នៅក្នុងសេចក្ដីសម្រេចដ៏ឆាប់រហ័ស និងចម្រូងចម្រាសជាលើកទី២របស់ខ្លួនក្នុងរយៈពេលត្រឹមតែ២ថ្ងៃនោះ កាលពីម្សិលមិញសាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញបានផ្ដន្ទាទោសអ្នកតវ៉ាចំនួនបួននាក់ឲ្យជាប់ពន្ធនាគាររយៈពេល១ឆ្នាំ ពីបទរារាំងដល់ការបំពេញការងាររបស់មន្ត្រីសាធារណៈ ពោលគឺត្រឹមតែ២៤ម៉ោងប៉ុណ្ណោះ បន្ទាប់ពីអ្នកតវ៉ាទាំងនេះត្រូវបានចាប់ខ្លួនពីបទធ្វើការតវ៉ានៅខាងក្រៅតុលាការ។
សកម្មជនជាព្រះសង្ឃព្រះនាម សឹង ហៃ អ្នកភូមិបឹងកក់ឈ្មោះ ហេង ពេជ្រ និងអ្នកភូមិបឹងកក់ដែលត្រូវគេបណ្ដេញចេញពីផ្ទះសំបែងឈ្មោះ អុឹម ស្រីទូច ព្រមទាំងអ្នកភូមិម្នាក់ទៀតមកពីតំបន់ថ្មគោលឈ្មោះ ពួង សុភាព ត្រូវសាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញផ្ដន្ទាទោសបន្ទាប់ពីមិនបានធ្វើតាមបទបញ្ជារបស់នគរបាលឲ្យនិមន្ត និងបំបែកគ្នាចេញពីខាងក្រៅតុលាការកាលពីថ្ងៃអង្គារ។
អ្នកទាំងបួននាក់នេះបានតវ៉ាដើម្បីទាមទារឲ្យមានការដោះលែងសកម្មជនតំបន់បឹងកក់ចំនួនប្រាំពីរនាក់ ដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួនកាលពីថ្ងៃច័ន្ទ បន្ទាប់ពីអូសគ្រែមួយដាក់លើមហាវិថីព្រះមុនីវង្ស នៅខាងមុខសាលារាជធានីដើម្បីតវ៉ាចំពោះទឹកជំនន់ដែលបានជន់លិចតំបន់របស់ពួកគាត់។
សកម្មជនទាំងប្រាំពីរនាក់នោះត្រូវបានផ្ដន្ទាទោសឲ្យជាប់ពន្ធនាគារក្នុងម្នាក់ៗរយៈពេល១ឆ្នាំកាលពីថ្ងៃអង្គារ ពីបទរាំងស្ទះចរាចរណ៍។
អ្នកទាំងបួននាក់ដែលត្រូវបានផ្ដន្ទាទោសកាលពីម្សិលមិញត្រូវបានឃុំខ្លួនមួយយប់នៅស្នងការដ្ឋាននគរបាលរាជធានី មុនពេលត្រូវបានសាកសួរដោយសម្ងាត់ពីសំណាក់ព្រះរាជអាជ្ញារងអមសាលាដំបូងរាជធានី កុល បុល ដែលបន្ទាប់មកបានផ្ទេរការចោទប្រកាន់នេះទៅឲ្យចៅក្រមប្រធានក្រុមប្រឹក្សាជំនុំជម្រះ ឃី ឆាយ។
បន្ទាប់ពីការបើកសវនាការដែលមានរយៈពេលមិនដល់៤ម៉ោងផងនោះ អ្នកទាំងបួននាក់នេះត្រូវបានផ្ដន្ទាទោសនៅម៉ោងប្រហែល៧យប់ម្សិលមិញ។
ចៅក្រម ឃី ឆាយ បានប្រកាសសាលក្រមនៅក្នុងបន្ទប់សវនាការថា “ពួកគេត្រូវបានចោទប្រកាន់ដោយយោងតាមមាត្រា៥០៤ នៃក្រមព្រហ្មទណ្ឌ និងត្រូវបានផ្ដន្ទាទោសឲ្យជាប់ពន្ធនាគារម្នាក់ៗរយៈពេល១ឆ្នាំ ហើយពិន័យជាប្រាក់២លានរៀល [ប្រហែល៥០០ដុល្លារ] ពីបទរារាំងដល់ការបំពេញការងាររបស់មន្ត្រីសាធារណៈ”។
អំឡុងពេលបើកសវនាការ ចៅក្រម ឃី ឆាយ បានច្រានចោលការអះអាងរបស់ចុងចោទដែលថា ខ្លួនមិនបានឮបទបញ្ជារបស់អាជ្ញាធរកាលពីថ្ងៃច័ន្ទឲ្យចេញឆ្ងាយពីតុលាការត្រឹមរយៈពេល២០នាទីនោះឡើយ។
លោកបានមានប្រសាសន៍ដោយចោទប្រកាន់អ្នកទាំងនេះពីបទប្រមាថមន្ត្រី និងប្រើអំពើហិង្សាថា ”ចម្លើយដែលពួកគេបានផ្ដល់គឺគ្រាន់តែជាលេសប៉ុណ្ណោះ ហើយគ្មានភ័ស្តុតាងដែលតុលាការអាចជឿជាក់បាននោះឡើយ”។
ទោះជាយ៉ាងណា ម្នាក់ក្នុងចំណោមសាក្សីចំនួនពីរនាក់ដែលព្រះរាជអាជ្ញាបានអញ្ជើញមកមិនអាចបញ្ជាក់បានថា អ្នកទាំងបួននាក់នេះបានជាប់ពាក់ព័ន្ធដោយផ្ទាល់នៅក្នុងហេតុការណ៍នៅខាងក្រៅតុលាការនោះឡើយ។
