យោងតាមរបាយការណ៍ថ្មីមួយចេញដោយអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលអន្តរជាតិចំនួនបីបង្ហាញថា អត្រាស្រេកឃ្លាននៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាបានធ្លាក់ចុះយ៉ាងច្រើនបើប្រៀបធៀបទៅនឹងអត្រាស្រេកឃ្លានក្នុងពិភពលោកក្នុងរយៈពេលជាង២០ឆ្នាំមកនេះ ប៉ុន្តែស្ថានភាពនេះនៅកម្ពុជា គឺ “ធ្ងន់ធ្ងរ” នៅឡើយ។
សន្ទស្សន៍គម្លានពិភពលោក (Global Hunger Index) ឆ្នាំ២០១៤ ដែលបានចេញផ្សាយកាលពីថ្ងៃច័ន្ទ ប្រើប្រាស់តួលេខភាគច្រើនរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិដើម្បីដាក់ចំណាត់ថ្នាក់ប្រទេសចំនួន១២០ដោយផ្អែកលើចំនួនប្រជាជនដែលខ្វះអាហារូបត្ថម្ភ ចំនួនកុមារអាយុក្រោម៥ឆ្នាំដែលខ្វះទម្ងន់ និងចំនួនកុមារក្រោមអាយុ៥ឆ្នាំដែលស្លាប់ ដើម្បីស្វែងរកពិន្ទុសរុប។ ពិន្ទុសូន្យបង្ហាញថា នៅក្នុងប្រទេសនោះគ្មានការស្រេកឃ្លានទាំងស្រុង។
ប្រទេសកម្ពុជាបានកាត់បន្ថយពិន្ទុរបស់ខ្លួនក្នុងសន្ទស្សន៍នេះពី៣២,៩ពិន្ទុក្នុងឆ្នាំ១៩៩០មកនៅត្រឹម១៦,១ពិន្ទុក្នុងឆ្នាំ២០១៤ ដោយធ្វើឲ្យខ្លួនស្ថិតក្នុងចំណោមប្រទេសកំពូលទាំង១០ក្នុងសន្ទស្សន៍នេះដែលអត្រាស្រេកឃ្លានរបស់ខ្លួនធ្លាក់ចុះច្រើនជាងគេបំផុត។
ទោះបីជាពិន្ទុរបស់ខ្លួនមានការធ្លាក់ចុះគួរឲ្យកត់សម្គាល់ក្តី ក៏របាយការណ៍នេះលើកឡើងថា កម្ពុជានៅតែជួបប្រទះបញ្ហាស្រេកឃ្លាន “ធ្ងន់ធ្ងរ” ដែលប្រសើរជាង “កម្រិតប្រកាសអាសន្ន” ប៉ុន្តែធ្ងន់ធ្ងរជាង “កម្រិតមធ្យម”។ នៅកម្ពុជា កុមាររងគ្រោះធ្ងន់ជាងគេបំផុត។ យោងតាមរបាយការណ៍នេះបង្ហាញថា ២៩ភាគរយនៃកុមារកម្ពុជាអាយុក្រោម៥ឆ្នាំ ខ្វះទម្ងន់។
របាយការណ៍នេះគូសបញ្ជាក់មិនត្រឹមតែអំពីសារៈសំខាន់នៃការទទួលបានអាហារគ្រប់គ្រាន់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ ថែមទាំងបានគូសបញ្ជាក់ពីសារៈសំខាន់នៃការជ្រើសរើសប្រភេទអាហារឲ្យបានត្រឹមត្រូវសម្រាប់ទទួលទានផងដែរ។
របាយការណ៍នេះបានលើកឡើងបន្តទៀតថា “ទម្រង់នៃការស្រេកឃ្លានមួយដែលជាញឹកញាប់មិនត្រូវបានគេអើពើ ឬមិនសូវមានការចាប់អារម្មណ៍ដោយសារតែការស្រែកឃ្លានពាក់ព័ន្ធនឹងកង្វះថាមពលនោះ គឺជាការស្រេកឃ្លានលាក់មុខ ឬដែលគេហៅថា កង្វះមីក្រូសារជាតិ។ កង្វះវីតាមីនសំខាន់ៗ និងជាតិរ៉ែ អាចមានផលប៉ះពាល់ដល់សុខភាពរយៈពេលវែងមិនអាចស្រោចស្រង់វិញបាន ព្រមទាំងផលវិបាកខាងសេដ្ឋកិច្ចសង្គម ដែលអាចធ្វើឲ្យប្រជាជនខាតបង់ទ្រព្យសម្បត្តិ និងបាត់បង់ឱកាសអភិវឌ្ឍទៀតផង។ តាមរយៈការធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ផលិតភាពរបស់ប្រជាជន វាក៏អាចជះផលប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរមកលើសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសនោះផងដែរ”។
