នៅពេលរឿងរ៉ាវបានស្ងប់ បន្ទាប់ពីលោកស្រី ម៉ម សូម៉ាលី លាលែងពីតំណែងជាប្រធាននៃមូលនិធិសង្គ្រោះស្ត្រីរងគ្រោះកាលពីសប្ដាហ៍មុន អង្គការប្រឆាំងការជួញដូរមនុស្សកំពុងព្រួយបារម្ភខ្លាចក្រែងរឿងអាស្រូវរបស់លោកស្រីអាចជះឥទ្ធិពលដល់កេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល នៅក្នុងវិស័យប្រឆាំងការជួញដូរមនុស្សនេះ។
ការលាលែងពីតំណែងរបស់លោកស្រី ម៉ម សូម៉ាលី បានកើតឡើងបន្ទាប់ពីអត្ថបទមួយនៅក្នុងទស្សនាវដ្ដីញូវស៍វីក (Newsweek) បានទម្លាយការភូតកុហកទាក់ទិននឹងប្រវត្តិផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោកស្រី ម៉ម សូមាលី ក៏ដូចជាប្រវត្តិរបស់ស្ត្រីវ័យក្មេងដែលមូលនិធិរបស់លោកស្រីបានជួយសង្គ្រោះផងដែរ។ មុនពេលទស្សនាវដ្ដីញូវស៍វីក បានចេញផ្សាយអត្ថបទដែលសរសេរដោយលោក Simon Marks អតីតនិពន្ធនាយករបស់កាសែត ខេមបូឌា ដេលី មូលនិធិ ម៉ម សូម៉ាលី បានស្នើឲ្យមានការស៊ើបអង្កេតឯករាជ្យមួយលើសេចក្ដីរាយការណ៍ដែលត្រូវបានចុះផ្សាយនៅក្នុងទំព័រកាសែតនេះទាក់ទិននឹងរឿងដែលថា លោកស្រី ម៉ម សូម៉ាលី បានជួយប្រឌិតរឿងទុក្ខវេទនារបស់ក្មេងស្រីដែលស្ថិតក្រោមការមើលថែទាំពីមូលនិធិរបស់លោកស្រី។
ប៉ុន្តែនៅពេលអង្គការនេះនៅតែមិនបានធ្វើការស៊ើបអង្កេតឯករាជ្យ និងទន្ទឹមនឹងមានការលាលែងពីតំណែងរបស់លោកស្រី ម៉ម សូម៉ាលី ផងនោះ អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលមួយចំនួនដែលមានមូលដ្ឋាននៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាបានលើកឡើងនៅក្នុងសប្ដាហ៍នេះថា ពួកគេកំពុងតែព្រួយបារម្ភអំពីផលប៉ះពាល់ដល់ការងាររបស់ខ្លួន។
លោក សំលៀង សិលា នាយកប្រចាំប្រទេសនៃអង្គការសកម្មភាពដើម្បីកុមារ (APLE) ជាអង្គការដែលធ្វើការដើម្បីទប់ស្កាត់ការរំលោភបំពានផ្លូវភេទលើកុមារ បានឲ្យដឹងថា លោកកំពុងព្រួយបារម្ភខ្លាចក្រែងបញ្ហានេះអាចប៉ះពាល់ដល់កេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល ដែលកំពុងធ្វើការនៅក្នុងវិស័យប្រឆាំងការជួញដូរមនុស្ស។
លោកបានមានប្រសាសន៍ថា ” វាអាចជាសារមួយដែលធ្វើឲ្យមានការយល់ច្រឡំយ៉ាងខ្លាំងចំពោះការជួញដូរមនុស្សនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា និងចំនួននៃជនរងគ្រោះ ហើយថាតើនរណាជាជនរងគ្រោះ។ វាអាចបង្កើតឲ្យមានការយល់ច្រឡំអំពីការជួយដល់ជនរងគ្រោះទាំងនោះ ពីព្រោះគេនឹងគិតម្ដងទៀតថា តើជនរងគ្រោះមួយចំនួនដែលអង្គការ និងមូលនិធិបានជួយពិតជាជនរងគ្រោះពិតប្រាកដមែនឬក៏អត់ ហើយវាអាចនឹងធ្វើឲ្យប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដល់ការជួយសង្គ្រោះចំពោះជនរងគ្រោះពិតប្រាកដ ពីព្រោះម្ចាស់ជំនួយអាចនឹងដកទំនុកចិត្តរបស់ខ្លួន”។
