បី​​​ឆ្នាំ​​​បន្ទាប់​​​ពី​​​ផ្អាក​​​បញ្ជូន​​​ស្ត្រី​​​​​​​​​ខ្មែរ​​​​​​​​​ទៅ​​​ធ្វើ​​​​​​ការ​​​នៅ​​​​​​ម៉ាឡេ​​​ស៊ី ​​​ស្ត្រី​​​​​​ខ្មែរ​​​មួយ​​​ចំនួន​​​បាត់​​​ខ្លួន​​​នៅ​​​ទី​​​នោះ​​​នៅ​​​ឡើយ​​​

កញ្ញា រស់ ស្រី​​​ពេជ្រ​​​ មាន​​​អាយុ​​​១៩​​​ឆ្នាំ​​​ នៅ​​​ពេល​​​នាង​​​ចុះ​​​កិច្ច​​​សន្យា​​​ជា​​​មួយ​​​ទី​​​ភ្នាក់​​​ងារ​​​ជ្រើស​​​រើស​​​ពល​​​ករ​​​មួយ​​​ ដែល​​​បាន​​​បញ្ជូន​​​នាង​​​ទៅ​​​ធ្វើ​​​ការ​​​ជា​​​ស្ត្រី​​​បម្រើ​​​ការ​​​ងារ​​​តាម​​​ផ្ទះ​​​នៅ​​​ក្នុង​​​ប្រទេស​​​ម៉ាឡេស៊ី​​​។

ទី​​​ភ្នាក់​​​ងារ​​​ជ្រើស​​​រើស​​​ពល​​​ករ​​​ ចប អាស៊ី (JobAsia) បាន​​​នាំ​​​ស្ត្រី​​​វ័យ​​​ក្មេង​​​រូប​​​នេះ​​​មក​​​ពី​​​ស្រុក​​​ត្បូង​​​ឃ្មុំ​​​ ​​​ដែល​​​ពេល​​​នេះ​​​ក្លាយ​​​ជា​​​ខេត្ត​​​ត្បូង​​​ឃ្មុំ​​​ ដោយ​​​​​​ប្រាប់​​​គ្រួសារ​​​ក្រីក្រ​​​របស់​​​នាង​​​ថា នាង​​​នឹង​​​ធ្វើ​​​ការ​​​ក្រោម​​​លក្ខខណ្ឌ​​​ល្អ​​​នៅ​​​ក្នុង​​​ប្រទេស​​​អភិវឌ្ឍន៍​​​​​​ ហើយ​​​នាង​​​នឹង​​​ទទួល​​​បាន​​​ប្រាក់​​​ខែ​​​សម​​​រម្យ​​​ដែ​​​ល​​​នាង​​​អាច​​​មាន​​​លទ្ធ​​​ភាព​​​​​​ផ្ញើ​​​មក​​​ផ្ទះ​​​វិញ​​​បាន។

តែ​​​ទោះ​​​ជា​​​យ៉ាង​​​ណា ​​​ចាប់​​​តាំង​​​ពី​​​នាង​​​បាន​​​ធ្វើ​​​ដំណើរ​​​តាម​​​ជើង​​​ហោះ​​​ហើរ​​​ពី​​​ប្រទេស​​​កម្ពុជា នៅ​​​ថ្ងៃទី​​​១៨ ខែ​​​កក្កដា ឆ្នាំ​​​២០១០​​​មក​​​ គ្រួសារ​​​របស់​​​នាង​​​មិន​​​ដែល​​​ទទួល​​​បាន​​​ប្រាក់​​​ពី​​​នាង​​​​​​សូម្បី​​​មួយ​​​​​​ដុល្លារ ហើយ​​​ពួកគាត់​​​ក៏​​​មិន​​​ដែល​​​ទទួល​​​បាន​​​​​​ដំណឹង​​​ពី​​​នាង​​​ដែរ​​​។

