31 C
Phnom Penh

១២​ឆ្នាំ​កន្លង​ផុត អ្នក​រស់​រាន​មាន​ជីវិត​នៅ​តែ​មិន​អាច​បំភ្លេច​សោកនាដកម្ម​រត់​ជាន់​គ្នា​នៅ​កោះ​ពេជ្រ

ដោយ ឌឹ ខេមបូឌា ដេលី

បទវិភាគ

នៅ​ថ្ងៃទី​២២ ខែ​វិច្ឆិកា ឆ្នាំ​២០២២ នេះ គឺជា​ខួប​គម្រប់ ១២​ឆ្នាំ​នៃ​សោកនាដកម្ម​មួយ​ដែល​គេ​ហៅថា «រត់​ជាន់​គ្នា» បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ស្លាប់​ជាង ៣០០​នាក់ និង​អ្នក​រង​របួស​មាន​ចំនួន​ជិត ៤០០​នាក់។

អ្នក​ដែល​បាន​រួច​ផុត​ជីវិត​ពី​សោកនាដកម្ម​នេះ​នៅតែ​ចងចាំ​មិន​អាច​បំភ្លេច​បាន​ចំពោះ​ហេតុការណ៍​ដ៏​សែន​រន្ធត់​នោះ។ ចំណែក​ពលរដ្ឋ​ដែល​ត្រូវ​បាន​បណ្តេញ​ចេញ​ទាំង​បង្ខំ​ពី​សំណាក់​ក្រុមហ៊ុន​វិនិយោគទុន​អាណិកជន​កម្ពុជា (Overseas Cambodian Investment Corporation) របស់​អ្នក​ឧកញ៉ា ពុង ឃាវសែ ស្ថាបនិក​ធនាគារ​កាណាឌីយ៉ា ថា​ឧបទ្ទវហេតុ​អាក្រក់​នេះ​គួរតែ​កើតឡើង​ទៅ​លើ​ក្រុមហ៊ុន។

ចំណែក​ឯ​ក្រុម​អង្គការ​សង្គម​ស៊ីវិល​ក៏ដូចជា​ជនរងគ្រោះ បាន​ទាមទារ​ឲ្យ​អាជ្ញាធរ​បង្កើត​គណៈកម្មការ​ដើម្បី​ស៊ើប​អង្កេត​ឱ្យ​បាន​ដឹង​ការពិត និង​រក​អ្នក​ទទួល​ខុសត្រូវ ដើម្បី​ផ្តល់​យុត្តិធម៌​ដល់​គ្រួសារ​រងគ្រោះ និង​ការពារ​កុំ​ឲ្យ​កើតមាន​តទៅទៀត​នៅ​ថ្ងៃ​ក្រោយ។

រយៈពេល ១២​ឆ្នាំ​បាន​កន្លង​ផុត​ទៅ អ្នក​ដែល​បាន​រួច​ផុត​ជីវិត​ពី​សោកនាដកម្ម «រត់​ជាន់​គ្នា» លើ​ស្ពាន​កោះពេជ្រ​ដែល​បណ្តាល​ឲ្យ​មនុស្ស​ជាង ៣០០​នាក់​ស្លាប់ និង​អ្នក​រង​របួស​ជិត ៤០០​នាក់ នៅតែ​ចងចាំ​មិន​អាច​បំភ្លេច​បាន​ចំពោះ​ហេតុការណ៍​ដ៏​សែន​រន្ធត់​នោះ។ ស្រប​ពេល​ជាមួយ​គ្នា​នេះ ពលរដ្ឋ​ដែល​ត្រូវ​បាន​បណ្ដេញ​ចេញ​ទាំង​បង្ខំ​នៅ​តំបន់​កោះពេជ្រ អះអាង​ថា ឧបទ្ទវហេតុ​ដ៏​អាក្រក់​នេះ​មិន​គួរ​កើតឡើង​ចំពោះ​ពលរដ្ឋ​ស្លូតត្រង់​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​គួរតែ​កើតឡើង​ទៅ​លើ​ក្រុមហ៊ុន​ដែល​ពលរដ្ឋ​បាន​ដាក់​បណ្តាសា​កន្លង​មក​នោះ​វិញ។

