កាលពីខែសីហាឆ្នាំមុន រដ្ឋាភិបាលបានអនុវត្តគម្រោងសាកល្បងមួយបញ្ជូនស្ត្រីចំនួន២២០នាក់ទៅធ្វើការជាអ្នកបម្រើការតាមផ្ទះនៅក្នុងប្រទេសសិង្ហបុរី ជាការខិតខំប្រឹងប្រែងដ៏ធំលើកដំបូងដើម្បីបើកទីផ្សារថ្មីសម្រាប់ពលករបម្រើការតាមផ្ទះ បន្ទាប់ពីរដ្ឋាភិបាលបានផ្អាកមិនឲ្យបញ្ជូនស្ត្រីបម្រើការតាមផ្ទះទៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ដោយសារមានសេចក្ដីរាយការណ៍ជាច្រើនអំពីការរំលោភបំពាន។
នៅសប្ដាហ៍នេះ ស្ត្រីពីរនាក់ក្នុងចំណោមស្ត្រីបម្រើការតាមផ្ទះនៅក្នុងគម្រោងសាកល្បងនៅប្រទេសិង្ហបុរីបានវិលត្រឡប់មកកម្ពុជាវិញ និងបានប្រាប់រឿងរ៉ាវអំពីការបង្ខំឲ្យសងលុយក្រុមហ៊ុន និងអំពីស្ថានភាពរំលោភបំពាន ដែលធ្វើឲ្យមានការសង្ស័យយ៉ាងខ្លាំងជាថ្មីម្ដងទៀតអំពីការមិនគោរពសិទ្ធិពលករចំណាកស្រុកខ្មែរពីសំណាក់ទីភ្នាក់ងារជ្រើសរើសពលករមានខ្នងក្រាស់ ដែលបញ្ជូនពួកគេទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេស។
អ្នកនាង ញ៉ែម ធីតា អាយុ៣១ឆ្នាំ និង ផន ម៉ៅ អាយុ២៤ឆ្នាំ ត្រូវបាននាំពីផ្ទះរបស់ពួកគេនៅជនបទដោយក្រុមហ៊ុនហ្វីលីម័រខេមបូឌា ជាក្រុមហ៊ុនជ្រើសរើសពលករដែលធ្លាប់រងការចោទប្រកាន់ថា បានរំលោភសិទ្ធិមនុស្សយ៉ាងខ្លាំង ហើយមានការសន្យាផ្ដល់ប្រាក់ខែសមរម្យ និងលក្ខខណ្ឌការងារល្អដល់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលពួកគេទៅដល់ប្រទេសសិង្ហបុរីភ្លាមៗកាលពីចុងឆ្នាំមុន ពួកគេដឹងថា ការសន្យាទាំងនេះ គឺជាការភូតកុហក។
ផន ម៉ៅ មកពីគ្រួសារកសិករមួយដែលមានកូនប្រាំពីរនាក់នៅស្រុកប្រាសាទសម្បូរ ក្នុងខេត្តកំពង់ធំ បាននិយាយថា ” ដំបូងនៅពេលខ្ញុំបានទៅដល់ប្រទេសសិង្ហបុរី ក្រុមហ៊ុននេះបានដកយកលិខិតឆ្លងដែនរបស់ខ្ញុំ។ គេបានប្រាប់ខ្ញុំឲ្យចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចសន្យាមួយដែលចែងថា ប្រាក់ខែប្រាំមួយខែដំបូងរបស់ខ្ញុំនឹងត្រូវសងទៅក្រុមហ៊ុនហ្វីលីម័រ”។
