30 C
Phnom Penh

កូដកម្ម​​ស្នាក់​​​នៅ​​​តែ​​​ផ្ទះនៅ​​​​​​ក្នុង​​​វិស័យ​​​កាត់​​​ដេរ​​​​​​​​​មិន​​​សូវ​​​ជា​​​មាន​​​អ្នក​​​​​​ចាប់​​​អារម្មណ៍​​​

ដោយ ឌឹ ខេមបូឌា ដេលី

បទវិភាគ

រោងចក្រ​​​កាត់​​​ដេរ​​​​​​ភាគ​​​ច្រើន​​​មិន​​​បាន​​​បើក​​​ទ្វា​​​​​​រ​​​​​​ធ្វើ​​​អាជីវកម្មទេ​​​កាល​​​ពី​​​ម្សិលមិញ​​​​​​ ដោយ​​​សុខចិត្ត​​​​​​បន្លាយ​​​​​​ថ្ងៃ​​ឈប់​​​សម្រាកសម្រាប់​​​​​​​​​ពិធី​​​បុណ្យ​​​ចូលឆ្នាំ​​​ខ្មែរ​​​ប្រពៃណីជាតិ​​​​​ ដែល​​​បាន​​​បញ្ចប់​​​ជា​​​ផ្លូវ​​​ការ​​​​​​កាល​​​ពីថ្ងៃ​​​ពុធ​​​​​​ ជា​​​ជាង​​​​​​​​​ប្រឈម​​​​​​នឹ​​​ង​​​កូដ​​​កម្ម​​​​​​តាម​​​ការ​​​គ្រោង​​​ទុក​​​​​​ទូទាំង​​​ប្រទេស​​​តាម​​​រយៈ​​​ការ​​​ស្នាក់​​​នៅ​​​តែ​​​ផ្ទះ​​​​​​មិន​​​ចេញ​​​ទៅ​​​ធ្វើការ​​។​​​​​​

តែ​​​ទោះ​​​ជាយ៉ាង​​​ណា​​​ កម្មករ​​​មួយ​​​ចំនួន​​​ដែល​​​ត្រូវ​​​បាន​​​​​​សម្ភាស​​​កាល​​​ពី​​​ម្សិលមិញ​​​ និយាយ​​​ថា ពួក​​​គេ​​​​​​មិនដឹង​​​​​​អ្វី​​​ទេ​​​​​​ពាក់ព័ន្ធ​​​នឹង​​​កូដកម្ម​​​​​​ ដែល​​​អំពាវនាវ​​​​​​​​​ដោយ​​​សហជីព​​​ចំនួន​​​ប្រាំបី​​​នេះ​​​ ដើម្បី​​​ទាមទារ​​​ដំឡើង​​​​​​ប្រាក់​​​ខែ​​​គោល​​​​​​​​​និង​​​​​​​ទាម​​​ទារ​​​ឲ្យ​​​ដោះ​​​លែង​​​​​​សកម្មជន​​​សហជីព​​​​​និង​​​​​​កម្ម​​​ករ​​​​​​រោងចក្រ​​​​​​ចំនួន​​​២១​​​នាក់​​​ដែល​​​ត្រូវ​​​ចាប់​​​ខ្លួន​​​អំឡុង​​​កូដកម្ម​​​ជុំ​​​ចុង​​​ក្រោយ​​​កាល​​​ពី​​​ខែ​​​ធ្នូ ។

ដោយ​​​សារ​​​តែ​​​​​​ភ័យ​​​ខ្លាច​​​អំពើ​​​ហិង្សា​​​ និង​​​​​​ភាព​​​ចាំបាច់​​​ក្នុង​​​ការ​​​​​​រក​​​ចំណូល​​​ឬ​​​ក៏​​​ការ​​​​​​មិន​​​​​​ចាប់​​​អារម្មណ៍​​​នោះ​​​ ពួក​​​គេ​​​និយាយ​​​ថា ពួក​​​គេ​​​​​​នឹង​​​ត្រឡប់​​​ទៅធ្វើ​​​ការ​​​វិញ​​​​​​​​​នៅ​​​ពេល​​​រោង​​​ចក្រ​​​​​​បើកទ្វា​​​​​​រ​​​នៅ​​​ប៉ុន្មាន​​​ថ្ងៃ​​​ក្រោយ​​​នេះ​​​​​​។