ថ្ងៃទី​២២ ខែ​វិច្ឆិកា ឆ្នាំ​២០១០ និង​ថ្ងៃទី​២២ ខែ​វិច្ឆិកា ឆ្នាំ​២០២២ នេះ គឺជា​ខួប​គម្រប់ ១២​ឆ្នាំ​គត់​នៃ​សោកនាដកម្ម​ដ៏​មហា​ប្រល័យ ដែល​ពលរដ្ឋ​សឹង​មួយ​នគរ​មិន​អាច​បំភ្លេច​បាន។

អតីត​កីឡាករ​ប្រណាំង​ទូក​មកពី​ខេត្ត​កំពង់ចាម ដែល​គ្រាន់តែ​ប្រាប់​ឈ្មោះ​ថា សំនៀង បាន​ឡើង​មក​ប្រណាំង​ទូក​កាលពី ១២​ឆ្នាំ​មុន និង​ជា​អ្នក​ដែល​បាន​រួច​ផុត​ពី​គ្រោះថ្នាក់​ដោយសារតែ​លោត​ពី​ស្ពាន​ហង្ស​ចុះ​ទៅ​ក្រោម បណ្តាល​ឲ្យ​រង​របួស​បាក់​ជើង​ឆ្វេង បាន​រំឭក​អំពី​ព្រឹត្តិការណ៍​ដ៏​សែន​រន្ធត់​នោះ​ថា នៅ​ថ្ងៃ​កើតហេតុ លោក​និង​មិត្តភ័ក្ដិ​ដែល​ជា​កីឡាករ​ប្រណាំង​ទូក​ដូច​គ្នា បាន​នាំគ្នា​ដើរលេង​នៅ​ថ្ងៃ​បុណ្យ​អុំទូក​ចុងក្រោយ បន្ទាប់ពី​ប្រណាំង​ទូក​ចប់ ហើយ​នៅ​ពេល​ដើរ​ដល់​ពាក់កណ្តាល​ផ្លូវ​នៅ​លើ​ស្ពាន​ហង្ស ក៏​ស្រាប់​តែ​មាន​មនុស្សម្នា​រុញ​ច្រាន​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក យូរៗ​ទៅ​បណ្តាល​ឲ្យ​រើ​ខ្លួន​ដើរ​ទៅ​មុខ​លែង​រួច​តែម្តង។

លោក​បន្ត​ថា ដោយសារ​ឃើញ​ស្ថានភាព​ចង្អៀត មនុស្ស​នៅ​កកកុញ​លើ​គ្នា លោក​ក៏​បាន​ស្រវា​រួច​ពី​គំនរ​មនុស្ស ហើយ​ក៏​លោត​ទម្លាក់​ខ្លួន​ពី​ស្ពាន​ចុះ​មក​ក្រោម​បណ្តាល​ឲ្យ​លោក​បាក់​ជើង។ លោក​ថា ប្រសិនបើ​លោក​មិន​សម្រេច​ចិត្ត​លោត​ទេ​នោះ គឺ​អាច​នឹង​ស្លាប់​ដូច​អ្នក​ដទៃ​ទៀត​ដែរ។

បុរស​រូប​នោះ​បាន​អះអាង​ថា លោក​នៅតែ​មាន​ចម្ងល់​ថា ហេតុ​អី​បាន​ជា​នៅ​ក្នុង​ហ្វូង​មនុស្ស​ច្រើន ស្ថានភាព​ស្អិត​ដូច​ខ្សែភ្លើង​ឆក់ រើ​ខ្លួន​មិន​រួច​បែប​នេះ។ លោក​នៅតែ​គិត​ថា​វា​មិន​អាច​មកពី​មនុស្ស​ច្រើន​បណ្តាល​ឱ្យ​ស្អិត​បែប​នេះ​ទេ។

