​ដូច​​​ជា​​​ស្លាប់​​​អ៊ីចឹង​​​”។

ហឿន ចាន់​​​ និយាយ​​​ថា រូប​​​គេ​​​បាន​​​ចាក​​​ចេញ​​​ពី​​​ផ្ទះ​​​របស់​​​ខ្លួន​​​ដែល​​​ស្ថិត​​​នៅ​​​ក្រោយ​​​វត្ត​​​ស្ទឹ​​​ង​​​មាន​​​ជ័យ​​​ក្នុង​​​ថ្ងៃ​​​កម្មករ​​​រោងចក្រ​​​កាត់​​​ដេរ​​​ធ្វើ​​​បាតុកម្ម​​​ ប៉ុន្តែ​​​រូប​​​គេ​​​បាន​​​ត្រឡប់​​​ទៅ​​​ផ្ទះ​​​វិញ​​​ ដើម្បី​​​យក​​​ឯកសារ​​​មួយ​​​ចំនួន​​​ដែល​​​គេ​​​ភ្លេច​​​នៅ​​​​​​ទីនោះ​​​។ ពេល​​​ត្រឡប់​​​មក​​​វិញ​​​ជាមួយ​​​ប្អូន​​​ប្រុស​​​របស់​​​ខ្លួន​​​​​​រូប​​​គេ​​​​​​បាន​​​ឈប់​​​នៅ​​​ក្នុង​​​វត្ត​​​ ដើម្បី​​​មើល​​​​​​ទិដ្ឋភាព​​​ចលាចល​​​នោះ​​​។

មន្ត្រី​​​នគរបាល​​​ប្រាំ​​​មួយនាក់​​​​​​បាន​​​ជាប់​​​នៅ​​​ក្នុង​​​បន្ទប់​​​មួយ​​​​​​នៅ​​​ក្នុង​​​វត្ត​​​ស្ទឹង​​​មានជ័យ​​​។ មនុស្ស​​​មួយ​​​ក្រុម​​​ ដែល​​​ពោរពេញ​​​ដោយ​​​កំហឹង​​​​​​រត់​​​ច្រាល​​​ចុះ​​​ច្រាល​​​ឡើង​​​នៅ​​​ខាង​​​ក្រៅ។ នៅ​​​ទីបំផុត​​​ ពេល​​​ដែល​​​មន្ត្រី​​​នគរ​​​បាល​​​ទាំង​​​នេះ​​​ត្រូវ​​​បាន​​​​​​បុគ្គលិក​​​អង្គការ​​​សិទ្ធិ​​​មនុស្ស​​​​​​ជួយ​​​រំដោះ​​​ចេញ​​​មក​​​ក្រៅ​​​វិញ​​​ ពេល​​​នោះ​​​​​​នគរបាល​​​ម្នាក់​​​​​​ក្នុង​​​ចំណោម​​​នគរបាល​​​​​​​​​ទាំង​​​ប្រាំមួយ​​​នាក់នោះ​​​បាន​​​ដក​​​កំាភ្លើង​​​​​​របស់​​​ខ្លួន​​​​​​បាញ់​​​ទៅ​​​លើ​​​​​​យុវជន​​​ ហឿន ចាន់ ដោយ​​​គ្មាន​​​ហេតុផល​​​។ យុវជន​​​ ហឿន ចាន់​​​ និយាយ​​​ថា “ខ្ញុំ​​​​​​​​ចំណាំ​​​​​​មុខ​​​​​​​​​ប៉ូលិស​​​នោះ​​​មិន​​​បាន​​​ទេ ពីព្រោះ​​​​​​ម្នាក់​​​នោះ​​​ស្ថិត​​​នៅ​​​ចំកណ្ដាល​​​​​​ចំណោម​​​ប៉ូលិស​​​ទាំង​​​ប្រាំមួយ​​​នាក់​​​”។

