31 C
Phnom Penh

បទវិភាគ៖ តើ​លោក ហ៊ុន សែន បង្កើត​គោល​នយោបាយ​ផ្ដល់​ដីសម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​ដើម្បី​អ្វី?

ដោយ ឌឹ ខេមបូឌា ដេលី

បទវិភាគ

ប្រទេស និង​ប្រជាពលរដ្ឋ​កម្ពុជា​បាន​ក្លាយ​ជា​ប្រទេស និង​ជនជាតិ​ក្រីក្រ​បំផុត​មួយ​ក្នុង​លោក ប៉ុន្តែ​លោក ហ៊ុន សែន ដែល​កាន់​អំណាច​ក្នុង​ប្រទេស​នេះ​ប្រមាណ​បួន​ទសវត្ស​មកនេះ ហាក់ដូចជា​រីករាយ​នឹង​ស្ថានភាព​បែប​នេះ​ទៅវិញ។

គាត់​តែងតែ​អួត និង​សម្ដែង​មោទកភាព​អំពី​ភាព​ជោគជ័យ​នៃ​ការ​ដឹកនាំ​របស់​គាត់។ ដូច្នេះ​វា​មាន​ន័យ​ថា គាត់​ចាត់ទុក​ស្ថានភាព​ក្រីក្រ​របស់​ប្រទេស​ជាតិ និង​ពលរដ្ឋ គឺជា​ភាព​ជោគជ័យ​របស់​គាត់​មួយ ដែល​នាំ​ឲ្យ​មហាជន​មាន​មន្ទិល​សង្ស័យ​អំពី​ចេតនា​របស់​គាត់​ចំពោះ​ជាតិ និង​ពលរដ្ឋ​ខ្មែរ។

ដូចគ្នា​នេះ គេ​ក៏​អាច​មាន​សំណួរ​ថា តើ​គាត់​បង្កើត​គោល​នយោបាយ​ដីសម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​ដើម្បី​អ្វី?

រដ្ឋាភិបាល​លោក ហ៊ុន សែន បាន​បង្កើត​គោល​នយោបាយ​ផ្តល់​ដីសម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​ដែល​កំណត់​ដោយ​ឯកសារ​គតិយុត្តិ​នានា​ទាំង​មុន និង​ក្រោយ​ច្បាប់​ភូមិបាល​ក្នុង​ឆ្នាំ​២០០១។ តាមពិត គោល​នយោបាយ​នៃ​ការ​ផ្តល់​ដីសម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​នេះ​មាន​គោលបំណង​ល្អៗ​ជាច្រើន​សម្រាប់​ជាតិ និង​ពលរដ្ឋ​កម្ពុជា ដូចជា​ការ​បង្កើត​កសិឧស្សាហកម្ម ការ​បង្កើត​ការងារ​ជូន​ពលរដ្ឋ និង​ការ​បង្កើន​ចំណូល​ជាតិ ជាដើម។ ក្រៅពី​គោលបំណង​ដ៏​ល្អ​ផូរផង់​នេះ ច្បាប់​និង​អនុក្រឹត្យ​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​ការ​ផ្តល់​ដីសម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​នេះ ក៏​បាន​កំណត់​លក្ខខណ្ឌ​យ៉ាង​ល្អិតល្អន់​ជាច្រើន​ក្នុង​ការ​ផ្តល់​ដីសម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​នេះ ដើម្បី​បង្ការ​ផល​ប៉ះពាល់​អាក្រក់​ដល់​ពលរដ្ឋ និង​ផល​ប្រយោជន៍​ជាតិ។

ប៉ុន្តែ​ក្រុម​អ្នកជំនាញ​ផ្នែក​ច្បាប់ និង​សិទ្ធិមនុស្ស​ជាតិ និង​អន្តរជាតិ បាន​លើកឡើង​អំពី​កង្វល់ និង​ផ្តល់​អនុសាសន៍​អំពី​ផល​ប៉ះពាល់​ជាច្រើន​ចំពោះ​ពលរដ្ឋ និង​ប្រទេស​ជាតិ​ដែល​បណ្តាល​មក​អំពី​ការ​ផ្តល់​ដីសម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​នេះ។ បញ្ហា និង​អនុសាសន៍​ទាំងនោះ ត្រូវ​បាន​លើកឡើង​ជាបន្តបន្ទាប់​ប៉ុន្មាន​ទសវត្ស​កន្លងមក​នេះ ប៉ុន្តែ​បញ្ហា​នៅតែ​បន្ត​កើតមាន និង​កាន់តែ​អាក្រក់​ឡើង។