លោក គង់ សុឃឿន នាយកប្រតិបត្តិនៃអង្គការប្រឆាំងអំពីអនាចារ និងការជួញដូរកុមារ (Ecpat) ក៏មានការព្រួយបារម្ភដូចនេះដែរ ហើយលោកបានលើកឡើងថា ទំនុកចិត្តរបស់ម្ចាស់ជំនួយអាចនឹងបាត់បង់ទៅ ដោយមិនអាចទាក់ទាញត្រឡប់មកវិញបានឡើយ។
លោកបានមានប្រសាសន៍ថា ទាក់ទិននឹងមូលនិធិគឺពីដើមឡើយយើងធ្លាប់ទទួលបានមូលនិធិពីមូលនិធិ ម៉ម សូម៉ាលី។ ប៉ុន្តែចំពោះយោបល់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំវិញ ខ្ញុំគិតថា ម្ចាស់ជំនួយមួយចំនួននឹងលែងមានទំនុកចិត្តក្នុងការផ្ដល់ប្រាក់ដល់មូលនិធិ ម៉ម សូម៉ាលី ទៀតហើយ ហើយបន្ទាប់មកគេមិនអាចផ្ដល់ជំនួយមកឲ្យយើងបានទេ”។
បញ្ហាទាក់ទិននឹងការជួញដូរមនុស្សនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាក៏ធ្លាប់ត្រូវបានគេលើកឡើងជាច្រើនឆ្នាំមកហើយផងដែរ។ ចំនួននៃមនុស្សដែលរងផលប៉ះពាល់ដោយសារការជួញដូរមនុស្សមានការប្រែប្រួលចន្លោះពីរាប់ពាន់នាក់ទៅរាប់រយពាន់នាក់។
ទិន្នន័យដែលប្រមូលនៅក្នុងឆ្នាំ២០០៨ ដោយលោក ថូម៉ាស ស្តេនហ្វេត (Thomas Steinfatt) សាស្ត្រាចារ្យផ្នែកស្ថិតិនៅសាកលវិទ្យាល័យម៉ាយអាមី (Miami) បានប៉ាន់ប្រមាណថា ចំនួននៃជនរងគ្រោះដោយសារការជួញដូរមនុស្សនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាមានចំនួន១.០៥៨នាក់។
នៅពេលនិយាយតាមទូរស័ព្ទពីសហរដ្ឋអាមេរិកមកកាលពីម្សិលមិញ លោកបានលើកឡើងថា ចំនួននៃជនរងគ្រោះទាំងនោះនៅតែមិនប្រែប្រួល។ លោកបានលើកឡើងបន្តថា បញ្ហាទាក់ទិននឹងការជួញដូរមនុស្សគួរតែត្រូវបានដោះស្រាយឲ្យបានខ្លាំងក្លា ហើយវាជាបញ្ហាដែលសំខាន់ជាងការវិភាគដែលចង់ដឹងថា តើមូលនិធិចំនួនប៉ុន្មានឲ្យពិតប្រាកដដែលត្រូវបានប្រើប្រាស់ដើម្បីជួយជនរងគ្រោះនោះ។
លោកបានមានប្រសាសន៍ថា “វាពិតជាមានបញ្ហាមែនទាក់ទិននឹងការជួញដូរមនុស្ស។ ប្រសិនបើអ្នកឬក៏ខ្ញុំក្បត់នឹងឆន្ទៈរបស់យើងចំពោះការជួញដូរមនុស្ស នោះគឺជាបញ្ហាដ៏ធំ។ វាមិនអាស្រ័យលើចំនួននៃជនរងគ្រោះនោះទេ ឲ្យតែមានជនរងគ្រោះគឺយើងត្រូវតែជួយ”។
ទាក់ទិននឹងអនាគតនៃការប្រឆាំងនឹងការជួញដូរមនុស្ស លោកសាស្ត្រាចារ្យ ស្តេហ្វេត ដែលរៀបរាប់ថា លោកស្រី ម៉ម សូម៉ាលី គឺជាបុគ្គលពុករលួយដូចដែលយើងអាចបានឃើញហើយនោះ បានមានប្រសាសន៍ថា លោកសង្ឃឹមថា ” មនុស្សដែលនិយាយថា ខ្លួនចាប់អារម្មណ៍នៅក្នុងការជួយសង្គ្រោះមនុស្សប្រាកដជានឹងធ្វើរឿងនេះ”។
លោក ប៉ែន ឈុនហេង ឪពុកមារបស់លោកស្រី ម៉ម សូម៉ាលី បានឲ្យដឹងកាលពីសប្ដាហ៍មុនថា គាត់សោកស្ដាយណាស់ដែលតំណែងរបស់លោកស្រីនៅមូលនិធិ ម៉ម សូម៉ាលី ត្រូវបានបញ្ចប់ ហើយគាត់ជឿជាក់ថា ប្រហែលជាមាន ” នរណាម្នាក់ច្រណែននឹងលោកស្រី” ហើយចង់ធ្វើឲ្យ “ខូចកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់លោកស្រី”។
