អង្គការពលកម្មអន្តរជាតិ (ILO) និងរដ្ឋាភិបាលបានចុះកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយគ្នាកាលពីថ្ងៃពុធ ដើម្បីដាក់ចេញនូវកម្មវិធីបង្ហាញជាសាធារណៈអំពីរោងចក្រកាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់ដែលមិនគោរពច្បាប់ ដែលជាផ្នែកមួយនៃគម្រោងរោងចក្រកាន់តែប្រសើរនៅកម្ពុជា ( BFC) ដែលត្រូវបានបន្ថែមពេលវេលាបីឆ្នាំបន្តទៀត។ មន្ត្រីនៅអង្គការ ILO ក៏បានឲ្យដឹងផងដែរថា គម្រោង BFC នឹងរាយការណ៍ជាសាធារណៈអំពីសហជីពដែលត្រូវបានរកឃើញថា បំពានច្បាប់ការងារនៅប្រទេសកម្ពុជា តាមរយៈកូដកម្មខុសច្បាប់ ឬក៏សកម្មភាពមិនពេញលក្ខណៈច្បាប់ផ្សេងៗទៀតធ្វើឡើងដោយកម្មករនៅក្នុងវិស័យនេះ។
អង្គការ ILO និងរដ្ឋាភិបាលបានឲ្យដឹងតាមរយៈសេចក្តីថ្លែងការណ៍រួម ដែលត្រូវបានចេញផ្សាយកាលពីម្សិលមិញថា “ កិច្ចព្រមព្រៀងនេះក៏លើកកម្ពស់តួនាទីអនុវត្តច្បាប់របស់រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា និងទទួលស្គាល់ការណែនាំបន្តអំពីការបង្ហាញព័ត៌មានជាសាធារណៈ”។
គម្រោងរោងចក្រកាន់តែប្រសើរនៅកម្ពុជាបានទទួលរងនូវការរិះគន់កាលពីដើមឆ្នាំនេះ បន្ទាប់ពីមានការចេញផ្សាយរបាយការណ៍ដែលមានចំណងជើងថា “ ការត្រួតពិនិត្យក្នុងភាពងងឹត” ដោយក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវមកពីសាកលវិទ្យាល័យ ស្តេនហ្វ័ដ (Stanford University) ដែលបានលើកឡើងថា ការត្រួតពិនិត្យរបស់អង្គការ ILO ត្រូវមានតម្លាភាពច្រើនជាងមុន ដើម្បីធ្វើឲ្យមានភាពល្អប្រសើរឡើងគួរឲ្យកត់សម្គាល់សម្រាប់ប្រាក់ឈ្នួល និងលក្ខខណ្ឌការងារនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។
របាយការណ៍របស់សាកលវិទ្យាល័យ ស្តេនហ្វ័ដ មានការកត់សម្គាល់ថា ប្រាក់ឈ្នួល និងលក្ខខណ្ឌការងារនៅក្នុងប្រទេសនាំចេញសម្លៀកបំពាក់សំខាន់ៗផ្សេងៗទៀតដូចជា ប្រទេសចិន ឥណ្ឌូណេសីុ និងប្រទេសវៀតណាមជាដើម ដែលមិនមានគម្រោងអាចប្រៀបធៀបគ្នាបាន មានភាពល្អប្រសើរច្រើនជាងនៅប្រទេសកម្ពុជា។
រដ្ឋាភិបាលក៏រងការរិះគន់ពីម្ចាស់រោងចក្រកាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់ និងសហជីព ដោយសារតែខ្លួនបរាជ័យក្នុងការអនុវត្តច្បាប់ការងារនៅប្រទេសកម្ពុជាឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ជាហេតុបណ្តាលឲ្យមានអត្រាកូដកម្មកើនឡើងខ្ពស់បំផុតក្នុងចំណោមប្រទេស នានាដែលផលិតសម្លៀកបំពាក់នៅលើពិភពលោក។
លោក វ៉ាន់ សូ៊អៀង ប្រធានសមាគមរោងចក្រកាត់ដេរនៅកម្ពុជា ហៅកាត់ថា GMAC បានគាំទ្រការបន្តអនុវត្តគម្រោងរោង ចក្រកាន់តែប្រសើរនៅកម្ពុជា ក៏ប៉ុន្តែ រោងចក្រដែលមានឈ្មោះ និងផ្សាយជាសាធារណៈថា ជារោងចក្រមិនអនុវត្តច្បាប់ ត្រូវតែត្រូវបានអមដោយយន្តការប្រហាក់ប្រហែល គ្នា សម្រាប់សហជីពដែលមិនអនុវត្តច្បាប់។
លោកបានមានប្រសាសន៍ថា “ ប្រសិនបើអង្គការ ILO ពិតជាតំណាងឲ្យត្រីភាគី ពោលគឺប្រសិនបើពួកគេត្រូវបានកំណត់ក្នុងគោលការណ៍តំណាងឲ្យរដ្ឋាភិបាល និយោជក និងកម្មករ នោះពួកគេគួរតែពិចារណាអំពីគម្រោងសហជីពកាន់តែប្រសើរ”។
