នៅពេលអង្គការប្រឆាំងការជួញដូរមនុស្សមួយបានរាយការណ៍កាលពីពេលថ្មីៗនេះថា ការជួញដូរផ្លូវភេទកុមារបានធ្លាក់ចុះ៧៣ភាគរយ មានអង្គការមួយទៀតបានលើកឡើងអំពីកន្លែងធ្វើអាជីវកម្មចំនួន១៥ ដែលបម្រើសេវាផ្លូវភេទអនីតិជនដល់ជនល្មើសផ្លូវភេទ មកធ្វើជាភ័ស្តុតាងបញ្ជាក់ថាស្ថានភាពពិតមិនមែនបែបនេះឡើយ។
នោះគឺកាលពី៣សប្ដាហ៍មុន។ ហើយយោងតាមអង្គការទី២បានឲ្យដឹងថា កន្លែងធ្វើអាជីវកម្មចំនួន១៣ក្នុងចំណោមនោះ នៅបើកទ្វាររកស៊ីនៅឡើយ។
១៣ឆ្នាំបន្ទាប់ពីនគរបាលប្រឆាំងការជួញដូរមនុស្ស និងការពារអនីតិជនត្រូវបានបង្កើតឡើងក្រោមក្រសួងមហាផ្ទៃ ការរំលោភបំពានអនីតិជនជាក់ស្ដែងបានធ្លាក់ចុះខ្លាំង។ ទោះជាយ៉ាងណា នគរបាល និងអ្នកស៊ើបអង្កេតនិយាយថា បណ្ដាញឧក្រិដ្ឋជនកាន់តែជឿនលឿន ដោយពួកគេធ្វើអាជីវកម្មជាសម្ងាត់នៅកន្លែងដែលមានការខ្វះចន្លោះផ្លូវច្បាប់ និងកង្វះប្រភព ធ្វើឲ្យជនរងគ្រោះក្មេងៗធ្លាក់ក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ម្ចាស់អាជីវកម្មទាំងនោះ។
ជាលទ្ធផលនៃការធ្វើវិសោធនកម្មឆ្នាំ២០១០លើក្រមព្រហ្មទណ្ឌដែលចែងផ្ដន្ទាទោសព្រហ្មទណ្ឌចំពោះការលួចប្រមូលទុកនូវខ្សែអាត់សំឡេង វីដេអូ និងរូបថតរបស់មនុស្ស នគរបាលបានបង្ខំចិត្តកសាងសំណុំរឿងប្រឆាំងជនល្មើសដែលជាប់សង្ស័យដោយមិនប្រើប្រាស់ភ័ស្តុតាងដែលប្រមូលបានដោយសម្ងាត់។ ដូច្នេះហើយជាញឹកញាប់ បណ្ដាអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលដែលក្រុមស៊ើបអង្កេតរបស់ខ្លួនមានជំនាញខាងស៊ើបករណីជួញដូរផ្លូវភេទ រកឃើញករណីមុនគេ ហើយបន្ទាប់មកសហការជាមួយនគរបាលដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យព្រះរាជអាជ្ញាចុះហត្ថលេខាសម្រេចចុះឆែកឆេរ។
លោក អេរីក មែលដ្រាំ (Eric Meldrum) ប្រធានផ្នែកស៊ើបអង្កេតនៃក្រុម AIM SWAT មកពីអង្គការ Agape International Mission ហៅកាត់ថា AIMដែលកំពុងខិតខំធ្វើយ៉ាងណាឲ្យទទួលបានដីកាឆែកឆេរកន្លែងធ្វើអាជីវកម្មដែលនៅសេសសល់ចំនួន១៣ ដែលខ្លួនបានរកឃើញថា មានបម្រើសេវាផ្លូវភេទក្មេងស្រីអនីតិជន បានមានប្រសាសន៍ថា “ប្រសិនបើអាចធ្វើទៅបាន ក្នុងមួយលើកចុះឆែកឆេរមួយកន្លែង ឬក៏ពីរកន្លែងក្នុងមួយលើក ហើយត្រួតពិនិត្យទីតាំងទាំងនោះ។ យើងគ្មានប្រភពគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់រៀបចំការចុះឆែកឆេរ១៥កន្លែងក្នុងមួយលើកនោះទេ”។
