កាលពីម្សិលមិញក្រសួងការងារ និងបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈ បាននិយាយការពារការខកខានរបស់ខ្លួនក្នុងការមិនបានចាត់វិធានការទៅតាមលទ្ធផលនៃការស្រាវជ្រាវផ្ទាល់របស់ខ្លួន ដែលកាលពីខែវិច្ឆិកា បានរកឃើញថា ប្រាក់ខែគោលដែលអាចរស់បានសម្រាប់កម្មកររោងចក្រកាត់ដេរគឺចន្លោះ១៥៧ដុល្លារ ទៅ១៧៧ដុល្លារ។
នៅក្នុងរបាយការណ៍ប្រចាំឆ្នាំរបស់ខ្លួនក្រសួងនេះបានចុះបញ្ជីរបាយការណ៍សិក្សាស្រាវជ្រាវរបស់ខ្លួនពាក់ព័ន្ធនឹងប្រាក់ខែដែលធ្វើឡើងស្របនឹងសហជីពកម្មករដែលមាននិន្នាការនយោបាយផ្សេងគ្នាថា ជាសមិទ្ធផលកំពូលរបស់ខ្លួនក្នុងឆ្នាំ២០១៣ ប៉ុន្តែក្រសួងមិនបានអើពើនឹងលទ្ធផលនេះទេ ហើយ បានដំឡើងប្រាក់ខែគោលដល់ត្រឹមតែ៩៥ដុល្លារប៉ុណ្ណោះ និងឡើងដល់ត្រឹម១០០ដុល្លារ បន្ទាប់ពីមានមហាកូដកម្មកាលពីខែធ្នូ ។
លោក ហេង សួ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងការងារ បានមានប្រសាសន៍កាលពីម្សិលមិញថា ដោយនៅតាមរោងចក្រនានាមានការធ្វើការបន្ថែមម៉ោងច្រើន កម្មករអាចទទួលបានចំនួនប្រាក់ដែលពួកគេបានទាមទារ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា “កម្មករភាគច្រើនពិតជាទទួលបាន១៦០ដុល្លារតាមការទាមទាររបស់ពួកគាត់”។
សំដៅដល់កម្មកររោងចក្រកាត់ដេរជាង៤សែននាក់នៅទូទាំងប្រទេសកម្ពុជា លោកបានមានប្រសាសន៍បន្ថែមទៀតថា “ពួកគាត់ត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យធ្វើការថែមម៉ោង ហើយពួកគាត់ក៏ទទួលបានប្រាក់រង្វាន់ផ្សេងៗទៀតដែលផ្ដល់កម្រៃគ្រប់គ្រាន់នឹងឲ្យពួកគាត់រស់បាន ហើយក៏គ្រប់គ្រាន់នឹងសន្សំប្រាក់ដើម្បីផ្ញើទៅក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគាត់ផងដែរ”។
លោកស្រី ជីល ថាក់ឃើ (Jill Tucker) ប្រធានបច្ចេកទេសនៅកម្មវិធីរោងចក្រល្អប្រសើររបស់អង្គការពលកម្មអន្តរជាតិ ហៅកាត់ថា ILO បានមានប្រសាសន៍កាលពីម្សិលមិញថា លោក ហេង សួ និងក្រសួងការងារបានបកស្រាយខុសនូវនិយមន័យនៃពាក្យថា “ប្រាក់ខែ គោល” ។ លោកស្រីបានមាន ប្រសាសន៍ ទៀតថា “ប្រាក់ខែគោលមិនមែនតំណាងឲ្យចំនួនប្រាក់សរុបដែលកម្មករម្នាក់ទទួលបាននោះទេ តែវាគឺជាប្រាក់ខែដែលកម្មករម្នាក់ទទួលបានពីការធ្វើការជាមូលដ្ឋាន៤៨ម៉ោងក្នុងមួយសប្ដាហ៍”។