ឈើ​ហ៊ុប​រាប់​ពាន់​ដើម​នៅ​ក្នុង​តំបន់​ដីសម្បទាន​មួយ​កន្លែង​នៅ​ក្នុង​ខេត្ត​ក្រចេះ កាលពី​ថ្ងៃ​ទី​១៦ ខែ​កុម្ភៈ ឆ្នាំ​២០១៦។ (រូបថត៖ ភ្នំពេញ​ប៉ុស្តិ៍)

ចំណុច​នេះ បាន​បង្កើត​ជា​សំណួរ និង​ចម្ងល់​អំពី​ចេតនា​របស់​រដ្ឋាភិបាល​លោក ហ៊ុន សែន ក្នុង​ការ​ផ្តល់​ដីសម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​នេះ។

ក្នុង​ខែ​មិថុនា ឆ្នាំ​២០០៧ របាយការណ៍​របស់​តំណាង​ពិសេស​នៃ​អគ្គលេខាធិការ​អង្គការ​សហប្រជាជាតិ ទទួល​បន្ទុក​សិទ្ធិមនុស្ស​នៅ​កម្ពុជា បាន​លើកឡើង​អំពី​កង្វល់ និង​ផល​ប៉ះពាល់​ដ៏​ធ្ងន់ធ្ងរ​ដែល​បណ្តាល​មក​អំពី​ការ​ផ្តល់​ដីសម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​នេះ។ របាយការណ៍​នោះ​បញ្ជាក់​ថា ការ​ផ្តល់​ដីសម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ការរំលោភ​សិទ្ធិមនុស្ស និង​ជីវភាព​រស់នៅ​របស់​សហគមន៍​ជនបទ​នានា។ ឫសគល់​នៃ​បញ្ហា​ទាំងនោះ គឺជា​ភាព​ទន់ខ្សោយ​ក្នុង​ការប្រតិបត្តិ និង​សេចក្តី​តម្រូវ​របស់​ច្បាប់​ភូមិបាល និង​អនុក្រឹត្យ​ស្ដីពី​ការ​ផ្តល់ និង​គ្រប់គ្រង​សម្បទាន​ដី​សេដ្ឋកិច្ច។

អាជ្ញាធរ​បាញ់​បង្ក្រាប​អំឡុង​អ្នក​ភូមិ និង​អាជ្ញាធរ​ប៉ះ​ទង្គិច​គ្នា​បណ្ដាល​ឱ្យ​របួស​អ្នក​ភូមិ​ម្នាក់ វាយ​ឲ្យ​របួស​ម្នាក់ និង​ចាប់​ខ្លួន ៦​នាក់ នៅ​ពេល​សមត្ថកិច្ច​ចម្រុះ​ចុះ​អនុវត្ត​សាលដីកា​តុលាការ​កំពូល​លើ​ដី​វិវាទ​ជាមួយ​ឧកញ៉ា ស៊ីវ គង់ទ្រីវ នៅ​ក្បែរ​វត្ត​អូរត្រេះ ភូមិ​គគីរ ឃុំ​បិតត្រាំង ស្រុក​ព្រៃនប់ ​ខេត្ត​ព្រះសីហនុ ថ្ងៃ​ទី​២៤ ខែ​មករា ឆ្នាំ​២០១៩។ (រូបថត៖ LICADHO)

មជ្ឈមណ្ឌល​សិទ្ធិមនុស្ស​កម្ពុជា បាន​ផ្សាយ​លើ​គេហទំព័រ​របស់​ខ្លួន​ថា ពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​ចំនួន​ជាង ៤​ម៉ឺន ៧​ពាន់​គ្រួសារ ឬ​ជាង ៧៦​ម៉ឺន​នាក់​បាន​រងគ្រោះ​ដោយ​ផ្ទាល់​ពី​ការ​ផ្តល់​ដីសម្បទាន។ ជាមួយ​គ្នា​នេះ គេ​ក៏​ពុំ​ដែល​ឃើញ​របាយការណ៍​ផ្លូវការ​ណា​មួយ​ដែល​ផ្សាយ​អំពី​ចំនួន​ប្រាក់ចំណូល​ជាតិ និង​ការងារ​របស់​ពលរដ្ឋ​ដែល​ត្រូវ​បាន​ផ្តល់​ដោយ​គម្រោង​ដីសម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​នេះ​នៅឡើយ​ទេ។

