យុទ្ធនាការតវ៉ា “ថ្ងៃច័ន្ទពណ៌ខ្មៅ” បានជាប់គាំងកាលពីម្សិលមិញ នៅពេលសកម្មជនមិនបានចេញតវ៉ាតាមដងផ្លូវ ហើយបាត់ពីក្រសែភ្នែករបស់សាធារណជនជាលើកដំបូងចាប់តាំងពីយុទ្ធនាការនេះបានចាប់ផ្ដើមកាលពី១៩សប្ដាហ៍មុនមក។
ចាប់តាំងពីខែឧសភាមក សកម្មជនមកពីតំបន់រងគ្រោះដោយសារការបណ្ដេញចេញនានាទូទាំងរាជធានីភ្នំពេញ តែងតែប្រមូលផ្ដុំគ្នា ឬហែក្បួនដើម្បីធ្វើការទាមទារចំណុចជាច្រើនចាប់ពីការដោះលែងមន្ត្រីសិទ្ធិមនុស្សមកពីអង្គការអាដហុក ហើយតែងតែត្រូវបានអាជ្ញាធរកៀងប្រមូល និងចាប់ខ្លួនពីបទបំពានបម្រាមលើយុទ្ធនាការនេះ។
កាលពីខែមុន អ្នកស្រី ទេព វន្នី និងអ្នកស្រី បូវ សោភា ដែលជាសកម្មជន ត្រូវបានចាប់ខ្លួន ខណៈក្រុមអ្នកតវ៉ាគ្រវីទង់របស់អង្គការសហប្រជាជាតិ ហើយដាក់បណ្ដាសារូបទីងមោងតំណាងឱ្យមន្ត្រីតុលាការ ហើយក្រោយមកត្រូវបានសម្រេចឱ្យជាប់ទោសពីបទ “ប្រមាថ” មន្ត្រី។
កាលពីម្សិលមិញ យុទ្ធនាការនេះមានសកម្មភាពត្រឹមតែបង្ហោះសារតិចតួចតាមហ្វេសប៊ុកប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកស្រី ភោគ សុភិន សកម្មជនមកពីសហគមន៍បុរីកីឡា ដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួនជាច្រើនលើកអំឡុងយុទ្ធនាការនេះនិយាយថា ដើម្បីឲ្យការតវ៉ាតាមដងផ្លូវមួយមានប្រសិទ្ធភាព ត្រូវការអ្នកចូលរួមយ៉ាងតិច១០នាក់។
អ្នកស្រីបានចោទជាសំណួរថា “តើឱ្យយើងធ្វើយុទ្ធនាការលើបញ្ហាធំមួយម៉េចនឹងកើត ពេលមានមនុស្សតែពីរបីនាក់? បើគេចាប់ពួកយើង គ្មានមនុស្សច្រើនដើម្បីតវ៉ាស្រែកឡូឡា និងដាក់គំនាបអាជ្ញាធរឱ្យដោះលែងពួកយើងទេ”។
កញ្ញា សុង ស្រីលាភ សកម្មជនបឹងកក់បានអះអាងថា យុទ្ធនាការតវ៉ានេះដែលជាធម្មតាអ្នកចូលរួមពាក់អាវយឺតខ្មៅ មានសកម្មភាពតែតាមបណ្ដាញទំនាក់ទំនងសង្គមប៉ុណ្ណោះ គឺរយៈពេលមួយសប្ដាហ៍មកហើយ។ “យើងពាក់អាវខ្មៅ ហើយបង្ហោះតាមហ្វេសប៊ុក។ វាមិនខុសគ្នាអីប៉ុន្មានទេ ហើយវានៅតែជាសារចេញពីពួកយើង បើយើងគ្មានសកម្មជនច្រើន”។
ទោះបីជាពួកគេមិនបានប្រមូលផ្ដុំគ្មានជាសាធារណៈក្ដី ក៏សកម្មជនរូបនេះនិយាយថា ”យើងមិនដែលនៅស្ងៀមទេ ព្រោះយើងនៅតែមានឆន្ទៈ យ៉ាងហោចណាស់ក៏បង្ហោះតាមហ្វេសប៊ុកដែរ”។
លោក អំ សំអាត អ្នកគ្រប់គ្រងបច្ចេកទេសស៊ើបអង្កេតនៃអង្គការសិទ្ធិមនុស្សលីកាដូ ដែលធ្លាប់ចេញមុខខ្លាំងក្នុងយុទ្ធនាការតវ៉ាថ្ងៃច័ន្ទពណ៌ខ្មៅ ប៉ុន្តែឈប់ចូលរួមការតវ៉ានេះវិញចាប់តាំងពីពេលនោះមក មានប្រសាសន៍ថា សកម្មជនមិនចាំបាច់ចេញទៅតវ៉ាតាមដងផ្លូវដដែលៗឡើយ។
លោកគូសបញ្ជាក់ថា ”យុទ្ធនាការថ្ងៃច័ន្ទពណ៌ខ្មៅមិនមានន័យថា យើងត្រូវប្រមូលផ្ដុំគ្នាគ្រប់ពេលទេ។ ពួកគាត់អាចប្រារព្ធវាបានតាមរយៈការថតរូបបង្ហោះតាមហ្វេសប៊ុក”៕ សុខុម