យោងតាមរបាយការណ៍របស់ក្រសួងមហាផ្ទៃដែលចេញកាលពីម្សិលមិញ បានឲ្យដឹងថា ករណីចាប់រំលោភដែលត្រូវបានរាយការណ៍កើនឡើង១២ភាគរយកាលពីឆ្នាំមុនបើធៀបនឹងឆ្នាំ២០១៤ ទោះបីជាមានការធ្លាក់ចុះសរុបនៅក្នុងបទល្មើសឆ្នាំ២០១៥ក៏ដោយ។
របាយការណ៍នេះមានខ្លឹមសារដូច្នេះថា “មានការចាប់រំលោភកើតឡើងចំនួន២៥៣ករណីនៅក្នុងឆ្នាំ២០១៥ បើធៀបទៅនឹងឆ្នាំ២០១៤ ដែលមាន២២៦ករណី”។ របាយការណ៍ នេះបន្ថែមថា ករណីរំលោភសម្លាប់បានធ្លាក់ចុះពី៦ករណីមកនៅត្រឹម៤ករណី។
តួលេខនេះត្រូវបានគាំទ្រដោយទិន្នន័យរបស់អង្គការសិទ្ធិមនុស្សអាដហុកដែលរកឃើញថា មានការចាប់រំលោភកើតឡើងចំនួន២៣៨ករណីនៅទូទាំងប្រទេសកាលពីឆ្នាំមុន ពោលគឺបានកើនឡើងពី២០១ករណីក្នុងឆ្នាំ២០១៤។ក្នុងចំណោមករណីចាប់រំលោភទាំង២៣៨ករណីនេះលើកលែងតែ៥៥ករណីចេញ ជនរងគ្រោះគឺជាអនីតិជន។
លោកស្រី ចាន់ សុគន្ធា ប្រធានកម្មវិធីស្ត្រី និងកុមារនៅអង្គការអាដហុកបានលើកឡើងថា ករណីចាប់រំលោភដែលត្រូវបានរាយការណ៍ទំនងជាត្រឹមតែមួយផ្នែកប៉ុណ្ណោះនៃចំនួនករណីចាប់រំលោភពិតប្រាកដដែលកើតឡើងទូទាំងប្រទេស។
លោកស្រីបានលើកឡើងថា “យើងមិនដឹងថា តើមានប៉ុន្មានករណីដែលជនរងគ្រោះ ឬក្រុមគ្រួសារខ្លាចមិនហ៊ានរាយការណ៍នោះឡើយ”។
ករណីប្រព្រឹត្តអំពើចាប់រំលោភនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាត្រូវបានកត់ត្រាទុកបានយ៉ាងល្អ។ការសិក្សាឆ្នាំ២០១៣ធ្វើឡើងដោយអង្គការសហប្រជាជាតិរកឃើញថា ក្នុងចំណោមបុរស៥នាក់ ដែលស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកត្រូវបានសម្ភាសជាង១.៨០០នាក់ មានម្នាក់បានរំលោភស្ត្រីយ៉ាងតិចម្តង។ ជាងពាក់កណ្តាលនៃអ្នកទាំងនោះបានសារភាពថា បានប្រព្រឹត្តអំពើចាប់រំលោភជាលើកដំបូងមុនអាយុ២០ឆ្នាំ។
ហើយខណៈមន្ត្រីរដ្ឋាភិបាល និងសកម្មជនការពារសិទ្ធិមនុស្សលើកឡើងថា បញ្ហានេះស្ថិតក្នុងស្ថានភាពកាន់តែអាក្រក់ទៅៗនោះ មូលហេតុដែលនាំឲ្យកើតមានបញ្ហានេះ ក្លាយជាប្រធានបទដែលមានការពិភាក្សា ដេញដោលយ៉ាងច្រើន។ ក្នុងចំណោមកត្តាចម្បងៗដែលត្រូវបានរកឃើញ គឺការអនុវត្តច្បាប់មានភាពទន់ខ្សោយ ការទទួលបានរូបភាព អាសអាភាសតាមរយៈទូរស័ព្ទស្មាតហ្វូនមានភាពងាយស្រួល ការប្រើប្រាស់សារធាតុញៀន មានការកើនឡើង និងខ្វះការអប់រំផ្លូវភេទ។
