អ្នកភូមិប្រាំមួយគ្រួសារដែលត្រូវបានបណ្តេញចេញពីសហគមន៍បឹងកក់ រួមទាំងអ្នកស្រី ហេង មុំ ដែលជាសកម្មជនយូរមកហើយផង បានបញ្ជាក់កាលពីម្សិលមិញថា ពួកគាត់បានទទួលយកការដោះស្រាយរបស់សាលារាជធានីភ្នំេពញដែលផ្តល់ដីនិងប័ណ្ណកម្មសិទ្ធិនៅក្នុងតំបន់ដដែល។
គ្រួសារទាំងនោះបានយល់ព្រមទទួលយកដីដែលមួយក្បាលៗមានទំហំ៤ម៉ែត្រគុណនឹង១៨ម៉ែត្រនៅក្នុងភូមិ២២ នៃតំបន់បឹងកក់ ដោយធ្វើឲ្យគ្រួសារដែលនៅមិនទាន់មានដីនៅឡើយនៅសល់ត្រឹម៤០គ្រួសារ។
អ្នកភូមិជាង១០០គ្រួសារត្រូវបានលុបឈ្មោះចេញពីគម្រោងផ្តល់ប័ណ្ណកម្មសិទ្ធិដីធ្លីដែលលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន បង្កើតឡើងកាលពីខែសីហា ឆ្នាំ២០១១ដល់គ្រួសារដែលនៅសេសសល់ដែលតស៊ូនឹងការបណ្តេញចេញនៅក្នុងតំបន់នេះ។
អ្នកភូមិប្រហែល៣.០០០គ្រួសារនៅក្នុងតំបន់នេះត្រូវបានបណ្តេញចេញពីផ្ទះសំបែងរបស់ពួកគាត់ដើម្បីបើកផ្លូវឲ្យគម្រោងអចលនទ្រព្យរបស់សមាជិកព្រឹទ្ធសភាមួយរូបមកពីគណបក្សកាន់អំណាច។
អ្នកស្រី ហេង មុំ បាននិយាយថា “ខ្ញុំបានយល់ព្រមចំពោះការដោះស្រាយរបស់សាលារាជធានី ពីព្រោះពួកគេបានដោះដូរដីឲ្យខ្ញុំនៅកៀកនឹងផ្លូវធំ ដែលពីមុនវានៅឆ្ងាយណាស់”។
អ្នកស្រី ហេង មុំ បានបែកបាក់យូរមកហើយពីក្រុមអ្នកតវ៉ាបឹងកក់ដែលដឹកនាំដោយ អ្នកស្រី ទេព វន្នី ជាសកម្មជនដ៏លេចធ្លោម្នាក់ ហើយកាលពីឆ្នាំ២០១២អ្នកស្រីបានសន្យានៅចំពោះមុខក្រុមមន្ត្រីថា អ្នកស្រីនឹងបោះឆ្នោតឲ្យគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជានៅក្នុងការបោះឆ្នោតកាលពីខែកក្កដាឆ្នាំ២០១៣ជាថ្នូរនឹងប័ណ្ណកម្មសិទ្ធិដីធ្លី។
ភាគច្រើននៃ អតីតអ្នកភូមិតំបន់បឹងកក់ដែលមិនទាន់ទទួលបានប័ណ្ណកម្មសិទ្ធិដីនៅឡើយ បានបដិសេធមិនទទួលយកការផ្តល់សំណងរបស់សាលារាជធានី ដោយនិយាយថា ដីដែលផ្តល់ឲ្យនេះមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។
ឃី រ៉េត ដែលបានរស់នៅក្នុងភូមិ១ តំបន់បឹងកក់ដែរបាននិយាយថា “យើងមិនអាចទទួលយកការដោះស្រាយរបស់សាលារាជធានីផ្តល់ឲ្យបានទេ ពីព្រោះដីនេះមានទំហំតូចជាងដីដែលយើងបានកាន់កាប់ពីមុនមក”។
អ្នកស្រី សែន ទូច ជាអតីតអ្នកភូមិបឹងកក់ម្នាក់ទៀតក៏បានបដិសេធមិនទទួលយកការផ្តល់ជូននេះដែរ ដោយអះអាងថា ដីរបស់អ្នកស្រីពីដំបូងមានទំហំ៩០០ម៉ែត្រក្រឡា។ អ្នកស្រីបាននិយាយថា ” សាលារាជធានីលើកឡើងថា យើងបានរស់នៅលើដីរដ្ឋ ប៉ុន្តែ គ្រប់កន្លែងសុទ្ធតែជាដីរបស់រដ្ឋ។ នឹងមិនមានដីសម្រាប់រស់នៅទេ ប្រសិនបើអ្វីៗទាំងអស់សុទ្ធតែជារបស់រដ្ឋនោះ។
លោក អំ សំអាត អ្នកគ្រប់គ្រងបច្ចេកទេសនៅអង្គការសិទ្ធិមនុស្សលីកាដូបានស្វាគមន៍ការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់សាលារាជធានីដើម្បីដោះស្រាយវិវាទដីធ្លីនៅតំបន់បឹងកក់។
លោក សំអាត បានមានប្រសាសន៍ថា ទោះជាយ៉ាងណា វាមិនមែនជាការត្រឹមត្រូវទេដែលសាលារាជធានីលើកឡើងថា ពួកគាត់ដែលត្រូវបានបណ្តេញចេញដោយសាររស់នៅលើដីរបស់រដ្ឋនោះ។ ប្រសិនបើពួកគេដឹងថា ដីនេះជាកម្មសិទ្ធិរបស់រដ្ឋនោះ អ៊ីចឹងអាជ្ញាធរមិនគួរបណ្តោយឲ្យពួកគាត់រស់នៅទីនោះទេ”៕សារុន