នគរបាល​​​​​​បាន​​​ច្រាន​​​ចោល​​​​​​មិនទទួល​​​ខុស​​​ត្រូវ​​​ចំពោះ​​​ការ​​​ស្លាប់​​​របស់​​​អ្នក​​​លក់​​​បាយ​​​តាម​​​​​​ចិញ្ចើមផ្លូវ​​​ម្នាក់​​​ឈ្មោះ​​​ អេង សុខុម​​​​​​ អាយុ​​​៤៩​​​ឆ្នាំ ដែល​​​ត្រូវ​​​គ្រាប់​​​កាំភ្លើង​​​​​​របស់​​​នគរ​​​បាល​​​នៅ​​​ខាង​​​ក្រៅ​​​វត្ត​​​ស្ទឹង​​​មានជ័យ​​​ក្នុង​​​ថ្ងៃ​​​តែ​​​មួយ​​​នោះ​​​ទេ​​​ ហើយ​​​ក៏​​​មិន​​​ទទួល​​​ខុសត្រូវ​​​ចំពោះ​​​ការ​​​បាញ់​​​ប្រហារ​​​ជន​​​រងគ្រោះ​​​ផ្សេង​​​ៗ​​​ទៀត​​​ដូចជា​​​យុវជន​​​ ហឿន ចាន់​​​ នេះ​​​ដែរ​​​។ ការ​​​ស៊ើប​​​អង្កេត​​​មួយ​​​របស់​​​នគរបាល​​​​​​លើ​​​ការ​​​ប្រើប្រាស់​​​គ្រាប​​​់​​​ពិត​​​​​​ ដោយ​​​មន្ត្រី​​​របស់​​​ខ្លួន​​​អំឡុង​​​ពេល​​​ប៉ះទង្គិច​​​គ្នា​​​នោះ​​​ មិន​​​ទទួល​​​បាន​​​លទ្ធផល​​​​​​អ្វី​​​ទាំង​​​អស់​​​រហូត​​​មក​​​ទល់​​​ពេល​​​នេះ​​​ ហើយ​​​បណ្ដា​​​អង្គការ​​​សិទ្ធ​​​ិមនុស្ស​​​មិន​​​គិត​​​ថា ការ​​​ស៊ើប​​​អង្កេត​​​​​នឹង​​​ទទួល​​​បាន​​​ផល​​​​​​ឡើយ​​​។

អ្នក​​​ស្រី​​​ ហឿន សាខន អាយុ​​​៥១​​​ឆ្នាំ​​​ដែល​​​​​​ត្រូវ​​​ជា​​​ម្ដាយ​​​របស់​​​​​​ ហឿន ចាន់ អម​​​ជាមួយ​​​នឹង​​​កូន​​​ប្រុស​​​​​​ម្នាក់​​​ទៀត​​​របស់​​​គាត់​​​ឈ្មោះ​​​ ហឿន ជឿន អាយុ​​​២១​​​ឆ្នាំ​​​ និង​​​កូន​​​ស្រី ឈ្មោះ​​​ ហឿន ចាន់​​​ថា អាយុ​​​២៨​​​ឆ្នាំ​​​ និង​​​ក្មួយ​​​ស្រី​​​ ឈ្មោះ​​​ អៀម សុភ័ណ្ឌ​​​ បាន​​​និយាយ​​​នៅ​​​ក្បែរ​​​​​​គ្រែ​​​​​​របស់​​​កូន​​​​​​ទាំង​​​ខ្សឹកខ្សួល​​​ថា “ខ្ញុំ​​​ព្រួយ​​​បារម្ភ​​​​​​ពី​​​អនាគត​​​របស់​​​ពួក​​​គេ​​​​​​”។