បើ​យោង​តាម​របាយការណ៍​ដូច​ខាងលើ គោល​នយោបាយ​នៃ​ការ​ផ្តល់​ដីសម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​នេះ​បាន​បង្ក​នូវ​ផល​ប៉ះពាល់​ដ៏​ច្រើន​ដល់​ពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​ក្នុង​រយៈពេល​ជាច្រើន​ទសវត្ស​កន្លងមក​នេះ ជាជាង​ការ​ផ្តល់​ប្រយោជន៍។

ប៉ុន្តែ​សំណួរ​សួរ​ថា តើ​ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​លោក ហ៊ុន សែន នៅតែ​បន្ត​ការ​ផ្តល់​ដីសម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​ដោយ​មិន​ខ្វល់​អំពី​ផល​ប៉ះពាល់​ដល់​ពលរដ្ឋ និង​សង្គម​ជាតិ?

គេហទំព័រ​របស់​អង្គការ​លីកាដូ បង្ហាញ​ថា ចំនួន​ផ្ទៃ​ដីសម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​សរុប​ដែល​រដ្ឋាភិបាល​លោក ហ៊ុន សែន បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​ក្រុមហ៊ុន​ជាតិ និង​បរទេស​នោះ គឺ​មាន​ចំនួន​ជាង ២​លាន​ហិកតារ (២ ១៨៩ ២៦៥​ហិកតារ) ក្នុង​នោះ​របប​លោក ហ៊ុន សែន បាន​ផ្តល់​ដីសម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច៖

  • ចំនួន​ជាង ៣​សែន​ហិកតារ (៣៦២ ៥១៥​ហិកតារ) ដល់​ក្រុមហ៊ុន​វៀតណាម
  • ចំនួន ៣៨៤ ០៤៩​ហិកតារ ដល់​ក្រុមហ៊ុន​ចិន
  • ចំនួន ៩៧០ ០១៣​ហិកតារ​ដល់​ក្រុមហ៊ុន​ខ្មែរ
  • និង​ចំនួន ៤៧២ ៦៨៧​ហិកតារ​ដល់​ក្រុមហ៊ុន​បរទេស និង​ប្រភព​មិន​ច្បាស់លាស់​ផ្សេងៗ​ទៀត។

យោង​តាម​តួលេខ​នេះ ទំហំ​ដីសម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​ប្រមាណ​ជាង ១​លាន ២​សែន​ហិកតារ​កំពុង​ស្ថិត​ក្រោម​ការ​គ្រប់គ្រង​របស់​ក្រុមហ៊ុន​បរទេស ដែល​ក្នុង​នោះ ក្រុមហ៊ុន​ចិន និង​វៀតណាម គ្រប់គ្រង​ផ្ទៃដី​ធំ​ជាងគេ គឺ​ជិត ១​លាន​ហិកតារ។

ជាទូទៅ ការ​ផ្តល់​ដីសម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច គឺ​មាន​រយៈពេល​វែង​ចន្លោះ​ពី ៧០-៩០​ឆ្នាំ ឬ​ប្រមាណ​ជិត​ពីរ​ជំនាន់​មនុស្ស។ បើ​តាម​អង្គការ​លីកាដូ នេះ​ជា​តួលេខ​ដែល​គេ​ទទួល​បាន តែ​នៅ​មាន​តួលេខ​ផ្សេង​ទៀត​ដែល​រដ្ឋាភិបាល​ពុំ​បាន​ផ្សព្វផ្សាយ។ ដូច្នេះ​វា​មាន​ន័យ​ថា ទំហំ​ដីសម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​មាន​ចំនួន​ច្រើន​ជាង​តួលេខ​ខាងលើ​ដែល​កំពុង​ស្ថិត​ក្នុង​ដៃ​ក្រុមហ៊ុន​ឯកជន​ខ្មែរ និង​បរទេស។