បុរស​​​កសិករ​​​ម្នាក់​​​​​​ឈ្មោះ ឡាច ស៊ាង អាយុ​​​៦០​​​ឆ្នាំ ដែល​​​មាន​​​កូន​​​ប្រាំ​​​បួន​​​នាក់ រួម​​​ទាំង​​​កញ្ញា   រស់​​​ ស្រី​​​ពេជ្រ​​​ ផង និយាយ​​​ថា “ចាប់​​​តាំង​​​ពី​​​នាង​​​ទៅ​​​ទី​​​នោះ​​​មក​​​ គឺ​​​គ្មាន​​​អ្វី​ទាំង​​​អស់​​​ សូម្បី​​​តែ​​​​​​ព័ត៌​​​មាន​​​ពី​​​នាង​​​ក៏​​​គ្មាន​​​ដែរ។ ខ្ញុំ​​​បាន​​​ប្តឹង​​​ទៅ​​​អង្គការ​​​ក្រៅ​​​រដ្ឋាភិបាល​​​ និង​​​នគរ​​​បាល​​​ឃុំ​​​ ប៉ុន្តែ ពួក​​​គេ​​​មិន​​​អាច​​​នាំ​​​កូនស្រី​​​របស់​​​ខ្ញុំ​​​ត្រឡប់​​​មក​​​វិញ​​​បាន​​​ឡើយ​​​​​​”។

គាត់​​​បាន​​​និយាយ​​​ទៀត​​​ថា ការ​​​ទូរស័ព្ទ​​​ជាច្រើន​​​លើក​​​ទៅ​​​ទី​​​ភ្នាក់​​​ងារ​​​ជ្រើស​​​រើស​​​ពល​​​ករ JobAsia រយៈ​​​ពេល​​​ប៉ុន្មាន​​​ខែ​​​ក្រោយ​​​ពី​​​កូនស្រី​​​របស់​​​គាត់​​​​​​បាន​​​បាត់​​​ខ្លួន ​​​មិន​​​ទទួល​​​បាន​​​ផល​​​អ្វី​​​ទាំង​​​អស់​​​។ ពេល​​​នេះ​​​លេខ​​​ទូរស័ព្ទ​​​តែ​​​មួយ​​​ខ្សែ​​​គត់​​​ដែល​​​គាត់​​​មាន​​​សម្រាប់​​​ទាក់​​​ទង​​​ទៅ​​​ទី​​​ភ្នាក់ងារ​​​ជ្រើស​​​រើស​​​កម្មករ​​​នេះ មិន​​​អាច​​​ទាក់​​​ទង​​​បាន​​​ឡើយ​​​។ គាត់​​​និយាយ​​​ថា “នាង​​​បាន​​​បាត់​​​ខ្លួន​​​ ​​​ស្ងាត់​​​ដំណឹង​​​ឈឹង គ្មាន​​​នរណា​​​ម្នាក់​​​អាច​​​ជួយ​​​ខ្ញុំ​​​បាន​​​ទេ​​​”។

សមាគម​​​ទី​​​ភ្នាក់​​​ងារ​​​ជ្រើស​​​រើស​​​​​​ពល​​​ករ​​​កម្ពុជា​​​ ហៅ​​​កាត់​​​ថា ACRA បាន​​​ចុះ​​​បញ្ជី​​​ទី​​​ភ្នាក់​​​ងារ​​​ជ្រើស​​​រើស​​​ពល​​​ករ JobAsiaជា​​​សមាជិក​​​​​​​​​​​​នៅ​​​ក្នុង​​​គេ​​​ហ​​​ទំព័រ​​​របស់​​​ខ្លួន​​​ និង​​​មាន​​​ផ្តល់​​​ព័ត៌​​​មាន​​​លម្អិត​​​សម្រាប់​​​ទំនាក់​​​ទំនង។ តែ​​​ទោះ​​​ជា​​​យ៉ាង​​​ណា​​​ នៅ​​​ពេល​​​អ្នក​​​យក​​​ព័ត៌មាន​​​ព្យាយាម​​​ទូរស័ព្ទ​​​ទៅ​​​អ្នក​​​នាំ​​​ពាក្យ​​​ក្រុមហ៊ុន​​​នេះ​​​តាម​​​ការ​​​ចុះ​​​បញ្ជី​​​ដោយ​​​ ACRA ត្រូវ​​​បាន​​​បុរស​​​ម្នាក់​​​ដែល​​​អះ​​​អាង​​​ថា ខ្លួន​​​ជា​​​កសិករ​​​នៅ​​​ក្នុង​​​ខេត្ត​​​តាកែវ​​​ ជា​​​អ្នក​​​ទទួល​​​ទូរស័ព្ទ​​​​​​ទៅ​​​វិញ​​​។