ជាធម្មតាហាងកាហ្វេ ខារា៉អូខេ និងកន្លែងម៉ាស្សាត្រូវបានប្រើប្រាស់ជាលេសលាក់បាំងសកម្មភាពជួញដូរផ្លូវភេទ។ ការស៊ើបអង្កេតកន្លងមកលើប្រតិបត្តិការបែបនេះ បានរកឃើញថា មានពាក់ព័ន្ធនឹងនគរបាល ដោយលោក អេរីក មែលដ្រាំ បានមានប្រសាសន៍ថា ការបែកធ្លាយព័ត៌មានបានរារាំងប្រតិបត្តិការចុះឆែកឆេរដោយក្រុម AIM SWAT លើសពីមួយករណីកាលពីឆ្នាំមុន ធ្វើឲ្យអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលទាំងនេះស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការសហការជាមួយសមត្ថកិច្ចក្រៅពីនគរបាលមួយក្រុមតូចដែលគួរឲ្យជឿទុកចិត្ត និងដែលទទួលបានការបណ្ដុះបណ្ដាលត្រឹមត្រូវ ហើយវាជាកត្តាមួយទៀតដែលធ្វើឲ្យដំណើរការនេះមានការយឺតយ៉ាវខ្លាំង។
លោក អេរីក មែលដ្រាំ ដែលពេលនេះជឿថា បណ្ដាញរបស់លោកអាចរក្សាការណ៍សម្ងាត់បានជិតឈឹង បានមានប្រសាសន៍ថា “ជាក់ស្ដែង ការរក្សាព័ត៌មានស៊ើបការណ៍សម្ងាត់ឲ្យជិតគឺជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់។ ដូចខ្ញុំបាននិយាយអ៊ីចឹង គឺយើងធ្វើការជាមួយក្រុមជាក់លាក់ ហើយការងារមួយត្រូវធ្វើឡើងនៅក្នុងពេលមួយ”។
ក្នុងរយៈពេល២ឆ្នាំមកនេះ អង្គការ International Justice Mission ហៅកាត់ថា IJM បាននិងកំពុងធ្វើការងារជាមួយក្រសួងយុត្តិធម៌ ដើម្បីធ្វើវិសោធនកម្មច្បាប់ក្នុងបំណងអនុញ្ញាតឲ្យនគរបាលប្រឆាំងការជួញដូរមនុស្សអាចស៊ើបការណ៍សម្ងាត់ (នគរបាលដែលធ្វើការងារពាក់ព័ន្ធករណីពុករលួយ និងគ្រឿងញៀន គ្មានសិទ្ធិអំណាចស៊ើបការណ៍សម្ងាត់ ឬហៅកាត់ថា UIA នោះទេ) និងជាមួយក្រសួងមហាផ្ទៃ ដើម្បីបង្កើតក្រមសីលធម៌សម្រាប់ប្រតិបត្តិការសម្ងាត់របស់នគរបាល។
ទោះជាយ៉ាងណា នៅឯសិក្ខាសាលាមួយរបស់អង្គការ IJM ដែលរៀបចំឡើងនៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញកាលពីសប្ដាហ៍មុន លោក អុិត រ៉ាឌី អនុរដ្ឋលេខាធិការក្រសួងយុត្តិធម៌ បានមានប្រសាសន៍ថា ការសិក្សារបស់ពួកគេអំពីវិធីអនុវត្ត UIA ឲ្យមានប្រសិទ្ធភាពដែលមានជាទូទៅទាំងតំបន់អាស៊ី និងលោកខាងលិចនោះ ទំនងជា “គ្មានអ្វីសំខាន់ឡើយ”។
នៅខាងក្រៅសិក្ខាសាលានេះ លោក ចន រ៉ូបឺតស៍ (John Roberts) ប្រធានផ្នែកស៊ើបអង្កេតនៅអង្គការ IJM បានពន្យល់ពីរបៀបស៊ើបអង្កេតលើករណីរំលោភបំពានកុមារ “នៅក្រៅកន្លែង” ដែលជនរងគ្រោះត្រូវបាននាំចេញពីកន្លែងធ្វើអាជីវកម្មណាមួយ ឬពីជនសញ្ចរកម្មណាម្នាក់ ឬពីតាមផ្លូវនោះ ក៏ត្រូវបានធ្វើឡើងដោយគ្មាន UIA ដែរ។
លោកបានមានប្រសាសន៍ថា “ពួកគេត្រូវរង់ចាំឲ្យមនុស្សម្នាក់ក្លាយជាជនរងគ្រោះសិន មុនពេលពួកគេអាចធ្វើសកម្មភាពបាន”។ លោកបានលើកឡើងទៀតថា ភ្នាក់ងារអាចនឹងឃ្លាំមើលជនសង្ស័យរាប់ខែមកហើយ ហើយប្រាដកថា ពួកគេកំពុងរំលោភបំពានកុមារដោយសម្ងាត់ ប៉ុន្តែមិនអាចចាត់វិធានការបាន។
