កាលពីចុងសប្តាហ៍នេះ បុគ្គលិកសារមន្ទីរ និងបុគ្គលិកផ្នែកបេតិកភណ្ឌមកពីប្រទេសចំនួន១៥បានបញ្ចប់សិក្ខាសាលាមួយដែលមានរយៈពេល២សប្តាហ៍ ស្តីពីការអភិរក្សវត្ថុបុរាណធ្វើពីលោហធាតុ។
សិក្ខាសាលាដែលប្រារព្ធធ្វើនៅសារមន្ទីរជាតិក្នុងរាជធានីភ្នំពេញនេះ បានផ្តោតលើបច្ចេកទេសល្អបំផុត ដែលគេប្រើនៅក្នុងការអភិរក្សលោហធាតុ ព្រមទាំងប្រើយុទ្ធសាស្ត្រជាច្រើននៅក្នុងការអភិរក្សវត្ថុបុរាណធ្វើពីលោហធាតុដែលប្រមូលបានទាំងអស់។
លោកស្រី កាត់ទ្រីអីុណា ស៊ីមីឡា អ្នកគ្រប់គ្រងសិក្ខាសាលាមកពីមជ្ឈមណ្ឌលអន្តរជាតិសម្រាប់ការសិក្សាអំពីការអភិរក្ស និងការស្តារសម្បត្តិវប្បធម៌ជាអង្គការដែលយូណេស្កូបានបង្កើតឡើង បានមានប្រសាសន៍ថា ” នៅក្នុងប្រទេសជាច្រើនកេរដំណែលធ្វើពីលោហធាតុ គឺជាវត្ថុដែលមានតម្លៃខ្ពស់ មានសារៈសំខាន់ និងល្បីឈ្មោះ ដូច្នេះហើយការអភិរក្សវត្ថុបុរាណទាំងនេះអាចមានភាពចម្រូងចម្រាស”។
លោកស្រី ស៊ីមីឡា បានពន្យល់ប្រាប់ថា ឧទាហរណ៍ដូចជា វត្ថុធ្វើពីប្រាក់ភ្លឺរលោងធ្វើឲ្យមនុស្សមានការចាប់ចិត្តជាងវត្ថុស្រអាប់។ ប៉ុន្តែ ដោយសារការជូតសម្អាតអាចធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់វត្ថុបុរាណនោះ បុគ្គលិកអភិរក្សត្រូវតែវាយតម្លៃអំពីសុវត្ថិភាពក្នុងការជូតសម្អាត ហើយប្រការនេះនាំឲ្យមានការពិភាក្សាគ្នាដ៏ក្តៅគគុក។
លោក ហួត សំណាង ប្រធានក្រុមការងារនៅមន្ទីរពិសោធន៍សម្រាប់អភិរក្សវត្ថុបុរាណធ្វើពីលោហធាតុនៅសារមន្ទីរជាតិ ដែលមានវត្ថុបុរាណធ្វើពីលោហធាតុជិត៨០.០០០ដុំបានមានប្រសាសន៍ថា ក៏មានឧបសគ្គដល់ដំណើរការអភិរក្សផងដែរ។ អ្នកចូលរួមមួយចំនួននៅក្នុងសិក្ខាសាលានេះមានការរន្ធត់ ដោយបានដឹងថា ការសឹករេចរឹលមិនអាចទប់ស្កាត់បាន សូម្បីតែនៅពេលមានការឃ្លាំមើលវត្ថុបុរាណបានដិតដល់ក៏ដោយ។
បរិស្ថានមានសំណើមដែលជាទូទៅល្អសម្រាប់ការអភិរក្សមិនងាយសម្រេចបានទេនៅក្នុងវិចិត្រសាលនៅកណ្តាលវាល ដូចជាវិចិត្រសាលរបស់សារមន្ទីរក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ។ ប៉ុន្តែ នៅតែអាចអនុវត្តវិធានការការអភិរក្សផ្សេងៗទៀតបាន។
លោក សំណាង បានមានប្រសាសន៍ថា “ដើម្បីយល់ពីរបៀបគ្រប់គ្រងវត្ថុទាំងនោះយើងត្រូវពិនិត្យមើលសញ្ញានៃការផ្លាស់ប្តូរ ដែលបានកើតឡើងចំពោះវត្ថុបុរាណ និងពិនិត្យមើលបច្ចេកទេសផលិត ដែលគេប្រើដើម្បីផលិតវត្ថុបុរាណទាំងនោះ”។
លោកស្រី ស៊ីមីឡា បានបន្ថែមថា ” នៅក្នុងរយៈពេល១០០ឆ្នាំ យើងអាចមានបញ្ហាដោយសារអ្វីមួយដែលយើងបានធ្វើរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ហេតុដូច្នេះហើយត្រូវចំណាយពេលយូរក្នុងការធ្វើសេចក្តីសម្រេចសម្រាប់ការអភិរក្ស”។
សិក្ខាសាលាដែលរៀបចំឡើងដោយមានការឧបត្ថម្ភពីប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងនេះ មានការចូលរួមពីអ្នកឯកទេសមកពីទូទាំងអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ព្រមទាំងមកពីប្រទេសប៊ូតានផងដែរ។
លោក សំណាង បានមានប្រសាសន៍ថា លោកសង្ឃឹមថា សិក្ខាសាលានេះនឹងនាំឲ្យមានបណ្តាញអ្នកឯកទេសផ្នែកអភិរក្សវត្ថុបុរាណធ្វើពីលោហធាតុក្នុងតំបន់ ដើម្បីសហការជាមួយគ្នា៕ គឹមហឿន