​​​មិន​​​មែន​​​មាន​​​តែ​​​ករណី​​​កញ្ញា រស់​​​ ស្រី​​​ពេជ្រ​​​ មួយ​​​នោះ​​​ទេ​​​។​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​ សូម្បី​​​នៅ​​​ពេល​​​រដ្ឋាភិបាល​​​កម្ពុជា​​​បង្ហើយ​​​ផែនការ​​​ដើម្បី​​​បន្ត​​​បញ្ជូន​​​ស្ត្រី​​​បម្រើ​​​ការងារ​​​តាម​​​ផ្ទះ​​​ទៅ​​​ប្រទេស​​​ម៉ា​​​ឡេស៊ី​​​ក្តី ក៏​​​គ្រួ​​​សារ​​​មួយ​​​ចំនួន​​​កំពុង​​​ស្រាវ​​​ជ្រាវ​​​រក​​​អ្នក​​​ជា​​​ទី​​​ស្រឡាញ់​​​រ​​​បស់​​​ខ្លួន​​​នៅ​​​ឡើយ​​​ ដែល​​​បាន​​​ទៅ​​​ធ្វើ​​​ការ​​​នៅ​​​ទីនោះ​​​ ប៉ុន្តែ មិន​​​ដែល​​​វិល​​​ត្រឡប់​​​មក​​​វិញ​​​។

នៅ​​​ពេល​​​មាន​​​ការ​​​បញ្ជូន​​​ស្ត្រី​​​បម្រើ​​​ការ​​​ងារ​​​តាម​​​ផ្ទះ​​​ច្រើន​​​បំផុត​​​ទៅ​​​ប្រទេស​​​ម៉ាឡេ​​​ស៊ី​​​ ស្ត្រី​​​កម្ពុជា​​​រាប់​​​រយ​​​នាក់​​​ត្រូវ​​​បាន​​​បញ្ជូន​​​ទៅ​​​កាន់​​​ប្រទេស​​​កាន់​​​សាសនា​​​អីុ​​​ស្លាម​​​​​​ភាគ​​​ច្រើន​​​នេះ​​​ក្នុង​​​ខែ​​​នីមួយៗ​​​​​​តាម​​​ការ​​​សន្យា​​​ដំឡើង​​​ប្រាក់​​​ខែ​​​ និង​​​លក្ខខណ្ឌ​​​ការ​​​ងារ​​​ល្អ។

នៅ​​​ខែ​​​តុលា​​​ ឆ្នាំ​​​២០១១​​​ នៅ​​​ពេល​​​ករណី​​​រំលោភ​​​បំពាន​​​ធ្ងន់​​​ធ្ងរ​​​ពី​​​សំណាក់​​​ថៅកែ និង​​​ទី​​​ភ្នាក់​​​ងារ​​​ជ្រើស​​​រើស​​​ពល​​​ករ​​​ឯក​​​ជន​​​កើត​​​មាន​​​កាន់​​​តែ​​​ខ្លាំង លោក​​​នាយក​​​រដ្ឋ​​​មន្ត្រី  ហ៊ុន សែន ក៏​​​បាន​​​ប្រកាស​​​ថា ការ​​​បញ្ជូន​​​ស្ត្រី​​​កម្ពុជា​​​ទៅ​​​ធ្វើ​​​ការ​​​នៅ​​​ប្រទេស​​​ម៉ាឡេស៊ី​​​​​​គឺ​​​​​​ខុស​​​ច្បាប់​​​។

