29 C
Phnom Penh

កោះត្រល់​ក្លាយ​ជា​ទីតាំង​ទេសចរណ៍​បរទេស​សំខាន់​បំផុត​របស់​វៀតណាម​ក្នុង​រយៈពេល​៣​ខែ​ចុងក្រោយ​នេះ

ដោយ ឌឹ ខេមបូឌា ដេលី

បទវិភាគ

លោក Bui Quoc Thai ជា​នាយក​នៃ​នាយកដ្ឋាន​ទេសចរណ៍​ខេត្ត​គៀនយ៉ាង ប្រទេស​វៀតណាម បាន​និយាយ​ថា ដែនដី​កោះ Phu Quoc ដែល​ខ្មែរ​ហោះ​ថា​កោះត្រល់ អតីត​ទឹកដី​របស់​កម្ពុជា បាន​ស្រូប​ទាញ​ទេសចរ​បរទេស និង​ក្នុង​ស្រុក​កើន​ឡើង​ដល់​ទៅ ៩៨% ក្នុង​រយៈពេល ៣​ខែ​ចុងក្រោយ​ក្នុង​ឆ្នាំ​២០២៤។

លោក Nguyen Vu Khac Huy អនុប្រធាន​សមាគម​ទេសចរណ៍​ខេត្ត​គៀនយ៉ាង និង​ជា​នាយក​ក្រុមហ៊ុន​ទេសចរណ៍ Vina Phu Quoc Travel បាន​និយាយ​ពី​កំណើន​ទេសចរ​បរទេស​មាន​កំណើន​ខ្ពស់​ជាង​អ្នក​ទេសចរ​ក្នុង​ស្រុក​វៀតណាម។ លោក​បញ្ជាក់​ថា ការ​កើន​ឡើង​ទេសចរ​បរទេស ព្រោះតែ​គោលនយោបាយ ទិដ្ឋាការ​មាន​ភាព​ងាយស្រួល ហើយ​កោះ Phu Quoc មាន​សណ្ឋាគារ​ប្រណិតៗ​ជាច្រើន ថែមទាំង​ការ​ដឹក​ជញ្ជូន​កាន់តែ​រហ័ស និង​មាន​សុវត្ថិភាព ដែល​ជា​កត្តា​ធ្វើ​ឱ្យ​មាន​ទំនុកចិត្ត​ខ្លាំង​ពី​ភ្ញៀវ​ទេសចរ​ទាំងនោះ។

ក្រសួង​ទេសចរណ៍​វៀតណាម ព្យាករ​ថា ឆ្នេរសមុទ្រ​កោះ Phu Quoc ដ៏​ល្អ​ស្អាត​ផូរផង់​មាន​សួនឧទ្យាន​ជាច្រើន​កន្លែង​ដែល​អាច​ទាក់ទាញ​មនុស្ស ១២​ម៉ឺន ៣​ពាន់​នាក់​នៅ​ក្នុង​រយៈពេល ៣​ខែ​ខាង​មុខ​នេះ វា​ធ្វើ​ឱ្យ​កំណើន​អ្នក​ទេសចរ​អាច​ហក់​ឡើង ៨៧​ម៉ឺន ៧​ពាន់​នាក់​សម្រាប់​ឆ្នាំ​២០២៤ នេះ ដែល​ជា​ការ​កើន​ឡើង​ជាង ៥៦%។

នៅ​ចុង​ខែ​តុលា នេះ ក្រុមហ៊ុន​អាកាសចរណ៍ Air Astana នឹង​បើក​ជើងហោះហើរ​ត្រង់​ពី​ប្រទេស​កាហ្សាក់ស្ថាន ទៅ​កាន់​កោះ Phu Quoc ដែល​ក្នុង​មួយ​សប្ដាហ៍​មាន​ពីរ​ដង ហើយ​នឹង​បង្កើន ៤​ដង​ក្នុង​មួយ​សប្ដាហ៍​នៅ​ក្នុង​ខែ​ធ្នូ។ ចំណែក​ក្នុង​ប្រទេស​វិញ មាន​ការ​ហោះហើរ​ត្រង់​ពី​ក្រុង​ហាណូយ ទៅ​កោះ Phu Quoc ហើយ​ក្រុង​ហូជីមិញ ក៏​ហោះ​ត្រង់​ទៅ​កាន់​កោះ Phu Quoc ដែរ។ ការ​ហោះហើរ​ត្រង់​ទៅ​កាន់​កោះ Phu Quoc គឺជា​ការ​ទាក់ទាញ​ទេសចរ​បរទេស​ខ្លាំង ដែល​ពួកគេ​ទៅ​ប្រទេស​វៀតណាម សំដៅ​ទេសចរ​នៅ​លើ​កោះ Phu Quoc។

