អង្គការតាមឃ្លាំមើលបរិស្ថាន WWF បានលើកឡើងក្នុងរបាយការណ៍សិក្សាស្រាវជ្រាវដែលខ្លួនបានចេញផ្សាយកាលពីម្សិលមិញថា ដំណើរការវាយតម្លៃហេតុប៉ះពាល់បរិស្ថានដែលនឹងអនុញ្ញាតឲ្យមានការអនុវត្តគម្រោងសាងសង់ទំនប់វារីអគ្គិសនី ដន សាហុង ដ៏ចម្រូងចម្រាស នៅភាគខាងត្បូងនៃប្រទេសឡាវមានចម្ងាយ១,៥គីឡូម៉ែត្រពីព្រំដែនកម្ពុជា បានប្រើប្រាស់វិធីសាស្ត្រវាយតម្លៃមិនសមស្រប និងជារឿយៗផ្អែកលើសេចក្តីសន្មត។
ដំណើរការនៃការវាយហេតុប៉ះពាល់បរិស្ថានធ្វើឡើងដោយក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រដែលធ្វើការឲ្យក្រុមហ៊ុន Mega First Berhad ជាក្រុមម៉ាឡេស៊ីទទួលបន្ទុកអនុវត្តគម្រោងសាងសង់ទំនប់វារីអ គ្គិស នីដែលមានកម្លាំង២៥៦មេហ្គាវ៉ាត់ នៅលើផ្លូវទឹក ដូនសាហុងនៃទន្លេមេគង្គ ត្រូវបានសិក្សាដោយអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអន្តរជាតិជាប់កិច្ចសន្យាជាមួយអង្គការ WWF ហើយអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រទាំងនេះបានរកឃើញថា ដំណើរការវាយតម្លៃនេះមិនអាចទទួលស្គាល់ជាដំណើរការសិក្សាវាយតម្លៃបែបវិទ្យាសាស្ត្របានឡើយ។
និយាយជារួម លោក ឈិត សំអាត នាយក អង្គការ WWF ប្រចាំប្រទេសកម្ពុជាបាន លើកឡើងថា សេចក្តីអះអាងនៅក្នុងរបាយការណ៍វាយតម្លៃនោះ មិនសមស្របតាមភ័ស្តុតាងបែបវិទ្យាសាស្ត្រទេ។
លោកមានប្រសាសន៍ថា“ នៅក្នុងរបាយការណ៍វាយតម្លៃហេតុប៉ះពាល់បរិស្ថាននេះមានសេចក្តីអះអាងថា គម្រោងទំនប់វារីអគ្គិសនី ដនសាហុង នឹងមិនមានផលប៉ះពាល់ខ្លាំងទៅលើវិស័យជលផលទេ ប៉ុន្តែមិនមានភ័ស្តុតាងបែបវិទ្យាសាស្ត្រសម្រាប់គាំទ្រលទ្ធផលវាយតម្លៃរបស់ខ្លួនទេ” ។ តំណាងរបស់ក្រុមហ៊ុន Mega First បានអះអាងថា ទំនប់នេះពិតជាជួយពង្រឹងទំនាក់ ទំនងរវាងច្រកឆ្លងកាត់របស់ត្រី។
ទោះជាយ៉ាងណា របាយការណ៍សិក្សា ស្រាវជ្រាវរបស់អង្គការ WWF បានបង្ហាញ២៥ចំណុច ទាក់ទងនឹងដំណើរការវាយតម្លៃហេតុប៉ះពាល់បរិស្ថាន ដែលផ្អែកលើសេចក្តីសន្មត ឬកំហុសជាក់ស្តែង។
វិធានការមួយចំនួនក្នុងចំណោមវិធានការកាត់បន្ថយហេតុប៉ះពាល់ដែលត្រូវបានស្នើឡើងនៅក្នុងរបាយការណ៍វាយតម្លៃហេតុប៉ះពាល់បរិស្ថាន មិនមានខ្លឹមសារច្បាស់លាស់ទេ ដូចជាការដំឡើងរបាំងប្រើចរន្តអគ្គិសនីដើម្បីប្តូរទិសដៅផ្លាស់ទីរបស់ត្រី ដែលសាុំ ទៅនឹងការផ្លាស់ទីតាមផ្លូវទឹកដុន សាហុង នេះបើយោងតាមអង្គការ WWF។
ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវដែលជាប់កិច្ចសន្យាជាមួយអង្គការ WWF បានលើកឡើងថា “សំណូមពរឲ្យមានរបាំងអគ្គិសនីអាចទប់ស្កាត់ត្រីចេញពីតំបន់នេះ ហាក់ដូចជាមិនមានការគិតគូរបានល្អទេ”។ ភាពខុសគ្នាក្នុងកម្លាំងចរន្តអគ្គិសនី ទំហំ និងហ្វ្រេកង់នៃចរន្តទឹកនៅក្នុងទឹក មានភាព ចាំបាច់ក្នុងការបង្ហាញផ្លូវ ទាក់ទាញ ឬជំរុញចលនាផ្លាស់ទីរបស់ត្រីដែលមានច្រើនទំហំ ខុសៗគ្នា។ ត្រីនៅក្នុងទន្លេមេគង្គ ដូចជាត្រីគល់រាំង និងត្រីនៅអាស៊ីផ្សេងទៀត អាចមានទម្ងន់៣០០គីឡូក្រាម និង៦០០គីឡូក្រាម។
លោក ម៉ាក ហ្គ័រចូត (Marc Goichot)ប្រធានផ្នែកគ្រប់គ្រងថាមពល វារីអគ្គិសនីនិងអាងទន្លេប្រកបដោយនិរន្តរភាពនៅអង្គការ WWF Greater Mekong បានលើក ឡើងថា ប្រសិនបើគ្មានភ័ស្តុតាង បែបវិទ្យាសាស្ត្រសម្រាប់បញ្ជាក់ថា ច្រកផ្លាស់ទីរបស់ត្រីដែលត្រូវបានស្នើឡើងទាំងនេះនឹងអាចឲ្យត្រីធ្វើការផ្លាស់ទី និងបន្តផ្លាស់ទីបាន នៅ ក្នុងទន្លេលើនិងក្រោមរយៈពេលពេញមួយ ឆ្នាំទេ ទំនប់វារីអគ្គិសនី ដនសាហុង នេះមិន គួរត្រូវបានសាងសង់ទេ។
លោក ហ្គ័រចូត បានលើកឡើងក្នុងសេចក្តី ថ្លែងការណ៍មួយថា “វាជាការទទួលខុសត្រូវរបស់ ក្រុម ហ៊ុន Mega First ក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍន៍ ទំនប់ និងរដ្ឋាភិបាលមេគង្គ ក្នុងការធានាថា ពួកគេឈប់បន្តការអភិវឌ្ឍគម្រោងដែល ផ្អែកលើលទ្ធផលសិក្សាមិនមែនបែបវិទ្យាសាស្ត្រនេះ”៕ប៊ុននី