បេសកកម្មអ៊ុនតាក់អស់ប្រាក់១,៦ពាន់លានដុល្លារនាដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៩០បានចាក់បញ្ចូលប្រាក់ដ៏ច្រើនទៅក្នុងសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសកម្ពុជា។ ឥឡូវនេះ អង្គការសហប្រជាជាតិចង់ដាក់បញ្ចូលរាប់លានដុល្លារទៀតមកក្នុងប្រទេសនេះ គឺលើកនេះដោយការទិញយកសេវាកម្មរបស់ក្រុមហ៊ុនក្នុងស្រុក។
ក្នុងសិក្ខាសាលានៅក្រសួងពាណិជ្ជកម្មកាលពីថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ តំណាងអង្គការសហប្រជាជាតិជាច្រើនរូប បានពន្យល់ប្រាប់ដោយសង្ខេបដល់ម្ចាស់ជំនួញកម្ពុជាប្រហែល៣០នាក់ អំពីរបៀបដែលពួកគេអាចរកប្រាក់បានរាប់លានដុល្លារ ដោយការលក់ផលិតផល ឬសេវារបស់ខ្លួនឲ្យទីភ្នាក់ងារអង្គការសហប្រជាជាតិនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជានិងនៅជុំវិញពិភពលោក។
លោក ឌឺមីទ្រី ដូវហ្គោប៉ូលី (Dmitri Dovgopoly) នាយកផ្នែកលទ្ធកម្មរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ បាននិយាយថា “ទំហំសរុបនៃទីផ្សាររបស់អង្គការសហប្រជាជាតិមានរវាង១៦ពាន់លានដុល្លារទៅ១៧ពាន់លានដុល្លារនៅទូទាំងពិភពលោកជារៀងរាល់ឆ្នាំ”។
ទោះជាមានសក្តានុពលរកចំណេញបានច្រើនតាមរយៈការលក់ទៅឲ្យអង្គការសហប្រជាជាតិក៏ដោយ ក៏លោក ដូវហ្គោប៉ូលី បាននិយាយថា នៅឆ្នាំ២០១៣ ពាណិជ្ជកម្មកម្ពុជាបានលក់ទំនិញនិងសេវាមានត្រឹមតែ២៤,៦លានដុល្លារប៉ុណ្ណោះឲ្យអង្គការសហប្រជាជាតិ។ យោងតាមធនាគារពិភពលោកបានឲ្យដឹងថា នៅឆ្នាំដដែលនោះ ប្រទេសអាហ្វហ្គានីស្ថាន ដែលមានផលិតផលក្នុងស្រុកសរុប ២៥ភាគរយច្រើនជាងផលិតផលសរុបក្នុងស្រុករបស់ប្រទេសកម្ពុជា រកបាន៧០០,៩លានដុល្លារពីកិច្ចសន្យាអង្គការសហប្រជាជាតិ។
លោក ដូវហ្គោប៉ូលី បាននិយាយថា “យើងធ្វើជំនួញតិចតួចណាស់ក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ដោយសារកង្វះចំណេះដឹងក្នុងចំណោមសហគមន៍ជំនួញក្នុងស្រុក អំពីឱកាសធ្វើជំនួញ ដែលយើងអាចផ្តល់ឲ្យ”។
យោងតាមរបាយការណ៍លទ្ធកម្មឆ្នាំ២០១៣របស់អង្គការសហប្រជាជាតិបានឲ្យដឹងថា ប្រទេសកម្ពុជាលក់ទំនិញរាប់សិបមុខទៅឲ្យអង្គការសហប្រជាជាតិ មានចាប់ពីឧបករណ៍ពេទ្យនិងម៉ូតូរហូតដល់សម្ភារការិយាល័យនិងឯកសណ្ឋាន។ ប្រទេសកម្ពុជាក៏ផ្តល់សេវាមួយចំនួនដែរ មានដូចជាភ្នាក់ងារអចលនទ្រព្យនិងសេវាបោះពុម្ព។
លោក ដូវហ្គោប៉ូលី បានបន្ថែមថា ទន្ទឹមនឹងមានតែក្រុមហ៊ុនកម្ពុជាប្រហែល១០០ប៉ុណ្ណោះលក់ទៅឲ្យអង្គការសហប្រជាជាតិនោះ លោកជឿថា ក្រុមហ៊ុនក្នុងស្រុកមានលទ្ធភាពច្រើនផ្តល់ឲ្យខ្លូន មិនមែនផ្តល់តែផលិតផលប៉ុណ្ណោះទេ ក៏ប៉ុន្តែមានសេវាផងដែរ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា “ខ្ញុំគិតថា ប្រទេសកម្ពុជាមានសក្តានុពលច្រើន”។