ទោះ​​​ជា​​​យ៉ាង​​​ណា ​​​យោង​​​តាម​​​លោកស្រី លី វី​​​ជុតា ប្រធាន​​​អង្គការ​​​ជំនួយ​​​​​​ផ្លូវ​​​ច្បាប់​​​ដល់​​​កុមារ​​​និង​​​ស្ត្រី​​​ ហៅ​​​កាត់​​​ថា LSCW ដែល​​​បាន​​​ជួយ​​​ស្ត្រី​​​កម្ពុជា​​​ជា​​​ច្រើន​​​ដែល​​​រង​​​ការ​​​បំពាន​​​ពី​​​សំណាក់​​​ទី​​​ភ្នាក់​​​ងារ​​​ជ្រើស​​​រើស​​​ពល​​​ករ​​​នៅ​​​ក្នុង​​​ប្រទេស​​​កម្ពុជា ឬ​​​ថៅកែ​​​នៅ​​​ក្នុង​​​ប្រទេស​​​ម៉ាឡេ​​​ស៊ី​​​ ពាក្យ​​​បណ្តឹង​​​ពាក់​​​ព័ន្ធ​​​នឹង​​​ការ​​​បាត់​​​ខ្លួន​​​ ឬ​​​ការ​​​រំលោភ​​​បំពាន​​​ស្ត្រី​​​បម្រើ​​​ការ​​​ងារ​​​តាម​​​ផ្ទះ​​​​​​នៅ​​​តែ​​​បន្ត​​​គ្មាន​​​អ្នក​​​ដោះ​​​ស្រាយ​​​​​​។ ​​​​​​​​​​​​​​​​​​ក្នុង​​​រយៈ​​​ពេល​​​ពី​​​រ​​​ឆ្នាំ​​​មក​​​នេះ​​​ LSCW ទទួល​​​បាន​​​សំណុំ​​​រឿង​​​ចំនួន​​​​​​១៤​​​ករណី​​​ស្តី​​​ពី​​​ស្ត្រី​​​បាត់​​​ខ្លួន​​​ ដែល​​​នៅ​​​មិន​​​ទាន់​​​មាន​​​ការ​​​​​​ដោះស្រាយ​​​នៅ​​​ឡើយ​​​។

ម្នាក់​​​ក្នុង​​​ចំណោម​​​ស្ត្រី​​​បាត់​​​ខ្លួន​​​ទាំង​​​នោះ​​​មាន​​​ឈ្មោះ ពន់ ញ៉ាញ់ អាយុ​​​២៩​​​ឆ្នាំ មក​​​ពី​​​ស្រុក​​​​​​ពារាំង​​​ ខេត្ត​​​ព្រៃ​​​វែង​​​ ដែល​​​បាន​​​ចុះ​​​កិច្ច​​​សន្យា​​​ការ​​​ងារ​​​​​​ជា​​​មួយ​​​ ទី​​​ភ្នាក់​​​ងារ​​​ជ្រើស​​​រើស​​​ពល​​​ករ​​​ ​T&P ដើម្បី​​​ទៅ​​​ធ្វើ​​​ការ​​​ឲ្យ​​​ថៅកែ​​​ម៉ាឡេស៊ី​​​ម្នាក់​​​កាល​​​ពី​​​ខែ​​​ឧសភា​​​ឆ្នាំ​​​២០១០​​​។

ក្រសួង​​​ការ​​​ងារ​​​និង​​​បណ្តុះ​​​បណ្តាល​​​វិជ្ជាជីវៈ​​​បាន​​​បិទ​ទី​​​ភ្នាក់​​​ងារ​​​ជ្រើស​​​រើស​​​ពល​​​ករ T&P​​​ កាល​​​​​ពី​​​ខែ​​​តុលា​​​ឆ្នាំ​​​២០១០​​​តាម​​​បញ្ជា​​​របស់​​​ក្រសួង​​​មហាផ្ទៃ បន្ទាប់​​​ពី​​​រក​​​ឃើញ​​​ថា  ទី​​​ភ្នាក់​​​ងារ​​​ជ្រើស​​​រើស​​​ពល​​​ករ​​​មួយ​​​នេះ​​​បាន​​​នាំ​​​យក​​​ក្មេង​​​ស្រី​​​អនីតិជន​​​មក​​​បណ្តុះ​​​បណ្តាល​​​ និង​​​​​​ចាប់​​​បង្ខាំង​​​ពួកគេ​​​នៅ​​​តាម​​​មណ្ឌល​​​បណ្តុះ​​​បណ្តាល​​​របស់​​​ខ្លួន​​​។

