សម្ពន្ធនៃអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលបាននិយាយក្នុងសេចក្តីថ្លែងការណ៍មួយដែលចេញកាលពីថ្ងៃសុក្រ ដោយអំពាវនាវឲ្យធ្វើវិសោធនកម្មច្បាប់នេះថា មួយទសវត្សរ៍បន្ទាប់ពីច្បាប់ស្តីពីអំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសាររបស់ប្រទេសកម្ពុជាត្រូវបានអនុម័ត រដ្ឋាភិបាលបន្តធ្វើឲ្យជនរងគ្រោះពីការរំលោភបំពានខកចិត្ត។
សេចក្តីថ្លែងការណ៍ដែលចេញដោយសម្ពន្ធសិទ្ធិមនុស្ស NGO-CEDAW ដែលតំណាង៧០អង្គការ និងក្រុមដៃគូផ្សេងទៀតបាននិយាយថា “ដប់ឆ្នាំបន្ទាប់ពីច្បាប់អំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារត្រូវបានអនុម័ត ការកំហិតនៃច្បាប់នេះគឺបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់”។
សេចក្តីថ្លែងការណ៍នេះបានចេញបន្ទាប់ពីការស្ទង់មតិទូទាំងប្រទេសនៅពេលថ្មីៗបានបង្ហាញឲ្យដឹងថា ស្ត្រីម្នាក់ក្នុងចំណោមប្រាំនាក់ដែលរស់នៅជាមួយគ្នាត្រូវបានរំលោភបំពានដោយដៃគូរបស់ខ្លួន ហើយមានតែ៦,៥ភាគរយប៉ុណ្ណោះបានរាយការណ៍អំពីអំពើរំលោភបំពានទៅប៉ូលិស។
លោកស្រី ឈឹម ចាន់នាង អ្នកសម្របសម្រួល NGO-CEDAW បាននិយាយតាមទូរស័ព្ទថា “មនុស្សជាច្រើន ក្នុងនោះមានទាំងអាជ្ញាធរមូលដ្ឋានផង គិតថា អំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារជាបញ្ហាគ្រួសារ។ ពួកគេនិយាយថា វាមិនមែនជារឿងធ្ងន់ធ្ងរទេ”។
សេចក្តីថ្លែងការណ៍អំពាវនាវឲ្យមានបទបញ្ជាការពារចាំបាច់ចំពោះជនដៃដល់ និងពង្រីកវិសាលភាពច្បាប់នេះដើម្បីបញ្ចូលប្តីប្រពន្ធមិនរៀបការផង។
សេចក្តីថ្លែងការណ៍និយាយថា “នៅពេលបច្ចុប្បន្ន មន្ត្រីមូលដ្ឋានគ្រាន់តែផ្តល់ការព្រមានជាពាក្យសម្តីចំពោះជនរំលោភបំពាន ឬស្នើឲ្យពួកគេចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចសន្យាថានឹងមិនបង្កហិង្សាជាថ្មីទៀតប៉ុណ្ណោះ។ មានតែបទបញ្ជាការពារ ឬ ការដាក់ពន្ធនាគារជនរំលោភបំពានទេ ទើបអាចជួយបាន”។
សេចក្តីថ្លែងការណ៍បន្តទៀតថា “បន្ទាប់មកទៀត ច្បាប់នេះចាំបាច់ត្រូវពង្រីកដើម្បីបញ្ចូលមិនត្រឹមតែប្តីប្រពន្ធដែលរស់នៅជាមួយជនរំលោភបំពានប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ ថែមទាំងដៃគូមិនបានរៀបការ និងអតីតដៃគូផងដែរ”។
ច្បាប់អំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារសព្វថ្ងៃអនុវត្តតែចំពោះប្តីប្រពន្ធរៀបការ កុមារ ឬអ្នកដែលនៅផ្ទះជាមួយគ្នាប៉ុណ្ណោះ។ ករណីជាច្រើនផ្សេងទៀតគ្រានតែដាក់ទណ្ឌកម្មតាមក្រមព្រហ្មទណ្ឌ ដោយមានការដាក់ទោសអត់ឱនច្រើន។
ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី លោកស្រី ជិន ម៉ាលីន អ្នកនាំពាក្យក្រសួងយុត្តិធម៌បាននិយាយថា ច្បាប់ដែលមានស្រាប់គឺគ្រប់គ្រាន់។
លោកស្រី ម៉ាលីន បាននិយាយថា “ក្នុងន័យច្បាប់នេះ វាមិនអីទេ។ យើងមានច្បាប់គ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីការពារសិទ្ធិស្ត្រីពីអំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារ។ បញ្ហាគឺការអនុវត្តច្បាប់”។
លោកស្រី ខៀវ សិរីវុទ្ធា ទីប្រឹក្សាក្រសួងកិច្ចការនារីមិនយល់ស្របទេ ដោយលោកស្រីបាននិយាយថា ច្បាប់អំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារនេះរំពឹងថា នឹងមានការពិនិត្យឡើងវិញ។
លោកស្រីបាននិយាយថា “យើងត្រូវចាំថា មានរយៈពេល១០ឆ្នាំហើយ។ គួរតែគ្រប់គ្រាន់ ប៉ុន្តែ យើងបានដឹងពីការអនុវត្តច្បាប់នោះ [ថាមាន] ចំណុចមួយចំនួនត្រូវពិនិត្យឡើងវិញ”៕ និត