28 C
Phnom Penh

អាជ្ញាធរ​ជូន​ដំណឹង​ឲ្យ​សហគមន៍​អ្នក​ចិញ្ចឹម​ត្រី​លើ​ទឹក​នៅ​អរិយក្សត្រ​​​ផ្លាស់​ទីតាំង​

ដោយ ឌឹ ខេមបូឌា ដេលី

បទវិភាគ

ឃុំ​អរិយក្សត្រ​, ខេត្ត​កណ្ដាល-នៅ​តាម​បណ្ដោយ​ច្រាំង​ភាគ​ខាង​កើត​នៃ​ទន្លេមេគង្គ​ សហគមន៍​អ្នក​ចិញ្ចឹម​ត្រី​កំពុង​រៀបចំ​ផ្លាស់​ទីតាំង​​ផ្ទះអណ្ដែត​ទឹក​របស់​ខ្លួន​ ហើយ​បាន​​បណ្ដោយ​​ឲ្យ​វា​ហូរ​តាម​​ចរន្តទឹក​ទៅ​ទីតាំង​ថ្មី​។

យោង​តាម​សេចក្ដី​ជូន​ដំណឹង​ពី​​សាលា​​ស្រុក​ល្វាឯម​ចុះ​ថ្ងៃទី​៥ ខែ​មិថុនា គ្រួសារ​ទាំង​អស់​ដែល​រស់​នៅ​លើ​​ផ្ទៃទឹក​ជុំវិញ​​កំពង់ចម្លង​អរិយក្សត្រ​​​មាន​ពេល​រហូត​ដល់​ថ្ងៃ​ទី​២២ ខែ​មិថុនា ​ក្នុង​​ផ្លាស់​ទីលំនៅ​របស់​ខ្លួន​។

លោក ឡាយ យ៉ាងវ៉ាង អាយុ​៣៨​ឆ្នាំ ជា​អ្នក​ចិញ្ចឹម​ត្រី​​មួយ​រូប​ដែល​​បាន​មក​សួរ​សុខទុក្ខ​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ខ្លួន​នៅ​ក្នុង​សហគមន៍​នេះ​កាលពី​ម្សិលមិញ​បាន​និយាយ​ថា “​ខ្ញុំ​បាន​ចាក​ចេញ​ពី​ទី​កន្លែង​នេះ​បួន​ថ្ងៃ​កន្លង​មក​ហើយ។ យើង​គ្មាន​សិទ្ធិ​តវ៉ា​ទេ យើង​​ត្រូវ​តែ​ធ្វើ​តាមអ្វី​ដែល​គេ​បាន​ប្រាប់​”។

លោក ឡាយ យ៉ាងវ៉ាង ទាញធុងដាក់​ចំណីត្រី​ពី​បៀ​នៅ​ខាង​ក្រោម​ផ្ទះ​អណ្តែតទឹក​មិត្តគាត់​ក្បែដ​រអរិយក្សត្រ​ តាម​ទន្លេ​មេគង្គ។ រូប​ថតៈ ស៊ីវ ចាន់ណា​/The Cambodia Daily

សេចក្ដី​ជូន​ដំណឹង​ឲ្យ​​ផ្លាស់​ទីលំនៅ​នេះ​ដែល​ត្រូវ​បាន​ចុះ​ហត្ថលេខា​ដោយ​លោក​អភិបាល​ស្រុក ប៊ុន ថេង ​មានអត្ថន័យ​ដូច្នេះ​ថា “​ជន​បរទេស” និង​អ្នក​ផ្សេងៗ​ទៀត​​ដែល​រស់​នៅ​ដោយ​អនាធិបតេយ្យ​​ជុំវិញ​កំពង់ចម្លង​អរិយក្សត្រ​​ត្រូវ​តែ​​​ផ្លាស់​ទីតាំង​របស់​ខ្លួន​ ព្រមទាំង​យក​បែ​ចិញ្ចឹម​ត្រី​របស់​ខ្លួន​ទៅ​ជាមួយ​ផង​។