លោក​បន្ត​ទៀត​ថា នៅ​ក្នុង​ព្រឹត្តិការណ៍​នេះ រដ្ឋាភិបាល​គួរតែ​ស្វែងរក​ការពិត និង​រក​មុខ​អ្នក​ទទួល​ខុសត្រូវ ដោយ​បង្កើត​គណៈកម្មការ​ស៊ើបអង្កេត​ឲ្យ​បាន​ត្រឹមត្រូវ ដើម្បី​បំបាត់​មន្ទិល​សង្ស័យ ព្រោះ​មនុស្ស​ជាច្រើន​នៅតែ​គិត​ថា​មិនមែន​ជា​ឧបទ្ទវហេតុ​ទេ គឺជា​កំហុស​បច្ចេកទេស​របស់​អាជ្ញាធរ មិន​មែន​គ្រាន់តែ​ឲ្យ​ថវិកា​ដល់​ជនរងគ្រោះ និង​ដឹក​សព​ទៅ​ដល់​ទីកន្លែង​ចាត់ទុក​ថា​ជា​ការ​ទទួល​ខុសត្រូវ​នោះ​ទេ។

ចំណែកឯ​លោក គង់ ជា​ជនរងគ្រោះ​ម្នាក់​ទៀត​ដែល​រួច​ផុត​ពី​សេចក្តី​ស្លាប់​នៅ​ក្នុង​ព្រឹត្តិការណ៍​រត់​ជាន់​គ្នា​នោះ បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា ទោះបី ១២​ឆ្នាំ​បាន​កន្លង​ផុត​ទៅ ក៏​លោក​នៅតែ​រន្ធត់ និង​នៅតែ​ស្រមៃ​ឃើញ​គំនរ​មនុស្ស​ស្លាប់ ព្រមទាំង​សំឡេង​ស្រែក​ហៅ​ល្វើយៗ​ឲ្យ​ជួយ ដែល​ពួកគេ​ហៀប​នឹង​ស្លាប់​នៅ​ក្នុង​ត្រចៀក​របស់​លោក​ជានិច្ច​នៅ​ពេល​ណា​ដែល​គេ​និយាយ​អំពី​ឈ្មោះ​កោះពេជ្រ។

លោក​ថា លោក​នៅតែ​ឃើញ​រូបភាព​យុវជន​រាប់​រយ​អ្នក​ស្លាប់​គរ​លើ​គ្នា​នៅ​លើ​ស្ពាន​ដ៏​តូច​មួយ។

លោក​បាន​ឲ្យ​ដឹង​បន្ត​ទៀត​ថា លោក​នៅតែ​ស្រមៃ​ឃើញ​រូបភាព​គេ​សែង​អ្នក​រង​របួស និង​សព​ដាក់​ឡាន​នៅ​ពេល​ដែល​និយាយ​ដល់​កោះពេជ្រ លោក​ស្រមៃ​ឃើញ​រូបភាព​នេះ​ភ្លាមៗ ហើយ​លោក​ក៏​ពុំ​ដែល​ជាន់​ទឹកដី​កោះពេជ្រ​ដែរ​ចាប់តាំងពី​ព្រឹត្តិការណ៍​នោះ ព្រោះ​លោក​មិន​អាច​ធ្វើ​ចិត្ត​បាន។

លោក​បាន​រំឭក​ឲ្យ​ដឹង​ទៀត​ថា មូលហេតុ​ដែល​លោក​មាន​ជីវិត ដោយសារតែ​ក្រុម​យុវជន​យុវនារី​ប្រជ្រៀត​គ្នា​សើច​លេង​សប្បាយ រុញ​ច្រាន​គ្នា​ពី​ចុងស្ពាន​ម្នាក់​ម្ខាង ហើយ​នៅ​ពេល​ដែល​ស្ពាន​លែង​អាច​ដើរ​បាន លោក​បាន​រុល​ចេញ​មក​តោង​បង្កាន់ដៃ​ស្ពាន។ លោក​ថា ព្រឹត្តិការណ៍​ជាន់​គ្នា​ស្លាប់​កើតឡើង​តាំងពី​ម៉ោង​ប្រហែល ៩​យប់ ហើយ​ម៉ោង​ប្រហែល ១១ ទើប​កម្លាំង​ជួយ​អន្តរាគមន៍​មក​ជួយ​សង្គ្រោះ។