លោក ហេង សួ ក៏បានមានប្រសាសន៍ដែរថា ក្រុមប្រឹក្សាការងារបានសម្រេចហើយថា ប្រាក់ខែគោល៩៥ដុល្លារដែលបានដាក់ចេញកាលពីខែធ្នូ (និងដែលឡើងដល់១០០ដុល្លារនៅដំណាច់ខែមុន) គឺគ្រប់គ្រាន់ហើយ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ទៀតថា “ក្រុមប្រឹក្សាការងារបានរកឃើញថា ការចំណាយរបស់កម្មករ គឺត្រឹមតែប្រហែល៩៥ដុល្លារប៉ុណ្ណោះ ប្រសិនបើពួកគេមិនត្រូវការសន្សំប្រាក់កាសទេនោះ។ ដូច្នេះសហជីពគួរតែឈប់តវ៉ា ពីព្រោះគេសម្រេចរួចហើយថា ឲ្យ១០០ដុល្លារ ហើយបញ្ហានៅតែត្រង់ថា កម្មករត្រូវការប្រាក់បន្ថែមដែលពួកគេអាចផ្ញើទៅក្រុមគ្រួសារបានប៉ុណ្ណោះ”។
អ្នកស្រី ឆេង ឡាង អនុប្រធានសហព័ន្ធសហជីពនៃឧស្សាហកម្មវាយនភណ្ឌកាត់ដេរកម្ពុជាបានមានប្រសាសន៍ថា ខណៈដែលកម្មកររោងចក្រកាត់ដេរមួយចំនួនទទួលបាន១៦០ដុល្លារក្នុងមួយខែត្រឡប់ទៅផ្ទះនោះ គឺថាទម្រាំតែបាន១៦០ដុល្លារនេះគឺពិបាកខ្លាំងណាស់។
ដោយធ្វើការបន្ថែមម៉ោងទទួលបានកម្រៃប្រហែល០,៧២ដុល្លារក្នុងមួយម៉ោង (គឺស្មើនឹង១,៥ដងបើប្រៀបធៀបទៅនឹងអត្រាថ្លៃកម្លាំងពលកម្មជាមូលដ្ឋាន០,៤៨ដុល្លារក្នុងមួយម៉ោង) កម្មករនឹងត្រូវធ្វើការបន្ថែមម៉ោងប្រហែល៨០ម៉ោងក្នុងមួយខែបន្ថែមពីលើការងារពេញម៉ោងបច្ចុប្បន្នរបស់ពួកគេ១៩២ម៉ោងក្នុងមួយខែ ហើយពួកគេក៏ទទួលបានប្រាក់សម្រាប់ធ្វើដំណើរ និងប្រាក់រង្វាន់សម្រាប់អ្នកមកធ្វើការទៀងទាត់ល្អផងដែរ ទម្រាំទទួលបាន១៦០ដុល្លារ។
លោក ដេវ វែលស៍ (Dave Welsh) នាយកអង្គការ American Center of International Labor Solidarity ប្រចាំប្រទេសកម្ពុជាបានមានប្រសាសន៍ថា ជំហររបស់ក្រសួងការងារលើប្រាក់ខែគោល គឺជាការឆ្លុះបញ្ចាំងពីឥរិយាបថរបស់និយោជក និងម្ចាស់អាជីវកម្មចំពោះបុគ្គលិករបស់ខ្លួន។
លោកបានមានប្រសាសន៍បន្ថែមទៀតថា “ការពិតណាស់ថា ការពិភាក្សាពីប្រាក់ខែគោលនេះមិនបានផ្អែកលើចំនួនម៉ោងដែលបុគ្គលម្នាក់គួរតែធ្វើការដើម្បីទទួលបានប្រាក់ខែសមរម្យនោះទេ ប៉ុន្តែវាផ្អែកលើចំនួនម៉ោងដែលអាចឲ្យកម្មករធ្វើការដោយមិនបានដំឡើងប្រាក់ខែ។ យើងមិនអាចនិយាយបានទេថា យើងមានពលកម្មចាប់បង្ខំនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ប៉ុន្តែបើនិយាយឲ្យស្មោះត្រង់ទៅគឺថា អត្រាប្រាក់ខែដែលផ្ដល់ឲ្យនេះមានន័យថា អ្នកទាំងនេះត្រូវបានបង្ខំឲ្យធ្វើការទៅហើយ”៕ សុខុម