តែ​​​ទោះ​​​ជា​​​យ៉ាង​​​ណា ស្ត្រី​​​ឈ្មោះ ពន់ ញ៉ាញ់ បាន​​​បាត់​​​ដំណឹង​​​ឈឹង​​​​​​ទៅ​​​ហើយ​​​។ ស្ត្រី​​​ឈ្មោះ ពន់​​​ ផាត​​​ អាយុ​​​២៧​​​ឆ្នាំ​​​ដែល​​​ត្រូវ​​​ជា​​​ប្អូនស្រី​​​របស់​​​ស្ត្រី ឈ្មោះ  ពន់ ញ៉ាញ់​​​ ​​​និយាយ​​​ថា “គាត់​​​បាន​​​​​​ទូរស័ព្ទ​​​មក​​ខ្ញុំ​​​ [កាល​​​ពីខែ​​​មិថុនា​​​ ឆ្នាំ​​​២០១៣​​​] ហើយ​​​បាន​​​ប្រាប់​​​ខ្ញុំ​​​ថា ការ​​​រស់​​​នៅ​​​របស់​​​គាត់​​​នៅ​​​ម៉ាឡេ​​​ស៊ី​​​​​​វេទនា​​​ណាស់​​​។ គាត់​​​បាន​​​ប្រាប់​​​ខ្ញុំ​​​ថា គាត់​​​ហូប​​​បាយ​​​បាន​​​តែ​​​មួយ​​​ពេល​​​ប៉ុណ្ណោះ​​​ក្នុង​​​មួយ​​​ថ្ងៃ និង​​​​​​អាច​​​ដេក​​​បាន​​​ប្រហែល​​​ពីរ​​​ម៉ោង​​​[ ក្នុង​​​មួយ​​​យប់​​​ៗ] ។ គាត់​​​ត្រូវ​​​ធ្វើ​​​​​​ការ​​​​​យ៉ាង​​​ធ្ងន់​​​ ហើយ​​​ថៅកែ​​​របស់​​​គាត់​​​វៃ​​​៉ក្បាល​​គាត់​​​នឹង​​​អំបោស”។

ស្ត្រី​​​រូប​​​នេះ​​​បាន​​​និយាយ​​​ទៀត​​​ថា ពេល​​​និយាយ​​​គ្នា​​​តាម​​​ទូរស័ព្ទ​​ នាង​​​បាន​​​ប្រាប់​​​បង​​​ស្រី​​​របស់​​​នាង​​​អំពី​​​រឿង​​​រា៉ាវ​​​របស់​​​ស្ត្រី​​​បម្រើ​​​ការ​​​ងារ​​​តាម​​​ផ្ទ​​​ះ​​​ផ្សេង​​​ៗ​​​ទៀត​​​ដែល​​​រង​​​ការ​​​រំលោភ​​​បំពាន​​​នៅ​​​ក្នុង​​​ប្រទេស​​​ម៉ាឡេស៊ី ហើយ​​​បាន​​​បញ្ចុះ​​​បញ្ចូល​​​ឲ្យ​​​នាង​​​វិល​​​ត្រឡប់​​​ម​​ក​​​ស្រុក​​​វិញ​​​។ដំបូ​​​ងឡើយ​​​ថៅកែ​​​របស់​​​បង​​​ស្រី​​​នាង​​​បាន​​​យល់​​​ព្រម​​​បញ្ចប់​​​កិច្ច​​​សន្យា​​​ការងារ​​របស់​​​បង​​​ស្រី​​​នាង​​​ដោយ​​​មាន​​​លក្ខ​​​ខណ្ឌ​​​ថា បង​​​ស្រី​​​របស់​​​នាង​​​ត្រូវ​​​សង​​​ប្រាក់​​​តែ​​​​​​១.០០០ដុល្លារ​​​ប៉ុណ្ណោះ​​​​​​ក្នុង​​​ចំណោម​​​ប្រាក់​​​ចំនួន​​​១.៩០០ដុល្លារ​​​ដែល​​​បង​​​ស្រី​​​របស់​​​​​​នាង​​​បាន​​​ជំពាក់​​​នៅ​​​ពេល​​​នោះ​​​។បង​​​ស្រី​​​របស់​​​នាង​​​បាន​​​យល់​​​ព្រម​​​តាម​​​ការ​​​​​​ព្រម​​​ព្រៀងនោះ​​​ ប៉ុន្តែ ថៅ​​​កែ​​​បាន​​​ប្តូរ​​​ចិត្ត​​​វិញ​​​។

