សមាជិកគ្រួសារកម្មករដែលត្រូវបានឃុំទាំង២៣នាក់ត្រូវបានចោទប្រកាន់ពីបទបំផ្លាញទ្រព្យសម្បត្តិដោយមានស្ថានទម្ងន់ទោសបន្ទាប់ពីពួកគេធ្វើការតវ៉ា ដែលត្រូវបានកងរាជអាវុធហត្ថបង្ក្រាបកាលពីថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ និងថ្ងៃសុក្រកន្លងមក។
លោក មឿន តុលា ប្រធានកម្មវិធីការងារនៅមជ្ឈមណ្ឌលអប់រំច្បាប់សម្រាប់សហគមន៍បានមានប្រសាសន៍ថា មេធាវីការពារមួយក្រុមមកពីអង្គការរបស់លោកក៏បានបដិសេធម្ដងហើយម្ដងទៀតមិនឲ្យចូលទៅជួបពួកគេ ឬមិនបានទទួលព័ត៌មានអំពីអ្នកទោសទាំងនោះឡើយ រួមទាំងអ្នកទោសអាយុ១៧ឆ្នាំម្នាក់ដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួននៅផ្លូវវេងស្រេងផងដែរ។ លោក មឿន តុលា បានថ្លែងថា ”អាជ្ញាធរ កម្ពុជាហាក់ដូចជាបានបោះបង់ចោលលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ នីតិរដ្ឋ ឬយុត្តិធម៌ហើយ”។
នកស្រី ប្រាក់ សុវណ្ណារី ជាភរិយារបស់លោក វ៉ន ពៅ មេដឹកនាំសហជីពដ៏ឆ្នើមមួយរូបដែលស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកដែលអង្គការសិទ្ធិមនុស្សលើកឡើងថា ត្រូវបានទាហានឆត្រយោងវាយដំ និងចាប់ខ្លួននៅពេលតវ៉ាកាលពីថ្ងៃព្រហស្បតិ៍នោះបាននិយាយថា អាជ្ញាធរបានបដិសេធមិនបង្ហាញអំពីកន្លែងដែលពួកគេឃុំខ្លួនប្ដីរបស់អ្នកស្រីឡើយ។ អ្នកស្រី សុវណ្ណារី បានមានប្រសាសន៍ថា សុខភាពប្ដីរបស់ខ្ញុំមិនល្អទេ។
ទាហានទាំងនោះបានវាយគាត់ចំកន្លែងដែលគាត់ទើបបានវះកាត់របួសតម្រងនោមថ្មីៗ…ហើយខ្ញុំបារម្ភអំពីសុវត្ថិភាពរបស់គាត់ណាស់”។ លោក វ៉ន ពៅ ត្រូវទាហានឆត្រយោងនៅកងពលតូចលេខ៩១១ដែលត្រូវបានដាក់ពង្រាយនៅខាងក្រៅរោងចក្រកាត់ដេរវាយដំនិងឃុំខ្លួន។ គាត់ត្រូវបានសាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញចោទប្រកាន់កាលពីថ្ងៃសុក្រ ។
អង្គការសិទ្ធិមនុស្សក្នុងស្រុកលីកាដូ បានលើកឡើងថា អង្គការនេះត្រូវបានច្រានចោលសំណើម្ដងហើយម្ដងទៀតមិនឲ្យចូលទៅជួបអ្នកទោសទាំងនោះដើម្បីផ្ដល់ការគាំពារសុខភាពឡើយ។
លោក ប៉ាង ដួងឡា ដែលរស់នៅក្បែរផ្លូវវេងស្រេង កន្លែងដែលកងរាជអាវុធហត្ថបាញ់កំាភ្លើង AK-47 ត្រូវអ្នកតវ៉ាប្រាំនាក់ស្លាប់ និងត្រូវរបួសជាង២០នាក់ទៀតកាលពីថ្ងៃសុក្រនោះបាននិយាយថា លោកកំពុងស្វែងរកបងប្អូនប្រុសរបស់លោកចាប់តាំងពីគាត់ត្រូវបានចាប់ខ្លួនអំឡុងប៉ះទង្គិចគ្នានោះមក។ លោកបាននិយាយថា “ខ្ញុំមិនស្គាល់កន្លែងដែលគេឃុំខ្លួនគាត់ឡើយ ចាប់តាំងពីគាត់ត្រូវចាប់ខ្លួនដោយកម្លាំងសន្តិសុខប្រដាប់អាវុធ ដែលបានទម្លាយទ្វារចូលចាប់គាត់”។ លោកបានបន្ថែមថា បុគ្គលិកអង្គការសិទ្ធិមនុស្សបានទៅជាមួយគាត់ដល់សាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញ។