លោក​បាន​បន្ត​ទៀត​ថា អ្វី​ដែល​បាន​កើតឡើង​នេះ រដ្ឋាភិបាល​គួរតែ​ទទួល​ខុសត្រូវ ពីព្រោះ​នេះ​ជា​ព្រឹត្តិការណ៍​បុណ្យ​ជាតិ​ដ៏​ធំ​មួយ ប៉ុន្តែ​អាជ្ញាធរ​ពុំ​បាន​ដាក់​កម្លាំង​គ្រប់គ្រាន់​ដើម្បី​ការពារ​សុវត្ថិភាព​ដល់​ពលរដ្ឋ​ដែល​ដើរលេង​កម្សាន្ត​នោះ​ឡើយ។

លោក​ថា បើ​មិន​ប៉ះ​លើ​គ្រួសារ​អ្នក​ដឹកនាំ​ប្រទេស គឺ​ពួកគេ​ប្រាកដជា​មិន​ឈឺ​ចាប់​ទេ ប៉ុន្តែ​ស្រមៃ​មើល​រូបភាព​គ្រួសារ​ខ្លះ​ដុត​សព ៥​នាក់​នៅ​ក្នុង​ពេល​តែ​មួយ តើ​ពួកគេ​ឈឺ​ចាប់​ប៉ុនណា។

ជា​អតីត​អ្នក​ដាំ​បន្លែ​នៅ​តំបន់​កោះពេជ្រ តាំងពី​ឆ្នាំ​១៩៨៥ ដែល​សូម​មិន​បញ្ចេញ​ឈ្មោះ បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា លោក​សោកស្តាយ​ចំពោះ​ពលរដ្ឋ​ស្លូតត្រង់​ដែល​បាន​ស្លាប់​កាលពី ១២​ឆ្នាំ​មុន។ វា​គឺជា​រឿង​អយុត្តិធម៌​សម្រាប់​ពួកគេ ប៉ុន្តែ​ក៏​សបញ្ជាក់​ឲ្យ​ឃើញ​អំពី​ទង្វើ​អាក្រក់​របស់​ក្រុមហ៊ុន ដែល​បាន​បណ្តេញ​ពលរដ្ឋ​ចេញ​ទាំង​បង្ខំ​កាល​ពេល​នោះ។

លោក​បាន​ឲ្យ​ដឹង​ទៀត​ថា កាលពី​ឆ្នាំ​២០០៥ គេ​ធ្វើ​បាប​ប្រជាជន​ខ្លាំង​ណាស់។ គេ​បណ្តេញ​ពលរដ្ឋ​ដែល​ជា​អ្នក​រស់នៅ​ក្នុង​តំបន់​នោះ ដែល​ប្រកប​របរ​ជា​អ្នក​ដាំ​ដំណាំ ដោយ​ផ្តល់​សំណង​ដ៏​តិចតួច​បំផុត ដោយ​គេ​គំរាម​ប្រជាជន​ដែល​មិន​ព្រម​ទទួល​សំណង​ដោយ​យក​កម្លាំង​ប៉ូលិស​មក​ពង្រាយ​នៅ​លើ​កោះ គេ​ផ្តាច់​ភ្លើង។

ពលរដ្ឋ​ភាគច្រើន​ខឹងសម្បា ហើយ​បាន​ធ្វើ​ពិធី​បួងសួង​ដាក់​បណ្តាសា​សុំ​ឲ្យ​ក្រុមហ៊ុន​រលាយ អភិវឌ្ឍ​គម្រោង​មិន​បាន​សម្រេច។

លោក​បាន​ឲ្យ​ដឹង​ទៀត​ថា វា​គួរតែ​ស្រុត ក្រឡាប់​អគារ​ធំៗ​របស់​ក្រុមហ៊ុន ព្រោះ​អី​គេ​បូម​ខ្សាច់​មក​ចាក់​បំពេញ​ដី​ទន្លេ​ធ្វើជា​អគារ មិន​គួរ​ណា​ស្លាប់​ពលរដ្ឋ​ស្លូតត្រង់​នោះ​ទេ។