ស្ត្រី​​​ឈ្មោះ ពន់​​​ ផាត និយាយ​​​បន្ត​​​ថា “បងស្រី​​​របស់​​​ខ្ញុំ​​​បាន​​​យល់​​​ព្រម​​​ថា ១.០០០ដុល្លារ​​​គ្មាន​​​បញ្ហា​​​ទេ​​​ គាត់​​​ចង់​​​មក​​​ស្រុក​​​វិញ​​​។ ប៉ុន្តែ ថៅកែ​​​ដែល​​​បាន​​​ដក​​​ហូត​​​លិខិត​​​ឆ្លង​​​ដែន​​​របស់​​​គាត់​​​ទុក​​​និយាយ​​​ថា គេ​​​នឹង​​​មិន​​​ឲ្យ​​​ប្រាក់​​​គាត់​​​ទៀត​​​ឡើយ ហើយ​​​គេ​​​នឹង​​​ដុត​​​លិខិត​​​ឆ្លង​​​ដែន​​​របស់​​​​​​គាត់​​​ចោល​​​”។នៅ​​​ពេល​​​និយាយ​​​ទូរស័ព្ទ​​​ជាមួយ​​​គ្នា​​​លើក​​ក្រោយ ស្ត្រី​​​ឈ្មោះ ពន់​​​ ញ៉ាញ់ បាន​​​ប្រាប់​​​ប្អូន​​​ស្រី​​​របស់​​​ខ្លួន​​​ថា ខ្លួន​​​មិន​​​អាច​​​និយាយ​​​បាន​​​ឡើយ​​​។ នោះ​​​គឺ​​​​​​ជា​​​លើក​​​ចុង​​​ក្រោយ​​​​​​បង្អស់​​​ដែល​​​គ្រួសារ​​​បាន​​​ទទួល​​​ដំណឹង​​​ពី​​​ស្ត្រី​​​រូប​​​នេះ​​​។

លោ​​​ក កុយ គួង អ្នក​​​នាំពាក្យ​​​ក្រសួង​​​ការបរទេស​​​បាន​​​មាន​​​ប្រសាសន៍​​​កាល​​​ពីម្សិលមិញ​​​ថា ក្រសួង​​​នេះកំពុង​​​សហការជាមួយ​​​អាជ្ញាធរ​​​ម៉ាឡេស៊ី ដើម្បី​​​ស្វែង​​​រក​​​ស្ត្រី​​​កម្ពុជា​​​ដែល​​​បាន​​​បាត់​​​ខ្លួន​​​នៅ​​​ទី​​​នោះ​​​។ មុន​​​ពេល​​​បដិសេធ​​​មិន​​​ឆ្លើយ​​​បំភ្លឺ​​​បន្ថែម​​​ទៀត​​​ លោក កុយ គួង​​​ បាន​​​មាន​​​ប្រ​សាសន៍​​​ថា “យើង​​​កំពុង​​​ស្រាវ​​​ជ្រាវ​​​រក​​​ពួកគេ​​​តាម​​​រយៈ [​​​ទី​​​ភ្នាក់​​​ងារ​​​ជ្រើស​​​រើស​​​ពល​​​ករ]  ដែល​​​បាន​​​នាំ​​​ពួក​​​គេ​​​ [ ទៅ​​​ម៉ាឡេស៊ី]”។

កាល​​​ពី​​​ខែ​​​ធ្នូ​​​ឆ្នាំ​​​២០១៣ ក្រសួង​​​ការងារ​​​ និង​​​បណ្តុះ​​​បណ្តាល​​​វិជ្ជាជីវៈ​​​ដែល​​​ទទួល​​​បាន​​​​​​ជំនួយ​​​ពី​​​អង្គការ​​​ពល​​​កម្ម​​​អន្តរ​​​ជាតិ​​​ ILO ដែ​​​ល​​​ជា​​​ផ្នែក​​​មួយ​​​របស់​​​អង្គការ​​​សហ​​​ប្រជាជាតិ​​​ បាន​​​ចេញ​​​ប្រកាស​​​ថ្មីៗ​​​​​​ចំនួន​​​ប្រាំបី​​​​​​ក្នុង​​​គោល​​​បំណង​​​ផ្តល់​​​ការ​​​ការ​​​ពារ​​​ស្ត្រី​​​បម្រើ​​​ការ​​​ងារ​​​តាម​​​ផ្ទះ​​​ឲ្យ​​​បាន​​​ល្អ​​​តាម​​​រយៈ​​​ការ​​​ផ្ទេរ​​​​​​ការ​​​គ្រប់​​​គ្រង​​​​​ភាគ​​​ច្រើន​​​នៃ​​​ឧស្សាហកម្ម​​​នេះ​​​ទៅ​​​ក្រសួង​​​ការងារ​​​។ ​​​

