ស្រុកខ្សាច់កណ្តាល,ខេត្តកណ្តាល- ស្ត្រីអាយុ៣៩ឆ្នាំម្នាក់ និងកុមារពីរនាក់បានបាត់ខ្លួន ហើយត្រូវគេសន្មតថា បានស្លាប់បន្ទាប់ពីផ្ទះរបស់ពួកគេនៅក្នុងឃុំព្រះប្រសប់បានរលំចូលទៅក្នុងទឹកទន្លេមេគង្គកាលពីយប់ថ្ងៃអង្គារ ជាសោកនាដកម្មមួយដែលអ្នកភូមិបន្ទោសលើការបូមខ្សាច់ពីបាតទន្លេនោះ។
លោក ពៅ ផន នាយប៉ុស្តិ៍នគរបាលឃុំបានមានប្រសាសន៍ថា មនុស្សប្រាំបួននាក់ទៀតបានរងរបួសនៅពេលដីមួយក្បាលប្រវែង១៥គុណនឹង៥០ម៉ែត្រនៅមាត់ទន្លេដែលស្ថិតនៅពីក្រោយឡឥដ្ឋដែលមានគ្រួសារមួយចំនួនធ្វើការនោះ បានបាក់ធ្លាក់ចូលទៅក្នុងទន្លេ។ ការបាក់ដីច្រាំងទន្លេនេះបណ្តាលឲ្យផ្ទះឈើបីខ្នងនៅជាប់គ្នានោះរលំធ្លាក់ចូលទៅក្នុងទន្លេនៅពេលដែលគ្រួសារទាំងនោះ កំពុងដេក។
លោកបានមានប្រសាសន៍ថា “យើងកំពុងស្វែងរកសាកសព ប៉ុន្តែ មិនទាន់មានឧបករណ៍ ដូច្នេះយើងបានជួលអ្នកមុជទឹកជនជាតិវៀតណាមប្រាំនាក់ឲ្យមុជទឹករាវរកពួកគេ”។ រហូតមកទល់យប់មិញនេះ គេមិនទាន់បានរកឃើញសាកសពនៅឡើយទេ។
លោក សៅ សុទ្ធ បានបាត់បង់ប្រពន្ធអាយុ ៣៩ឆ្នាំរបស់គាត់ឈ្មោះ សំ អុល កូនប្រុសអាយុ៣ឆ្នាំម្នាក់ និងក្មួយប្រុសអាយុ១៨ខែម្នាក់របស់គាត់នៅពេលផ្ទះរបស់គាត់រលំ។ កម្មករឡឥដ្ឋដែលមានអាយុ៣៩ឆ្នាំដែរនោះបាននិយាយ ថា “ នៅពេលខ្ញុំដឹងខ្លួនឡើង ខ្ញុំស្ថិតនៅក្នុងទឹកទៅហើយ”។
លោក សៅ សុទ្ធ បាននិយាយនៅពេលគាត់អង្គុយនៅយ៉ផ្ទះអ្នកជិតខាងរបស់គាត់នៅចម្ងាយប្រហែល៥០ម៉ែត្រពីដីផ្ទះរបស់គាត់ថា “ខ្ញុំបានឮកូនស្រីអាយុ១២ឆ្នាំរបស់ខ្ញុំស្រែកឲ្យជួយ ដូច្នេះបានស្ទុះទៅចាប់នាងឡើង ហើយកូនស្រីអាយុ៧ឆ្នាំរបស់ខ្ញុំបានចាប់ទាញជើងបងស្រីវា រហូតដល់ខ្ញុំនាំពួកគេទៅដល់ដីគោក។ គាត់បាននិយាយថា “ខ្ញុំបានត្រឡប់ទៅព្យាយាមជួយប្រពន្ធខ្ញុំ និងកូនតូចរបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែ វាងងឹតពេកមិនអាចរកពួកគេឃើញទេ។ ឥឡូវនេះខ្ញុំរន្ធត់ណាស់ ដោយសារខ្ញុំបាត់បង់ពួកគេ”។