ស្ពាន​កោះពេជ្រ (រូបភាព​ចាស់)

គួរ​បញ្ជាក់​ថា កាលពី​ឆ្នាំ​២០០៤ អាជ្ញាធរ​រាជធានី​ភ្នំពេញ​បាន​ចេញ​សេចក្តី​ជូនដំណឹង​ដល់​ពលរដ្ឋ​ចំនួន ១៣៤​គ្រួសារ​ដែល​រស់នៅ​លើ​កោះពេជ្រ ត្រូវ​រុះរើ​លំនៅឋាន​របស់​ខ្លួន​ទៅ​ទីតាំង​ថ្មី ដោយ​អាជ្ញាធរ​បាន​ផ្តល់​ជា​សំណង​ត្រឹមតែ ២​ដុល្លារ​ក្នុង​ដី​មួយ​ម៉ែត្រ​ការ៉េ ប៉ុន្តែ​ដោយសារ​តែ​មាន​ការ​តវ៉ា​ជាច្រើន​លើក ធ្វើ​ឲ្យ​តម្លៃ​កើន​ពី ២​ដុល្លារ​ទៅ ៥​ដុល្លារ រហូត​ដល់ ១២​ដុល្លារ​ក្នុង​មួយ​ម៉ែត្រ​ការ៉េ។ លំនៅឋាន​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ត្រូវ​បាន​រុះរើ​ទាំងស្រុង​នៅ​ថ្ងៃទី​២៣ ខែ​វិច្ឆិកា ឆ្នាំ​២០០៥។

ដី​កោះពេជ្រ​ទំហំ ១០០​ហិកតារ​ដែល​នៅ​ប្រសព្វ​នឹង​ទន្លេ​បួន​មុខ​នេះ ត្រូវ​បាន​អភិវឌ្ឍ​នៅ​ឆ្នាំ​២០០៦ ដោយ​ក្រុមហ៊ុន​វិនិយោគទុន​អាណិកជន​កម្ពុជា (Overseas Cambodian Investment Corporation) របស់​អ្នក​ឧកញ៉ា ពុង ឃាវសែ ស្ថាបនិក​ធនាគារ​កាណាឌីយ៉ា ដែល​ពលរដ្ឋ​ទូទៅ​ដឹង​ថា​ជា​ឈ្មួញ​ឈរ​ឈ្មោះ​រកស៊ី​ឲ្យ​គ្រួសារ​ត្រកូល​ហ៊ុន​លើ​គ្រប់​វិស័យ បន្ទាប់ពី​ក្រុមហ៊ុន​ដ៏​មាន​ឥទ្ធិពល​មួយ​នេះ​បាន​បង្ខំ​ឱ្យ​ពលរដ្ឋ​ប្រមាណ ៣០០​គ្រួសារ​នៅ​ទីនោះ​លក់​ដី​ទៅ​ឱ្យ​ក្រុមហ៊ុន​ក្នុង​តម្លៃ​ដ៏​ទាប​មួយ។

ក្រុមហ៊ុន​កម្ពុជា​ដ៏​ធំ​មួយ​នេះ​បាន​លក់​ដី​មួយ​ចំនួន​បន្ត ឬ​វិនិយោគ​រួម​គ្នា​ជាមួយ​ក្រុមហ៊ុន​ឯកជន​មួយ​ចំនួន​ទៀត ដើម្បី​សាងសង់​សំណង់​ទំនើបៗ​ដែល​មាន​តម្លៃ​សរុប​ជាច្រើន​ពាន់​លាន​ដុល្លារ។ គម្រោង​ធំៗ​ទាំងនោះ​មាន​ដូចជា៖