អ្នក​​​ស្រី​​​បាន​​​និយាយ​​​ទៀត​​​ថា “គ្មាន​​​​​​ប៉ូលិស​​​ណាម្នាក់​​​មក​​​និយាយ​​​ជាមួយ​​​ពួក​​​យើង​​​​​​ទេ​​​។ ពួក​​​យើង​​​ឈឺចាប់​​​ណាស់​​​ ពីព្រោះ​​​កូន​​​ប្រុស​​​របស់​​​ខ្ញុំ​​​ជិត​​​បញ្ចប់​​​​​​សាកល​​​វិទ្យាល័យ​​​ទៅ​​​ហើយ​​​​​​ ប៉ុន្តែ​​​អាជ្ញាធរ​​​​​​បែរ​​​ជា​​​បាញ់​​​ [ប្រជា​​​ពល​​​រដ្ឋ​​​] មិន​​​រើស​​​មុខទៅ​​​វិញ​​​”។  អ្នក​​​កាសែត​​​ខេមបូឌា ដេលី ពីរនាក់​​​ និង​​​ក្រុម​​​អ្នក​​​ឃ្លាំ​​​មើល​​​សិទ្ធិ​​​មនុស្ស​​​​​​បាន​​​​​​មើល​​​​​​ឃើញ​​​​​​នគរបាល​​​​​​បង្ក្រាប​​​​​​កុបកម្ម​​​​​​បាញ់​​​​​​ទៅ​​​លើ​​​មនុស្ស​​​មិន​​​រើស​​​មុខ​​​ អំឡុង​​​ពេល​​​ប៉ះទង្គិច​​​គ្នា​​​​​​កាល​​​ពី​​​សប្ដាហ៍​​​មុន​​​។

ខណៈ​​​ពេល​​​ដែល​​​នគរបាល​​​​​​ និង​​​មន្ត្រី​​​​​​រដ្ឋា​​​ភិបាល​​​​​​និយាយ​​​ថា ពេល​​​នេះ​​​កំពុង​​​មាន​​​ការ​​​ស៊ើប​​​អង្កេត​​​​​​នោះ​​​ ជន​​​រងគ្រោះ​​​​​​នៃ​​​ការ​​​បាញ់​​​ប្រហារ​​​ពី​​​សំណាក់​​​​​​នគរបាល​​​​​​​​​បាន​​​និយាយ​​​ថា គ្មាន​​​​​​ស្ថាប័ន​​​ស៊ើប​​​អង្កេត​​​ណាមួយ​​​​​​មក​​​​​​សាក​​​សួរ​​​ ឬ​​​សម្ភាស​​​ពួកគាត់​​​ឡើយ​​​។​​​

អៀម សុភ័ណ្ឌ​​​ ដែល​​​ត្រូវ​​​ជា​​​បង​​​ប្អូន​​​ជីដូន​​​មួយ​​​របស់​​​ ហឿន ចាន់​​​ បាន​​​និយាយ​​​ទៀត​​​ថា “យើង​​​ដឹង​​​ថា នៅ​​​ក្នុង​​​ប្រទេស​​​របស់​​​យើង​​​ យើង​​​​​​អាច​​​ព្យាយាម​​​​​​រក​​​យុត្តិធម៌​​​បាន​​​ ប៉ុន្តែ​​​វា​​​នឹង​​​មិន​​​បាន​​​ផល​​​ឡើយ​​​។ នៅ​​​ពេល​​​គាត់​​​ជា​​​សះ​​​ស្បើយ​​​ឡើង​​​វិញ​​​ យើង​​​នឹង​​​គិត​​​​​​រឿង​​​ [ដាក់​​​ពាក្យ​​​បណ្ដឹង​​​ទៅ​​​តុលាការ​​​]”។ ពេល​​​នេះ​​​រឿង​​​ដែល​​​សំខាន់​​​គឺ​​​ថា  តើ​​​ ហឿន ចាន់ អាច​​​ជា​​​សះស្បើយ​​​វិញ​​​ដែរ​​​ទេ។ វេជ្ជបណ្ឌិត​​​បាន​​​ប្រាប់​​​ពួក​​​គេ​​​ថា អាច​​​នឹង​​​ត្រូវ​​​ ការ​​​ពេល​​​វេលា​​​យូរ​​​ទម្រាំ​​​ជន​​​រងគ្រោះ​​​ធូ​​​ស្បើយ​​​​​​​​​ពី​​​របួស​​​។