កម្មការិនី​​​ម្នាក់​​​​​​ឈ្មោះ​​​​​​ ទូច កំពុង​​​លេង​​​បៀ​​​ជាមួយ​​​​​​កម្មក​​​រ​​​រោង​​​ចក្រ​​​​​​ដូចគ្នា​​​​​​នៅ​​​ផ្ទះ​​​ជួល​​​​​​​​​របស់​​​នាង​​​​​​ស្ថិត​​​តាម​​​​​​បណ្ដោយ​​​ផ្លូវ​​​វេង​​​ស្រេង​​​​​​ ដែល​​​​​​មាន​​​​​​​​​​​​រោងចក្រ​​​ជាជួរ​​​។​​​ សហ​​​ជីព​​​​​​ដែល​​​ស្ថិត​​​នៅ​​​​​​ពី​​​ក្រោយ​​​កូដកម្ម​​​នេះ​​​​​​កំពុង​​​ស្នើ​​​សុំ​​​ឲ្យ​​​កម្មករ​​​​​​ស្នាក់​​​នៅ​​​ផ្ទះ​​​​​​​​​មិន​​​ទៅ​​​ធ្វើ​​​កា​​​រ​​​រហូត​​​ដល់​​​ថ្ងៃ​​​ពុធ​​​​​​។ ប៉ុន្តែ​​​កម្មការិនី ឈ្មោះ​​​ ទូច និយាយ​​​ថា គាត់​​​​​​មិន​​​ទាំង​​​បាន​​​​​​ឮ​​​ពី​​​កូដកម្ម​​​នេះ​​​ផង​​​ទេ​​​​​​ ហើយ​​​​​​នឹង​​​​​​ត្រឡប់​​​ចូល​​​​​​ធ្វើ​​​ការ​​​​​​វិញ​​​នៅ​​​ថ្ងៃ​​​ច័ន្ទ​​​ នៅ​​​ពេល​​​​​​រោងចក្រ​​​របស់​​​គាត់​​​​​​ដំណើ​​​រ​​​ការ​​​ឡើ​​​ង​​​វិញ​​​​​​។​​​

ស្ត្រី​​​រូប​​​នេះ​​​និយាយ​​​ទៀត​​​ថា “ខ្ញុំ​​​មិន​​​ដឹង​​​​​​អ្វី​​​ទេ​​​ពាក់​​​ព័ន្ធ​​​នឹង​​​សហជីព​​​ទាំង​​​នេះ​​​​​​។​​​ យើ​​​ង​​​ត្រូវ​​​​​​ត្រឡប់​​​​​​ទៅ​​​ធ្វើ​​​ការ​​​វិញ​​​នៅ​​​ថ្ងៃ​​​ទី​​​២១។​​​ ប្រសិន​​​បើ​​​យើង​​​​​មិន​​​ទៅ​​​ធ្វើ​​​​​​​​​កា​​​រ យើង​​​​​​​​​គ្មាន​​​​​​ប្រាក់​​​ចំណូល​​​​​​​​​ទេ។​​​ យើង​​​មិន​​​អាច​​​យក​​​ឈ្នះ​​​ពួក​​​គេ​​​បាន​​​ទេ​​​​​​ ពីព្រោះ​​​ពួក​​​គេ​​​ជា​​​​​​​​​ម្ចាស់​​​ ហើយ​​​​​​យើង​​ខ្លាច​​​​​​​​​ការ​​​កាប់​​​សម្លាប់​​​។​​​ ពួក​​​យើង​​​​​​​​​នៅ​​​មិន​​​ទាន់​​​ភ្លេច​​​នៅ​​​ឡើយ​​​ទេ​​​”។