កាលពី​ថ្ងៃទី​២៥ ខែ​មិថុនា សេចក្ដី​ជូន​ដំណឹង​នេះ​បាន​លើក​ឡើង​ថា កង​កម្លាំង​ចម្រុះ​របស់​ខេត្ត​​​នឹង​ចុះ​រុះរើ​ផ្ទះ​ណា​ដែល​នៅ​សេសសល់​ ហើយ​អាជ្ញាធរ​នឹង​មិន​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ចំពោះ​ការ​ខាត​បង់​ ឬ​ការ​ខូច​ខាត​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ណាមួយ​ឡើយ​។

លោក វ៉ាង បាន​​​និយាយ​​ទៀត​ថា “ពួកគេ​បាន​និយាយ​ថា យើង​ត្រូវ​តែ​ចាក​ចេញ​ដើម្បី​​ហេតុផល​បរិស្ថាន ហើយ​ខ្ញុំ​មិន​យល់​​អំពី​បញ្ហា​នេះ​ឡើយ​ ព្រោះ​​អ្វីដែល​យើង​កំពុង​​ធ្វើ​ទាំង​អស់​គឺ​​គ្រាន់​តែ​រស់​នៅ​ និង​ចិញ្ចឹម​ត្រី​បុ៉ណ្ណោះ​​”។

នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​របស់​ខ្លួន​កាលពី​ម្សិលមិញ មេភូមិ​ និង​មេ​ឃុំ​​អរិយក្សត្រ​​បានពន្យល់​ថា សហគមន៍​​អ្នក​ចិញ្ចឹម​ត្រី​ដែល​ស្ទើរ​តែ​ទាំង​អស់​ជា​ជន​ជាតិ​វៀតណាម​​ត្រូវ​បាន​បង្ខំ​ឲ្យ​ផ្លាស់​ទីលំនៅ​​​ គឺ​ក្នុង​ហេតុផល​​ការ​ពារ​បរិស្ថាន។

លោក​មេភូមិ​ ខ្លូត អឿន បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “​ជន​​អនាធិបតេយ្យ​ទាំង​អស់​នោះ​មិន​អាច​រស់​នៅ​ទីកន្លែង​នោះ​បាន​​ទៀត​ឡើយ​។ ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​ ពួកគេ​បាន​យក​សំណល់​អាហារ​ពី​ភោជនីយដ្ឋាន ហើយ​បោះ​ចូល​ក្នុង​ទឹក​ទន្លេ​ដើម្បី​ចិញ្ចឹម​ត្រី​របស់​ពួកគេ។ ការ​ធ្វើ​ដូច្នេះ​​គឺ​វា​បំពុល​បរិស្ថាន”។

លោក​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​បន្ថែម​ទៀត​ថា “​ពួកគេ​គួរ​តែ​ទៅ​កន្លែង​​​​ផ្សេង​ដែល​ស្ថិត​នៅ​ក្រោម​​ខ្សែទឹក​ ដែល​មាន​អ្នក​ភូមិ​រាប់​រយ​គ្រួសារ​​ផ្សេង​ទៀត​កំពុង​រស់​នៅ​ក្រោម​ខ្សែទឹក​នោះ”។

យោង​តាម​លោក អឿន បាន​ឲ្យ​ដឹង​ទៀត​ថា គ្រួសារ​ចំនួន​១៩​បានធ្វើ​តាម​សេចក្ដី​ជូន​ដំណឹង​ ហើយ​បាន​ផ្លាស់​ប្ដូរ​ទីតាំង​របស់​ខ្លួន​រួច​ហើយ​ ខណៈ​​អ្នកភូមិ​ចំនួន​៣៦​គ្រួសារ​ផ្សេង​ទៀត​ដែ​លរួម​ទាំង​អ្នកភូមិ​ជនជាតិ​ខ្មែរ​ចំនួន​បី​គ្រួសារ​ផង​នោះ​​នៅ​មិន​ទាន់​ធ្វើ​តាម​សេចក្ដី​ជូន​ដំណឹង​នៅឡើយ​ទេ។ ហើយ​បែ​​ចិញ្ចឹម​ត្រី​​សរុប​ចំនួន​៧១​ដែល​ស្ថិត​នៅ​ជាប់​ផ្ទះ​អណ្ដែត​ទឹក​របស់​អ្នក​ភូមិ​​ក៏​ត្រូវ​ផ្លាស់​ទីដែរ​។