ហឿន ចាន់ថា ដែល​​​ត្រូ​​​វជា​​​បង​​​ស្រី​​​របស់​​​ ហឿន ចាន់​​​ ​​​បាន​​​និយាយ​​​ថា ពេល​​​នេះ​​​គ្រួសារ​​​​​​ក្រីក្រ​​​របស់​​​គាត់​​​នឹង​​​ត្រូវ​​​សម្រេច​​​ថា តើ​​​អ្នក​​​ណា​​​ម្នាក់​​​មាន​​​ពេលវេលា​​​គ្រប់គ្រាន់​​​មើល​​​​​​ថែទាំ​​​  ហឿន ចាន់ នៅ​​​ពេល​​​​​​រូប​​​គេ​​​ចេញ​​​ពី​​​មន្ទីរ​​​ពេទ្យ​​​វិញ​​​។ ជន​​​រងគ្រោះ​​​ម្នាក់​​​ទៀត​​​ក្នុង​​​ហេតុការណ៍​​​ប៉ះទង្គិច​​​គ្នា​​​នៅ​​​ក្នុង​​​ខណ្ឌ​​​មាន​​​ជ័យ​​​នេះ​​​ ក៏​​​ត្រូវ​​​ការ​​​ពេល​​​វេលា​​​យូរ​​​ដែរ​​​​​​ទម្រាំ​​​​​​ជា​​​សះស្បើយ​​​ពី​​​របួស​​​វិញ​​​​​​។ លោក​​​ ចាន់​​​ វីរៈ​​​ អាយុ​​​៣៣​​​ឆ្នាំ​​​ជា​​​សន្ដិសុខ​​​ក្រុមហ៊ុន​​​ឯ​​​ក​​​ជន​​​​​​បាន​​​និយាយ​​​តាម​​​ទូរស័ព្ទ​​​ពី​​​លើ​​​​​​គ្រែរ​​​របស់​​​ខ្លួន​​​ក្នុង​​​មន្ទីរពេទ្យ​​​កាល់ម៉ែត​​​ កាលពីម្សិលមិញ​​​ថា របួស​​​របស់​​​គាត់​​​​​​ទម្រាំ​​​នឹង​​​ជា​​​សះស្បើយ​​​​​​ត្រូវ​​​ការ​​​ពេល​​​វេលា​​​យ៉ាង​​​ហោច​​​ណាស់​​​៦​​​ខែ​​​។

គាត់​​​​​​បាន​​​និយាយ​​​ថា ខណៈ​​​ពេល​​​គាត់​​​កំពុង​​​ធ្វើ​​​ដំណើរ​​​ឆ្ពោះទៅ​​​សាលា​​​បឋម​​​សិក្សា​​​ស្ទឹង​​​មាន​​​ជ័យ​​​ គាត់​​​ក៏​​​ត្រូវ​​​គ្រាប់​​​នៅ​​​ពេល​​​នោះ​​​។ “ខ្ញុំ​​​មិន​​​ដឹង​​​ខ្លួន​​​​​​ថា ខ្ញុំ​​​ត្រូវ​​​គ្រាប់​​​ទេ​​​ ខ្ញុំ​​​គ្រាន់តែ​​​ឮ​​​សំឡេង​​​​​​មួយ​​​បុក​​​ចូល​​​ក្នុង​​​រាង​​​កាយ​​​របស់​​​ខ្ញុំ​​​ ហើយ​​​ពេល​​​នោះ​​​មនុស្ស​​​ម្នាក់​​​ដែល​​​ឈរ​​​​​​ក្បែរ​​​ខ្ញុំ​​​បាន​​​ប្រាប់​​​ខ្ញុំ​​​ថា ខ្ញុំ​​​ត្រូ​​​វ​​​គ្រាប់​​​”។ ដំបូង​​​ឡើយ​​​លោក​​​ ចាន់ វីរៈ ត្រូវ​​​បាន​​​បញ្ជូន​​​ទៅ​​​កាន់​​​មន្ទីរពេទ្យ​​​ព្រះ​​​កុសមៈ ប៉ុន្តែ​​​ក្រោយ​​​មក​​​​​​ត្រូវ​​​បាន​​​បញ្ជូន​​​បន្ត​​​ទៅ​​​មន្ទីរពេទ្យ​​​កាល់​​​ម៉ែត​​​។ គាត់​​​និយាយ​​​ថា “គ្រូពេទ្យ​​​ប្រាប់​​​ខ្ញុំ​​​ថា ទម្រាំ​​​​​​ខ្ញុំ​​​ជា​​​សះស្បើយ​​​ពី​​​មុខ​​​របួស​​​​​​ត្រូវ​​​ការ​​​​​​​​​ប្រាំមួយ​​​ខែ​​​”។

