ឥណ្ឌា និងចិន ជាប្រទេសធំជាងគេក្នុងតំបន់អាស៊ី។ ប្រទេសធំពីរនេះមានប្រជាជនសុទ្ធតែជាង ១៣០០លានដូចគ្នា។ ព្រំដែនប្រទេសទាំងពីរលាតសន្ធឹងជាង ៣៤០០គីឡូម៉ែត្រ ហើយភាគច្រើនពុះច្រៀកដោយភ្នំហិមាល័យ។
យ៉ាងណា ប្រទេសធំពីរនេះតែងតែប៉ះទង្គិចគ្នាតាមព្រំដែនជាញឹកញាប់។ សង្គ្រាមធំៗផ្ទុះឡើងបណ្ដាលឱ្យកងទ័ពនៃប្រទេសទាំងពីរស្លាប់រាប់រយរាប់ពាន់នាក់។ មកដល់ពេលនេះ ការចរចាដើម្បីបញ្ចប់ជម្លោះព្រំដែន និងចែកខណ្ឌសីមាជាផ្លូវការនៅតែពុំទាន់អាចធ្វើបាននៅឡើយទេ។
តំបន់ដែលតែងតែពើបប្រយុទ្ធគ្នា គឺតំបន់ឡាដាក ជាផ្នែកមួយនៃជួរភ្នំហិមាល័យ ស្ថិតនៅក្បែរតំបន់កាស្មៀរ។ ការពើបប្រយុទ្ធគ្នារវាងកងទ័ពប្រទេសធំទាំងពីរកាលពីថ្ងៃទី១៥ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២០ គឺជាការវាយប្រយុទ្ធគ្នារយៈពេលមួយប្រាវដោយកងទ័ពប្រទេសទាំងពីរ ស្លាប់រាប់សិបនាក់។ ឥណ្ឌាចោទចិនលួចរំកិលព្រំដែនចូលទឹកដីរបស់ខ្លួន ហើយកងទ័ពឥណ្ឌាក៏ស្ទុះបណ្ដេញកងទ័ពចិនត្រឡប់ទៅវិញ ពេលនោះក៏ប៉ះទង្គិចគ្នាដោយប្រដាប់អាវុធតែម្ដង។
ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ការចរចាប្រព្រឹត្តទៅទាំងថ្នាក់ការទូត និងកងទ័ពជិត ២០លើកមកហើយ នៅតែមិនទាន់ដល់កិច្ចព្រមព្រៀងអ្វីនៅឡើយទេ។ ទីបំផុត កងទ័ពប្រទេសទាំងពីរនៅតែឈរទល់មុខគ្នានៅឡើយ ហើយសព្វាវុធក៏ត្រូវបានដាក់ពង្រាយរួចរាល់អស់ហើយនៅតាមព្រំដែននៃប្រទេសទាំងពីរ។
ចិនកាលពីពេលថ្មីៗនេះ បានរំកិលរថក្រោះ រថពាសដែក និងបានដាក់ពង្រាយកាំជ្រួច S-៤០០ របស់រុស្ស៊ី នៅកៀកនឹងតំបន់ឡាដាក់ និងតំបន់ទីបេ។ ចំណែកឯឥណ្ឌា ក៏ត្រូវបានរាយការណ៍មកថា បានដាក់ពង្រាយសព្វាវុធ និងកងទ័ពរួចរាល់ផងដែរ ហើយសព្វាវុធរបស់ឥណ្ឌាមានទាំងរថក្រោះ មានទាំងកាំភ្លើងធំ និងកាំជ្រួច S-៤០០ ដូចប្រទេសចិនដែរ។ សារព័ត៌មាន NTD បានរាយការណ៍មកថា វត្តមានកងទ័ពរបស់ប្រទេសធំពីរនេះដែលកំពុងពង្រាយនៅតាមព្រំដែន បានកើនឡើងជិត ១៥ម៉ឺននាក់ទៅហើយ។ គោលដៅនៃការដាក់ពង្រាយកងទ័ពទាំងពីរប្រទេសនេះ មើលទៅរង់ចាំតែការបើកព្រំដែនដើម្បីបង្កសង្គ្រាមវាយប្រហារគ្នាតែប៉ុណ្ណោះ។
ចំពោះឥណ្ឌា តែងតែអះអាងប្រាប់ពិភពលោកថា ឥណ្ឌាគឺជាជនរងគ្រោះនៃសង្គ្រាមឈ្លានពានពីសំណាក់កងទ័ពចិន គឺចាប់តាំងពីសង្គ្រាមឆ្នាំ១៩៦២ មក។ ដោយមើលឃើញចិនចេះតែបង្កើនការធ្វើសមយុទ្ធ និងគំរាមឥណ្ឌាកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ ឥណ្ឌាប្រកាសប្រាប់ពិភពលោកថា ឥណ្ឌាក្នុងទសវត្សឆ្នាំ២០០០ នេះ មិនមែនដូចឥណ្ឌាឆ្នាំ១៩៦០ នោះទេ គឺឥណ្ឌាអាចកំដរសង្គ្រាមជាមួយចិនគ្រប់ពេលវេលា គ្រប់កាលៈទេសៈទាំងអស់ ឱ្យតែចិនហ៊ានឈ្លានពានដែនដីរបស់ឥណ្ឌា។