របាយការណ៍នេះក៏បានគូសបញ្ជាក់ដែរពីស្ថានភាពរបស់ស្ត្រីម្នាក់ក្នុងខេត្តរតនគិរីមានឈ្មោះថា រម៉ាស់ ផាស ដែលបានបាត់បង់ដីចម្ការខ្លះរបស់ខ្លួនដោយសារការចាប់យកដី “ដោយខុសច្បាប់” ពីសំណាក់ក្រុមហ៊ុនចម្ការកៅស៊ូមួយដែលមិនចេញឈ្មោះ។
របាយការណ៍នេះលើកឡើងថា “បន្លែដាំាតាមផ្ទះជួយទប់ទល់បានតិចតួចប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ ដើម្បីបង្គ្រប់ការខ្វះខាត អ្នកស្រី រមា៉ាស់ ក៏ត្រូវទិញអាហារបន្ថែមទៀតដែរ ជាពិសេសសាច់។ លើសពីនេះទៅទៀត ទិន្នផលស្រូវរបស់អ្នកស្រី រមាស់ អាចធ្លាក់ចុះនៅពេលដ៏ខ្លីខាងមុខនេះ។ដោយប្រាក់ចំណូលគ្រួសារធ្លាក់ចុះ អ្នកស្រីគ្មានលទ្ធភាពចម្អិនអាហារសម្បូរបែបដូចកាលពីពីរបីឆ្នាំកន្លងទៅនោះទេ”។
បណ្តាអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាបានចាត់ទុកការចាប់យកដីបែបនេះពីសំណាក់ក្រុមហ៊ុនរ៉ែ និងក្រុមហ៊ុនកសិពាណិជ្ជកម្ម ជាមូលហេតុចម្បងដែលនាំឲ្យមានការរំលោភសិទ្ធិមនុស្សធ្ងន់ធ្ងរបំផុតមួយចំនួននៅក្នុងប្រទេស ទទួលខុសត្រូវចំពោះការបណ្តេញប្រជាពលរដ្ឋចេញយ៉ាងច្រើន និងការបំផ្លាញព្រៃឈើយ៉ាងរាលដាល។អង្គការទាំងនោះនិយាយថា ប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជាប្រមាណ៧០០.០០០នាក់ត្រូវបានចាប់ខ្លួននៅក្នុងវិវាទពាក់ព័ន្ធនឹងដីធ្លីចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០០០មក។
លោក ហ៊ាន វណ្ណហន អគ្គនាយករងនៃអគ្គនាយកដ្ឋានកសិកម្មនៃក្រសួងកសិកម្ម បានបដិសេធថា នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាគ្មានប្រជាពលរដ្ឋណាម្នាក់បាត់បង់ដីរបស់ខ្លួនដោយសារគេលួចប្លន់ឡើយ។ លោកមានប្រសាសន៍ថា “ខ្ញុំមិនដែលឃើញប្រជាពលរដ្ឋបាត់បង់ដីទេ ខ្ញុំឃើញតែប្រជាពលរដ្ឋលក់ដី “។
លោកបានលើកឡើងទៀតថា លោកមិនទាន់បានឃើញរបាយការណ៍ថ្មីនេះនៅឡើយទេ ប៉ុន្តែ បានលើកឡើងថា ពិន្ទុល្អប្រទេសកម្ពុជា គឺជាសញ្ញាបង្ហាញថា ការងាររបស់ក្រសួងលោកដែលខិតខំអប់រំកសិករ កំពុងទទួលបានផល។ លោកមានប្រសាសន៍បន្តថា “ប្រសិនបើចំនួននេះធ្លាក់ចុះ វាបង្ហាញថា កម្មវិធីបង្រៀនរបស់យើងទទួលបានជោគជ័យ”។
យោងតាមសន្ទស្សន៍គម្លានពិភពលោកបង្ហាញថា ចំនួនប្រជាជនដែលជួបការអត់ឃ្លាននៅជុំវិញពិភពលោក បានធ្លាក់ចុះ៣៩ភាគរយក្នុងរយៈពេល២៥ឆ្នាំកន្លងមកនេះ ប៉ុន្តែ ប្រជាជនចំនួន៨០៥លាននាក់នៅតែគ្មានអាហារគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ទទួលទាន។
សូមបញ្ជាក់ថា របាយការណ៍នេះចេញដោយអង្គការអន្តរជាតិចំនួនបីដូចជា អង្គការ Welthungerhilfe អង្គការ Concern Worldwide និងវិទ្យាស្ថានស្រាវជ្រាវគោលនយោបាយអាហារអន្តរជាតិ (International Food Policy Research Institute)៕សុខុម (រាយការណ៍បន្ថែមដោយ សេក ឧត្តម)