កែនសុធារី អាយុ២០ឆ្នាំបានដឹងយ៉ាងច្រើនអំពីគ្រោះថ្នាក់ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរនៃជំងឺផ្លូវចិត្ត។សុធារីគឺជានិស្សិតឆ្នាំទី២ផ្នែកចិត្តវិទ្យានៅសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញហើយបានសិក្សាមុខវិជ្ជាបញ្ហាសុខភាពផ្លូវចិត្តដែលជាផ្នែកមួយនៃមុខវិជ្ជាដទៃទៀតប៉ុន្តែនាងខ្លួនឯងផ្ទាល់ក៏មានជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តដែរ។
នាងបាននិយាយកាលពីថ្ងៃសុក្រថា ” ខ្ញុំមានបញ្ហាដោយសារតែសម្ពាធពីការសិក្សាប៉ុន្តែវាមិនដល់ថ្នាក់ធ្វើឲ្យខ្ញុំចង់ធ្វើអត្តឃាតដូចអ្នកផ្សេងៗទៀតនោះទេ”។ជាមួយនឹងនិស្សិតមិនទាន់បញ្ចប់ការសិក្សារាប់រយនាក់ផ្សេងទៀតសុធារី បានចូលរួមទិវាសុខភាពផ្លូវចិត្តយុវជនលើកទី២នៅក្នុងបរិវេណសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ។ទិវានេះមានគោលបំណងលុបបំបាត់របួសផ្លូវចិត្តដែលកើតឡើងយ៉ាងច្រើននៅក្នុងសង្គមកម្ពុជា។
លោកស្រីសេក ស៊ីសុខុមប្រធានដេបា៉តឺម៉ង់ចិត្តវិទ្យានៅសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញនេះបានឲ្យដឹងថាមនុស្សជាច្រើនតែងតែវាយតម្លៃចំពោះអ្នកផ្សេងៗទៀតដែលស្វែងរកជំនួយដើម្បីដោះស្រាយការកៀបសង្កត់ផ្នែកផ្លូវចិត្តនិងជំងឺផ្លូវចិត្តផ្សេងៗទៀតរបស់ខ្លួន។
លោកស្រីបានមានប្រសាសន៍ថា ” នៅពេលពួកគេមានបញ្ហាសុខភាពផ្លូវចិត្តពួកគេមិនហ៊ានទៅរកសេវាប្រឹក្សានោះទេព្រោះពួកគេខ្លាចក្រែងថាអ្នកផ្សេងៗទៀតហៅខ្លួនថាឆ្កួត”។
លោកស្រីបានលើកឡើងទៀតថាភាពក្រីក្រ ភាពគ្មានការងារធ្វើនិងការទទួលបន្ទុកក្នុងការផ្គត់ផ្គង់គ្រួសាររបស់ខ្លួនបូករួមទាំងការងាយស្រួលក្នុងការចាប់យកគ្រឿងញៀននិងគ្រឿងស្រវឹងផងនោះបានធ្វើឲ្យយុវជនខ្មែរងាយរងហានិភ័យនៃបញ្ហាសុខភាពផ្លូវចិត្ត។
ហើយទំហំនៃបញ្ហានេះគឺកើតមានយ៉ាងច្រើននៅក្នុងសង្គមកម្ពុជា។ការសិក្សាមួយធ្វើឡើងដោយសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញកាលពីឆ្នាំ២០១២បង្ហាញថាអត្រាធ្វើអត្តឃាតនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាមាន៤២,៥ភាគរយក្នុងចំណោមមនុស្ស១០០.០០០នាក់គឺខ្ពស់ជាងឆ្ងាយណាស់ពីអត្រាជាមធ្យមនៅទូទាំងពិភពលោកដែលមានត្រឹមតែ១៦ភាគរយ។
លោកស្រី Elizabeth Hogger Klaus អ្នកជំនាញខាងចិត្តវិទ្យានៅទីភ្នាក់ងារអភិវឌ្ឍន៍ GIZ របស់អាល្លឺម៉ង់ដែលរៀបចំព្រឹត្តិការណ៍កាលពីថ្ងៃសុក្របានលើកឡើងថាកង្វះសេវាសុខភាពផ្លូវចិត្តបូករួមទាំងភាពឈឺចាប់ដែលបន្សល់ពីរបបខ្មែរក្រហមផងនោះគឺជាកត្តាដែលនាំឲ្យកើតមានបញ្ហានេះ។
លោកស្រីបានមានប្រសាសន៍ថា ” ប្រវត្តិក្នុងពេលថ្មីៗដែលនរណាក៏ដឹងដែរនោះបានជះឥទ្ធិពលអាក្រក់ដល់គ្រួសារមួយចំនួន។អំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារគឺជាបញ្ហាមួយហើយកត្តាឪពុកម្ដាយក៏ជាបញ្ហាមួយដែរព្រោះថា ឪពុកម្ដាយភាគច្រើនមិនមានគំរូល្អទេព្រោះពួកគាត់បានស្ថិតនៅក្នុងពេលវេលាដែលមានសង្គ្រាមហើយពួកគាត់ប្រហែលជាមានបញ្ហាផ្លូវចិត្តដោយសារស្ថិតក្នុងអំឡុងពេលបែបនោះ”។
សុធារីដែលបានទៅរកសេវាប្រឹក្សាដើម្បីដោះស្រាយជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តរបស់នាងបាននិយាយថាការទៅរកសេវាទៀងទាត់ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះអាចជួយឲ្យយុវជនផ្សេងៗទៀតដោះស្រាយបញ្ហាផ្លូវចិត្តរបស់ខ្លួនបាន។
នាងបាននិយាយថា ” ការមើលថែទាំសុខភាពផ្លូវចិត្តរបស់ខ្លួនឯងគឺវាមិនដូចនឹងការធ្វើតេស្តឈាមនោះទេព្រោះបញ្ហាទាំងនេះបង្កឡើងដោយសង្គមកត្តាផ្ទៃក្នុង ឬគ្រួសារ”៕ស៊ុយឈាង