ស្ត្រី​​​រូប​​​នេះ​​​​​​ បាន​​​និយាយ​​​សំដៅ​​​ដល់​​​​​​​​​កម្ម​​​ករ​​​​​​រោងចក្រ​​​​​​កាត់​​​ដេរ​​​ប្រាំ​​​នាក់​​​ ដែល​​​​​​កង​​​​​​រាជ​​​អាវុធ​​​ហត្ថ​​​បាញ់​​​ស្លាប់​​​​​​អំឡុង​​​​​​​​​បាតុកម្ម​​​ទាម​​​ទារ​​​ដំឡើ​​​ងប្រាក់ខែ​​​​​​គោល​​​​​​​​​នៅ​​​​​​​​​តាម​​​បណ្ដោយ​​​​​​ផ្លូវ​​​វេង​​​ស្រេង​​​ កាល​​​ពី​​​ថ្ងៃ​​​ទី​​​៣ ខែ​​​មករា​​​ ​​​ជា​​​ថ្ងៃ​​​​​​ដែល​​​កូដកម្ម​​​​​​ជុំ​​​ចុង​​​ក្រោយ​​​បាន​​​ឈាន​​​ដល់​​​​​​ទីបញ្ចប់​​​​​​​​​ភ្លាម​​​ៗ​​​ និង​​​​​​ដោយ​​​មាន​​​កា​​​រ​​​បង្ហូរ​​​ឈាម​​​គ្នា​​​​​​។​​​ កម្មករ​​​​​​រោង​​​ចក្រ​​​កាត់​​​ដេរ​​​ជាង​​​៤០​​​នាក់​​​​​​​​​ផ្សេង​​​ទៀត​​​​​​ក៏បាន​​​រង​​​របួស​​​​​​​​​នៅ​​​ក្នុង​​​​​​ហេតុការណ៍​​​បាញ់​​​ប្រហារ​​​មិន​​​រើស​​​មុខ​​​នេះ​​​​​​ដែរ​​​​​​។

អំឡុ​​​ង​​​កូដកម្ម​​​ទាំ​​​ង​​​នោះ​​​​​​ដែល​​​បាន​​​ចាប់​​​ផ្ដើម​​​​​​មួយ​​​ខែ​​​មុន​​​នោះ​​​ ក្រសួង​​​ការងារ​​​​​​​​​និង​​​បណ្ដុះ​​​បណ្ដាល​​​វិជ្ជាជីវៈ​​​បាន​​​​​​ដំឡើង​​​ប្រាក់​​​ខែ​​​គោល​​​សម្រាប់​​​​​​​​​កម្ម​​​ករ​​​រោង​​​ចក្រ​​​កាត់​​​ដេរ​​​​​​ពី​​​៩៥​​​ដុល្លារ​​​ទៅ​​​១០០​​​ដុល្លារ​​​ក្នុង​​​មួយ​​​ខែ​​​​​​។​​​

សម្រាប់​​​កម្មការិនីឈ្មោះ​​​ ទូច​​​ និង​​​​​​មិត្ត​​​ភក្កិ​​​របស់​​​គាត់​​​យល់​​​ឃើញ​​​ថា កា​​​រ​​​ខាត​​​បង់​​​​​​ដោយ​​​សារ​​​កូដកម្ម​​​​មាន​​​ទំហំ​​​ធំជាង​​​​​​ផល​​​ប្រយោជន៍​​​។ គាត់​​​និយាយ​​​ទៀត​​​ថា “វា​​​ត្រឹម​​​តែ​​​ប្រាំ​​​ដុល្លារ​​​ប៉ុណ្ណោះ​​​ ហើយ​​​​​​តើ​​​អ្នក​​​​​​ដឹង​​​ថា មនុស្ស​​​ប៉ុន្មាន​​​អ្នក​​​ត្រូវ​​​គេសម្លាប់ដែរ​​​ទេ?”។

ស្ត្រី​​​ឈ្មោះ​​​ ប៉ូច ប៉ូលីន​​​ ដែល​​​ធ្វើ​​​កា​​​រនៅ​​​រោង​​​ចក្រ​​​​​​មួយ​​​ទៀត​​​​​​​​​នៅ​​​​​​​​​តាម​​​បណ្ដោយ​​​ផ្លូវ​​​វេងស្រេង​​​​​​​​​និយាយ​​​ថា គាត់​​​​​​​​​នឹង​​​​​​ត្រឡប់​​​ទៅ​​​​​​ធ្វើ​​​កា​​​រវិញ​​​នៅ​​​ថ្ងៃ​​​នេះ​​​។​​​ គាត់​​​ក៏​​​និយាយ​​​ដែរ​​​​​​ថា គាត់​​​មិន​​​បាន​​​​​​ឮ​​​ពី​​​កូដកម្ម​​​នេះ​​​ទេ​​​​​​។​​​ គាត់​​​និយាយ​​​ថា គាត់​​​ចូល​​​ចិត្ត​​​គំនិត​​​ទាមទារ​​​ដំឡើង​​​ប្រាក់​​​ខែ​​​គោល​​​​​​១៦០​​​ដុល្លារ​​​​​​ ប៉ុន្តែ​​​គាត់​​​មិន​​​ចង់​​​ឃើញ​​​​​​​​​អំពើ​​​ហិង្សា​​​កាល​​​ពីខែ​​​​​​មករា​​​ កើត​ឡើង​​​ម្ដង​​​ទៀត​​​ឡើយ​​​។​​​ គាត់​​​បាន​​​​​​លើក​​​ឡើ​​​ងថា “ខ្ញុំ​​​ខ្លាច​​​ការ​​​​​​​​​បង្ក្រាប​​​ ហើយ​​​ពួក​​​យើង​​​សុទ្ធតែ​​​ស្រីៗ”។