កិច្ចសន្យាដែលគេទទួលបានកាលពីខែមុននេះចែងថា ពលករចំណាកស្រុករូបនេះត្រូវតែសងប្រាក់ចំនួន៣២០ដុល្លារក្នុងចំណោមប្រាក់ខែ៣៨៥ដុល្លាររបស់គាត់ក្នុងរយៈពេលបំពេញការងារប្រាំមួយខែដំបូង ទៅឲ្យក្រុមហ៊ុនហ្វីលីម័រតាមរយៈក្រុមហ៊ុន SMECare ជាក្រុមហ៊ុនផ្ដល់កម្ចីរបស់សិង្ហបុរី។ អត្រាការប្រាក់សម្រាប់កម្ចីនេះគឺ២០ភាគរយ។
អ្នកនាង ធីតា បាននិយាយថា គេបានបង្ខំឲ្យគាត់ចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចសន្យាមួយដែលមានលក្ខខណ្ឌដូចគ្នានេះ។ បន្ទាប់ពីបានធ្វើកិច្ចសន្យានោះរួចហើយ ស្ត្រីទាំងពីរបាននិយាយថា ពួកគេត្រូវបាននាំយកទៅដាក់នៅក្នុងមណ្ឌលបណ្ដុះបណ្ដាលមួយដែលគ្រប់គ្រងដោយទីភ្នាក់ងារជាតិមុខរបរនិងការងាររបស់សិង្ហបុរី ដែលនៅទីនោះពួកគេម្នាក់ៗត្រូវស្នាក់នៅប្រហែលមួយខែរង់ចាំឲ្យមានការផ្គូផ្គងជាមួយថៅកែ។
កញ្ញា ម៉ៅ បាននិយាយថា “យើងត្រូវដេកនៅលើគ្រែមួយជាមួយមនុស្សបួនឬប្រាំនាក់ជារៀងរាល់យប់ ហើយមានមនុស្សប្រហែល៥០នាក់នៅក្នុងបន្ទប់នីមួយៗដែលមានគ្រែត្រួតគ្នាបីជាន់។ មានស្ត្រីជាង១០០នាក់នៅក្នុងអគារមួយដែលមកពីប្រទេសហ្វីលីពីន ឥណ្ឌូណេស៊ី ភូមា និងកម្ពុជា”។ យោងតាមស្ត្រីទាំងពីរនាក់ឲ្យដឹងថា អំឡុងពេលនោះពួកគេត្រូវធ្វើកិច្ចការផ្ទះនៅក្នុងមណ្ឌលនោះដើម្បីរង់ចាំថៅកែមកជួលពួកគេ។
អ្នកនាង ធីតា ជាស្ត្រីមេម៉ាយមានកូនមួយមកពីស្រុកស្វាយទាប ខេត្តស្វាយរៀង បាននិយាយថា ” ពួកគេបណ្ដុះបណ្ដាលយើងអំពីរបៀបសម្អាតបង្គន់ឲ្យបានស្អាត។ យើងត្រូវប្រើដៃទាំងពីរដើម្បីបង្ហាញពីកម្លាំងរបស់យើង ពីព្រោះថៅកែកំពុងឈរមើល”។ បន្ទាប់ពីត្រូវបានថៅកែជ្រើសរើសហើយ ស្ថានភាពបានល្អប្រសើរសម្រាប់ស្ត្រីទាំងនោះ។ ពួកគេបាននិយាយថា ក្រោយពីបានជ្រើសរើសរួច ជាទូទៅមានអាហារហូបច្រើន និងមានកន្លែងដេកធំ ប៉ុន្តែស្ថានភាពមិនល្អដូចក្រុមហ៊ុនហ្វីលីម័រប្រាប់ពួកគេនោះទេ។
ស្ត្រីទាំងពីរនាក់បាននិយាយប្រាប់អំពីការធ្វើការមួយថ្ងៃ១៨ម៉ោង អាហារមិនគ្រប់គ្រាន់ មានការរំលោភបំពានម្ដងម្កាល និងស្ថានភាពរស់នៅពិបាក។ ផន ម៉ៅ បាននិយាយថា ” ក្រុមហ៊ុនហ្វីលីម័រ បានប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្្ញុំនឹងមានបន្ទប់ដេកឯកជន ទូរស័ព្ទដៃមួយ និងឈប់សម្រាកមួយថ្ងៃក្នុងមួយសប្ដាហ៍។ ប៉ុន្តែអ្វីៗទាំងអស់ខុសស្រឡះពីអ្វីដែលពួកគេបាននិយាយ។ ខ្ញុំបានស្នើសុំថៅកែឈប់សម្រាកតែមួយថ្ងៃប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយខែ ប៉ុន្តែគាត់និយាយថា មិនចាំបាច់ឈប់ទេ មិនអាចឈប់បានទេ”។
