លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន បានមានប្រសាសន៍កាលពីម្សិលមិញថា វាជាគោលដៅរបស់រដ្ឋាភិបាលក្នុងការសាងសង់យ៉ាងហោចណាស់សាកលវិទ្យាល័យរបស់រដ្ឋមួយក្នុងខេត្តនីមួយៗ ក្នុងចំណោមខេត្តទាំង២៤ទូទាំងប្រទេស ប៉ុន្តែលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីមិនបានបញ្ជាក់អំពីគម្រោងពេលវេលាសម្រាប់ផែនការនេះទេ។
ថ្លែងអំឡុងពិធីសម្ពោធដាក់ឲ្យប្រើប្រាស់សាកលវិទ្យាល័យ ហេង សំរិន ត្បូងឃ្មុំ ដែលទើបសាងសង់ថ្មីក្នុងស្រុកត្បូងឃ្មុំ ខេត្តត្បូងឃ្មុំ លោក ហ៊ុន សែន មានប្រសាសន៍ថា ផែនការ “ខេត្តមួយ សាកលវិទ្យាល័យមួយ” ជាការពង្រីកការខិតខំប្រឹងប្រែងពីមុនក្នុងការសាងសង់សាកលវិទ្យាល័យមួយនៅចំកណ្ដាលក្នុងឃុំ-សង្កាត់នីមួយៗក្នុងចំណោមឃុំសង្កាត់ទូទាំងប្រទេស។
លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីបានមានប្រសាសន៍ថា ”ចក្ខុវិស័យនេះដែលក្នុងនោះយើងបានគ្រោងទុកនៅក្នុងកម្មវិធីនយោបាយរបស់គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាចាប់តាំងពីការបោះឆ្នោតឆ្នាំ២០១៣ សំដៅសាងសង់សាកលវិទ្យាល័យមួយ ឬសាខាមួយនៅក្នុងខេត្តនីមួយៗ”។ លោកបន្ថែមថា ខេត្តចំនួនប្រាំពីរមានសាកលវិទ្យាល័យរដ្ឋរួចហើយ។
ដោយទំនងធ្វើការប្រៀបធៀបគោលនយោបាយរបស់គណបក្សសង្គ្រោះជាតិទៅនឹងគោលនយោបាយរបបខ្មែរក្រហម លោក ហ៊ុន សែន បានមានប្រសាសន៍ថា “ខ្ញុំមានជំនឿយ៉ាងមុតមាំថា យើងអាចកាត់បន្ថយ ‘គម្លាតផ្នែកខួរក្បាល’ តាមរយៈការវិនិយោគរបស់រដ្ឋ”។
លោកបានថ្លែងថា ”ការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់យើងគឺព្យាយាមជួយប្រជាពលរដ្ឋក្រីក្រដើម្បីបង្កើនប្រាក់ចំណូលរបស់ពួកគាត់។ វាមិនអាចធ្វើទៅរួចទេក្នុងការរម្លាយចោលអ្នកមានដូចគោលនយោបាយរបស់ ប៉ុល ពត ឬដូចនៅក្នុងកម្មវិធីនយោបាយរបស់គណបក្សនយោបាយដទៃទៀត”។
លោក ហ៊ុន សែន បានលើកឡើងនៅក្នុងទំព័រហ្វេសប៊ុករបស់លោកកាលពីម្សិលមិញថា សាកលវិទ្យាល័យ ហេង សំរិន ត្បូងឃ្មុំ នឹងផ្ដោតលើវិស័យកសិកម្ម និងវិស្វកម្ម ជាវិស័យពីរដែលត្រូវការនិស្សិតបញ្ចប់ការសិក្សាច្រើននាក់ទៀត។
លោកបានថ្លែងថា សាកលវិទ្យាល័យនេះដំណើរការទៅបានតាមរយៈការផ្ដល់មូលនិធិពីថវិការបស់ក្រសួងអប់រំ និងតាមរយៈការបរិច្ចាគជាទឹកប្រាក់ “ប្រហែល១លានដុល្លារ” ដែលលោក ស ខេង រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងមហាផ្ទៃប្រមូលបាន។