នៅ​ពេល​ត្រូវ​បាន​សួរ​ដើម្បី​បញ្ជាក់​អំពី​មូលហេតុ​​នៃ​ការ​បណ្ដេញ​ចេញ លោក ថេង ​បាន​បង្វែរ​សំណួរ​ទៅ​លោក​អភិបាល​ខេត្ត​ ម៉ៅ ភិរុណ ដែល​បាន​ផ្ដល់​ហេតុ​ផល​ផ្សេង​ខុស​ពី​សេចក្ដីជូន​ដំណឹង​។

លោក​ ម៉ៅ ភិរុណ បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “អ្នក​ទាំង​នោះ​កំពុង​រស់​នៅ​លើ​ដី​រដ្ឋ​ ហើយ​ពួក​គេ​គ្មាន​លិខិត​ស្នាម​ត្រឹម​ត្រូវ​ឡើយ​​។ ពួកគេ​គឺ​ជា​ជនអន្តោប្រវេសន៍​ខុស​ច្បាប់ ហើយ​យើង​មិន​អាច​អនុញ្ញាត​ឲ្យពួកគេ​រស់​នៅ​ទីនោះ​បាន​តទៅ​ទៀត​ឡើយ​។ ខណៈ​យើង​កំពុង​អនុវត្ត​ច្បាប់​អន្តោប្រវេសន៍”។

ខណៈ​កំពុង​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​អណ្ដែត​ទឹក​មួយ​ក្នុង​ចំណោម​ផ្ទះ​អណ្ដែត​ទឹក​​​​​ផ្សេងៗ​ទៀត​ លោក​ វីង លីង អាយុ​២៩​ឆ្នាំ ដែល​និយាយ​ថា ខ្លួន​កើត​នៅ​កម្ពុជា​​តែ​មាន​​ឪពុក​ម្ដាយជា​ជន​ជាតិ​វៀតណាម​ ហើយ​គ្មាន​អត្តសញ្ញាណ​ប័ណ្ណ​នោះ​បាន​ពន្យល់​ថា ​ខ្លួន​​និង​អ្នក​ផ្សេងៗ​ទៀត​​នឹង​ខាត​បង់​​ ប្រសិនបើ​​ត្រូវ​បាន​បង្ខំ​ឲ្យ​ចាក​ចេញពី​អរិយក្សត្រ​។

​ខណៈ​កំពុង​ចងជើង​សំណ​​ភ្ជាប់​នឹង​មង​ចាស់​ៗរបស់​ខ្លួន លោក លីង បាន​ពន្យល់​​ថា ​វដ្ត​​​នៃ​ការ​ចិញ្ចឹម​ត្រី​​របស់​អ្នក​ចិញ្ចឹម​ត្រី​ភាគច្រើន​មាន​រយៈពេល​ពីរ​ឆ្នាំ​​ ហើយ​ប្រមូល​ផល​​​ត្រី​នៅ​ចន្លោះ​​ខែ​កុម្ភៈ នៅ​ពេល​ត្រី​ធំ​ល្មម​លក់​។

លោក​បាន​និយាយ​ថា “​​នៅ​អំឡុង​ពេល​នោះ ខ្ញុំ​អាច​​ទទួល​បាន​ផល​ត្រី​ចន្លោះ​ពី​១តោន​ដល់​៣តោន​សម្រាប់​លក់​”។ លោក​បាន​ពន្យល់​បន្ថែម​​ថា ផល​ត្រី​របស់​លោក​អាច​លក់​បាន​ចន្លោះ​ពី​ប្រហែល​៦.០០០រៀល​​ទៅ​៨.០០០​រៀល​ក្នុង​មួយ​គីឡូក្រាម​​អាស្រ័យ​លើ​ប្រភេទ​ត្រី​។

លោក​ លីង បាន​និយាយ​ទៀត​ថា “​​​អ្នក​​ដែល​មក​ទិញ​ត្រី​របស់​យើង​​​គឺ​មក​ពី​រាជធានី​ភ្នំពេញ។ ​ប៉ុន្តែ​​ប្រសិនបើ​ខ្ញុំ​លក់​ត្រី​ក្នុង​ពេល​ឥឡូវ​នេះ ខ្ញុំ​អាច​ខាត​​​ចន្លោះ​ពី​៥.០០០​ដុល្លារ​ទៅ​៦.០០០​ដុល្លារ​”។