ទាំងនៅក្នុងសៀវភៅណែនាំប្រាប់ពីការងារសម្រាប់ស្ត្រីអ្នកបម្រើ និងសៀវភៅណែនាំសម្រាប់ថៅកែ ក្រសួងការងារសិង្ហបុរីលើកឡើងថា ពលករបម្រើការងារតាមផ្ទះត្រូវតែឈប់សម្រាកមួយថ្ងៃក្នុងមួយសប្ដាហ៍។ កាលពីម្សិលមិញ គេមិនអាចទាក់ទងសុំការអត្ថាធិប្បាយពីក្រសួងការងារសិង្ហបុរីបានទេ។
លោកស្រី ហូ សៀលី អ្នកគ្រប់គ្រងទីភ្នាក់ងារជាតិមុខរបរនិងការងារបានបដិសេធចំពោះការអះអាងរបស់ស្ត្រីទាំងពីរអំពីការដេកចូលគ្នា ប៉ុន្តែមិនព្រមឆ្លើយសំណួរបន្ថែមទៀតទេ។
លោកស្រី ហូ បាននិយាយថា ស្ត្រីម្នាក់ៗទទួលបានគ្រែដេកមួយ ប៉ុន្តែលោកស្រីបានបន្ថែមថា ” លោកគ្មានសិទ្ធិសួរខ្ញុំអំពីរឿងេនះទេ”។ លោកស្រីបាននិយាយមុនពេលដាក់ទូរស័ព្ទចុះថា ” យើងនឹងមិនយកស្ត្រីបម្រើខ្មែរទៀតទេ យើងមានជនជាតិជាច្រើនទៀតសម្រាប់ជ្រើសរើស”។
លោក ចាន់ ភក្ដី តំណាងក្រុមហ៊ុនហ្វីលីម័រប្រចាំទីក្រុងភ្នំពេញ បាននិយាយថា លោកមិនជឿថា រឿងរ៉ាវរបស់ ផន ម៉ៅ និង ញ៉ែម ធីតា គឺជារឿងពិតទេ។លោកបាននិយាយថា ច្បាប់ការងារនៅប្រទេសសិង្ហបុរីធានាសុវត្ថិភាពរបស់ស្ត្រីទាំងពីរ។ លោក ភក្ដី បាននិយាយថា ” យើងមិនបានទទួលពាក្យបណ្ដឹង ឬភាពមិនប្រក្រតីណាមួយពីប្រទេសសិង្ហបុរីទេរហូតមកទល់ពេលនេះ” ហើយលោកបានបង្វែរសំណួរដែលសួរអំពីកិច្ចសន្យាជំពាក់លុយ និងស្ថានភាពនៅទីភ្នាក់ងារជាតិមុខរបរនិងការងារ ទៅលោកស្រី អ៊ឹង ស៊ាងរិទ្ធី ប្រធានសមាគមក្រុមហ៊ុនជ្រើសរើសពលករខ្មែរ (អាក្រា)។
លោកស្រី សា៊ងរិទ្ធី បងប្អូនស្រីរបស់ឧត្តមសេនីយ៍ សុខ ផល ដែលបានស្បថចូលកាន់តំណែងកាលពីខែមេសា ជាប្រធាននាយកដ្ឋានថ្មីមួយរបស់ក្រសួងមហាផ្ទៃ ដែលទទួលបន្ទុកត្រួតពិនិត្យពលករចំណាកស្រុក ក៏បាននិយាយដែរថា ស្ត្រីទាំងនេះត្រូវបានការពារពីច្បាប់សិង្ហបុរី។