លោកបានមានប្រសាសន៍បន្តថា “ពួកគេត្រូវចាត់វិធានការទប់ស្កាត់កុំឲ្យបទល្មើសបោកបញ្ឆោតជាក់ស្ដែងកើតឡើង ហើយបើមានភ្នាក់ងារសម្ងាត់ ពួកគេអាចកំណត់ដឹងពីការបោកបញ្ឆោតដែលបម្រុងនឹងកើតឡើង ហើយពួកគេអាចរារាំងវាបាន”។
លោកបានលើកឡើងបន្ថែមថា អ្វីដែលគួរឲ្យព្រួយបារម្ភគឺថា ជនល្មើសផ្លូវភេទមានការយល់ដឹងអំពីប្រព័ន្ធច្បាប់ ហើយធ្វើសកម្មភាពដោយមិនខ្លាចជួបភ្នាក់ងារសម្ងាត់ ឬក៏ចូលស៊ងរបស់សមត្ថកិច្ចឡើយ។
អង្គការសកម្មភាពដើម្បីកុមារ គឺជាអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលធ្វើសកម្មភាពគាំពារកុមារគួរឲ្យកត់សម្គាល់បំផុតនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ហើយបានរងការរិះគន់យ៉ាងខ្លាំងក្នុងពេលកន្លងមកចំពោះការយឺតយ៉ាវក្នុងការជួយជនរងគ្រោះចេញពីស្ថានភាពរំលោភបំពាន។ លោក សំលៀង សិលា ប្រធានអង្គការនេះបានមានប្រសាសន៍ថា ខ្លួនត្រូវចំណាយពេលជាមធ្យមពី៣ទៅ៤ខែទម្រាំជួយជនរងគ្រោះបាន ហើយការរង់ចាំនេះមិនមែនជាកំហុសរបស់ក្រុមលោកនោះទេ។
លោកបានថ្លែងថា ដោយគ្មាន UIA នគរបាល និងអ្នកស៊ើបអង្កេតពឹងផ្អែកតែទៅលើចម្លើយរបស់ជនរងគ្រោះប៉ុណ្ណោះដើម្បីកសាងសំណុំរឿង។ ប៉ុន្តែការបញ្ចុះបញ្ចូលក្មេងស្រីអនីតិជនដែលជាប់អន្ទាក់នៅក្នុងបណ្ដាញជួញដូរមនុស្ស ឲ្យដាក់បន្ទុកថៅកែរបស់នាង មិនមែនជាកិច្ចការងាយស្រួលឡើយ។
លោកបានលើកឡើងទៀតថា “ពេលខ្លះពួកគេមិនជឿនគរបាលទេ ពួកគេស៊ាំនឹងស្ថានភាពរបស់ខ្លួនទៅហើយ ហើយពួកគេមិនចង់សហការទេ”។
លោកបានបន្ថែមទៀតថា ជាញឹកញាប់ក្មេងស្រីដែលហ៊ានផ្ដល់ចម្លើយ ត្រូវត្រឡប់ទៅរកថៅកែរបស់ខ្លួនវិញ ហើយរស់ទាំងការភ័យខ្លាច ខណៈពួកគេរង់ចាំឲ្យព្រះរាជអាជ្ញាអនុញ្ញាតចុះឆែកឆេរ។ “ប្រសិនបើជនរងគ្រោះមិនសហការនៅក្នុងដំណើរការនេះ វាអាចចំណាយពេលរាប់ឆ្នាំ [ក្នុងការកសាងសំណុំរឿង] ពីព្រោះគ្មានភ័ស្តុតាងដែលអាចប្រមូលបាន ប្រសិនបើយើងមិនអាចស៊ើបអង្កេតដោយសម្ងាត់បានទេនោះ”។
នៅឯសិក្ខាសិលារបស់អង្គការ IJM កាលពីសប្ដាហ៍មុន នគរបាល និងព្រះរាជអាជ្ញាមកពីទូទាំងប្រទេស ព្រមទាំងបណ្ដាអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលដែលគាំពារកុមារ និងមន្ត្រីមកពីក្រសួងមហាផ្ទៃ ក្រសួងយុត្តិធម៌ និងក្រសួងសង្គមកិច្ច បានពិភាក្សាអំពីស្ថានភាពបច្ចុប្បន្ន ដោយក្នុងនោះបញ្ហា UIA ត្រូវបានលើកយកមកពិភាក្សាយ៉ាងផុសផុល។
ទោះជាយ៉ាងណា ការអត្ថាធិប្បាយរបស់មន្ត្រីពីររូបមកពីក្រសួងយុត្តិធម៌ បានបង្ហាញពីកង្វះនៃការយល់ដឹងអំពីបញ្ហានេះ។