ដោយមើលឃើញស្ថានភាពបែបនេះ ឥណ្ឌាបានសម្រេចចូលសម្ពន្ធភាពកតិកាសញ្ញាយោធារួមគ្នាជាមួយអាមេរិក ជប៉ុន និងអូស្ត្រាលី ដែលគេហៅថាកតិកាសញ្ញាយោធាចតុភាគី ឬក៏ QUAD។
ឥណ្ឌាបានសម្រេចចូលក្រុមសម្ពន្ធភាពយោធានេះ គឺឥណ្ឌាចង់បានសម្ពន្ធមិត្តដែលមានសក្ដានុពលផ្នែកយោធា ដើម្បីទប់ទល់នឹងអំណាចយោធារបស់ចិន។ ដូចនេះហើយ គេសង្កេតឃើញកងទ័ពឥណ្ឌាតែងតែបើកធ្វើសមយុទ្ធនៅមហាសមុទ្រឥណ្ឌា នៅសមុទ្រចិនខាងកើត និងសមុទ្រចិនខាងត្បូងជាញឹកញាប់ជាមួយនឹងសហរដ្ឋអាមេរិក ជប៉ុន និងអូស្ត្រាលី។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ឥណ្ឌាតែងតែបញ្ជូនកងទ័ពនាវាមកធ្វើសមយុទ្ធនៅសមុទ្រចិនខាងត្បូងជាមួយប្រទេសក្នុងតំបន់សមាគមអាស៊ាន ដូចជាសិង្ហបុរី និងវៀតណាម ជាដើម។
ការដែលឥណ្ឌាបង្កើនការធ្វើសមយុទ្ធដូចនេះ គឺឥណ្ឌាចង់ប្រាប់ទៅចិនថា ឥណ្ឌាអាចបង្កសង្គ្រាមវាយប្រហារចិននៅទីកន្លែងណាក៏បានដែរ ព្រោះឥណ្ឌាមានសម្ពន្ធភាពយោធារួចហើយជាមួយនឹងបណ្ដាប្រទេសក្នុងតំបន់។
មើលឃើញដូចនេះ ឥណ្ឌាក៏សម្លឹងមើលទៅដែនកោះតៃវ៉ាន់ ដែលកំពុងរងការលើកទ័ពឈ្លានពានពីសំណាក់ប្រទេសចិន ដែលឥណ្ឌាប្រកាសថ្កោលទោសទីក្រុងប៉េកាំង ថាតែងតែធ្វើសកម្មភាពយោធាគំរាមតៃវ៉ាន់។ ឥណ្ឌាមិនបានប្រកាសថាខ្លួនត្រូវជួយតៃវ៉ាន់ក្នុងកម្រិតណានោះទេ តែយ៉ាងហោចណាស់ ឥណ្ឌាក៏ត្រូវបានគេមើលឃើញថា អាចនឹងរកមធ្យោបាយបញ្ឆេះសង្គ្រាមតាមព្រំដែនប្រឆាំងនឹងចិន ដែលជាយុទ្ធសាស្ត្របង្វែរកម្លាំងប្រមូលផ្ដុំរបស់កងទ័ពចិនក្នុងការឈ្លានពានដែនកោះតៃវ៉ាន់។
ជាងនេះទៅទៀត គេអាចមើលឃើញថា ឥណ្ឌាអាចរុញឱ្យប្រជាជននៅតំបន់ស៊ីនជាំង ដែលជាជនជាតិដើមភាគតិចវីហ្គឺរមូស្លីម ងើបកាន់អាវុធប្រឆាំងនឹងបក្សកុម្មុយនីស្តចិន ដោយសារតែជនជាតិវីហ្គឺរ នៅស៊ីនជាំង រងទុក្ខទោសខ្លាំងណាស់ពីសំណាក់រដ្ឋាភិបាលក្រុងប៉េកាំង។
អង្គការលើកលែងទោសអន្តរជាតិ (Amnesty International) ធ្លាប់រាយការណ៍ថា ជនជាតិដើមវីហ្គឺរ យ៉ាងតិច ១លាន ៥សែននាក់កំពុងស្ថិតនៅក្រោមការឃុំខ្លួននៅក្នុងជំរំលត់ដំ និងទារុណកម្មនៅតំបន់នោះ។
ក្រុមអ្នកឃ្លាំមើលនិយាយថា ឥណ្ឌាអាចនឹងរុញឱ្យដែនដីទីបេ ដែលធ្លាក់នៅក្រោមចិនតាំងពីឆ្នាំ១៩៤៩ ងើបឡើងដើម្បីប្រឆាំងរដ្ឋាភិបាលចិន គឺនៅពេលដែលសង្គ្រាមចិន និងតៃវ៉ាន់ផ្ទុះឡើង៕