លោក​​​ កែន លូ អគ្គលេខាធិការ​​​​​​សមាគម​​​រោងចក្រ​​​កាត់​​​ដេរ​​​​​​នៅ​​​កម្ពុជា​​​ ហៅកាត់​​​ថា GMAC ដែល​​​តំណាង​​​ឲ្យ​​​រោង​​​ចក្រ​​​​​​ភាគ​​​ច្រើន​​​​​​ក្នុង​​​ចំណោម​​​រោងចក្រ​​​កាត់​​​ដេរ​​​ជាង​​​៥០០​​​​​​នៅ​​​ក្នុង​​​ប្រទេស​​​​​​បាន​​​មាន​​​ប្រសាសន៍ រោង​​​ចក្រ​​​ភាគច្រើន​​​បាន​​​​​​សម្រេច​​​ចិត្ត​​​​​​​​​មិន​​​បើក​​​ទ្វារ​​​​​​ដំណើរ​​​កា​​​រ​​​អាជីវកម្មទេ​​​កាល​​​ពី​​​ម្សិលមិញ​​​ បន្ទាប់ពី​​​​​​បាន​​​ព្រម​​​ព្រៀង​​​​​​គ្នា​​​ជាមួយ​​​កម្មករ​​​​​​របស់​​​​​​ខ្លួន​​​ ឧទាហរណ៍​​​ដូចជា​​​​​​ កា​​​រ​​​ដោះ​​​ដូរ​​​​​​ថ្ងៃ​​​​​​ឈប់​​​សម្រាក​​​ជា​​​ដើម​​​។​​​

លោក​​​បាន​​​មាន​​​ប្រសាសន៍​​​ថា “ខ្ញុំ​​​អាច​​​និយាយ​​​បាន​​​ថា រោងចក្រ​​​ភាគ​​​ច្រើន​​​​​​​​​មិន​​​បើក​​​ទ្វារ​​​ទេ​​​នៅ​​​ថ្ងៃ​​​នេះ​​​​​​។​​​ វា​​​គ្មាន​​​អ្វី​​​​​​ថ្មី​​​ទេ​ រោង​​​ចក្រ​​​​​​ទាំង​​​នេះ​​​ជា​​​អ្នក​​​រៀប​​​ចំ​​​​​​ផែន​​​ការ​​​​​​នេះ​​​ឡើ​​​ង​​​”។​​​  GMAC និយាយ​​​ថា កូដកម្ម​​​ជុំ​​​​​​ចុង​​​ក្រោយ​​​​​​បាន​​​ធ្វើ​​​ឲ្យ​​​​​​​​​បណ្ដា​​​រោង​​​ចក្រ​​​កាត់​​​ដេរ​​​​​​ខាត​​​បង់​​​​​​​​​ប្រាក់​​​​​​ចំនួន​​​​​​៤២​​​,២​​​លាន​​​ដុល្លារ​​​​​​លើ​​​កា​​​រ​​​​​​ផ្អាក​​​ផលិត​​​​​​កម្ម​​​​​​និង​​​ជាច្រើន​​​លាន​​​ដុល្លារ​​​​​​បន្ថែម​​​ទៀត​​​​​​លើ​​​​​​កា​​​រ​​​ខូចខាត​​​ទ្រព្យ​​​សម្បត្តិ​​​។

លោក​​​​​​ កែន​​​ លូ បាន​​​មាន​​​ប្រសាសន៍​​​ថា “ថាតើ​​​វា​​​ជាកូដកម្ម​​​ពិត​​​ប្រាកដ​​​ឬយ៉ាងណា​​​ យើង​​​ត្រូវ​​​​​​រង់ចាំ​​​រហូត​​​ដល់​​​ថ្ងៃ​​​ច័ន្ទ​​​”។​​​

