ជនជាប់ចោទទាំង២៥នាក់រួមទាំងក្មេងជំទង់ផងដែរនោះ ត្រូវបានសាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញបើកសវនាការជំនុំជម្រះកាលពីម្សិលមិញ ដែលជាប់ចោទពីបទចូលរួមក្នុងការតវ៉ាដោយហិង្សារបស់កម្មកររោងចក្រកាត់ដេរ ហើយពួកគេបានលើកឡើងពីភាពគ្មានទោសពៃរ៍របស់ខ្លួនអំឡុងពេលសវនាការ។
មនុស្ស២៣នាក់ក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងនេះត្រូវបានចាប់ខ្លួនកាលពីខែមករា នៅពេលកម្មកររោងចក្រកាត់ដេរតវ៉ាសុំដំឡើងប្រាក់ខែ ហើយការតវ៉ានោះបានបញ្ចប់ភ្លាមៗបន្ទាប់ពីកងរាជអាវុធហត្ថបានបាញ់ទៅលើបាតុករនៅខាងក្រៅរោងចក្រមួយនៅក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ កាលពីថ្ងៃទី៣ ខែមករា ធ្វើឲ្យស្លាប់មនុស្សប្រាំនាក់ និងរងរបួសជាង៤០នាក់។
ជនជាប់ចោទពីរនាក់ទៀតត្រូវបានចាប់ខ្លួន អំឡុងការប៉ះទង្គិចគ្នារវាងកងរាជអាវុធហត្ថ និងកម្មកររោងចក្រកាត់ដេរនៅជិតស្ពានស្ទឹងមានជ័យកាលពីខែវិច្ឆិកា។ ក្រោយពីមានការពន្យារពេលរាប់ខែមក ការបើកសវនាការជំនុំជម្រះពួកគេទើបតែបានចាប់ផ្តើមកាលពីចុងខែមុនប៉ុណ្ណោះ។
នៅពេលដែលការបើកសវនាការជំនុំជម្រះរឿងក្តីនេះបានបន្តកាលពីព្រឹកម្សិលមិញ មនុស្ស១៣នាក់ដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួនកាលពីថ្ងៃទី៣ ខែមករា នៅតាមផ្លូវវេងស្រេង ក្នុងខណ្ឌពោធិ៍សែនជ័យបានប្ដូរវេនគ្នានិយាយរឿងដូចគ្នាច្រើនប្រាប់តុលាការអំពីអ្នកឈរមើល ដែលត្រូវបាននគរបាលចាប់ខ្លួនដោយមិនត្រឹមត្រូវ។
ចុងចោទឈ្មោះ ជា សារ៉ាត់ បាននិយាយថា គាត់ជាអ្នករត់ម៉ូតូឌុបនៅតំបន់នោះ ហើយបានឈប់មើលហេតុការណ៍នោះ ស្រាប់តែកងរាជអាវុធហត្ថបានវាយ និងចាប់ខ្លួនគាត់តែម្ដង។ គាត់បាននិយាយថា “ខ្ញុំមិនបានធ្វើអ្វីខុសទេ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែឈរមើលបាតុកម្មនោះ ពីព្រោះខ្ញុំចង់ដឹងថា មានអ្វីកើតឡើង។ នៅពេលកងរាជអាវុធហត្ថចាប់ខ្លួនខ្ញុំ ពួកគេបានវាយខ្ញុំដូចសត្វ”។
លោក រស់ សុភ័ណ បានប្រាប់តុលាការថា គាត់កំពុងបើកបរកាត់តាមបាតុកម្មនោះឆ្ពោះទៅកាន់ខេត្តស្វាយរៀង ពីព្រោះជិតដល់ថ្ងៃដែលប្រពន្ធរបស់គាត់សម្រាលកូននៅទីនោះ ហើយនៅពេលនោះគាត់ត្រូវបានចាប់ខ្លួនតែម្ដង។ គាត់បាននិយាយថា “ខ្ញុំមិនបានចូលរួមធ្វើបាតុកម្មនោះទេ ប៉ុន្តែនៅពេលនោះកងរាជអាវុធហត្ថបានចាប់ខ្លួនខ្ញុំ និងចោទខ្ញុំថា បានចូលរួម។ ខ្ញុំមិនបានជាប់ពាក់ព័ន្ធទេ សូមជួយរកយុត្តិធម៌ឲ្យខ្ញុំផង”។
មន្ត្រីកងរាជអាវុធហត្ថពីរនាក់នៅកន្លែងកើតហេតុនៅថ្ងៃនោះ បានប្រាប់តុលាការខុសគ្នាអំពីអ្នកតវ៉ា ដែលបានគប់ដំុថ្មនិងដែកដាក់ពួកគេ។