លោក ដួងឡា បានពន្យល់ថា “នៅពេលខ្ញុំទៅដល់តុលាការ ពួកគេបានយកបងប្អូនប្រុសរបស់ខ្ញុំចេញបាត់ទៅហើយ ហើយយើងមិនដឹងពីកន្លែងដែលគេឃុំខ្លួនគាត់ឡើយចាប់តាំងពីពេលនោះមក”។
លោក កែវ មុនី ចៅក្រមស៊ើបសួរសាលាដំបូងរាជធានីបានអះអាងកាលពីថ្ងៃអាទិត្យថា កូដករ១៣នាក់ដែលបានធ្វើការតវ៉ា ត្រូវបានចាប់ខ្លួននៅផ្លូវវេងស្រេងកាលពីថ្ងៃសុក្រ ហើយត្រូវបានចោទប្រកាន់កាលពីថ្ងៃសៅរ៍។ លោកបានបន្ថែមថា ”ឥឡូវនេះក្រសួងមហាផ្ទៃកំពុងមើលថែពួកគេ”។
លោក គុយ ប៊ុនសន អគ្គនាយកនៃអគ្គនាយកដ្ឋានពន្ធនាគារក្រសួងមហាផ្ទៃបានមានប្រសាសន៍ថា លោកមិនដឹងពីកន្លែងដែលគេឃុំខ្លួនអ្នកទោសទាំង២៣នាក់នោះឡើយ។ លោក ប៊ុនសន បានមានប្រសាសន៍ថា “ខ្ញុំមិនដឹងព័ត៌មានជាក់លាក់អំពីពួកគេទេ។ របាយការណ៍ដែលផ្ញើមកពីប្រធានពន្ធនាគារទូទាំងប្រទេសនិយាយតែពីចំនួនអ្នកទោស ដែលពួកគេបានឃុំខ្លួន និងដោះលែងក្នុងមួយថ្ងៃៗប៉ុណ្ណោះ”។
លោក ចាន់ សុវ៉េត អ្នកស៊ើបអង្កេតជាន់ខ្ពស់នៅអង្គការសិទ្ធិមនុស្សអាដហុកបានមានប្រសាសន៍ថា លោកជឿថា អ្នកទោសទាំង២៣នាក់នោះត្រូវបានគេដឹកទៅកាន់ពន្ធនាគារដែលមានការយាមកាមតឹងរ៉ឹងនៅក្នុងខេត្តកំពង់ចាម ជាពន្ធនាគារដែលមានឈ្មោះអសោចខាងធ្វើបាបអ្នកទោស។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា “ប្រភពសម្ងាត់មួយបានប្រាប់ខ្ញុំថា អ្នកទាំង២៣នាក់ដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួននោះកំពុងត្រូវគេឃុំខ្លួននៅមណ្ឌលកែប្រែ៣ក្នុងខេត្តកំពង់ចាម”។
លោក គា សុវណ្ណា ប្រធានមណ្ឌលកែប្រែ៣បានបដិសេធមិនបញ្ជាក់ ឬបដិសេធថា អ្នកទោសទាំង២៣នាក់នេះស្ថិតនៅឬមិននៅក្នុងពន្ធនាគាររបស់លោកឡើយ។
លោក រ៉ូភើត អាបបុត អ្នកស្រាវជ្រាវនៅអង្គការលើកលែងទោសអន្តរជាតិក្នុងប្រទេសកម្ពុជាបានមានប្រសាសន៍ថា អាជ្ញាធរមានកាតព្វកិច្ចត្រូវគោរពតាមអនុសញ្ញាអន្តរជាតិស្ដីពីសិទ្ធិស៊ើវិល និងសិទ្ធិនយោបាយដែលប្រទេសកម្ពុជាជាហត្ថលេខីដែរនោះ ដើម្បីអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកទោសទាក់ទងក្រុមគ្រួសារ ឬមេធាវីនៅពេលត្រូវបានចាប់ខ្លួន។
លោក អំ សំអាត អ្នកគ្រប់គ្រងបច្ចេកទេសនៅអង្គការលីកាដូ ដែលផ្ដល់មេធាវីការពារដល់អ្នកទោសមួយចំនួនបានយល់ស្របថា អាជ្ញាធររំលោភច្បាប់ដោយបើកចំហតែម្តងនិងរំលោភអនុសញ្ញាអង្គការសហប្រជាជាតិចំពោះការបដិសេធមិនបង្ហាញពីកន្លែងឃុំខ្លួនអ្នកទោសទាំងនោះ។ លោក សំអាត បានមានប្រសាសន៍ថា “តាមច្បាប់ មេធាវីការពារមានសិទ្ធិដឹងពីកន្លែងដែលគេឃុំខ្លួនកូនក្ដីរបស់ខ្លួន ប៉ុន្តែមន្ត្រីតុលាការ និងមន្ត្រីពន្ធនាគារ ហើយសូម្បីតែអគ្គនាយកពន្ធនាគារក៏មិនប្រាប់ដល់សាច់ញាតិរបស់អ្នកទោសទាំងនោះឬមេធាវីការពាររបស់ពួកគេឡើយ”៕ សារុន