ដោយឆ្លើយតបទៅនឹងសំណួរពីសមាជិកម្នាក់នៃក្រុមអ្នកច្បាប់របស់ចុងចោទ មន្ត្រីនគរបាលចរាចរម្នាក់ឈ្មោះ ហៃ វ៉ិត បានប្រាប់តុលាការថា “ខ្ញុំមិនបានឃើញពួកគេធ្វើរឿងនេះទេ។ ខ្ញុំបានជាប់រវល់ធ្វើចរាចរណ៍ ហើយខ្ញុំមិនបានចាប់អារម្មណ៍លើពួកគេឡើយ”។
សាក្សីម្នាក់ទៀតឈ្មោះ ទេព សារឿន ជាមន្ត្រីខណ្ឌ៧មករា ក៏បានឆ្លើយតបទៅនឹងសំណួរដែរថា លោកមិនបានឃើញអ្នកទាំងបួននាក់នេះប្រើអំពើហិង្សាប្រឆាំងអាជ្ញាធរឡើយ។
ដល់ចំណុចមួយ តុលាការបានបង្ហាញវីដេអូឃ្លីបស្ដីពីសកម្មភាពរបស់ព្រះតេជគុណ សឹង ហៃ នៅក្នុងការតវ៉ាផ្សេងៗដែលរួមទាំងការតវ៉ាមួយនៅខាងក្រៅស្ថានទូតវៀតណាមជាកន្លែងដែលព្រះតេជគុណបានដឹកនាំការដុតទង់ជាតិវៀតណាមផងដែរ។ ព្រះតេជគុណ សឹង ហៃ ត្រូវបានគេផ្សឹកមុនពេលបង្ហាញខ្លួននៅតុលាការ។
លោក ហំ ស៊ុនរិទ្ធ មេធាវីម្នាក់ក្នុងចំណោមមេធាវីរបស់អ្នកទាំងបួននាក់នេះបានលើកឡើងថា យោងតាមវីដេអូឃ្លីបទាំងនោះមិនគួរចាត់ទុកថា មានការពាក់ព័ន្ធនោះទេ ហើយលោកបានជំទាស់ថា ចម្លើយរបស់សាក្សីដែលព្រះរាជអាជ្ញាអញ្ជើញមកគឺបានគាំទ្រករណីរបស់កូនក្ដីលោក។
លោក ស៊ុនរិទ្ធ បានមានប្រសាសន៍ថា “គ្មានភ័ស្តុតាងបង្ហាញថា ពួកគាត់រារាំងមន្ត្រីសាធារណៈឡើយ។ នៅក្នុងវីដេអូឃ្លីបគ្មានរូបភាពដែលបង្ហាញថា ពួកគាត់រារាំងអាជ្ញាធរនោះទេ”។
បន្ទាប់ពីតុលាការបានប្រកាសសេចក្ដីសម្រេចរបស់ខ្លួន អ្នកទាំងបួននាក់នេះបានប្រឆាំងនឹងសាលក្រមដែលអយុត្តិធម៌មុនពេលពួកគាត់ត្រូវបាននាំទៅកាន់ពន្ធនាគារព្រៃស។
សាច់ញាតិ និងមិត្តភក្ដិរបស់ពួកគាត់ជាច្រើននាក់ដែលកំពុងរង់ចាំនៅខាងក្រៅតុលាការបាននាំគ្នាទ្រហោយំបន្ទាប់ពីដឹងលទ្ធផល។
លោក អំ សំអាត អ្នកគ្រប់គ្រងបច្ចេកទេសនៅអង្គការសិទ្ធិមនុស្សលីកាដូបានរិះគន់ចំពោះសេចក្ដីសម្រេចនេះ ដោយលើកឡើងថា វាប្រាសចាកពីភ័ស្តុតាងដែលបានបង្ហាញនៅក្នុងតុលាការ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា “ការផ្ដន្ទាទោសគឺដើម្បីបំបាក់ស្មារតីអ្នកតវ៉ា។ វាបង្ហាញឲ្យឃើញថា តុលាការនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជារបស់យើងគ្មានឯករាជ្យភាពឡើយ”។
កាលពីម្សិលមិញដដែលនោះ អង្គការសង្គមស៊ីវិលក្នុងស្រុកប្រមាណ៣០បានចេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍រួមមួយ ដោយថ្កោលទោសចំពោះការផ្ដន្ទាទោសលើសកម្មជនតំបន់បឹងកក់ចំនួនប្រាំពីរនាក់កាលពីថ្ងៃអង្គារ។
លោក អុី សារុំ នាយកប្រតិបត្តិសមាគមធាងត្នោតបានលើកឡើងនៅក្នុងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ថា “ការចាប់ខ្លួន និងការផ្ដន្ទាទោសតំណាងសហគមន៍បឹងកក់មិនអាចដោះស្រាយអ្វីបានឡើយ តែផ្ទុយទៅវិញវានឹងធ្វើឲ្យមានការយល់ដឹង និងការសាមគ្គីគ្នាពីអន្តរជាតិកាន់តែច្រើនគាំទ្រដល់បញ្ហារបស់ពួកគាត់ទៅវិញទេ។ រដ្ឋាភិបាលចាំបាច់ត្រូវតែទទួលស្គាល់ថា ទុក្ខលំបាករបស់ពលរដ្ឋដែលសំដែងឲ្យឃើញតាមរយៈការតវ៉ាអហិង្សាគួរតែត្រូវបានដោះស្រាយ”៕ ស៊ុយឈាង