  • គម្រោង Riviera ដែល​មាន​តម្លៃ ៧០០​លាន​ដុល្លារ​ដែល​មាន​ខុនដូ ៣៣​ជាន់​ចំនួន ៣​អគារ ខុនដូ ២៩​ជាន់​ចំនួន ២​អគារ
  • អាង​ហែល​ទឹក
  • ផ្សារ​ទំនើប
  • មន្ទីរពេទ្យ
  • និង​សាលារៀន​លំដាប់​អន្តរជាតិ ដែល​បាន​បញ្ចប់​នៅ​ឆ្នាំ​២០១៧
  • គម្រោង​ខុនដូ Casa Meridian
  • គម្រោង​ផ្សារ​ទំនើប La Siene
  • គម្រោង​បុរី​វរជន
  • និង​គម្រោង​សំណង់​អគារ​ពេជ្រ​ដែល​មាន​កម្ពស់​រហូត​ដល់ ៥៥៥​ម៉ែត្រ ជាដើម។

កាលពី​រាត្រី​ថ្ងៃទី​២២ ខែ​វិច្ឆិកា ឆ្នាំ​២០១០ សោកនាដកម្ម​មួយ​ដែល​គេ​ហៅថា «រត់​ជាន់​គ្នា» បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ស្លាប់​ចំនួន ៣៥១​នាក់ ហើយ​អ្នក​រង​របួស​មាន​ចំនួន ៣៩៥​នាក់ ដែល​ក្រោយ​ហេតុការណ៍​នេះ​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ខ្លះ​នឹក​ទៅ​ដល់​ការ​បណ្តេញ​ប្រជាពលរដ្ឋ​ចេញពី​កោះ​នេះ​យ៉ាង​ឈឺ​ចាប់។

ភ្លាមៗ​នៃ​ហេតុការណ៍​ដ៏​គួរ​រន្ធត់​នោះ តំបន់​ជិត​ស្ពាន​ពេជ្រ​ពេល​នោះ​ជះ​ក្លិន​ឆ្អាប​ឈាម និង​មាន​គំនរ​ស្បែកជើង ខោអាវ​នៃ​អ្នក​ស្លាប់​រាយប៉ាយ​ពេញ​ស្ពាន និង​ផ្ទៃ​ច្រាំងទន្លេ​បាសាក់។ ចំណែក​រដ្ឋាភិបាល​បាន​បង្កើត​គណៈកម្មការ​ដោះស្រាយ​ការងារ​បន្ទាន់​លើ​ករណី​ឧបទ្ទវហេតុ​នេះ ដោយ​រក​ឃើញ​មាន​អ្នក​ស្លាប់ ៣៥០​នាក់ អ្នក​រង​របួស​ធ្ងន់​ដែល​តម្រូវ​យក​ទៅ​សម្រាក​ព្យាបាល​នៅ​មន្ទីរពេទ្យ​មាន ៣៩៥​នាក់។

រដ្ឋាភិបាល​បាន​ចាត់ចែង​បញ្ជូន​សាកសព​ទៅ​តាម​លំនៅឋាន​តាម​ស្រុកកំណើត និង​ឧបត្ថម្ភ​ថវិកា​ដល់​គ្រួសារ​សព​នីមួយៗ ប៉ុន្តែ​រដ្ឋាភិបាល​មិន​បាន​ចាប់​អ្នក​ទទួល​ខុសត្រូវ​ណា​ម្នាក់​ក្នុង​ព្រឹត្តិការណ៍​នេះ​មក​ដាក់​ទោស ឬ​ទទួល​កំហុស​ឡើយ។

លោក​នាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន កាលនោះ​បាន​ហៅ​ព្រឹត្តិការណ៍​នោះ​ថា​ជា​សេនាកម្ម​របស់​ខ្មែរ​បន្ទាប់ពី​របប​ខ្មែរក្រហម និង​បាន​សម្រក់​ទឹកភ្នែក ដោយ​និយាយ​ថា វា​ជា​ហេតុការណ៍​អាក្រក់​ដែល​គ្មាន​អ្នក​ណា​ម្នាក់​ចង់​ឲ្យ​កើតឡើង​ទេ។ ជាមួយ​គ្នា​នេះ រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា​បាន​យក​ថ្ងៃ​ព្រហស្បតិ៍ ទី​២៥ ខែ​វិច្ឆិកា ឆ្នាំ​២០១០ ជា​ថ្ងៃ​កាន់ទុក្ខ​ជាតិ។