អ្នក​នេសាទ​ម្នាក់​ទៀត​ដែល​ប្រាប់​​ឈ្មោះ​ខ្មែរ​ថា ​មានឈ្មោះ ចាន់ ធី ហើយ​ថា ខ្លួន​បាន​រស់​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា​អស់​រយៈ​ពេល​​​៣០​ឆ្នាំ​មក​ហើយ​នោះ បាន​​លើក​ឡើង​ថា ​​គាត់​បាន​រុះ​រើ​ផ្ទះ​អណ្ដែត​ទឹក​របស់​ខ្លួន​​កាល​ពី​ថ្ងៃ​អង្គារ ហើយ​បាន​នាំ​គ្រួសារ​ដែល​មាន​សមាជិក​បួន​នាក់​ទៅ​រស់​នៅ​លើ​ទូក​នេសាទ​ដ៏តូច​មួយ​។

លោក​ វីង លីង (ស្តាំ) និង​ប្អូន​ប្រុស​របស់​គាត់​ជួសជុល​សំណាញ់​នៅ​យ៉​មុខ​ផ្ទះ​អណ្តែត​ទឹក​របស់គេ​ នៅតាម​ដង​ទន្លេ​មេគង្គ​កាលពីម្សិល​មិញ​។ រូប​ថតៈ ស៊ីវ ចាន់ណា​/The Cambodia Daily

អ្នក​នេសាទ​រូប​េនះ​បាន​និយាយ​​ដោយ​សម្លឹង​មើល​ច្រាំង​​ទន្លេ​អរិយក្សត្រ​ថា ​”​កូនៗ​របស់​ខ្ញុំ​រៀន​នៅទីនេះ​ ហេតុ​ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ចាក​ចេញ​ឡើយ។ ប៉ុន្តែ​អាជ្ញាធរ​បាន​មក​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ឲ្យ​រុះរើ​ជម្រក​មួយ​នេះ​រួច​ហើយ​ ហេតុ​ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ថា​នឹង​​ត្រូវ​ធ្វើ​អ្វី​ទៀត​ទេ​​បន្ទាប់​មកទៀត​”។

​ចំណែក​ឯនៅ​លើ​ច្រាំង​ឯណោះវិញ អ្នក​លក់​គុយទាវ​ម្នាក់​​អាយុ​៥៥ឆ្នាំ ឈ្មោះ ឡី ត្រីថា ដែល​លើក​ឡើង​ថា អ្នកស្រី​​បាន​រស់​នៅ​ក្នុង​ឃុំ​​អរិយក្សត្រ​នេះ​តាំង​ពី​ឆ្នាំ​១៩៨០​មក​ម្លេ៉ះ​នោះ បាន​និយាយ​ថា ​ការ​បណ្ដេញ​​អ្នក​ចិញ្ចឹម​​ត្រីគឺ​មិន​សម​ហេតុផល​ទេ។

អ្នកស្រី​បាន​​និយាយ​ថា “​ប្រសិន​បើ​ពួកគេ​មិន​​ត្រូវ​បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ចិញ្ចឹម​ត្រី​នោះ តើ​​មនុស្ស​​បាន​អី​ហូប​ ព្រោះ​គ្មាន​​​ត្រី​ទន្លេ​ទៀត​ទេ​”។ អ្នកស្រី​បាន​និយាយ​បន្ថែម​ទៀត​ថា “​អ្នក​ទាំង​នោះ​រស់​នៅ​ក្នុង​ស្ថានភាព​លំបាក​ ហើយ​ពួកគេ​មិន​ដែល​បង្ក​បញ្ហា​ណាមួយ​ឡើយ”។

​ត្រឡប់​មក​កាន់​​​សហគមន៍​លើ​ទឹក​វិញ លោក វ៉ាង ​ដែល​ផ្លាស់​ទីលំនៅ​បួន​ថ្ងៃ​កន្លងមក​ហើយ​បាន​និយាយ​​​​អំពី​ជីវិត​​​រស់​នៅ​លើ​ផ្ទៃទឹក​ក្បែរ​កំពង់​ចម្លង​ហាក់​បី​ដូច​ជា​បាន​មាត់​បាន​ក​ជាង​អ្នក​​នេសាទ​​ដែល​មិន​ទាន់​ផ្លាស់​ទីលំនៅ ។