ឆ្លើយតបទៅនឹងសិក្ខាកាមម្នាក់ដែលបានគូសបញ្ជាក់ថា នគរបាលនៅក្នុងប្រទេសថៃ ឥណ្ឌូណេស៊ី សិង្ហបុរី និងហ្វីលីពីន ត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យបន្លំខ្លួនដើម្បីស៊ើបអង្កេតករណីផ្លូវភេទកុមារ លោក ប៉ែន ពេជ្រសាលី អគ្គនាយកនៃក្រសួងយុត្តិធម៌ បានអះអាងថា នគរបាលអូស្ត្រាលីមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យធ្វើដូច្នេះឡើយ។ ប៉ុន្តែតាមការពិតគឺពួកគេត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យធ្វើដូច្នេះ។
លោក ប៉ែន ពេជ្រសាលី ក៏បានមានប្រសាសន៍ដែរថា UIA មានបញ្ហាដោយសារតែ “អស់លោកត្រូវប្រព្រឹត្តបទល្មើសដើម្បីចាប់ខ្លួនឧក្រិដ្ឋជន”។
ចំណែកឯលោក អុិត រ៉ាឌី អនុរដ្ឋលេខាធិការក្រសួងយុត្តិធម៌ និងដែលជាសមាជិកឧត្ដមក្រុមប្រឹក្សានៃអង្គចៅក្រម បានជំរុញឲ្យនគរបាលស្វែងរកវិធីចៀសវាងច្បាប់ដែលហាមឃាត់ UIA ប្រសិនបើពួកគេមិនទាន់ធ្វើបែបនេះនៅឡើយ។
លោកមានប្រសាសន៍ថា “តាមពិតនគរបាលអាចប្រើប្រាស់ [UIA] នៅពេលណាក៏បាន វាពាក់ព័ន្ធនឹងការប្រើប្រាស់យុទ្ធសាស្ត្រ។ វាជាបច្ចេកទេស នោះជាមូលហេតុដែលយើងត្រូវមានការប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះការប្រើប្រាស់ពាក្យសម្ដីរបស់យើង”។
ទោះជាយ៉ាងណា លោកបានព្រមានថា នគរបាលដែលចុះទៅស៊ើបអង្កេតនៅតាមផ្ទះបនដោយគ្មានការបណ្ដុះបណ្ដាលត្រឹមត្រូវ អាចបណ្ដាលឲ្យមានផលវិបាកខាងផ្លូវច្បាប់ និងសីលធម៌។
ពេលទាក់ទងតាមទូរស័ព្ទកាលពីម្សិលមិញ មន្ត្រីនៅក្រសួងយុត្តិធម៌មិនបានពន្យល់បកស្រាយពីមូលហេតុដែលមិនទាន់អនុម័ត UIA នោះទេ។
នៅឯសិក្ខាសាលារបស់អង្គការ IJM ឧត្ដមសេនីយ៍ឯក ប៉ុល ពិថី ប្រធាននាយកដ្ឋានប្រឆាំងការជួញដូរមនុស្សនៃក្រសួងមហាផ្ទៃ បានមានប្រសាសន៍ថា ខណៈនគរបាលនៅតែត្រូវការការបណ្ដុះបណ្ដាលដើម្បីប្រើប្រាស់ UIA ប្រកបដោយសុវត្ថិភាព និងក្រមសីលធម៌នោះ វាគឺជាឧបករណ៍ដ៏ចាំបាច់សម្រាប់ការបង្ក្រាបការជួញដូរផ្លូវេភទកុមារ។
លោកមានប្រសាសន៍ទៀតថា នាយកដ្ឋានរបស់លោកបានបោសសម្អាតមន្ត្រីដែលមិនអាចជឿទុកចិត្តបាន និងហិង្សា ហើយដល់ពេលដែលត្រូវប្រគល់សិទ្ធិអំណាចឲ្យពួកគេស៊ើបការណ៍សម្ងាត់ និងបង្ក្រាបការជួញដូរផ្លូវភេទកុមារឲ្យដល់ឫសគល់របស់វាហើយ។ “ហេតុអ្វីយើងត្រូវការ UIA? គឺដើម្បីធ្វើការងាររបស់យើងឲ្យទាន់ពេលវេលា។ វាមានភាពងាយស្រួល ប្រសិនបើយើងមាន UIA យើងអាចជួយសង្គ្រោះជនរងគ្រោះបានកាន់តែច្រើន និងកាន់តែឆាប់រហ័ស”៕ សុខុម