បណ្តា​​​អង្គការ​​​សិទ្ធិ​​​ការងារ​​​ និង​​​អង្គការ​​​សិទ្ធិ​​​មនុស្ស​​​លើក​​​ឡើង​​​ថា ប្រកាស​​​ទាំង​​​នេះ​​​ផ្តល់​​​ការ​​​ការ​​​ពារ​​​តិច​​​តួច​​​ណាស់​​​ដល់​​​ស្ត្រី​​​បម្រើ​​​ការងារ​​​តាម​​​ផ្ទះ​​​ ដោយសារ​​​នៅ​​​តែ​​​មាន​​​ទំនាក់​​​ទំនង​​​គ្រួសារ​​​ជិត​​​ស្និទ​​​្ធ​​​នៅ​​​ឡើយ​​​រវាង​​​ម្ចាស់​​​ទី​​​ភ្នាក់​​​ងារ​​​ជ្រើស​​​រើស​​​ពល​​​ករ​​​ និង​​​មន្ត្រី ឃ្លាំ​​​មើល​​​ពួកគេ​​​។

កាល​​​ពីខែ​​​មុន ​​​លោក​​​ សេង កក្កដា រដ្ឋ​​​លេខាធិការ​​​ក្រសួង​​​ការងារ​​​ និង​​​បណ្តុះ​​​បណ្តាល​​​វិជ្ជា​​​ជីវៈ ​​​បាន​​​ដឹក​​​នាំ​​​គណៈ​​​ប្រតិភូម​​ួួយ​​​ក្រុម​​​ទៅបំពេញ​​​ទស្សន​​​កិច្ច​​​នៅ​​​ប្រទេស​​​ម៉ាឡេស៊ី ដើម្បី​​​ពិភាក្សា​​​អំពី​​​អនុស្សរណៈ​​​នៃការ​​​យោគ​​​យល់​​​​​​ដែល​​​បើក​​​ផ្លូវ​​​សម្រាប់​​​ការ​​​បញ្ចូន​​​ស្ត្រី​​​កម្ពុជា​​​ទៅ​​​ធ្វើ​​​ការ​​​ជា​​​អ្នក​​​បម្រើ​​​ការ​​​ងារ​​​តាម​​​ផ្ទះ​​​នៅ​​​ប្រទេស​​​ម៉ាឡេស៊ី ជាថ្មី​​​ម្តង​​​ទៀត​​​​​​។

នៅ​​​ក្នុង​​​ខែ​​​នេះ​​​ គណៈ​​​ប្រតិភូ​​​ម៉ាឡេស៊ី មួ​​​យក្រុម​​​នឹង​​​មក​​​បំពេញ​​​ទស្សនកិច្ច​​​នៅ​​​រាជ​​​ធានីភ្នំពេញ​​​ដោយ​​​សង្ឃឹម​​​ថា  នឹង​​​បង្ហើយ​​​​​​កិច្ច​​​ព្រម​​​ព្រៀង​​​នេះ​​​ នេះ​​​​​​បើយោង​​​​​​តាម​​​លោក​​​ អូស្មាន់​​​ ហាស្សាន់ ជា​​​រដ្ឋ​​​លេខា​​​ធិការ​​​មួយ​​​រូប​​​ទៀត​​​នៅ​​​ក្រសួង​​​ការងារ ដែល​​​​​​បាន​​​មាន​​​ប្រសាសន៍​​​កាល​ម្សិល​​​​មិញ​​​ថា អនុស្សរណៈ​​​​​​នៃ​​​ការ​​​យោគ​​​យល់​​​នេះ​​​នឹង​​​ត្រូវ​​​ចុះ​​​ហត្ថលេខា​​​នៅ​​​ដំណាច់​​​ខែ​​​កក្កដា​​​។

លោក​​​ អូស្មាន់ ហាស្សាន់ បាន​​​មាន​​​ប្រសាសន៍​​​ថា “រឿង​​​សំខាន់​​​គឺថា យើង​​​មាន​​​ច្បាប់​​​ដែល​​​ធានា​​​ការ​​​ពារ​​​សុវត្ថិភាព​​​របស់​​​ពួកគេ​​​។ យើង​​​នឹង​​​បង្កើត​​​ប្រព័ន្ធ​​​មួយ​​​ដើម្បី​​​ឲ្យ​​​យើង​​​អាច​​​ស្រាវ​​​ជ្រាវ​​​រក​​​អាស​​​យ​​​ដ្ឋាន​​​របស់​​​ពួកគេបាន​​​​​​តាម​​​រយៈ​​​ក្រុមហ៊ុន​​​ដែល​​​ពួកគេ​​​ទៅ​​​”។