អ្នកស្រី ភឿន ពៅ អាយុ១៨ឆ្នាំជាប្អូនស្រី របស់លោក សៅ សុទ្ធ រស់នៅក្នុងបន្ទប់នៅក្បែរនោះ។ អ្នកស្រីដឹងថា កូនប្រុសអាយុ ១៨ខែរបស់គាត់មិនរស់ទេ ប៉ុន្តែ មិនទាន់រកសាកសពឃើញ។ អ្នកស្រីនិយាយថា “ ខ្ញុំរន្ធត់ណាស់។ នៅពេលខ្ញុំធ្លាក់ចូលទៅក្នុង ទឹក ខ្ញុំព្យាយាមចាប់ទាញកូនប្រុសខ្ញុំ ប៉ុន្តែ ភ្លាមៗ នោះឈើមួយកំណាត់បានធ្លាក់មកត្រូវខ្ញុំ ហើយ កូននោះក៏បានរបូតចេញពីដៃខ្ញុំទៅ”។
អ្នកស្រី ទឹម គឹមស្រឿន អាយុ៣២ឆ្នាំដែលរស់នៅក្នុងផ្ទះឈើនោះដែរ និងបានព្យាយាមលោតចេញពីលើដីភក់បាក់នៅពេលផ្ទះរបស់គាត់រលំនោះ បាននិយាយថា ការបូមខ្សាច់នៅទន្លេនេះ គឺជាមូលហេតុនៃគ្រោះថ្នាក់នេះ។ អ្នកស្រីបាននិយាយថា “កាលពីបីបួនខែមុនយើងបានឃើញទូកបូមខ្សាច់នៅកណ្តាលទន្លេនេះ ហើយក្រោយមកដីបានចាប់ផ្តើមបាក់នៅមាត់ទន្លេទាំងសងខាង”។
មន្ត្រីសាលារាជធានីភ្នំពេញបានចេញបម្រាមឲ្យផ្អាកការបូមខ្សាច់បណ្តោះអាសន្ននៅទូទាំងទីក្រុងកាលពីខែសីហា។ កាលពីខែធ្នូ ទូកបូមខ្សាច់៥គ្រឿងត្រូវបានឃាត់ទុកចំពោះការបំពានបម្រាមនៅក្នុងតំបន់នោះ រីឯអ្នកភូមិជាច្រើននាក់មកពីភូមិព្រែកអំពិលនៅក្បែរនោះបានតវ៉ាកុំឲ្យទូកប្រាំគ្រឿងទៀតបូមខ្សាច់ដោយខុសច្បាប់។
លោក ខៀវ សុខណាត អភិបាលរងស្រុកខ្សាច់កណ្តាលបានជំទាស់នឹងការអះអាងរបស់អ្នកភូមិកាលពីម្សិលមិញដែលថា ការបូមខ្សាច់បានបណ្តាលឲ្យមាត់ទន្លេនេះបាក់។ លោកមានប្រសាសន៍ថា “មិនមានការបូមខ្សាច់នៅទីនេះទេ។ មាត់ទន្លេនេះបាក់ដោយសារការហូរច្រោះបណ្តាលមកពីចរន្តទឹកទន្លេប៉ះទង្គិចនឹងដីនោះ”។
អតីតម្ចាស់ឡឥដ្ឋនោះ ឈ្មោះ លាភ ឆេងស្រូយ បាននិយាយថា ការបាក់ច្រាំងនេះអាចបណ្តាលមកពីគ្រោះធម្មជាតិ ប៉ុន្តែ គាត់បាននិយាយថា ក្រុមកម្មកររស់នៅជាច្រើនឆ្នាំមកហើយនៅតាមមាត់ទន្លេនោះមិនដែលមានបញ្ហាអ្វីទេ ហើយការបូមខ្សាច់ធំៗក្នុងរយៈពេល៥ឆ្នាំមកនេះទំនងជាមូលហេតុនៃការបាក់រលំនេះ។ ព្រះសង្ឃដែលគង់នៅវត្តមួយនៅចម្ងាយប្រហែល១០ម៉ែត្រពីមាត់ទន្លេនោះក៏គិតដូចគ្នានេះដែរ។
ព្រះតេជគុណ ចាន់ ភឿន បានមានសង្ឃដីកាថា “នៅពេលគេបូមខ្សាច់នៅទន្លេនេះ ដីធ្លាក់ចូលទៅក្នុងបាតទន្លេ ហើយវាបានបណ្តាលឲ្យបាក់ច្រាំងទន្លេនេះ៕គឹមហឿន