ដើម្បី​ជា​ការ​ចងចាំ អាជ្ញាធរ​រាជធានី​ភ្នំពេញ​ក៏​បាន​សាងសង់​ស្តូប​រំឭក​វិញ្ញាណក្ខន្ធ​អ្នក​ស្លាប់​នៅ​មិន​ឆ្ងាយ​ប៉ុន្មាន​ពី​ទីតាំង​ស្ពាន​ពេជ្រ ដែល​ឥឡូវ​ប្រែ​មក​ជា​ស្ពានថ្ម។ រៀងរាល់​ឆ្នាំ ក្រុម​គ្រួសារ​ជនរងគ្រោះ​អ្នក​ស្លាប់ បាន​នាំគ្នា​មក​ធ្វើ​ពិធី​បង្សុកូល​នៅ​ទីនេះ។ ជា​រៀងរាល់​ឆ្នាំ ឲ្យ​តែ​ដល់​ថ្ងៃ​ខួប ២២ វិច្ឆិកា អាជ្ញាធរ​រាជធានី​ភ្នំពេញ​បាន​និមន្ត​ព្រះសង្ឃ​រៀបចំ​ពិធីបុណ្យ​បង្សុកូល សូត្រ​មន្ត​ឧទ្ទិស​កុសល​ដល់​វិញ្ញាណក្ខន្ធ​ជនរងគ្រោះ និង​បាន​អញ្ជើញ​សាច់ញាតិ​មក​ចូលរួម​ពិធីបុណ្យ។

ភ្លាមៗ​ក្រោយ​ហេតុការណ៍​មនុស្ស​រត់​ជាន់​គ្នា​ស្លាប់ អាជ្ញាធរ​បាន​វាយកម្ទេច​ស្ពាន​នេះ​ចោល​ដោយ​មិន​បង្អង់​យូរ​ឡើយ ដោយ​ជំនួស​មកវិញ​នូវ​ស្ពានថ្ម​ពីរ​សម្រាប់​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅវិញ​ទៅមក។ បច្ចុប្បន្ន ទីតាំង​នេះ​បាន​ក្លាយ​ជា​កន្លែង​ជួបជុំ​ដ៏​ពេញ​និយម ដោយ​ហាង​អាហារ​ត្រៀបត្រា​ពាសពេញ ខ្លះ​លក់​ម្ហូប​ចិន កូរ៉េ និង​ម្ហូប​ខ្មែរ​ក៏​មាន។

អ្នក​នាំពាក្យ​សមាគម​ការពារ​សិទ្ធិមនុស្ស​អាដហុក (Adhoc) លោក ស៊ឹង សែនករុណា បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា អស់​រយៈពេល ១២​ឆ្នាំ​ក្រោយ​ព្រឹត្តិការណ៍​ជាន់​គ្នា​ស្លាប់ អាជ្ញាធរ​បាន​បង្កើន​ការ​គ្រប់គ្រង​នៅ​ក្នុង​ពិធីបុណ្យ​អុំទូក​ម្តងៗ ហើយ​ឆ្នាំ​ខ្លះ រដ្ឋាភិបាល​ក៏​បាន​ផ្អាក​ពិធីបុណ្យ​អុំទូក​នេះ។

លោក​បាន​ឲ្យ​ដឹង​ទៀត​ថា លោក​ចង់​ឲ្យ​អាជ្ញាធរ​ស៊ើបអង្កេត និង​រក​អ្នក​ទទួល​ខុសត្រូវ ដើម្បី​ធ្វើ​ជា​គំរូ​ក្នុង​រឿង​នេះ ដើម្បី​ផ្តល់​យុត្តិធម៌​ដល់​គ្រួសារ​រងគ្រោះ និង​ការពារ​កុំ​ឲ្យ​កើតមាន​តទៅទៀត​នៅ​ពេល​ក្រោយ។