ប៉ុន្តែរឿងអាស្រូវដែលពាក់ព័ន្ធដោយផ្ទាល់ចំពោះលោកស្រី ម៉ម សូម៉ាលី ត្រូវបានគេផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងសុសសាយទៅហើយឥឡូវនេះ ហើយរឿងអាស្រូវនេះវាឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យឃើញពីការអនុវត្តគ្មានក្រមសីលធម៌ ដែលជួនកាលត្រូវបានគេប្រើប្រាស់ដើម្បីទទួលបានមូលនិធិសម្រាប់វិស័យប្រឆាំងការជួញដូរមនុស្ស។
នៅក្នុងករណីរបស់លោកស្រី ម៉ម សូម៉ាលី នេះ លោកស្រីត្រូវបានគេចោទប្រកាន់ថា បានប្រឌិតអំពីរឿងរា៉វរបស់ស្ត្រីវ័យក្មេងយ៉ាងតិចចំនួនពីរនាក់ ហើយបង្រៀនពួកគេឲ្យចេះភូតកុហកប្រព័ន្ធផ្សាព្វផ្សាយអន្តរជាតិថែមទៀត។ រឿងលម្អិតជាច្រើននៅក្នុងប្រវត្តិរបស់លោកស្រីក្នុងរឿងមួយមានចំណងជើងថា “The Road of Lost Innocence” ក៏ត្រូវបានគេរកឃើញថា មានការប្រឌិត ជាមួយនឹងការអះអាងដែលលោកស្រីបានធ្វើឡើងអំឡុងការថ្លែងសុន្ទរកថាចំពោះមុខមហាសន្និបាតអង្គការសហប្រជាជាតិផងដែរ។
នៅពេលភាពល្បីល្បាញរបស់លោកស្រីបានកើនឡើង ជំនួយសម្រាប់មូលនិធិ ម៉ម សូម៉ាលី ក៏ត្រូវបានគេឃើញថា មានការកើនឡើងដូចគ្នា។ យោងតាមរបាយការណ៍ហិរញ្ញវត្ថុដែលត្រូវបានដាក់ជូនទៅកាន់ទីភ្នាក់ងារប្រាក់ចំណូលផ្ទៃក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក (US International Revenue Service)បានឲ្យដឹងថា កាលពីឆ្នាំ២០០៨ ការចំណាយរបស់មូលនិធិ ម៉ម សូម៉ាលី មានចំនួន៣៤៨.២៨៣ដុល្លារ។ហើយបើគិតមកត្រឹមឆ្នាំ២០១១ ការចំណាយនេះបានកើនឡើងដល់៣,៥៣លានដុល្លារ។ លោកស្រី ម៉ម សូម៉ាលី ដែលមិនទទួលបានអ្វីសោះពីមូលនិធិរបស់លោកស្រីនៅក្នុងឆ្នាំ២០០៨ រកបានប្រាក់ចំនួន៨៥.០០០ដុល្លារនៅក្នុងឆ្នាំ២០០៩ និង៩៦.០០០ដុល្លារនៅក្នុងឆ្នាំ២០១០ ហើយ១២៥.៦៤២ដុល្លារក្នុងឆ្នាំ២០១១។
លោកស្រី ហេលេន ស្វន (Helen Sworn) ស្ថាបនិកអង្គការចាប់ដៃ (Chab Dai)ជាសម្ព័ន្ធនៃអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលចំនួន៥៨ ដែលធ្វើការដើម្បីបញ្ចប់ការរំលោភបំពានផ្លូវភេទ និងការជួញដូរមនុស្ស បានលើកឡើងថា បន្ទាប់ពីភាពល្បីល្បាញរបស់លោកស្រី ម៉ម សូម៉ាលី បានធ្លាក់ចុះ អង្គការដែលធ្វើការនៅក្នុងផ្នែកការជួញដូរមនុស្សគួរតែខិតខំចាត់វិធានការដើម្បីសិក្សាខ្លួនឯងឲ្យបានច្បាស់។
លោកស្រីបានមានប្រសាសន៍កាលពីម្សិលមិញថា “វាក្លាយទៅជាចលនានៃភាពល្បីល្បាញ ពោលគឺភ្លេចពីសារៈសំខាន់នៃចលនាទៅហើយ។ យើងបានដើរចេញឆ្ងាយពីក្របខណ្ឌសិទ្ធិមនុស្ស ហើយធ្លាក់ចូលក្នុងក្របខណ្ឌនៃភាពអស្ចារ្យទៅវិញ។ នេះគឺជាការសោកស្ដាយយ៉ាងខ្លាំងបំផុតរបស់ខ្ញុំ វាមិនមែនជារឿងត្រឹមត្រូវដែលត្រូវធ្វើនោះទេ”។
លោកស្រីបានលើកឡើងទៀតថា ការផ្ដោតក្នុងពេលឥឡូវនេះគួរតែផ្ដោតទៅលើការវាយតម្លៃសេចក្តីសុចរិតនៃកម្មវិធី និងផ្ដោតលើការទទួលស្គាល់ការយល់ឃើញខុសដែលលើកតម្កើងលោកស្រី ម៉ម សូម៉ាលី ឲ្យក្លាយជាបុគ្គលល្បី។
លោកស្រីបានមានប្រសាសន៍ថា ” វាគឺជារឿងស្មុគស្មាញរបស់បុគ្គលធ្វើការផ្នែកសង្គ្រោះ។ យើងត្រូវតែចេញឲ្យឆ្ងាយពីបញ្ហានេះ”៕ ស៊ុយឈាង