អ្នកជំនាញ​ខ្លះ​និយាយ​ថា រដ្ឋ​ទទួល​ចំណូល​អំពី​ការ​យក​ពន្ធ​លើ​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​នេះ​បាន​ត្រឹមតែ​ចន្លោះ​ពី $១ ដល់ $១០ ក្នុង​មួយ​ហិកតារ​ក្នុង​មួយ​ឆ្នាំ ដែល​មិន​ស្មើ​នឹង​តម្លៃ​ពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​ដាំ​ស្លឹកគ្រៃ​មួយ​គុម្ព​ក្នុង​មួយ​ឆ្នាំ​ផង ហើយ​ថា​ផលប្រយោជន៍​សំខាន់​របស់​អ្នក​កាន់​អំណាច​ក្នុង​គម្រោង​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​នេះ គឺ​អំពើពុករលួយ។

ក្រុម​សិទ្ធិមនុស្ស​ក្នុង​ស្រុក​ខ្លះ​លើកឡើង​អំពី​របាយការណ៍​មួយ​ក្នុង​ឆ្នាំ​២០០៨ ដែល​រក​ឃើញ​ថា ពួក​ក្រុមហ៊ុន​ឯកជន​ខ្មែរ និង​បរទេស​ត្រូវ​ចំណាយ​លុយ​ចន្លោះ​ពី ៨០០-១៥០០​ដុល្លារ​អាមេរិក ដើម្បី​ទទួល​បាន​ការ​ផ្តល់​អាជ្ញាប័ណ្ណ ឬ​សិទ្ធិ​គ្រប់គ្រង​ដីសម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​ចំនួន ១​ហិកតារ​ពី​នាយករដ្ឋមន្ត្រី និង​ស្ថាប័ន​ពាក់ព័ន្ធ។

ប្រសិនបើ​ដូច​អ្វី​ដែល​ក្រុម​អ្នកជំនាញ​លើកឡើង និង​ផ្អែកលើ​តួលេខ​នៃ​ទំហំ​ដីសម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​ចំនួន​ជាង ២​លាន​ហិកតារ​ដែល​ផ្តល់​ដោយ​អង្គការ​លីកាដូ មែន ដូច្នេះ​អំពើពុករលួយ​ដែល​ក្រុម​ឈ្មួញ​ចំណាយ​លើ​រដ្ឋាភិបាល​លោក ហ៊ុន សែន មាន​ចន្លោះ​ពី​ជិត ២​ពាន់​លាន​ទៅ​ជាង ៣​ពាន់​លាន​ដុល្លារ​អាមេរិក។

តួលេខ​នៃ​អំពើពុករលួយ​អាច​ខ្ពស់​ជាង​នេះ​ច្រើន​ដង ប្រសិនបើ​គេ​អាច​ទទួល​បាន​តួលេខ​នៃ​ទំហំ​ដីសម្បទាន​សរុប ការ​ចំណាយ​លើ​អ្នក​រត់ការ​ផ្សេងៗ និង​តួលេខ​នៃ​អំពើពុករលួយ​ដែល​កើតឡើង​ក្រោយ​ឆ្នាំ​២០០៨ ជាពិសេស​នៅ​ពេល​ដែល​គណបក្ស​ប្រជាជន​កម្ពុជា​របស់​លោក ហ៊ុន សែន គ្រប់គ្រង​អំណាច​តែ​ឯង​ចាប់តាំង​ពី​ការ​រំលាយ​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ​ក្នុង​ឆ្នាំ​២០១៧ មក។

ឡាន​ដឹក​ឈើ​របស់​ក្រុមហ៊ុន​ដីសម្បទាន​ដែល​ត្រូវ​បាន​ប្រជា​សហគមន៍​ចាប់​ឃាត់​នា​ពេល​កន្លងមក។ រូបថត​អង្គការ​ពន្លក​ខ្មែរ