លោកស្រី ស៊ាងរិទ្ធី គឺជាប្រធានក្រុមហ៊ុនអ៊ឹងរិទ្ធីគ្រុប ជាក្រុមហ៊ុនទី២ក្នុងចំណោមក្រុមហ៊ុនជ្រើសរើសពលករចំនួនបី ដែលបានទទួលសិទ្ធិចូលរួមនៅក្នុងគម្រោងសាកល្បងរបស់រដ្ឋាភិបាលដើម្បីបញ្ជូនស្ត្រីបម្រើការតាមផ្ទះទៅប្រទេសសិង្ហបុរីផងដែរ។ លោកស្រីបាននិយាយថា ” វាហាក់ដូចជាមិនមានបញ្ហាណាមួយទេ។ ខ្ញុំគិតថា ប្រទេសសិង្ហបុរីអនុវត្តច្បាប់តឹងរ៉ឹងណាស់”។
លោកស្រី ស៊ាងរិទ្ធី បានបដិសេធមិននិយាយអំពីកិច្ចសន្យាជំពាក់លុយ និងស្ថានភាពរបស់ស្ត្រីបម្រើការតាមផ្ទះ ដែលស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ក្រុមហុ៊ុនលោកស្រីទេ ហើយបានបង្វែរសំណួរទាំងអស់ទៅក្រសួងការងារ និងក្រសួងការបរទេស។
លោក កុយ គួង អ្នកនាំពាក្យក្រសួងការបរទេសបានមានប្រសាសន៍ថា ជនរងគ្រោះគួរតែដាក់ពាក្យបណ្ដឹងជាផ្លូវការ ហើយបានបង្វែរសំណួរទៅក្រសួងការងារវិញ។ លោក សេង សក្ដា អគ្គនាយកនៃអគ្គនាយកដ្ឋានការងារនៃក្រសួងការងារ បានបដិសេធមិនធ្វើអត្ថាធិប្បាយ។
លោក សក្ដា ដែលត្រូវបានគេបង្វែរសំណួរសួរមកក្រសួងទាំងអស់អំពីបញ្ហារបស់ស្ត្រីបម្រើការតាមផ្ទះ មានផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោកនៅក្នុងការងារនេះ។ បងប្អូនស្រីរបស់លោកឈ្មោះ សេង ទូស៊ីតា គឺជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនជ្រើសរើសពលករសុកលាភមេត្រី ជាក្រុមហ៊ុនទី៣ដែលបានចូលរួមនៅក្នុងគម្រោងសាកល្បងនៅក្នុងប្រទេសសិង្ហបុរី។
នៅឯសិក្ខាសាលារបស់ក្រុមហ៊ុនជ្រើសរើសពលករកាលពីខែមីនា លោក ពិន វីរៈ លេខាធិការនៅសមាគមអាក្រា បាននិយាយថា លោក សក្ដា ខ្លួនគាត់ផ្ទាល់បានជ្រើសរើសក្រុមហ៊ុនទាំងបីដើម្បីផ្ដល់សិទ្ធិឲ្យអនុវត្តគម្រោងសាកល្បងនេះ។
ក្រសួងការងារកម្ពុជាបានបដិសេធមិនផ្ដល់ច្បាប់ចម្លងនៃកិច្ចព្រមព្រៀងរវាងកម្ពុជា និងសិង្ហបុរីទេ ថ្វីបើមានការជំរុញពីលោកស្រី មូរ សុខហួរ និងលោក សុន ឆ័យ តំណាងរាស្ត្រជាប់ឆ្នោតគណបក្សសង្គ្រោះជាតិក៏ដោយ។
អង្គការសិទ្ធិមនុស្សលីកាដូ ដែលបានជួយបញ្ជូន ផន ម៉ៅ និង ញ៉ែម ធីតា ត្រឡប់មកវិញ បានឲ្យដឹងកាលពីម្សិលមិញថា មានការផ្លាស់ប្ដូរតិចតួចណាស់សម្រាប់ស្ត្រីបម្រើការតាមផ្ទះចាប់តាំងពីលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន បានចេញបម្រាមឲ្យផ្អាកការបញ្ជូនស្ត្រីបម្រើការតាមផ្ទះទៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី កាលពីឆ្នាំ២០១១ បន្ទាប់ពីមានពាក្យបណ្ដឹងស្រដៀងគ្នាជាច្រើន។