GMAC បាន​​​អះអាង​​​ថា ការ​​​​​​ឈប់​​​ធ្វើ​​​ការ​​​​តាម​​​​​​ការ​​​​​​គ្រោង​​​ទុក​​​​​​នេះ​​​​​​មិន​​​​​​​​​ស័ក្ដិសម​​​នឹង​​​​​​​​​និយម​​​​​​​​​ន័យ​​​កូដកម្ម​​​​​​តាម​​​ច្បាប់​​​​​​ការងារ​​​របស់​​​​​​កម្ពុជា​​​ទេ​​​ ពីព្រោះ​​​កម្មករ​​​​​​មិន​​​ចូល​​​ធ្វើ​​​ការ​​​​​​ដោយ​​​ខ្លួន​​​ឯង​​​។ មិន​​​ថា យ៉ាងណា​​​  សហជីព​​​ទាំង​​​នេះ​​​និយាយ​​​ថា ពួក​​​គេ​​​បាន​​​ទទួល​​​ជ័យ​​​ជម្នះ​​​​​​រួច​​​មក​​​ហើយ​​​។

លោក​​​ សៀង​​​ សម្បត្តិ​​​ ប្រធាន​​​​​​សហព័ន្ធ​​​សហជីព​​​មិត្តភក្ដិ​​​កម្មករ​​​​​​ហៅកាត់​​​ WSUS បាន​​​មាន​​​ប្រសាសន៍​​​ថា តាម​​​រយៈ​​​ការ​​​ដាក់​​​សម្ពាធ​​​​​​រោងចក្រ​​​ឲ្យ​​​បន្លាយ​​​ថ្ងៃ​​​ឈប់​​​សម្រាក​​​​​​ក្នុង​​​ឱកាស​​​ពិធី​​​បុណ្យ​​​ចូល​​​ឆ្នាំ​​​ខ្មែរ​​​ប្រពៃណីជាតិ​​​ សហជីព​​​​​​នានា​​​ក៏​​​បាន​​​បង្ខំ​​​ឲ្យ​​​ពួក​​​គេ​​​​​​​​​ផ្អាក​​​​​​ផលិ​​​ត​​​កម្ម​​​ និ​​​ង​​​ពន្យារ​​​ពេល​​​​​​ចែក​​​ចាយ​​​តាម​​​​​​ការ​​​​​​​​​​​​បញ្ជាទិញ​​​​​​ផង​​​ដែរ​​​​​​។​​​

ហើយ​​​ខណៈ​​​ពេល​​​ដែល​​​ថ្ងៃ​​​​​​ឈប់​​​សម្រាក​​​ទាំង​​​នេះ​​​​​​ប្រហែល​​​ជា​​​ត្រូវ​​​កាត់​​​កង​​​គ្នា​​​​​​វិញ​​​ពី​​​​​​កា​​​រ​​​ឈប់​​​សម្រាក​​​​​​ប្រចាំ​​​ឆ្នាំ​​​របស់​​​កម្មក​​​រ​​​ លោក​​​បាន​​​មាន​​​ប្រសាសន៍​​​ថា រោង​​​ចក្រ​​​​​​កម្រ​​​​​​ឲ្យ​​​កម្មក​​​រ​​​​​​ឈប់​​​ពេញ​​​ណាស់​​​ សូម្បី​​​នៅ​​​ពេល​​​​​​កម្មក​​​រ​​​​​​ស្នើ​​​សុំ​​​ពួក​​​គេ​​​​​​ដោយ​​​សមរម្យ​​​​​​ក៏​​​ដោយ​​​​​​។​​​

លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “វា​​​ជា​​​ជោគ​​​ជ័យ​​​សម្រាប់​​​សហជីព​​​របស់​​​យើង​​​​​​ ពីព្រោះ​​​​​​​​​យើង​​​អាច​​​ទាមទារ​​​​​​​​​រោងចក្រ​​​ទាំង​​​នេះ​​​​​​អនុញ្ញាត​​​ឲ្យ​​​កម្មករ​​​​​​​​​បាន​​​ឈប់​​​សម្រាក​​​ប៉ុន្មាន​​​ថ្ងៃ​​​បន្ថែម​​​ទៀត​​​​​​”។​​​

លោក​​​ ប៉ាវ ស៊ីណា ប្រធាន​​​សម្ព័ន្ធ​​​សហ​​​ជីព​​​​​​ចលនា​​​កម្ពុជា​​​​​​បាន​​​យល់​​​ស្រប​​​​​​ដូច្នេះ​​​ដែរ​​​។​​​ លោកមានប្រសាសន៍​​​ថា “នៅ​​​ពេល​​​រោងចក្រ​​​​​​ផលិត​​​មិន​​​ទាន់​​​ពេល​​​​​​ពួក​​​គេ​​​នឹង​​​បាត់​​​បង់​​​​​​ការ​​​បញ្ជា​​​ទិញ​​​ ហើយ​​​នឹង​​​បាត់បង់​​​ចំណូល​​​”។

