យោងតាមអ្នកគ្រប់គ្រងរដ្ឋបាលម្នាក់នៅតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេសមួយក្នុងចំណោមតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេសផ្សេងៗទៀត ដែលនិយាយថា ការខាតបង់ហិរញ្ញវត្ថុនឹងកើនឡើងខ្លាំងប្រសិនបើកម្មករមិនត្រឡប់ចូលធ្វើការវិញនៅត្រឹមថ្ងៃច័ន្ទនោះ បានឲ្យដឹងថា តំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេសចំនួនពីរនៅក្នុងក្រុងបាវិតនៅបិទទ្វារនៅឡើយកាលពីម្សិលមិញ តាមបទបញ្ជារបស់សាលាខេត្តស្វាយរៀង។
លោក រិច លី អ្នកគ្រប់គ្រងរដ្ឋបាលនៅតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេសមេនហាតធេន ដែលបានរងផលប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដោយសារកូដកម្ម និងកុបកម្មកាលពីសប្ដាហ៍មុនជាមួយនឹងតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេសតៃសេងនៅក្បែរនោះ បានលើកឡើងថា ការបិទតំបន់ឧស្សាហកម្មនេះអាចនឹងធ្វើឲ្យវិស័យឧស្សាហកម្មកាត់ដេរដែលមានទំហំទឹកប្រាក់៦ពាន់លានដុល្លារនៅកម្ពុជាលែងដំណើរការ។
លោកថ្លែងថា “ប្រសិនបើសកម្មភាពបិទរោងចក្រនេះ អាចនាំកម្មករត្រឡប់មកធ្វើការវិញបាននៅថ្ងៃសុក្រឬប្រហែលជាថ្ងៃច័ន្ទ យើងចាត់ទុកថា នេះជាសកម្មភាពដ៏ល្អ”។
“ប្រសិនបើមិនបានទេ អ្នកបញ្ជាទិញអន្តរជាតិអាចខ្លាចថា កូដកម្មបែបនេះនឹងកើតឡើងម្ដងទៀត ហើយពួកគេនឹងឈប់បញ្ជាទិញពីរោងចក្រនៅកម្ពុជា”។
ជាកន្លែងសម្រាប់រោងចក្រចំនួន៤៧ដែលជួលកម្មករប្រមាណ៣៤.០០០នាក់ តំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេសមេនហាតធេន និងតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេសតៃសេង គឺជាកន្លែងតវ៉ាម្ដងម្កាលដែលជាលទ្ធផលមានកម្មករយ៉ាងតិចបួននាក់ត្រូវបានចាប់ខ្លួនតំាងពីថ្ងៃទី១៦ នៅក្នុងខែធ្នូនេះមក។ យោងតាមលោក រិច លី បានឲ្យដឹងទៀតថា រោងចក្រនឹងបន្តបិទទ្វាររហូតដល់ថ្ងៃនេះ ដោយវាផ្ទុយពីបំណងរបស់ម្ចាស់រោងចក្រ។
លោកបានលើកឡើងថា “បទបញ្ជាចេញមកពីសាលាខេត្ត។ ពួកគេចង់ឃើញអ្នកគ្រប់គ្នាស្ងប់អារម្មណ៍”។ លោកបានបន្ថែមថា ”អ្នកគ្រប់គ្រងរោងចក្រខឹងខ្លាំងណាស់ ពួកគាត់អាចបាត់បង់អ្វីគ្រប់យ៉ាង”។
លោក រិច លី បានលើកឡើងទៀតថា ដោយទទួលបានប្រាក់ចំណេញប្រចាំខែជាមធ្យម៥០លានដុល្លារ រោងចក្រនៅក្នុងតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេសមេនហាតធេនខាតបង់រួមគ្នា២លានដុល្លារក្នុងមួយថ្ងៃ។ ទោះជាយ៉ាងណា លោកលើកឡើងថា លោកមិនទាន់ទទួលបានសេចក្ដីជូនដំណឹងទាក់ទិននឹងការលុបចោលបទបញ្ជានេះនៅឡើយទេ។
លោក ម៉ៅ កុសល អ្នកគ្រប់គ្រងផ្នែកប្រតិបត្តិនៅតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេសតៃសេង បានបដិសេធមិននិយាយអំពីទំហំដែលអាចនឹងខាតបង់ឡើយ ដោយលើកឡើងត្រឹមតែថា បើតាមគំនិតលោក រោងចក្រស្វាគមន៍កម្មករឲ្យមកធ្វើការវិញជាធម្មតា។ លោកបានលើកឡើងថា “តំបន់របស់យើង គ្មានគម្រោងណាមួយអនុញ្ញាតឲ្យពួកគាត់ឈប់សម្រាកជាច្រើនថ្ងៃទេ។ យើងតែងតែស្វាគមន៍ពួកគាត់ឲ្យមកធ្វើការវិញគ្រប់ពេលវេលា អំឡុងម៉ោងបំពេញការងារ”។ អាជ្ញាធរខេត្តស្វាយរៀងមិនអាចទាក់ទងបានទេកាលពីម្សិលមិញ។