មន្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះ គឹម វុទ្ធី បាននិយាយថា “នៅពេលយើងទៅដល់ផ្លូវវេងស្រេង ជនអនាធិបតេយ្យបានយកដំុថ្ម និងដបសាំងមានភ្លើងគប់ដាក់យើង។ ដំបូងខ្ញុំត្រូវបានគប់ចំជើង ហើយបន្ទាប់មកត្រូវចំភ្នែក ហើយខ្ញុំត្រូវបាននាំទៅមន្ទីរពេទ្យ។ ឥឡូវនេះភ្នែកស្តាំខ្ញុំនៅតែមិនអាចមើលឃើញ ហើយក្បាលរបស់ខ្ញុំនៅឈឺនៅឡើយ”។លោក វុទ្ធី បានទាមទារសំណងចំនួន៤០លានរៀល ដើម្បីចំណាយលើថ្លៃព្យាបាល។
មន្ត្រីម្នាក់ទៀតឈ្មោះ កៃ វ៉េត បាននិយាយថា គាត់ត្រូវបានគប់នឹងដំបងដែកសន្លប់។ គាត់បាននិយាយថា “ខ្ញុំគិតថា ច្បាស់ជាមានបណ្ដាញណាមួយដឹកនាំជនល្មើស ពីព្រោះកម្មកររោងចក្រកាត់ដេរមិនអាចធ្វើបែបនេះទេ”។
មេធាវីរបស់ចុងចោទទាំងនេះបានសួរមន្ត្រីទាំងពីរថា តើពួកគាត់បានឃើញជនជាប់ចោទណាមួយក្នុងចំណោមជនជាប់ចោទទាំងនេះចូលរួមប្រព្រឹត្តអំពើហិង្សានេះច្បាស់ទេ ហើយមន្ត្រីទាំងពីរបាននិយាយថា ពួកគាត់មិនបានឃើញទេ។
នៅក្នុងបន្ទប់ដាច់ដោយឡែកមួយទៀត មនុស្សប្រាំនាក់ ដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួននៅកន្លែងតវ៉ាខាងក្រៅរោងចក្រយ៉ាកជីន កាលពីថ្ងៃទី២ ខែមករា ក៏ត្រូវបាននាំមកចូលរួមសវនាការដែរ។ មនុស្សបីនាក់ ដែលត្រូវបានសាកសួរកាលពីម្សិលមិញ សុទ្ធតែអះអាងថា ពួកគេជាអ្នកឈរមើលដែលត្រូវបាននគរបាលចាប់ខ្លួនដោយគ្មានហេតុផល។
លោក សុគន្ធ សម្បត្តិពិសិដ្ឋ បាននិយាយថា គាត់បានមកកន្លែងធ្វើបាតុកម្មនេះដើម្បីថតរូប និងថតវីដេអូឲ្យអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលក្នុងស្រុកមួយ ហើយបានប្រាប់តុលាការថា កងរាជអាវុធហត្ថបានចាប់ផ្ដើមគប់ដុំថ្មដាក់កម្មករមុន។ គាត់បាននិយាយថា “កងរាជអាវុធហត្ថបានប្រើអំពើហិង្សាមកលើអ្នកតវ៉ា ដោយការគប់ដុំថ្មដាក់ពួកគេមុន”។
ទោះជាយ៉ាងណា លោក ចេង ប៉េងហាប់ មេធាវីរបស់រោងចក្របានចោទលោក សម្បត្តិពិសិដ្ឋ ថាបានប្ដូររឿងរបស់គាត់ ដោយបានប្រាប់ចៅក្រមស៊ើបសួរថា បាតុករបានវាយប្រហារកងរាជអាវុធហត្ថមុន ។លោក សម្បត្តិពិសិដ្ឋ បានទទួលស្គាល់ចំពោះការប្រាប់នគរបាលកាលពីដំបូងថា អ្នកតវ៉ាបានវាយប្រហារមុន ប៉ុន្តែដោយសារតែគាត់ភ័យខ្លាច។ ខណៈដែលមនុស្សទាំង១០នាក់នៅជាប់ចោទដដែលនោះ តុលាការបានប្រកាសថា រោងចក្រយ៉ាកជីន បានដកពាក្យបណ្ដឹងទាមទារសំណងរបស់ខ្លួន។
នៅក្នុងបន្ទប់តុលាការមួយទៀត ការបើកសវនាការលើយុវជនវ័យជំទង់ពីរនាក់ដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួនកាលពីខែវិច្ឆិកា បានបញ្ចប់នៅពេលព្រឹក។ សាលក្រមពួកគេនឹងត្រូវប្រកាសនៅថ្ងៃទី៣០ ខែឧសភា។ ចំណែកឯមនុស្សទាំង២៣នាក់ដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួនកាលពីថ្ងៃទី២ និងថ្ងៃទី៣ ខែមករា សវនាការពួកគេនឹងបន្តនៅថ្ងៃទី២០ ខែឧសភា។