គាត់​​​បាន​​​និយាយ​​​ថា គ្មាន​មន្ត្រី​រដ្ឋាភិ​​​បាល​​​ ឬ​​​អ្នក​​​ស៊ើប​​​អង្កេត​​​​​​លើ​​​ហេតុការណ៍​​​បាញ់​​​ប្រហារ​​​ណា​​​ម្នាក់​​​​​​មក​​​សួរ​​​សុខទុក្ខ​​​​​​គាត់​​​ឡើយ​​​។ “ពួក​​​គេ​​​មិន​​​ខ្វល់​​​នឹង​​​ខ្ញុំ​​​ទេ​​​”។
កម្មករ​​​​​​រោងចក្រ​​​អេសអិល​​​ម្នាក់​​​ឈ្មោះ​​​ ទី សុផានិត បាន​​​​​​ត្រូវ​​​គ្រាប់​​​​​​ត្រង់​​​ជើង​​​ និង​​​​​​ដៃ​​​។ គាត់​​​​​​បាននិយាយ​​​​​​តាម​​​ទូរស័ព្ទ​​​កាល​​​ពី​​​ម្សិល​​​មិញ​​​ ពី​​​មន្ទីរពេទ្យ​​​មិត្តភាព​​​ខ្មែរ​​​សូវៀត​​​ថា “គ្រូ​​​​​​ពេទ្យ​​​ប្រាប់​​​ខ្ញុំ​​​ថា ជើង​​​របស់​​​ខ្ញុំ​​​​​​រង​​​​​​របួស​​​ធ្ងន់​​​ ដូច្នេះ​​​ខ្ញុំ​​​ត្រូវ​​​សម្រាក​​​ក្នុង​​​មន្ទីរពេទ្យ​​​យូរ​​​ ខ្ញុំ​​​មិន​​​ដឹង​​​ថា ពេល​​​ណាខ្ញុំ​​​អាច​​​ចេញ​​​ពី​​​មន្ទីរពេទ្យ​​​បាន​​​ទេ​​​។
លោក​​​ ទី សុផានិត​​​ ក៏​​​បាន​​​និយាយ​​​ផង​​​ដែរ​​​ថា នគរបាល​​​​​​មិន​​​បាន​​​គិត​​​​​​និង​​​យក​​​ចម្លើយ​​​របស់​​​គាត់​​​ ឬ​​​សាក​​​សួរ​​​គាត់​​​អំពី​​​ហេតុការណ៍​​​នៃ​​​ការ​​​បាញ់​​​ប្រហារ​​​គាត់​​​នោះ​​​ទេ​​​។

