នៅថ្ងៃអាទិត្យនេះយុវជនរាប់មុឺននាក់នឹងមានឱកាសបោះឆ្នោតជាលើកដំបូងនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្លួន។ យុវជនដែលត្រូវបោះឆ្នោតទាំងនោះ ទើបគ្រប់អាយុបោះឆ្នោត ហើយពួកគេមានសារៈសំខាន់ក្នុងការផ្លាស់ប្ដូរ។ ពួកគេទំនងជាមិនធ្វើតាមអ្នកជំនាន់មុនទេ ដោយសារតែពួកគេភាគច្រើនចង់លុបបំបាត់ខ្សែបក្សរបស់គ្រួសារ។
ប៉ុន្ដែប្រសិនបើទ្រឹស្ដីនយោបាយខុសនោះតើវានឹងក្លាយជាអ្វីទៅ?នៅពេលអ្នកធ្វើយុទ្ធនាការឃោសនាបោះឆ្នោតមកពីគណបក្សទាំងអស់ប្រមូលផ្ដុំយុវជន ដែលមានសិទ្ធិបោះឆ្នោតមុនការបោះឆ្នោតឃុំ-សង្កាត់នៅថ្ងៃអាទិត្យនេះអ្នកសង្កេតការណ៍នយោបាយមានចម្ងល់ថា តើវាមានភាពខុសប្លែកគ្នាច្រើន ឬយ៉ាងណា។
លោក អ៊ា សុផល ជំនាញការសេដ្នកិច្ចនយោបាយបានមានប្រសាសន៍ថា “ ខណៈដែលប្រជាពលរដ្ឋជាច្រើននាក់សង្ឃឹមថា ការផ្លាស់ប្ដូរផ្នែកប្រជាសាស្ត្រនឹងនាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរក្នុងការបោះឆ្នោតនោះ ក្ដីសង្ឃឹមនេះមិនអាចទៅរួចឡើយ”។
លោក សុផល ដែលទទួលសញ្ញាបត្រថ្នាក់បណ្ឌិតពីសាកលវិទ្យាល័យប៊ើឃើៃលី (Berkeley) ក្នុងរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ និងបានចំណាយពេលច្រើនឆ្នាំក្នុងការស្រាវជ្រាវផ្នែកនយោបាយកម្ពុជាបានមានប្រសាសន៍ថា “ ប្រជាសាស្ត្រ នគរូបនីយកម្ម ការចាប់យកដី និងវិវាទ និងការបង្ក្រាប តើមានអ្វីថ្មីទៅ?។
លោកបានមានប្រសាសន៍ថា “មែនហើយ មានអ្នកបោះឆ្នោតច្រើនជាងមុនមែន ក៏ប៉ុន្ដែពួកគេកំពុងតែប្រែក្លាយទៅជាប្រព័ន្ធមួយ ដែលក្នុងរយៈពេល២៧ឆ្នាំមកនេះអ្វីៗពាក់ព័ន្ធនឹងនយោបាយដូចគ្នាដដែល”។ លោកបន្ថែមថា “ ប្រសិនបើខ្ញុំអាយុ១៨ឆ្នាំខ្ញុំបារម្ភអំពីការប្រកួតប្រជែងកាន់តែខ្លាំងឡើង នៅ
ក្នុងទីផ្សារការងារ ដើម្បីរកចំណូលជួយក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ និងរកជំនាញឲ្យសមស្របទៅតាមសេដ្ឋកិច្ចពិភពលោក។ ការបោះឆ្នោតឃុំ-សង្កាត់ មិនសំខាន់នៅក្នុងគំនិតរបស់ខ្ញុំទេ”។ប្រជាពលរដ្ឋជាងពីរភាគបីអាយុក្រោម៣០ឆ្នាំ ក៏ប៉ុន្ដែ ការពាក់ព័ន្ធនឹងនយោបាយស្ថិតនៅឆ្ងាយពីអាទិភាពសម្រាប់ពួកគេក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំនេះ។
ក្នុងការស្ទង់មតិរបស់អង្គការ UNDP ដែលចេញផ្សាយ កាលពីពេលថ្មីៗនេះឲ្យដឹងថា៦០ភាគរយនៃអ្នកមានអាយុពី១៥ឆ្នាំទៅ២៤ឆ្នាំ បានលើកឡើងថា ពួកគេមិនយល់ស្របអំពីអ្នកទាំងឡាយណា ដែលបានសាកសួរអំពីការដឹកនាំនៅក្នុងប្រទេស រីឯជាង៤០ភាគរយនៃបុរស និង៣៥ភាគរយនៃស្ត្រីគិតថា ខ្លួនមិនចាប់អារម្មណ៍ក្នុងរឿងនយោបាយឡើយ។
ហេតុផលទាំងនេះ គឺផ្សេងៗគ្នា។ ការបញ្ចេញទស្សននយោបាយ ត្រូវបានហាមប្រាមនៅតាមសាលារៀន រីឯយន្ដការនយោបាយតឹងរុឹងរបស់គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ដែលគ្រប់គ្រងអំណាចយូរមកហើយនោះ មានន័យថា យុវជនត្រូវបានណែនាំឲ្យស្គាល់អំពីចំណុចជាច្រើនរបស់គណបក្សគ្រប់គ្រងក្នុងវ័យយុវជន តាមរយៈសមាគមយុវជនកាយរិទ្ធនិងយុវជនកាកបាទក្រហមជាដើម។អ្នកស្រីឡូរ៉ាថនតុន (Laura Thornton) នាយិកា