លោក ហង់ ជួន ណារ៉ុន រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងអប់រំបានទទួលស្គាល់ថា ជម្រើសក្នុងការសិក្សាថ្នាក់ឧត្ដមសិក្សានៅតាមជនបទរបស់ក្រសួងនៅតែស្ថិតនៅពីក្រោយការសិក្សានៅតាមតំបន់ក្រុងដដែល ប៉ុន្តែបានបន្ថែមថា វានៅតែដើរតួនាទីដ៏សំខាន់ក្នុងការបង្កើតមនុស្សចេះដឹងបន្ថែមទៀត នៅតាមបណ្ដាខេត្ត។
លោក ហង់ ជួន ណារ៉ុន បានថ្លែងថា “មានភាពខុសគ្នាខាង [គុណភាព] ព្រោះគ្រូ បង្រៀនល្អៗមិនចូលចិត្តស្នាក់នៅតាមខេត្តទេ។ គ្រូបង្រៀនល្អៗចូលចិត្តស្នាក់នៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ ហើយសិស្សនិស្សិតក៏ចូលចិត្តមកសិក្សាក្នុងរាជធានីភ្នំពេញដែរ”។
លោកថ្លែងថា ”យើងចង់ផ្លាស់ប្ដូរទម្លាប់នោះ ប៉ុន្តែយើងត្រូវចំណាយប្រាក់ច្រើនដល់បង្រៀន”។ លោកបានបន្ថែមថា ប្រទេសកម្ពុជាបានទទួលរងការបែងចែកយូរមកហើយរវាងខេត្តនៅតាមតំបន់ជនបទ និងរាជធានីភ្នំពេញ។
លោកបានមានប្រសាសន៍ថា ”ការបែងចែកតំបន់ជនបទ និងតំបន់ក្រុងបានក្លាយជាបញ្ហាដែលខ្មែរក្រហមបានផ្ដោត។ ខ្ញុំគិតថា នោះគឺជាមូលហេតុ បើទោះជាគុណភាពខុសគ្នាក៏ដោយ [ក៏ការសាងសង់សាកលវិទ្យាល័យ] ជួយដល់តំបន់ជនបទឱ្យអភិវឌ្ឍ និង…កាត់បន្ថយការបែងចែកតំបន់ក្រុង និងជនបទ និងប្រកាន់បក្ខពួករវាងតំបន់ទាំងពីរដែរ ដូច្នេះលែងមានហេតុផលចំពោះការវិវត្តយ៉ាងឆាប់រហ័សទៀតហើយ”។
បើទោះណាជាមានការជួយជ្រោមជ្រែងកាលពីពេលថ្មីៗចំពោះថវិការបស់ក្រសួងអប់រំក៏ដោយ ក៏លោកស្រី Luise Ahrens អ្នកពិគ្រោះយោបល់នៅសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញបានមានប្រសាសន៍ថា សម្រាប់កម្មវិធី ”ខេត្តមួយ សាកលវិទ្យាល័យមួយ” ក្នុងការទទួលបានភាពជោគជ័យ ចាំបាច់ត្រូវបង្កើនការចំណាយប្រាក់បន្ថែមទៀតលើការអប់រំ។
លោកស្រីបានសរសេរនៅក្នុងអុីម៉េលថា ”ការផ្ដល់មូលនិធិសម្រាប់សិក្សាថ្នាក់ឧត្ដមសិក្សាក្នុងប្រទេសកម្ពុជា គឺនៅទាបបំផុតក្នុងតំបន់គិតជាភាគរយនៃផលិតផលសរុបក្នុងស្រុក ប្រសិនបើគោលដៅនេះគឺត្រូវបើក [គ្រឹះស្ថានអប់រំថ្នាក់ឧត្ដមសិក្សា] ឱ្យបានច្រើននៅតាមបណ្ដាខេត្ត ឬនៅគ្រប់ទីកន្លែងនោះ បញ្ហានេះត្រូវផ្លាស់ប្ដូរឱ្យបានយ៉ាងឆាប់រហ័ស”។
លោកស្រីបានបន្ថែមថា “ក្រសួងសេដ្ឋកិច្ច និងហិរញ្ញវត្ថុ ត្រូវសហការក្នុងការផ្លាស់ប្ដូរការផ្ដល់ហិរញ្ញវត្ថុបច្ចុប្បន្ននេះ”៕ សារុន