បន្ថែម​​​ពី​​​លើ​​​ក្ដី​​​ព្រួយ​​​បារម្ភ​​​អំពី​​​រាងកាយ​​​របស់ជន​​​រងគ្រោះ​​​ គឺ​​​ការ​​​ចំណាយ​​​​​​លើ​​​ការ​​​បន្ត​​​ព្យាបាល​​​។ ពាក់​​​ព័ន្ធ​​​នឹង​​​បញ្ហា​​​នេះ​​​ អ្នក​​​ស្រី​​​​​​ ហ្វ្រាន​​​សេ​​​ស្កា អែល​​​ឌ្រីច ជនជាតិ​​​នូវែល​​​​​​សេឡង់​​​​​​ ដែល​​​បច្ចុប្បន្ន​​​កំពុង​​​រស់​​​នៅ​​​ក្នុង​​​រាជ​​​ធានីភ្នំពេញ​​​​​​បាន​​​លើក​​​ឡើង​​​​​​តាម​​​អ៊ីម៉េល​​​​​​​​​កាលពី​​ម្សិលមិញ​​​ថា អ្នក​​​ស្រី​​​កំពុង​​​ស្ថិត​​​ក្នុង​​​ដំណើរ​​​ការ​​​បង្កើត​​​មូល​​​និធិ​​​មួយ​​​​​​ ដែល​​​មជ្ឈ​​​ដ្ឋាន​​​ទូទៅ​​​អាច​​​បរិច្ចាគ​​​បាន​​​​​​ ដើម្បី​​​ជួយ​​​ដល់​​​ជន​​​រងគ្រោះ​​​​​​ដោយ​​​សារ​​​ការ​​​បាញ់​​​ប្រហារ​​​​​​។

ពេល​​​ទាក់ទង​​​កាលពី​​​ម្សិលមិញ​​​​​​សួរ​​​នាំ​​​រឿង​​​នគរបាល​​​បាញ់​​​ប្រហារ​​​​​​ជន​​​សីុវិល​​​​​​នៅ​​​ក្នុង​​​ខណ្ឌ​​​មានជ័យ ​​​ឧត្តម​​​សេនីយ៍​​​ឯក​​​ ខៀវ សុភ័គ អ្នក​​​នាំពាក្យ​​​ក្រសួង​​​មហាផ្ទៃ​​​បាន​​​បង្វែរ​​​សំណួរ​​​​​​ទៅ​​​ឧត្តម​​​សេនីយ៍​​​ឯក​​​ គៀត ច័ន្ទ​​​ថា​​​រិទ្ធ​​​ អ្នក​​​នាំពាក្យ​​​នគរបាល​​​ជាតិ​​​ និង​​​លោក​​​ ជួន សុវណ្ណ ស្នង​​​ការ​​​រាជធានីភ្នំពេញ​​​ ដែល​​​មិន​​​អាច​​​ទាក់ទង​​​សុំ​​​ការ​​​បំភ្លឺ​​​បាន​​​។

​​​និយាយ​​​ពី​​​យុវជន​​​ ហឿន ចាន់​​​ ដែល​​​កំពុង​​​សម្រាក​​​នៅ​​​ក្នុង​​​មន្ទីរពេទ្យ​​​វិញ​​​ ពេល​​​នេះ​​​​​​រូប​​​គេ​​​​​​មិន​​​អាច​​​ធ្វើ​​​អ្វី​​​បាន​​​ឡើយ​​​ក្រៅ​​​តែ​​​ពី​​​រង់ចាំ​​​​​​។ ពេល​​​សាកសួរ​​​ថា តើ​​​រូប​​​គេ​​​មាន​​​អារម្មណ៍​​​យ៉ាង​​​ណា​​​ចាប់​​​តាំង​​​ពី​​​រង​​​របួស​​​​​​មក​​​នោះ​​​ យុវ​​​ជន​​​ ហឿន ចាន់​​​​​​ បាន​​​ឆ្លើយ​​​​​​យ៉ាង​​​សាមញ្ញ​​​ថា “សោក​​​ស្ដាយ​​​”៕ សុខុម​​​

© 2024, ខេមបូឌា ដេលី. All rights reserved. No part of this article may be reproduced in print, electronically, broadcast, rewritten or redistributed without written permission.

អត្ថបទទាក់ទង

អត្ថបទអានច្រើន

សេចក្ដីរាយការណ៍ពិសេស