កាលពីម្សិលមិញ កម្មការិនីវ័យ៤០ឆ្នាំម្នាក់ ត្រូវបានសាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញផ្ដន្ទាទោសឲ្យជាប់ពន្ធនាគារមួយជីវិតពីបទសម្លាប់ស្ត្រីវ័យ២០ឆ្នាំម្នាក់ដោយការជះទឹកអាស៊ីតលើនាង បន្ទាប់ពីដឹងថាប្ដីរបស់ខ្លួនមានស្នេហាលួចលាក់ជាមួយជនរងគ្រោះ។
ចៅក្រមជំនុំជម្រះ នូ វាសនា បានប្រកាស នៅក្នុងសាលសវនាការថា ស្ត្រីឈ្មោះ ស្រឿន នាន់ អាយុ៤០ឆ្នាំ មានពិរុទ្ធភាពពីបទមនុស្សឃាតគិតទុកជាមុន។”តុលាការសម្រេចផ្ដន្ទាទោសជនសង្ស័យឈ្មោះ ស្រឿន នាន់ អាយុ៤០ឆ្នាំ ជាជនជាតិខ្មែរ ឲ្យជាប់ពន្ធនាគារមួយជីវិត”។លោកមិនអាចទាក់ទងសុំការបំភ្លឺបានទេជុំវិញសេចក្ដីសម្រេចនេះ។
ស្ត្រីឈ្មោះ ស្រឿន នាន់ ត្រូវបានចាប់ខ្លួនកាលពីថ្ងៃទី៦ ខែមីនា ភ្លាមៗបន្ទាប់ពីជះទឹកអាស៊ីតលើជនរងគ្រោះ មាស វ៉ាន់នី ជាសន្តិសុខ នៅរោងចក្រស្បែកជើង ហូ ស៊ិន តាយ ដែល ស្ថិតនៅតាមបណ្តោយផ្លូវវេង ស្រេង។
នៅពេលនោះ នគរបាលបាននិយាយថា ស្ត្រីម្នាក់ដែលកាន់ធុងមួយនៅក្នុងដៃ បានចូលទៅជិត មាស វ៉ាន់នី ខណៈពេលនាងចេញពីផ្ទះជួលក្នុងសង្កាត់ចោមចៅខណ្ឌពោធិ៍សែនជ័យនៅវេលាម៉ោងប្រហែល៥និង៣០នាទីព្រឹក។ ស្ត្រីរូបនេះបានជះទឹកអាស៊ីតនៅក្នុងធុងទៅលើ មាស វ៉ាន់នី បណ្ដាលឲ្យរលាកធ្ងន់ធ្ងរលើមុខ និងរាងកាយរបស់នាង។
ជនរងគ្រោះត្រូវបានបញ្ជូនទៅមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត ប៉ុន្តែ នាងបានបាត់បង់ជីវិតប្រហែលពីរសប្តាហ៍ក្រោយមកដោយសាររបួស។
ភ្លាមៗបន្ទាប់ពីការផ្តន្ទាទោស នគរបាលបានសាកសួរឈ្មោះ ជុន ខឿន អាយុ៣២ឆ្នាំ ជាសន្តិសុខដូចគ្នានឹង មាស វ៉ាន់នី ដែលបានក្បត់ចិត្តប្រពន្ធរបស់ខ្លួនឈ្មោះ ស្រឿន នាន់ ទៅមានស្នេហាលួចលាក់ជាមួយអ្នកធ្វើការជាមួយគ្នា។ យោងតាមនគរបាលបានឲ្យដឹងថា បន្ទាប់មក ស្ត្រីឈ្មោះ ស្រឿន នាន់ ត្រូវបានចាប់ខ្លួនភ្លាមៗ ហើយបានសារភាពថា ខ្លួនពិតជាបានជះទឹកអាស៊ីតមែន។
បន្ទាប់ពីការផ្ដន្ទាទោសកាលពីម្សិលមិញ ស្ត្រីឈ្មោះ ស្រឿន នាន់ នៅតែមិនរំជួលចិត្ត នៅពេលគាត់ត្រូវបានក្រៀកចេញក្រៅសាលសវនាការ ដោយបដិសេធមិនធ្វើអត្ថាធិប្បាយជាមួយអ្នកយកព័ត៌មានឡើយ។