លោក សូ៊អៀង បានមានប្រសាសន៍បន្តទៀតថា “ យើងមានគម្រោងរោងចក្រកាន់តែប្រសើរសម្រាប់ត្រួតពិនិត្យរោងចក្រ ប៉ុន្តែ គួរតែមានគម្រោងប្រហាក់ប្រហែលគ្នានេះដើម្បីត្រួតពិនិត្យសហជីព ក្នុងគោលបំណងធ្វើឲ្យប្រាកដថា ពួកគេពិតជាអនុវត្តច្បាប់”។
លោកបានលើកឡើងបន្ថែមទៀតថា កូដកម្មភាគច្រើនបំផុតនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាត្រូវបានធ្វើឡើងដោយមិនមានមេដឹកនាំសហជីពដែលខ្វះជម្រើសផ្សេងៗ សម្រាប់ការសម្រុះសម្រួលគ្នាដូចដែលច្បាប់ដែលបានចែង។
លោក ចេសុន ជូដ (Jason Judd) ទីប្រឹក្សាបចេ្ចកទេសនៅគម្រោងចក្រកាន់តែប្រសើរ នៅកម្ពុជាដែលលើកឡើងថា គម្រោងដែលត្រូវបានកែប្រែនេះនឹងមានការដាក់បញ្ចូលនូវវិធានការជំរុញឲ្យសហជីពអនុវត្តច្បាប់។
លោក ជូដ បានមានប្រសាសន៍ថា “ ដោយ មានគម្រោងបង្ហាញជាសាធារណៈកាន់តែទូលំទូលាយ គោលបំណងរបស់យើងគឺដើម្បីបង្កើតឲ្យមានសម្ពាធទន់ភ្លន់ពីសាធារណ ជនទៅលើសហជីព ដើម្បីឲ្យពួកគេអនុវត្តច្បាប់”។ លោកបានលើកឡើងបន្តថា ការត្រួតពិនិត្យសហជីពនឹងផ្តោតសំខាន់ទៅលើ “ ការអនុវត្ត ឬក៏មិនអនុវត្តតាមលក្ខខណ្ឌច្បាប់សម្រាប់ធ្វើកូដកម្ម”។
លោក ជូដ បានមានប្រសាសន៍បន្ថែមទៀតថា “ ដៃគូទាំងអស់របស់អង្គការ ILO បានឯកភាពគ្នាថា គម្រោងនេះពិតជាមានយុត្តិធម៌ដែលត្រូវបានបង្កើតឲ្យមានចំពោះសហជីពមិនមែនគ្រាន់តែនិយោជកប៉ុណ្ណោះ ពោលគឺ សហជីពមានកាតព្វកិច្ចអនុវត្តច្បាប់”។
លោក ដេវ វែល (Dave Welsh)ប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលសាមគ្គីភាព (Solidarity Center) ដែលជាអង្គការតស៊ូមតិផ្នែកពលកម្ម និងមានមូលដ្ឋាននៅសហរដ្ឋអាមេរិក បានលើកឡើងថា “ កូដកម្មខុសច្បាប់” ជារឿយៗជាជម្រើសចុងក្រោយសម្រាប់សហជីព ដែលមិន ទទួលបានការឆ្លើយតបពីគណៈគ្រប់គ្រងក្នុងរោងចក្រ និងរដ្ឋាភិបាល ទៅនឹងការទាមទាររបស់ខ្លួន នៅពេលដែលការទាមទារទាំងនេះ ត្រូវបានធ្វើឡើងតាមរយៈនីតិវិធីផ្លូវការ។
លោកមានប្រសាសន៍ថា “ ខណៈដែលមិន មានចម្ងល់ថា តើកូដកម្មមួយចំនួនគឺជាកូដកម្មខុសច្បាប់តាមបច្ចេកទេស វាគឺជាសេណារីយ៉ូ មេមាន់ និងកូនមាន់ ពីព្រោះនិយោជកមិនបានឆ្លើយតបទៅនឹងកាតព្វកិច្ចច្បាប់របស់ខ្លួនក្នុងការចរចាក្នុងទម្រង់សមូហភាព”។
លោក ដេវ វែល បានមានប្រសាសន៍ទៀតថា នៅពេលសហជីពពិតជាអនុវត្តតាម ច្បាប់ក្នុងការដោះស្រាយវិវាទនោះ “ រោងចក្រនានាអាចមិនគិតពីការចរចាជាសមូហ ភាព រដ្ឋាភិបាលមិនចាត់តាំងអ្នកសម្រុះសម្រួល ដូច្នេះសហជីពមិនមានឱកាសធ្វើកូដកម្មស្របច្បាប់ទេ”។
លោក សាត សាម៉ុត អនុរដ្ឋលេខាធិការក្រសួងការងារ និងបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈបានលើកឡើងថា រដ្ឋាភិបាលប្តេជ្ញាខិតខំត្រួតពិនិត្យបន្ថែមទៀតទៅលើសហជីព។
លោកបានមានប្រសាសន៍ថា “ កាលពីមុនរដ្ឋាភិបាលបានអត់ឱន និងព្យាយាមយល់អំពីសហជីព។ ប្រសិនបើសហជីពប្រព្រឹត្តខុស ពួកគេត្រូវទទួលបាននូវការពិន័យ និងទណ្ឌកម្ម…។ ជាធម្មតាមេដឹកនាំសហជីពត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះមុខច្បាប់”៕ សុធា