តែ​បើ​គេ​វិភាគ​ដោយ​ស៊ីជម្រៅ​បន្តិច គេ​អាច​ឃើញ​អំពី​ភាព​ខាតបង់​របស់​ជាតិ ដោយសារ​គម្រោង​ផ្តល់​ដីសម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​នេះ​មាន​ច្រើន​រូបភាព និង​ទំហំ​ធំធេង។ របាយការណ៍​របស់​ក្រុម​អ្នក​ស៊ើប​អង្កេត​មួយ​ចំនួន​បាន​បង្ហាញ​ថា ក្រុមហ៊ុន​ឯកជន​ខ្មែរ និង​បរទេស​ភាគច្រើន​ដែល​ទទួល​បាន​ដីសម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច គឺ​សុទ្ធតែ​ជា​ខ្សែ​របស់​អ្នក​មាន​អំណាច ឬ​អ្នក​មាន​អំណាច​មាន​ភាគហ៊ុន​ជាមួយ​ពួកគេ។ ក្រុមហ៊ុន​ទាំងនោះ​ពុំ​បាន​អនុវត្ត​តាម​លក្ខខណ្ឌ​ច្បាប់​តម្រូវ ដូចជា​ការ​អភិវឌ្ឍ​វិស័យ​កសិកម្ម​ទំនើប និង​បង្កើត​ការងារ​ជូន​ពលរដ្ឋ​ទេ តែ​ពួកគេ​គ្រាន់តែ​គ្រប់គ្រង​ដី​ទាំងនោះ​ដើម្បី​កាប់​ឈើ​លក់ ជីក​រ៉ែ និង​ធ្វើ​អាជីវកម្ម​លើ​ធនធាន​ធម្មជាតិ​ដទៃ​ទៀត ដែល​នាំ​ឲ្យ​ពួកគេ​រក​លុយ​បាន​រាប់​រយ ឬ​ពាន់​លាន​ដុល្លារ​អាមេរិក ហើយ​ធនធាន​ធម្មជាតិ​របស់​ប្រទេស​ទទួល​រង​វិនាសកម្ម​យ៉ាង​ធ្ងន់ធ្ងរ។

កាលពី​ខែ​កុម្ភៈ ឆ្នាំ​២០០៩ អង្គការ Global Witness បាន​ចេញ​របាយការណ៍​ស៊ើប​អង្កេត​មួយ​ក្រោម​ចំណងជើង​ថា “ប្រទេស​សម្រាប់​លក់” ដែល​បាន​បង្ហាញ​អំពី​ការ​រក​ឃើញ​នូវ​អំពើ​បំផ្លាញ​ជាតិ​របស់​លោក ហ៊ុន សែន និង​បក្សពួក និង​សមាជិក​គ្រួសារ​របស់​ពួកគេ។

របាយការណ៍​នោះ​បាន​ផ្សាយ​ថា ក្រុម​អ្នក​មាន​អំណាច​កម្ពុជា​បាន​ប្រមូលផ្ដុំ​អត្ថប្រយោជន៍​ពាណិជ្ជកម្ម​របស់​ខ្លួន ដោយ​រួម​ទាំង​ធនធាន​ផ្សេងៗ​របស់​ជាតិ​ផង​ដែរ។ ធនធាន​ទាំងនេះ​រួម​មាន​ដីធ្លី កោះ ឆ្នេរ សមុទ្រ រ៉ែ និង​ប្រេងកាត ជាដើម។ ក្នុង​រយៈពេល ១៥​ឆ្នាំ គឺ​ចាប់ពី​ឆ្នាំ​១៩៩៣ ដល់​ឆ្នាំ​២០០៨ ដី​របស់​ជាតិ​ប្រមាណ ៤៥% ត្រូវ​បាន​គេ​លក់​ឲ្យ​ក្រុមហ៊ុន​ឯកជន។

ប្រសិនបើ​ដូច​អ្វី​ដែល​អង្គការ Global Witness បាន​លើកឡើង​មែន នោះ​មាន​ន័យ​ថា លោក ហ៊ុន សែន បក្ខពួក និង​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​ពួកគេ​អាច​មាន​ការ​ពាក់ព័ន្ធ​ដ៏​ជ្រៅ​នៅ​ក្នុង​មុខ​ជំនួញ​លក់​ដី កោះ ឆ្នេរសមុទ្រ និង​ធនធាន​រដ្ឋ​ដទៃ​ទៀត ដូចជា​ព្រៃឈើ ជាដើម ហើយ​កត្តា​នេះ​គឺជា​មូលហេតុ​ចម្បង​នៃ​វិបត្តិ និង​វិនាសកម្ម​នានា​ដែល​កំពុង​កើតមាន​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា។