លោកស្រី ធីតា ឃឹះ អ្នកតស៊ូមតិសមភាពយេនឌ័រដ៏លេចធ្លោមួយរូបបានលើកឡើងថា ទោះបីជារដ្ឋាភិបាលមានគំនិតផ្តួចផ្តើមដោះស្រាយបញ្ហានេះក៏ដោយ ក៏នៅតែមានឧបសគ្គសង្គមនិងផ្លូវច្បាប់ដែរ។
លោកស្រីបានមានប្រសាសន៍ថា “មនុស្សជាច្រើននៅស្ងៀមស្ងាត់មិនហ៊ានរាយការណ៍ ទេ ដោយសារការរើសអើងនៅក្នុងសង្គមនិងការអនុវត្តច្បាប់នៅតែខ្វះខាតមិនផ្តល់នូវអ្វីដែលស្ត្រីសមនឹងទទួលបាន”។
លោកស្រី ធីតា ឃឹះ បានលើកឡើងទៀតថា ចំនួននៃករណីចាប់រំលោភដែលត្រូវបានរាយការណ៍ជូននគរបាលបង្ហាញឲ្យឃើញថា មន្ត្រីអនុវត្តច្បាប់មានការយកចិត្តទុកដាក់តិចតួចនៅក្នុងការដោះស្រាយករណីទាំងនោះ។
លោកស្រីបានថ្លែងថា “តើមានប៉ុន្មានករណី ត្រូវបានផ្តន្ទាទោស និងប៉ុន្មានករណីត្រូវបានដោះស្រាយក្រៅប្រព័ន្ធតុលាការ?”។
យោងតាមរបាយការណ៍របស់ក្រសួងមហាផ្ទៃបានឲ្យដឹងទៀតថា ចំនួននៃករណីចាប់រំលោភដែលត្រូវបានរាយការណ៍ច្រើនបំផុតគឺស្ថិតក្នុងខេត្តកណ្តាល (មាន៣០ករណី) រីឯខេត្តបន្ទាប់គឺខេត្តបាត់ដំបង (មាន២៥ករណី)។
លោក សេង នុច នាយរងការិយាល័យព្រហ្មទណ្ឌកម្រិតធ្ងន់ខេត្តបាត់ដំបងបានចាត់ទុកការប្រើប្រាស់គ្រឿងស្រវឹង និងថ្នាំញៀនគឺជាកត្តាដែលនាំឲ្យកើតមានបញ្ហានេះ ប៉ុន្តែ ថា ការចាប់រំលោភភាគច្រើនកើតឡើងនៅតាមទីជនបទដែលក្មេងៗជារឿយៗត្រូវបានទុកឲ្យនៅតែម្នាក់ឯង។
លោកបានមានប្រសាសន៍ថា “កត្តាសំខាន់ ដែលធ្វើឲ្យកើតមានការចាប់រំលោភគឺដោយសារឪពុកម្តាយទុកកូនៗរបស់ខ្លួនឲ្យនៅផ្ទះតែម្នាក់ឯង ឬក៏ពេលប្រជាពលរដ្ឋទៅកន្លែងដាច់ស្រយាលតែម្នាក់ឯង ជនល្មើសបានឆ្លៀតឱកាសចាប់រំលោភតែម្តង”។
លោកស្រី ជូ ប៊ុនអេង អគ្គលេខាធិការគណៈកម្មាធិការប្រយុទ្ធប្រឆាំងការជួញដូរមនុស្ស និងការកេងប្រវ័ញ្ចផ្លូវភេទនៅក្រសួងមហាផ្ទៃបានលើកឡើងថា ក្រសួងរបស់លោកស្រីកំពុងពិភាក្សាអំពីលទ្ធផលរបស់របាយការណ៍នេះនៅឡើយទេ ហើយបានបដិសេធមិនធ្វើអត្ថាធិប្បាយទាក់ទិននឹងតួលេខនេះឡើយ៕ស៊ុយឈាង