 គឺជាគណបក្សឈ្នះឆ្នោតនៅក្នុងការបោះឆ្នោតជាថ្មីម្ដងទៀតនៅថ្ងៃទី៨ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២០។){kind=link}
នៅថ្ងៃទី១ កុម្ភៈ ដែលកាលពីមួយឆ្នាំមុន គឺជាព្រឹត្តិការណ៍រដ្ឋប្រហារនៅភូមា។ ថ្ងៃនោះហើយដែលពួកយោធាបានប្លន់អំណាចពីរដ្ឋាភិបាលស៊ីវិលដឹកនាំដោយគណបក្សសម្ព័ន្ធជាតិប្រជាធិបតេយ្យ (NLD) គឺជាគណបក្សឈ្នះឆ្នោតនៅក្នុងការបោះឆ្នោតជាថ្មីម្ដងទៀតនៅថ្ងៃទី៨ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២០។
ពួកយោធាភូមាដែលធ្លាប់កាន់អំណាចបានជិត ៥០ឆ្នាំ គឺក្រុមប្រដាប់អាវុធនេះបានសម្លាប់របបប្រជាធិបតេយ្យដែលទើបមានអាយុបាន ៥ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ហើយរបបនេះកើតចេញពីការបោះឆ្នោតខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៥ ក្រោមការជួយជ្រោមជ្រែងរបស់សហគមន៍អន្តរជាតិ។ នៅថ្ងៃទី១ កុម្ភៈ នេះ នៅទីក្រុងធំៗរបស់ប្រទេសភូមា ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពស្ងប់ស្ងាត់ ទោះបីប្រជាជន និងព្រះសង្ឃធ្វើពិធីដើរក្បួនរំឭកថ្ងៃរដ្ឋប្រហារកាលពីមួយឆ្នាំមុននេះក៏ដោយ។
ប្រជាជនរស់នៅទីក្រុងទាំងនោះមានដូចជា ទីក្រុងយ៉ាំងហ្គូន ទីក្រុងណៃពិដោ ទីក្រុងម៉ាន់ដាឡេ ប្រជាជននាំគ្នាធ្វើកូដកម្មដោយអ្នកខ្លះនៅក្នុងផ្ទះ ហាងទំនិញត្រូវបានបិទ និងខ្លះទៀតប្រមូលផ្ដុំគ្នារំឭកថ្ងៃដែលប្រទេសភូមា ធ្លាក់ក្នុងរបបសឹក។
រដ្ឋាភិបាលឯកភាពជាតិដែលជាកម្លាំងប្រឆាំងរបបសឹកដ៏ធំជាងគេ បានចេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍អំពាវនាវឲ្យប្រជាជនបន្តតស៊ូមួយឆ្នាំទៀត គឺក្នុងស្មារតីសាមគ្គីគ្នាដើម្បីបញ្ចប់របបសឹក។ សេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់រដ្ឋាភិបាលឯកភាពជាតិ បានសម្ដែងការកោតសរសើរចំពោះប្រជាជនភូមា ដែលស៊ូទ្រាំរស់ទោះជារងទុក្ខវេទនាក៏ដោយ គឺដើម្បីប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងរបបសឹក។
ទោះជាថ្ងៃនេះគម្រប់មួយឆ្នាំនៃថ្ងៃរដ្ឋប្រហារ ក៏សំឡេងការវាយប្រយុទ្ធគ្នារវាងកងទ័ពភូមា Tamadav នៃរបបសឹក និងកងទ័ពការពារប្រជាជនប្រឆាំងរបបសឹក PDF រួមនឹងកម្លាំងជនជាតិដើមភាគតិចនៅបណ្ដារដ្ឋធំៗមានដូចជារដ្ឋការ៉ែន រដ្ឋសាន្ដ រដ្ឋឈីន រដ្ឋកាឈីន រដ្ឋមន រដ្ឋកាយ៉ា រដ្ឋអារ៉ាកាន់ និងរដ្ឋរ៉ាខាន គឺស្នូរកាំភ្លើងនៅបន្តលាន់ឮយ៉ាងខ្លាំង។ កងទ័ពរបបសឹកបើទោះជាបាត់បង់សមរភូមិជាច្រើនក៏ដោយ ក៏ពួកគេមិនបានបន្ធូរបន្ថយអំពើហិង្សាឡើយ។
ក្រុមយោធា Tamadav បានវាយបកដោយការសងសឹក គឺប្រើប្រាស់រហូតដល់កងទ័ពអាកាស ដោយបាញ់ប្រហារ ទោះជាទៅលើភូមិ និងលំនៅឋានរបស់ប្រជាជនក៏ដោយ ហើយសូម្បីមន្ទីរពេទ្យ សាលារៀន ក៏ត្រូវរងការវាយប្រហារផងដែរ។
សង្គ្រាមស៊ីវិលផ្ទុះពេញទំហឹងបានបណ្ដាលឲ្យប្រជាជនរត់ចោលលំនៅឋាន និងសហគមន៍របស់ពួកគេទៅរស់នៅតាមជំរំជនភៀសខ្លួនក្នុងទឹកដីថៃ និងទឹកដីប្រទេសឥណ្ឌា ត្រូវបានរាយការណ៍មកថារហូតមានដល់ទៅជាង ៤០ម៉ឺននាក់ ហើយការស្លាប់បាត់បង់ជីវិតជនស៊ីវិល គឺមានសឹងតែរាល់ថ្ងៃទៅហើយ។