វិទ្យាស្ថានជាតិប្រជាធិបតេយ្យប្រចាំប្រទេសកម្ពុជា បានលើកឡើងនៅក្នុងអុីម៉េលមួយកាលពីម្សិលមិញថា “ ខ្ញុំគិតថា ក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយុវជនទាំងឡាយទំនងជាមិនសូវចាប់អារម្មណ៍នឹងនយោបាយទេ ដូច្នេះ ក្នុងនោះដែរ ដោយសារមានការហាមប្រាមមិនឲ្យធ្វើសកម្មភាពនយោបាយនៅតាមសាលារៀន។ល។”។
យុវជនជាច្រើននាក់ ដែលត្រូវបានសម្ភាសនៅសប្ដាហ៍នេះចាប់អារម្មណ៍នឹងរឿងនយោបាយខ្លះដែរ។ចាប់ពីកម្មករកាត់ដេររហូតដល់និស្សិតសាកលវិទ្យាល័យ ភាគច្រើននិយាយថាពួកគេមានបំណងទៅបោះឆ្នោត ប៉ុន្ដែ គ្មាននរណាម្នាក់ពិភាក្សាអំពីរឿងគណបក្សឬនយោបាយឡើយ។ពួកគេជជែកតែអំពីការងារ និងការប្រកបរបររកស៊ីចិញ្ចឹមជីវិតប៉ុណ្ណោះ។
លោកវង់សុវណ្ណនីជាអាជីវករអាយុ២៤ឆ្នាំ នៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញបានលើកឡើងថា”ខ្ញុំចង់បានចៅសង្កាត់ថ្មីម្នាក់ ដែលអាចបញ្ចុះតម្លៃផលិតផល និងបញ្ចុះពន្ធ”។ លោកបានលើកឡើងថា លោកមានបំណងត្រឡប់ទៅខេត្តកណ្ដាលជាស្រុកកំណើតរបស់លោកដើម្បីបោះឆ្នោតនៅថ្ងៃអាទិត្យនេះ។លោក សុវណ្ណនីបានបន្ថែមថា “ បច្ចុប្បន្ននេះខ្ញុំមានប្រាក់ចំណូលទាប។ វាពិបាកណាស់សម្រាប់ខ្ញុំក្នុងការរស់នៅ ពីព្រោះទំនិញថ្លៃណាស់”។អ្នកផ្សេងទៀតបានបន្ទរចំពោះការបារម្ភដូចគ្នានេះដែរ។
យុវជនបា៉ងដារិទ្ធអាយុ២១ឆ្នាំជានិស្សិតផ្នែកវិស្វកម្មនៅសាកលវិទ្យាល័យន័រតុន និងមានស្រុកកំណើតនៅខេត្តកំពង់ចាម លើកឡើងថា “ បច្ចុប្បន្ននេះខ្ញុំបារម្ភថានៅពេលខ្ញុំបញ្ចប់ការសិក្សារបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំមិនអាចស្វែងរកការងារបាន ពីព្រោះពួកគេរើសយកតែសាច់ញាតិរបស់ពួកគេ និងសមាជិកក្រុមរបស់ពួកគេ”។
យុវជន ដែលមានសិទ្ធិបោះឆ្នោតទំនងជាពេញចិត្តចំពោះអ្នកទាំងឡាយណា ដែលអាចជួយពួកគេឲ្យទទួលបានអនាគតល្អប្រសើរមួយ។ ដូច្នេះ គណបក្សទាំងឡាយកំពុងតែផ្ដោតទៅលើយុវជន ដែលមានសិទ្ធិបោះឆ្នោត។ គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា បានទទួលស្វាគមន៍អ្នកផ្ដាច់ខ្លួនជាច្រើននៅក្នុងពិធីរបស់គណបក្ស ចំណែកឯគណបក្សសម រង្ស៊ី បានសន្យាក្នុងពេលធ្វើយុទ្ធនាការឃោសនាបោះឆ្នោតនេះថា នឹងស្វែងរកការងារឲ្យយុវជន។ គណបក្សសិទ្ធិមនុស្ស គណបក្សហ្វុ៊នស៊ិនបុិច និងគណបក្ស នរោត្តមរណឫទ្ធិ បានផ្ដួចផ្ដើមអំឡុងឆ្នាំមុនៗ ដើម្បីទាក់ទាញការគាំទ្រនៅក្នុងចំណោមយុវជនហើយបានលើកឡើងថា ពួកគេបានរាប់បញ្ចូលយុវជននៅក្នុងចំណោមក្រុមអ្នកបោះឆ្នោតដ៏សំខាន់បំផុត។
លោកស្រីជា វណ្ណាតអ្នកវិភាគនយោបាយបានមានប្រសាសន៍ថា “ ដោយសារតែចំនួនភាគច្រើននៃយុវជន គ្រប់គណបក្សទាំងអស់បានព្យាយាមទាក់ទាញអ្នកបោះឆ្នោតថ្មីជាលើកដំបូង”។លោកស្រីបានលើកឡើងថា “ វាជាការគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ និងរង់ចាំមើលលទ្ធផលនៃការបោះឆ្នោតឃុំ-សង្កាត់ ដើម្បីឲ្យដឹងថាតើអ្នកបោះឆ្នោតពេញចិត្តនឹងសេវាសាធារណៈរបស់អាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន ឱកាសស្វែងរកការងារធ្វើ ទស្សនវិស័យសម្រាប់អនាគតរបស់ខ្លួនយ៉ាងណានោះ”៕
ប្រែសម្រួលដោយ ចេវប៊ុននី