លោក​​​ថ្លែង​​​​​​ទៀត​​​ថា តាម​​​ការ​រំពឹង​​​ទុក​​​ថា នៅ​​​មាន​​​កម្មក​​​រ​​​រហូត​​​ដល់​​​ទៅ​​​២០០.០០០​​​នាក់​​​ ដែល​​​ស្មើ​​​ប្រហែល​​​១ភាគ​​​៣​​​នៃ​​​កម្លាំង​​​ពលកម្ម​​​សរុប​​​ក្នុង​​​វិស័យ​​​កាត់​​​ដេរ​​​នៅ​​​កម្ពុជា នឹង​​​ចូល​​​រួម​​​​​​កូដកម្ម​​​​​​ស្នាក់​​​នៅ​​​តែ​​​ផ្ទះ​​​មិន​​​ចេញ​​​ទៅ​​​ធ្វើ​​​ការ​​​​​​​​​នេះ​​​​​​​​​ត្រឹម​​​ថ្ងៃ​​​ទី​​​២២ ខែ​​​មេសា​​​។

លោក​​​ ដេវីដ វែល (David Welsh) នាយក​​​កម្មវិធី​​​​​​ប្រចាំ​​​ប្រទេស​​​កម្ពុជា​​​​​​​​​នៃ​​​​​​មជ្ឈមណ្ឌល​​​សាមគ្គី​​​ភាព​​​ (Solidarity Center) ជា​​​អង្គការ​​​សិទ្ធិ​​​ពល​​​កម្ម​​​មួយ​​​​​​មាន​​​មូល​​​ដ្ឋាន​​​នៅ​​​ក្នុង​​​សហរដ្ឋ​​​អាេមរិក​​​​​​​​​បាន​​​យល់​​​​​​ស្រប​​​​​​​​​តាម​​​លោក​​​ កែន លូ ថា ផល​​​ប៉ះពាល់​​​នៃ​​​កូដកម្ម​​​នេះ​​​​​​មិន​​​ច្បាស់​​​លាស់​​​ទេ​​​ រហូត​​​ដល់​​​សប្ដាហ៍​​​ក្រោយ​​​។

ប៉ុន្តែ​​​មិន​​​ថា កូដកម្មនេះ​​​នឹង​​​បង្ក​​​កា​​​រ​​​ខាត​​​បង់​​​​​​នោះ​​​ទេ លោក​​​ ដេវីដ វែល បាន​​​មាន​​​ប្រសា​​​សន៍​​​ថា រោងចក្រ​​​​​​ទាំង​​​នេះ​​​​​​អាច​​​នឹង​​​​​​​​​ចៀសវាង​​​​​​វា​​​តាម​​​រយៈ​​​កា​​​រ​​​​​​ខំ​​​ប្រឹង​​​ប្រែង​​​ដើម្បី​​​​​​ដោះ​​​ស្រាយ​​​​​​ជម្លោះ​​​​​​ប្រាក់​​​ខែ​​​គោល​​​នេះ​​​​​​។ លោក​​​មាន​​​ប្រសាសន៍​​​ថា “ផល​​​ប៉ះពាល់​​​​​​លើ​​​រោង​​​ចក្រ​​​ទាំង​​​នេះ​​​​​​មិន​​​អាច​​​ប្រៀប​​​ធៀប​​​ទៅ​​​នឹង​​​ផល​​​ប៉ះពាល់​​​ដែល​​​​​​កម្មក​​​រ​​​ប្រឈម​​​ដោយ​​​សារ​​​តែ​​​គ្មាន​​​​​​ប្រាក់​​​ខែ​​​គ្រប់គ្រាន់​​​ដើម្បី​​​​​​រស់​​​នៅ​​​ឲ្យ​​​បាន​​​​​​សមរម្យ​​​”៕ សុខុម

© 2023, ខេមបូឌា ដេលី. All rights reserved. No part of this article may be reproduced in print, electronically, broadcast, rewritten or redistributed without written permission.

អត្ថបទទាក់ទង

អត្ថបទអានច្រើន

សេចក្ដីរាយការណ៍ពិសេស