លោក​​​ស្រី​​​ លី វីជុតា ប្រធាន​​​អង្គការ​​​ LSCW ដែល​​​ធ្លាប់​​​បាន​​​ដោះស្រាយ​​​ករណី​​​ស្ត្រី​​​កម្ពុជាបម្រើ​​​ការ​​​ងារ​​​តាម​​​ផ្ទះ​​​ ដែល​​​បាន​​​រង​​​ការ​​​រំលោភ​​​បំពាន​​​ជាច្រើន​​​​​​ បាន​​​លើក​​​ឡើង​​​តាម​​​អីុម៉េល​​​ថា កិច្ច​​​ព្រម​​​ព្រៀង​​​កន្លង​​​មក​​​រវាង​​​ប្រទេស​​​ទាំង​​​ពីរ​​​ដែល​​​មិន​​​បាន​​​​​​ផ្តល់​​​ការ​​​ការ​​​ពារ​​​ដល់​​​​​​ស្ត្រី​​​បម្រើការ​​​ងារ​​​តាម​​​ផ្ទះ​​​នោះ​​​ នៅ​​​តែ​​​ធ្វើ​​​ឲ្យ​​​លោក​​​ស្រី​​​ព្រួយ​​​បារម្ភ​​​។

លោកស្រី​​​បាន​​​មាន​​​ប្រសាសន៍​​​ថា “យើង​​​ជឿ​​​ថា ប្រសិន​​​បើ​​​យើង​​​មាន​​​កិច្ច​​​ព្រម​​​ព្រៀង​​ទ្វេ​​​ភាគី ឬ​​​MoU​​​ រវាង​​​កម្ពុជា និង​​ម៉ាឡេស៊ី​​​ វា​​​ប្រហែល​​​ជា​​​មាន​​​វិធី​​​វិជ្ជ​​​មាន​​​ខ្លះ ដើម្បី​​​ការ​​​ពារ​​​ និង​​​ជួយ​​​ដល់​​​ស្ត្រី​​​បម្រើការ​​​ងារ​​​តាម​​​ផ្ទះ​​​។​​​ទោះជា​​​យ៉ាងណា វា​​​អាស្រ័យ​​​លើ​​​ខ្លឹម​​​សារ​​​នៃ​​​​​​ MoU​​​ នោះ​​​ដែល​​​ខ្ញុំ​​​មាន​​​ការ​​​ព្រួយ​​​បារម្ភ​​​បំផុត​​​”។

លោកស្រី មាន​​​ប្រសាសន៍​​​ថា  លោកស្រី​​​សង្ឃឹម​​​ថា​​​ រដ្ឋាភិបាល​​​នឹង​​​ជួយ​​​នាំ​​​ខ្លួន​​​ស្ត្រី​​​​​​បាត់​​​ខ្លួន​​​ទាំង​​​១៤​​​នាក់ ដែល​​​លោកស្រី​​​កំពុង​​​ស្រាវ​​​ជ្រាវ​​​រក​​​នៅ​​​ឡើយ ​​​មកកាន់​​​​​​ប្រទេស​​​កម្ពុជា​​​វិញ​​​ មុន​​​ពេល​​​ចុះ​​​កិច្ច​​​ព្រម​​​ព្រៀង​​​ថ្មីៗ​​​ណា​​​មួយ​​​។ លោកស្រី​​​បន្ត​​​ថា “យើង​​​គិត​​​ថា ​​​ករណី​​​ស្ត្រី​​​បម្រើ​​​ការ​​​ងារ​​​តាម​​​ផ្ទ​​​ះ​​​ទាំ​​ង​​​អស់​​​គួរ​​​តែ​​​ត្រូវ​​​បាន​​​ដោះស្រាយ​​​សិន​​​ មុន​​​ពេល​​​បញ្ជូន​​​​​​ស្ត្រី​​​បម្រើ​​​ការងារ​​​តាម​​​ផ្ទះ​​​ផ្សេង​​ៗ​​​ទៀត​​​”៕សុខុម​​​​​​

​​​​​​​​​​