លោក​បាន​លើក​ឡើង​ថា ចាប់តាំងពី​ផ្លាស់ពី​សហគមន៍​ស្រដៀង​គ្នា​នេះ​នៅ​ក្នុង​តំបន់​ជ្រោយចង្វា​មក​កាន់​អរិយក្សត្រ​កាលពី​ឆ្នាំ​២០១១​មក អាជ្ញាធរ​មូលដ្ឋាន​​តែង​តែ​មក​​​កោស​រូស​​រក​លុយ​ពី​គាត់​​​ពេល​មាន​​ពិធី​បុណ្យ​ទាន​ម្ដង​។

​អំឡុង​ពេល​បុណ្យ​ភ្ជុំបិណ្ឌ បុណ្យ​​ចូល​ឆ្នាំ​ខ្មែរ បុណ្យអុំទូក និង​ព្រឹត្តិការណ៍​នៅ​ពេល​មាន​ភាព​តាន​តឹង​ផ្ទុះឡើង​រវាង​កម្ពុជា​​ និង​ថៃ​នៅ​ខេត្ត​ព្រះវិហារ​​ មន្ត្រី​​នគរ​បាល​តែង​តែ​ឆៀង​ចូល​មក​រក​ជំនួយ​ [លុយ​]​។

លោក​បាន​និយាយ​ថា “​សម្រាប់​ពិធី​អុំទូក ពួកគេ​បាន​និយាយ​ថា យើង​គួរ​តែ​ឧបត្ថម្ភ​ដល់​អ្នក​អុំទូក។ យើង​ក៏​បាន​ជួយ​ឧបត្ថម្ភ​១០​ដុល្លារ​ផង​ដែរ​ក្នុង​មួយ​​គ្រួសារ​នៅ​ពេល​មាន​ការ​ប្រយុទ្ធគ្នា​នៅ​ឯ​ខេត្ត​ព្រះវិហារ​”។

លោក​បាន​បន្ថែម​ទៀត​ថា “​​យើង​មិន​អាច​តវ៉ា​បាន​ទេ វា​ជា​ការ​​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​”។ ហើយ​ទោះ​បី​ជា​គាត់​​ផ្លាស់​ប្ដូរក៏ដោយ ការ​បង់​ប្រាក់​ក្រៅ​ផ្លូវ​ការ​នេះ​នៅ​តែ​មាន​ដដែល​។

បន្ទាប់ពី​ផ្លាស់ទីលំនៅ​កាលពី​ចុង​សប្ដាហ៍​ លោក វ៉ាង បាន​បណ្ដែត​ផ្ទះទឹក​របស់​ខ្លួន​ឆ្ពោះ​​ទៅ​​កាន់​​​សហគមន៍មួយ​ទៀត​ស្រដៀង​នឹង​សហគមន៍​ចាស់​​នៅ​ភាគ​ខាង​ត្បូង​​ចម្ងាយ​ពីរ​បី​គីឡូម៉ែត្រ​ពី​ទីតាំង​ចាស់​របស់​លោក។

លោក​បាន​និយាយ​ថា “​​ពួកគេ​​គ្មាន​អគ្គិសនី​ទេ ​ប៉ុន្តែ​ពួកគេ​គឺ​ជាជន​ជាតិ​វៀតណាម​ ហើយ​ពួកគេ​ស្វាគមន៍​យើង។ យើង​ត្រូវ​តែ​បង់​ប្រាក់​ចំនួន​១០០​ដុល្លារ​ក្នុង​មួយ​ឆ្នាំ​ ប៉ុន្តែ​នេះ​ជា​ជម្រើស​ដ៏​ល្អ​បំផុត​នៅ​ពេល​ឥឡូវ​នេះ​៕ ស៊ុយឈាង​​​​​​​​​​

ក្មេង​ឈរនៅ​លើ​ទូក​និង​ផ្ទះ​អណ្តែត​ទឹក​នៅ​ក្បែរដអរិយក្សត្រ​ នៅ​តាម​ទន្លេ​មេគង្គ។​ រូប​ថតៈ ស៊ីវ ចាន់ណា​/The Cambodia Daily

 

 

© 2024, ខេមបូឌា ដេលី. All rights reserved. No part of this article may be reproduced in print, electronically, broadcast, rewritten or redistributed without written permission.

អត្ថបទទាក់ទង

អត្ថបទអានច្រើន

សេចក្ដីរាយការណ៍ពិសេស