លោកស្រី សន សូដាឡែន មេធាវីមកពីអង្គការសិទ្ធិមនុស្សលីកាដូ ដែលតំណាងឲ្យជនរងគ្រោះ បានមានប្រសាសន៍ថា ទោះបីជាស្ត្រីឈ្មោះ ស្រឿន នាន់ បានសារភាពប្រាប់ តុលាការអំឡុងសវនាការជំនុំជម្រះទោសគាត់ថា អ្វីដែលគាត់បានប្រព្រឹត្តគឺមិនត្រឹមត្រូវក៏ដោយ ក៏ភាពសាហាវព្រៃផ្សៃនៃបទល្មើសនេះគឺសមនឹងទទួលការផ្តន្ទាទោសនេះ។ លោកស្រីបានលើកឡើងទៀតថា “វាអាចទទួលយកបាន និងស័ក្ដិសមទៅតាមអ្វីដែលគាត់បានប្រព្រឹត្ត។ អាស៊ីតបង្កការឈឺចុកចាប់យ៉ាងខ្លាំងទម្រាំនឹងស្លាប់”។
និយាយតាមទូរស័ព្ទពីខេត្តពោធិ៍សាត់ លោក ស៊ិន ស៊ីនឿន ឪពុករបស់ មាស វ៉ាន់នី និយាយថា ការស្លាប់របស់កូនស្រីគាត់ធ្វើឲ្យគាត់ និងកូនប្រាំនាក់ទៀតរបស់គាត់តក់ស្លុត។
គាត់និយាយទៀតថា “ខ្ញុំមានការសោកស្ដាយរាល់ថ្ងៃ។ បើកូនស្រីខ្ញុំនៅរស់ នាងនឹងអាចរកប្រាក់ជួយទំនុកបម្រុង ខ្ញុំ និងគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ។ពីមុនយើងអាចឃើញមុខគ្នា ប៉ុន្តែពេលនេះខ្ញុំមើលឃើញតែរូបថតប៉ុណ្ណោះ”។
បន្ទាប់ពីរដ្ឋាភិបាលអនុម័តច្បាប់ស្តីពីការជះទឹកអាស៊ីតនៅខែមករា ឆ្នាំ២០១២ អមដោយអនុក្រឹត្យមួយនៅមួយឆ្នាំក្រោយ មក ដើម្បីគ្រប់គ្រងការលក់ និងការប្រើប្រាស់អាសីុត ចំនួនករណីជះទឹកអាស៊ីតនៅកម្ពុជាបានធ្លាក់ចុះគួរឲ្យគត់សម្គាល់។
លោកស្រី អេរីន បចវ័រ (Erin Bourgois) អតីតប្រធានគម្រោងនៅអង្គការជួយជនរងគ្រោះនៅកម្ពុជា ដោយសារអាស៊ីត ជាអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលដែលជួយជនរងគ្រោះដោយសារការវាយប្រហារដោយទឹកអាស៊ីត ដែលបានចាប់ផ្ដើមកាត់បន្ថយប្រតិបត្តិការរបស់ខ្លួនកាលពីឆ្នាំមុន បានថ្លែងថា ទោះបីជាការជះទឹកអាស៊ីតមានការធ្លាក់ចុះក្ដី ក៏ការអនុវត្តរបស់រដ្ឋាភិបាលនូវអនុក្រឹត្យនោះនៅតែធូររលង់។
លោកស្រីបានលើកឡើងតាមអុីម៉េលថា “ដោយសារតែភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃករណីនេះ និងការរលាកខ្លាំងរបស់ជនរងគ្រោះ វាបង្ហាញថា ជនល្មើសឈ្មោះ ស្រឿន នាន់ អាចទទួលបានអាស៊ីតមិនសូវខ្លាំងក្នុងបរិមាណយ៉ាងច្រើន។ ខ្ញុំយល់ថា កត្តានេះគួរឲ្យព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំង ហើយវាផ្ដល់សញ្ញាថា រដ្ឋាភិបាលចាំបាច់ត្រូវខិតខំបន្ថែមទៀតក្នុងការអនុវត្តអនុក្រឹត្យនេះដើម្បីទប់ស្កាត់ការវាយប្រហារបន្ថែមទៀត”៕ សុខុម
(រាយការណ៍បន្ថែមដោយ Chris Mueller)