លោក នួន រតនា សមាជិកក្រុមប្រឹក្សារបស់ក្រុមហ៊ុន RDL Logistics ជាអ្នកចូលរួមសិក្ខាសាលាម្នាក់នៅថ្ងៃព្រហស្បតិ៍បាននិយាយថា ក្រុមហ៊ុនរបស់លោកមិនដែលបានធ្វើជំនួញជាមួយអង្គការសហប្រជាជាតិទេ ពីព្រោះខ្លួនមិនដឹងរបៀបធ្វើ។
លោក រតនា បាននិយាយថា “យើងមិនមានជើងសារជំនួញដែលអនុញ្ញាតឲ្យយើងបង្ហាញផលិតផលរបស់យើងដល់អង្គការសហប្រជាជាតិ ហើយខ្ញុំគិតថា នេះជាលើកដំបូងហើយដែលអង្គការដ៏ធំនេះបានផ្តល់ឱកាសដល់ក្រុមហ៊ុនរបស់យើងដើម្បីយល់ដឹងពីរបៀបធ្វើជំនួញជាមួយអង្គការសហប្រជាជាតិ”។
លោក ម៉ៅ ថូរ៉ា រដ្ឋលេខាធិការក្រសួងពាណិជ្ជកម្ម ដែលបានជួយរៀបចំសិក្ខាសាលានេះ បានមានប្រសាសន៍ថា ការប្រឈមធំបំផុតចំពោះក្រុមហ៊ុនកម្ពុជា គឺការយកឈ្នះការដេញថ្លៃរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ។
លោកបានមានប្រសាសន៍ថា “ឧទាហរណ៍ មានក្រុមហ៊ុនល្អៗដែលមិនពុករលួយ ប៉ុន្តែពួកគេមិនអាចឈ្នះការដេញថ្លៃដោយសារកត្តាផ្សេងៗ ដូចជាចំនួននៃតម្រូវការ ឬដោយសារពេលវេលាហួសពីលទ្ធភាពរបស់អ្នកផ្គត់ផ្គង់”។
ថ្លែងបន្ទាប់ពីសិក្ខាសាលានោះ លោក ដូវហ្គោប៉ូលី បាននិយាយថា ទិដ្ឋភាពសំខាន់បំផុតមួយនៃការធ្វើជំនួញជាមួយអង្គការសហប្រជាជាតិ គឺការធ្វើទៅតាមការព្រមព្រៀងជាសាកលរបស់ខ្លួន ដែលតម្រូវឲ្យមុខជំនួញមិនជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងអំពើពុករលួយ ការរើសអើង និងការរំលោភពលកម្ម។ លោកបាននិយាយថា ក្រុមហ៊ុនទាំងឡាយណាដែលគេរកឃើញថាបានរំលោភបំពានការព្រមព្រៀងពាណិជ្ជកម្មនេះ អាចទទួលរងទណ្ឌកម្មជាច្រើនឆ្នាំ និងជាប់ក្នុងបញ្ជីខ្មៅទៀតផង។
លោកបានឲ្យដឹងថា “អាជីវករម្នាក់ៗត្រូវតែបញ្ជាក់ដោយខ្លួនឯងថា ខ្លួនមិនពុករលួយ” ហើយលោកបានបន្ថែមថា ក្រុមហ៊ុនក៏ត្រូវគេពិនិត្យលើទិន្នន័យផ្សេងៗដែរ។
លោកបាននិយាយថា “ពិតហើយ វាមិនផ្តល់ឲ្យអ្នកនូវការធានា១០០ភាគរយទេ ប៉ុន្តែ យើងទទួលបានភាគច្រើនបំផុត”។
លោកស្រី ម៉ាតា អេសកូរីហូអេឡា មន្ត្រីលទ្ធកម្មនៅសាលាក្តីកាត់ទោសខ្មែរក្រហមដែលគាំទ្រដោយអង្គការសហប្រជាជាតិ ដែលបានចំណាយរវាង១លានដុល្លារទៅ១,៥លានដុល្លារលើផលិតផលនិងសេវាកម្ពុជារាល់ឆ្នាំ បានទទួលស្គាល់ថា អំពើពុករលួយក្នុងចំណោមក្រុមហ៊ុនក្នុងស្រុកជាបញ្ហាមួយ។
លោកស្រីបាននិយាយថា “នោះជាបញ្ហាដែលដំណើរការឈ្នះលទ្ធកម្មរបស់យើងក្នុងប្រទេសកម្ពុជាប្រហែលត្រូវការពេលយូរបន្តិច”។
លោក ព្រាប កុល នាយកអង្គការតម្លាភាពកម្ពុជា បានមានប្រសាសន៍តាមរយៈអីុម៉េលថា ឲ្យក្រុមហ៊ុនអនុវត្តតាមច្បាប់របស់អង្គការសហប្រជាជាតិនឹងលើកទឹកចិត្តឲ្យមុខជំនួញលុបបំបាត់អំពើពុករលួយ ប៉ុន្តែលោកបាននិយាយថា ការរៀបចំមួយបែបនេះនឹងលំបាកចំពោះអង្គការសហប្រជាជាតិក្នុងការអនុវត្ត។
លោកបានមានប្រសាសន៍ថា “ចំពោះក្រុមហ៊ុនជាច្រើនក្នុងប្រទេសកម្ពុជា អំពើពុករលួយនិងលុយទឹកតែជាការពិតមិនអាចគេចផុតទេ ហើយវាលំបាកមើលឃើញថាបញ្ហានេះត្រូវគេតាមដាននិងដាក់ពិន័យដោយរបៀបណាណាស់”៕ និត