ចុងចោទលេចធ្លោដែលមិនទាន់បានសាកសួរ គឺលោក វន់ ពៅ ប្រធានសមាគមប្រជាធិបតេយ្យឯករាជ្យនៃសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធជាសហជីពអ្នករត់រឺុម៉កម៉ូតូកង់បី និងអ្នករត់ម៉ូតូឌុប។
ប៉ុន្តែគាត់មិនបានចាកចេញពីតុលាការដោយមិនបាននិយាយនោះឡើយ។ គាត់បានស្រែកនៅពេលមន្ត្រីតុលាការរុញគាត់ចូលទៅក្នុងរថយន្តសម្រាប់ដឹកត្រឡប់ទៅពន្ធនាគារវិញថា “យើងត្រូវការសេរីភាព យើងត្រូវការយុត្តិធម៌”។
នៅខាងក្រៅតុលាការ អាជ្ញាធរបានបិទផ្លូវព្រះមុនីរ៉េតទាំងសងខាង ដើម្បីរារាំងអ្នកតវ៉ារាប់រយនាក់មិនឲ្យចូលទៅជិតអគារតុលាការ។
នគរបាលដែលពាក់ឧបករណ៍ប្រឆាំងបាតុកម្មបានឈរយាមនៅចុងផ្លូវទាំងសងខាងរថយន្តពន្លត់អគ្គិភ័យ ដែលមានកាណុងបាញ់ទឹកតម្រង់ទៅរកក្រុមមនុស្សទាំងនោះបានចតនៅពីក្រោយរបាំងដែក។ ដើម្បីរារាំងអ្នកតវ៉ាមិនឲ្យប្រជ្រៀតចូលតាមចន្លោះរនាំងទាំងនោះដូចដែលអ្នកតវ៉ាមួយចំនួនបានធ្វើអំឡុងពេលបើកសវនាការថ្ងៃដំបូងកាលពីខែមុន នគរបាលបានយកលួសចងភ្ជាប់គ្នាយ៉ាងតឹង។
ការធ្វើបែបនេះមិនបានធ្វើឲ្យអ្នកតវ៉ាបាក់ទឹកចិត្តទេ។ពួកគាត់មកជាមួយស្លាកសញ្ញា និងបដា និងស្រែកជាប់ជានិច្ចតាមរយៈឧបករណ៍បំពងសំឡេងដាក់នៅលើរឺុម៉កម៉ូតូកង់បីចតនៅមុខរនាំងទាំងនោះ។ នៅទីនោះពួកគេបានបន់ស្រន់ឲ្យមានការសម្រេចឲ្យមនុស្សទាំងអស់ដែលកំពុងឡើងសវនាការរួចផុតពីការចោទប្រកាន់ និងឲ្យដោះលែងមនុស្ស២២នាក់ ដែលកំពុងជាប់ឃុំនៅឡើយ។
កុមារា អ៊ុំ សុគន្ធ អាយុ៨ឆ្នាំ ជាកូនប្រុសរបស់លោក វន់ ពៅ បានស្រែករំលងរនាំងបិទផ្លូវសំដៅទៅតុលាការថា “សូមដោះលែងឪពុកខ្ញុំដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌ។ ឪពុកខ្ញុំមិនបានធ្វើអ្វីខុសទេ គាត់គ្មានទោសទេ”។
លោក ញុិល ភាព ជាកសិករនិងជាសមាជិកសហជីពរបស់លោក វន់ ពៅ បាននិយាយថា មន្ត្រីកងរាជអាវុធហត្ថដែលបានបាញ់សម្លាប់បាតុករកាលពីថ្ងៃទី៣ ខែមករា គួរជាអ្នកត្រូវយកមកផ្ដន្ទាទោស។
គាត់បាននិយាយបន្ទរតាមការត្អូញត្អែរជាទូទៅអំពីតុលាការនៅកម្ពុជាថា “អាជ្ញាធរចាប់ខ្លួនតែអ្នកក្រ និងមនុស្សស្លូតត្រង់ ប៉ុន្តែតុលាការមិនដែលផ្ដល់យុត្តិធម៌ឲ្យពួកគេទេ ពីព្រោះពួកគេមិនមានលុយ ឬទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកមានអំណាច។ ពួកគេមិនដែលចាប់ខ្លួនឃាតករ ឬអ្នកប្រព្រឹត្តបទល្មើសពិតប្រាកដទេ”៕ គឹមហឿន
(រាយការណ៍បន្ថែមដោយ មិុច ដារ៉ា)