លោក ឆេង ឈ័ន ប្រធានសម្ព័ន្ធសហជីពចលនាកម្មដែលអះអាងថា ខ្លួនមានសមាជិកប្រហែល២.០០០នាក់នៅក្នុងតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេសមេនហាតធេន ក៏និយាយថា ការបិទនេះមានបទបញ្ជាចេញពីថ្នាក់ខេត្ដដែរ ហើយថា កម្មករទាំងអស់គួរតែបើកប្រាក់ឈ្នួលឲ្យសម្រាប់ថ្ងៃដែលពួកគាត់មិនបានមកធ្វើការ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា “ព្រឹកមិញនេះកម្មករបានចាកចេញពីផ្ទះរបស់ខ្លួនមកធ្វើការ ប៉ុន្តែអាជ្ញាធរបានរារាំងពួកគាត់មិនឲ្យចូលធ្វើការទេ។ ហេតុដូច្នេះ [និយោជក] ត្រូវតែបើកប្រាក់ឈ្នួលនិងផ្ដល់អត្ថប្រយោជន៍ផ្សេងៗឲ្យបានពេញដល់ពួកគាត់”។
លោក ដេវីត លី អ្នកគ្រប់គ្រងនៅរោងចក្រ San Fong International ក្នុងតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេសមេនហាតធេន បានលើកឡើងកាលពីម្សិលមិញថា រោងចក្ររបស់លោកបានខាតបង់ប្រាក់១,២លានដុល្លាររួចហើយអំឡុងពេលកើតមានភាពច្របូកច្របល់កាលពីសប្ដាហ៍មុន ហើយថា ការខាតបង់ទាំងនោះអាចនឹងកើនឡើងខ្លាំង។
លោកបាននិយាយដោយបដិសេធមិនប្រាប់ឈ្មោះអ្នកបញ្ជាទិញថា ”អតិថិជនធំៗរបស់យើងបានជូនដំណឹងមកយើងថា ពួកគេនឹងប្ដូរការបញ្ជាទិញទៅរោងចក្រមួយផ្សេងទៀតនៅក្នុងប្រទេសចិន។ ការបញ្ជាទិញចាស់ៗ ពួកគេនៅតែបន្ត ប៉ុន្តែការបញ្ជាទិញថ្មីៗ ពួកគេលុបចោលវិញ”។
លោក ដេវីត លី បានលើកឡើងទៀតថា ការពិភាក្សាពាក់ព័ន្ធនឹងបញ្ហាថាតើត្រូវបើកប្រាក់ខែសម្រាប់រយៈពេលមានការរំខានឬយ៉ាងណានោះ គឺកំពុងតែបន្ត។ ទោះជាយ៉ាងណា សមាគមរោងចក្រកាត់ដេរនៅកម្ពុជា (GMAC) មិនសូវជាស្មុគស្មាញចំពោះបញ្ហានេះឡើយ។
លោក កាំង ម៉ូនីកា អគ្គលេខាធិការរង GMAC មានប្រសាសន៍ថា “ជំហររបស់យើងធម្មតា គឺថាបើតាមមាត្រា៣៣២នៃច្បាប់ស្ដីពីការងារនៅកម្ពុជា អត់ធ្វើការ អត់ប្រាក់ខែ”។
“យើងមិនសប្បាយចិត្តនឹងវិធានការរបស់រដ្ឋាភិបាលដែលបិទរោងចក្រទេ ប៉ុន្តែវាជាជម្រើសដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់ពេលនេះ”។
លោក កាំង ម៉ូនីកា ដែលសមាគមរបស់លោកតំណាងឲ្យរោងចក្រនាំចេញសម្លៀកបំពាក់និងស្បែកជើងជាង៦០០នៅកម្ពុជាបានលើកឡើងថា វាមិនទាក់ទងនឹងបទបញ្ជារបស់សាលាខេត្តឲ្យបិទរោងចក្រឡើយ។
ដោយសំដៅលើក្រុមកម្មករដែលបង្កបញ្ហានៅក្នុងបរិវេណតំបន់ឧស្សាហកម្ម ហើយញុះញង់ឲ្យកម្មករជាច្រើនធ្វើកូដកម្មនោះ លោកបានលើកឡើងថា “បាទ ប៉ុន្តែលោកអ្នកដឹងទេនរណាដែលគួរត្រូវបន្ទោស? កម្មករភាគច្រើនមកធ្វើការ ហើយពួកគាត់ចង់ធ្វើការ ប៉ុន្តែមានអ្នកជ្រុលនិយមនាំគ្នាមកគប់ដុំថ្មដាក់រោងចក្រ”។
លោកបានបន្ថែមថា ”ពួកគេគួរតែជាអ្នកទទួលខុសត្រូវសម្រាប់ការបាត់បង់ប្រាក់ខែ”៕ស៊ុយឈាង