លោក​បាន​ឲ្យ​ដឹង​ទៀត​ថា នៅ​ក្នុង​ព្រឹត្តិការណ៍​រត់​ជាន់​គ្នា​ស្លាប់​នៅ​ក្នុង​ឆ្នាំ​២០១០ កាលនោះ មាន​លោក កែប ជុតិមា ជា​អភិបាលក្រុង និង​លោក ទូច ណារ័ត្ន ជា​ស្នងការ​នគរបាល​រាជធានី​ភ្នំពេញ។ អាជ្ញាធរ​ក្រុង​ភ្នំពេញ​ដែល​ជា​អ្នក​រៀបចំ​ចាត់ចែង​ពិធីបុណ្យ និង​ជា​អ្នក​ធានា​នូវ​សុខ​សុវត្ថិភាព​ពលរដ្ឋ គួរ​ចេញ​មុខ​ទទួល​ខុសត្រូវ​ចំពោះ​សោកនាដកម្ម​ដែល​បាន​កើតឡើង ដូចជា​ត្រូវ​ក្លាហាន​ប្រកាស​ចុះ​ចេញពី​តំណែង​ដូច​នៅ​បរទេស ឬ​មួយ​រដ្ឋាភិបាល​ត្រូវ​ហ៊ាន​ដាក់​ពិន័យ​រដ្ឋបាល​ចំពោះ​ការ​ធ្វេសប្រហែស​របស់​មន្ត្រី​ថ្នាក់​ក្រោម​របស់​ខ្លួន ជាដើម។

ហេតុការណ៍​ប្រជ្រៀត​ជាន់​គ្នា​ស្លាប់​នោះ កាលពី​ថ្ងៃទី​៣០ ខែ​តុលា ឆ្នាំ​២០២២ នៅ​ក្នុង​សង្កាត់ Itaewon ក្នុង​ទីក្រុង​សេអ៊ូល ប្រទេស​កូរ៉េខាងត្បូង មាន​មនុស្ស​យ៉ាងហោចណាស់ ១៥៣​នាក់​បាន​ប្រជ្រៀត​ជាន់​គ្នា​ស្លាប់​ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ប្រារព្ធ​ពិធីបុណ្យ Halloween។

ក្រោយពី​ព្រឹត្តិការណ៍​នោះ ប្រធានាធិបតី​កូរ៉េខាងត្បូង លោក Yoon Suk-yeol បាន​ប្រកាស​អំពី​ការ​កាន់ទុក្ខ​ទូទាំង​ប្រទេស និង​បាន​ចាត់ទុក​សង្កាត់ Itaewon នៅ​ក្នុង​ទីក្រុង​សេអ៊ូល ថា​ជា​តំបន់​គ្រោះ​មហន្តរាយ​បន្ទាប់ពី​មាន​ហេតុការណ៍​ប្រជ្រៀត​ជាន់​គ្នា​ស្លាប់​បាន​កើតឡើង​នៅ​ទីនោះ។

លោក​ប្រធានាធិបតី Yoon បាន​សម្ដែង​មរណទុក្ខ​ចំពោះ​ជនរងគ្រោះ និង​បាន​ជូនពរ​អ្នក​រង​របួស​នៅ​ក្នុង​ហេតុការណ៍​រត់​ជាន់​គ្នា​នេះ​ឱ្យ​ឆាប់​ជាសះស្បើយ។

ហេតុការណ៍​ប្រជ្រៀត​ជាន់​គ្នា​នេះ គឺជា​ហេតុការណ៍​ដ៏​អាក្រក់​បំផុត​មួយ​នៅ​កូរ៉េខាងត្បូង និង​ជា​ហេតុការណ៍​ប្រជ្រៀត​ជាន់​គ្នា​ដ៏​អាក្រក់​បំផុត​នៅ​លើ​ពិភពលោក​ក្នុង​រយៈពេល​ប៉ុន្មាន​ទសវត្សរ៍​ចុងក្រោយ​នេះ៕

© 2024, ខេមបូឌា ដេលី. All rights reserved. No part of this article may be reproduced in print, electronically, broadcast, rewritten or redistributed without written permission.

អត្ថបទទាក់ទង

អត្ថបទអានច្រើន

សេចក្ដីរាយការណ៍ពិសេស