លោកស្រី ណាលី ពីឡូក ប្រធានអង្គការលីកាដូ បានមានប្រសាសន៍ថា មន្ត្រីរដ្ឋាភិបាលមានអំណាចដែលបានជាប់ពាក់ព័ន្ធនៅក្នុងការរកស៊ីក្រៅនេះ មានការស្ទាក់ស្ទើរមិនហា៊នជ្រៀតជ្រែក។ លោកស្រីបានមានប្រសាសន៍ថា ” កម្ពុជានៅតែមិនមានការការពារពីច្បាប់ឲ្យបានតឹងរ៉ឹងសម្រាប់ពលករ និងមិនមានអាជ្ញាធរមិនលម្អៀងដើម្បីគ្រប់គ្រងវិស័យនេះ”។ លោកស្រីបានបន្ថែមថា ” កង្វះការផ្ដន្ទាទោសចំពោះក្រុមហ៊ុនជ្រើសរើសស្ត្រីបម្រើការតាមផ្ទះតាមច្បាប់ប្រឆាំងការជួញដូរមនុស្សបង្ហាញថា និទណ្ឌភាពនៅក្នុងវិស័យេនះនៅតែជាកង្វល់”។
ទាំង ផន ម៉ៅ និង ញ៉ែម ធីតា បានទៅធ្វើការជាអ្នកបម្រើតាមផ្ទះនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី មុនពេលមានបម្រាមរបស់លោក ហ៊ុន សែន ហើយអ្នកទាំងពីរបាននិយាយកាលពីម្សិលមិញថា បទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួននៅក្នុងប្រទេសសិង្ហបុរីកាន់តែអាក្រក់ជាងមុនទៅទៀត។ ផន ម៉ៅ បាននិយាយថា ចាប់តាំងពីទីភ្នាក់ងារជាតិមុខរបរនិងការងារបានទៅជួបគាត់នៅឯអាកាសយានដ្ឋាន គាត់ដឹងថាមានបញ្ហា ប៉ុន្តែគាត់មិនអាចធ្វើអ្វីបានទេ។ គាត់បាននិយាយថា ” នៅពេលខ្ញុំទៅដល់ប្រទេសសិង្ហបុរី ខ្ញុំដឹងថាអ្វីទាំងអស់មិនល្អទេ។ ខ្ញុំទៅមុខក៏មិនរួចទៅក្រោយក៏មិនរួច។ ពួកគេបានដកយកលិខិតឆ្លងដែនខ្ញុំ ខ្ញុំត្រូវជាប់គាំងនៅកណ្ដាល”។
អនាគតនៅមិនទាន់ច្បាស់សម្រាប់អ្នកនាង ធីតា ដែលបាននិយាយថា អ្នកនាងគ្រាន់តែចង់បានសុខភាពល្អប៉ុណ្ណោះ បន្ទាប់ពីបានចូលមន្ទីរពេទ្យពីរដងនៅក្នុងប្រទេសសិង្ហបុរី ដោយសារធ្វើការហួសកម្លាំង និងបរិភោគមិនគ្រប់គ្រាន់។ ប៉ុន្តែ ផន ម៉ៅ បាននិយាយថា នៅតែប៉ុន្មានថ្ងៃទៀតប៉ុណ្ណោះ គាត់ត្រូវចាប់ផ្ដើមរកការងារមួយទៀតហើយ។ គាត់បាននិយាយថា ” ខ្ញុំនឹងទៅលេងឪពុកម្ដាយខ្ញុំមួយថ្ងៃ ហើយបន្ទាប់មកខ្ញុំនឹងត្រឡប់មកភ្នំពេញវិញដើម្បីរកការងារធ្វើនៅតាមរោងចក្រកាត់ដេរ”៕ គឹមហឿន