លោក​នាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន និង​លោក ទ្រី ភាព។ (រូប​ឯកសារ)

លោក ហ៊ុន សែន ធ្លាប់​ឆ្ការដៃឆ្ការជើង​ជាច្រើន​លើក​ច្រើនសា និង​បញ្ជា​ឱ្យ​មនុស្ស​ជំនិត ឬ​សាច់ញាតិ​របស់​លោក​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​រ៉ាំរ៉ៃ​ទាំងនេះ ដូចជា​ទំនាស់​ដីធ្លី ឬ​ការ​កាប់​បំផ្លាញ​ព្រៃឈើ ជាដើម ប៉ុន្តែ​បញ្ហា​នៅតែ​ដដែល។ មូលហេតុ​ចម្បង​នៃ​បញ្ហា គឺ​មន្ត្រី​ដែល​លោក ហ៊ុន សែន ចាត់តាំង​ឱ្យ​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​នោះ គឺ​ប្រៀប​ដូចជា​លោក ហ៊ុន សែន ផ្តល់​មុខរបរ ឬ​ឱកាស​ឲ្យ​រក​លុយ​ទៅវិញ​ទេ។

ជាក់ស្តែង កាលពី​ខែ​សីហា ឆ្នាំ​២០២១ កន្លងទៅ កូនប្រសា​ម្នាក់​របស់​លោក ហ៊ុន សែន គឺ​លោក ឌី វិជ្ជា ត្រូវ​បាន​តែងតាំង​ជា​ប្រធាន​ស៊ើប​អង្កេត និង​ស្រាវជ្រាវ​រក​មុខសញ្ញា​អ្នក​ញុះញង់​ករណី​ជម្លោះ​ដីធ្លី​គ្រប់​ខេត្ត-រាជធានី។ ដូច្នេះ វា​ហាក់ដូចជា​លោក ហ៊ុន សែន ផ្តល់​មុខ​ជំនួញ​នេះ​ឲ្យ​កូនប្រសា​របស់​គាត់​ធ្វើជា​មុខរបរ​រកលុយ​ពី​បញ្ហា​ទំនាស់​ដីធ្លី​ផង និង​ការពារ​ដី​របស់​ក្រុម​គ្រួសារ និង​បក្សពួក​របស់​គាត់​ផង។ បញ្ហា​ស្រដៀង​គ្នា​នឹង​ពាក្យ​កំប្លែង​របស់​ខ្មែរ​មួយ​ឃ្លា​ដែល​គេ​តែងតែ​និយាយ​ថា “ខំ​ទៅ​ប្តឹង​ព្រះឥន្ទ​រឿង​ចោរ​លួច​មាន់ តែ​ពេល​ទៅ​ដល់​ស្រាប់តែ​ឃើញ​ព្រះឥន្ទ​កំពុង​សោយ​មាន់​អាំង​ទៅវិញ”

ដូច្នេះ គោល​នយោបាយ​ផ្តល់​ដីសម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​របស់​លោក ហ៊ុន សែន គឺ​មិនមែន​ដើម្បី​បង្កើន​ចំណូល​ជាតិ ឬ​បង្កើត​ការងារ​ជូន​ប្រជាពលរដ្ឋ​ទេ តែ​គឺជា​មហិច្ឆតា​របស់​គាត់​ក្នុង​ការ​ប្រមូល​ចំណូល និង​គ្រប់គ្រង​ធនធាន​រដ្ឋ​សម្រាប់​ក្រុម​គ្រួសារ និង​បក្ខពួក​របស់​ខ្លួន​តែប៉ុណ្ណោះ៕

© 2024, ខេមបូឌា ដេលី. All rights reserved. No part of this article may be reproduced in print, electronically, broadcast, rewritten or redistributed without written permission.

អត្ថបទទាក់ទង

អត្ថបទអានច្រើន

សេចក្ដីរាយការណ៍ពិសេស