របាយការណ៍របស់សមាគមជំនួយអ្នកទោសសម្រាប់ប្រទេសភូមា ឲ្យដឹងថា ប្រជាជនដែលងើបឡើងប្រឆាំងនឹងរបបសឹក ត្រូវពួកយោធាបាញ់សម្លាប់ និងស្លាប់ដោយការធ្វើទារុណកម្មកើនឡើងជាង ១៥០០នាក់ និងចាប់ខ្លួនជាង ១១២០០នាក់។
នៅថ្ងៃនេះមិនថាឡើយប្រជាជនភូមានោះទេដែលរំឭកការឈឺចាប់របស់ពួកគេ និងការបាត់បង់របបប្រជាធិបតេយ្យរបស់ខ្លួន គឺសហគមន៍អន្តរជាតិជាច្រើនក៏បានរំឭកផងដែរ។ ផ្ដើមមុនគេដោយសហរដ្ឋអាមេរិក សហភាពអឺរ៉ុប មាន ២៧ប្រទេស ចក្រភពអង់គ្លេស ប្រទេសកាណាដា ប្រទេសញ៉ូហ្សេឡែន ប្រទេសអូស្ត្រាលី ប្រទេសណ័រវ៉េស៍ ប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង ប្រទេសស្វីស ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី ប្រទេសសិង្ហបុរី ប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ប្រទេសប្រ៊ុយណេ គឺសុទ្ធតែបានរំឭកនូវព្រឹត្តិការណ៍ដែលពួកយោធាភូមាបញ្ចប់របបប្រជាធិបតេយ្យ។
សេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់ប្រទេសទាំងនោះ ទោះបីធ្វើឡើងដាច់ដោយឡែកពីគ្នាក្ដី ប៉ុន្តែប្រទេសលោកខាងលិចដឹកនាំដោយសហរដ្ឋអាមេរិក អង់គ្លេស បានប្រកាសថា ទោះជាកាលៈទេសៈណាក៏ដោយ គឺពួកគេមិនអាចទទួលស្គាល់របបយោធានេះដាច់ខាត។
ដោយឡែកប្រទេស៤ នៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ក៏បានចេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដាច់ដោយឡែកពីគ្នាផងដែរ ដោយសម្ដែងការសោកស្ដាយយ៉ាងខ្លាំង ហើយបានទាមទារឲ្យរបបសឹកភូមាត្រូវស្មោះត្រង់ និងត្រូវតែស្ដារឡើងវិញនូវរបបប្រជាធិបតេយ្យតាមរយៈការបញ្ចប់អំពើហិង្សា ការដោះលែងអ្នកជាប់ឃុំទាំងអស់ដែលជាអ្នកទោសប្រឆាំងរបបសឹក និងបើកផ្លូវទៅរកការចរចាគ្រប់ភាគីទាំងអស់។
ជាមួយគ្នានេះ អគ្គលេខាធិការអង្គការសហប្រជាជាតិ António Guterres បានចេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ពីទីក្រុងញ៉ូវយ៉ក ដោយបន្តថ្កោលទោសអំពើហិង្សានៅក្នុងប្រទេសភូមា និងថ្កោលទោសរបបសឹកដែលនៅបន្តសម្លាប់ជនស៊ីវិល។ លោកបានទទូចឲ្យបើកទ្វារ ដើម្បីបញ្ជូនជំនួយមនុស្សធម៌ទៅឲ្យជនដែលរងគ្រោះទាំងអស់ដោយសារអំពើហិង្សា។ លោកទទូចថា គេមិនត្រូវទុកឲ្យប្រជាជនរស់យ៉ាងវេទនាដូចនេះទេ ហើយត្រូវតែរួមគ្នាដើម្បីបញ្ចប់សង្គ្រាមនៅក្នុងប្រទេសនៃសមាគមអាស៊ីអាគ្នេយ៍មួយនេះ។
ស្របពេលនេះ ប្រេសិតរបស់អគ្គលេខាធិការអង្គការសហប្រជាជាតិ អ្នកស្រី Noeleen Heyzer ក៏បានចេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដោយអំពាវនាវដល់គ្រប់ភាគីទាំងអស់នៅក្នុងប្រទេសភូមា ទទួលយកនូវដំណោះស្រាយរបស់សមាគមអាស៊ានដែលឆ្ពោះទៅរកការបញ្ចប់អំពើហិង្សា។ អ្នកស្រីបានទទូចថា បើប្រទេសភូមានៅតែធ្លាក់ក្រោមការគ្រប់គ្រងដោយហិង្សាដូចនេះទៀត គឺប្រជាជនមិនអាចមានសេចក្ដីសុខបានឡើយ។
អ្នកស្រីបានហៅព្រឹត្តិការណ៍ថ្ងៃទី១ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០២១ គឺជាការបិទបញ្ចប់ការគ្រប់គ្រងមួយដែលកើតចេញពីឆន្ទៈរបស់ប្រជាជន។ អ្នកស្រីចាត់ទុករបបសឹកភូមា គឺជាការគ្រប់គ្រងមួយមិនអាចទទួលស្គាល់ថាស្របច្បាប់បានឡើយ ទោះជាពួកយោធាជាផ្នែកមួយនៃដំណើរការចរចាដើម្បីសន្តិភាពក៏ដោយ៕