ក្រសួង​ទេសចរណ៍​វៀតណាម មើល​ឃើញ​កោះ Phu Quoc ជា​ជង្រុក​កំណើន​ចំណូល​មួយ​ដ៏​សំខាន់​សម្រាប់​ប្រទេស​វៀតណាម ហើយ​ថា​នឹង​បង្កើន​ទេសចរ​សម្រាប់​ឆ្នាំ​២០២៥ ឱ្យ​ហក់​ឡើង ១​លាន​នាក់។ នេះ​បើ​តាម​សារព័ត៌មាន Vietnam News Express។

កោះត្រល់ អតីត​ដែនដី​របស់​ខ្មែរ​ដែល​វៀតណាម ហៅថា Phu Quoc ស្ថិត​នៅ​ចម្ងាយ ៤​គីឡូម៉ែត្រ​ពី​កោះសេះ និង​ប្រមាណ ១៣​គីឡូម៉ែត្រ​ពី​ឆ្នេរសមុទ្រ​កម្ពុជា​នៃ​ខេត្ត​កំពត។ កោះ​នោះ​មាន​ផ្ទៃក្រឡា ៥៧៤​គីឡូម៉ែត្រ​ការ៉េ ជិត​ស្មើ​នឹង​ប្រទេស​សិង្ហបុរី។ នៅ​លើ​កោះ​នេះ​មាន​ប្រជាជន​ប្រមាណ ៧​សែន​នាក់ ក្នុង​នោះ​មាន​ប្រជាជន​ខ្មែរ​ប្រហែលជា ២០០​គ្រួសារ រួម​បញ្ចូល​ទាំង​ខ្មែរ​កម្ពុជា​ក្រោម និង​ខ្មែរ​ដែល​មកពី​ខេត្ត​កំពត ក្រៅ​ពី​នោះ​សុទ្ធសឹងតែ​ជា​ប្រជាជន​វៀតណាម។ កោះត្រល់​អតីត​ដែនដី​ខ្មែរ បាន​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​ដៃ​របស់​វៀតណាម កាន់កាប់ និង​គ្រប់គ្រង​មក​ទល់​សព្វថ្ងៃ​នេះ។

រឿងរ៉ាវ​ការ​បាត់បង់​កោះត្រល់​របស់​ខ្មែរ​នេះ គឺជា​ប្រធានបទ​ក្ដៅ​គគុក​ក្នុង​ការ​វែកញែក​ដ៏​ចម្រូងចម្រាស​រវាង​ថ្នាក់ដឹកនាំ​ប្រទេស​ខ្មែរ​ជំនាន់​មុន មាន​ទាំង​អតីត​ព្រះមហាក្សត្រ នរោត្ដម សីហនុ និង​ថ្នាក់ដឹកនាំ​ប្រទេស​បច្ចុប្បន្ន គឺ​លោក ហ៊ុន សែន អតីត​នាយករដ្ឋមន្ត្រី​កម្ពុជា។

បើ​យោង​តាម​ឯកសារ​ស្រាវជ្រាវ​របស់​ក្រុម​អ្នក​ឃ្លាំមើល​អន្តរជាតិ​ស្ដីពី​កម្ពុជា ឲ្យ​ដឹង​ថា ព្រះបាទ​សម្ដេច នរោត្ដម សីហនុ អតីត​ព្រះ​មហា​វីរក្សត្រ​នៃ​ព្រះរាជាណាចក្រ​កម្ពុជា ទ្រង់​ធ្លាប់​បាន​ចេញ​រាជសារ​ចុះ​ថ្ងៃទី​១៦ ខែ​តុលា ឆ្នាំ​២០០៤ ពី​ទីក្រុង​ប៉េកាំង ប្រទេស​ចិន​ថា៖ «យើង​នរោត្ដម សីហនុ មិន​ដែល​ទទួលស្គាល់​ថា​ស្រប​ច្បាប់ និង​សម​ហេតុ​សម​ផល​អំពី​កម្ពុជា​ក្រោម កោះត្រល់ បាន​ទៅ​បារាំង ឬ​វៀតណាម នោះ​ទេ»។

លោក ជូ អេនឡាយ អតីត​នាយករដ្ឋមន្ត្រី​ចិន និង​លោក ចេន យី អតីត​សេនាប្រមុខ​ចិន ជាមួយ​លោក​ប្រធាន ម៉ៅ សេទុង ធ្លាប់​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ទូល​ថ្វាយ​អង្គ​សម្ដេចឪ នរោត្តម សីហនុ នា​អំឡុង​ឆ្នាំ​១៩៥៥ ថា «ច្បាស់​ណាស់ កោះត្រល់​ជា​របស់​ខ្មែរ ដ្បិត​ជាប់​នឹង​ទឹកដី​ខ្មែរ មិន​ជាប់​ជាមួយ​ទឹកដី​វៀតណាម ទេ»។

លោក​ទេសាភិបាល​បារាំង ប្រេវីយ៉េ (Previe) ដែល​ជា​អាណាព្យាបាល​របស់​ខ្មែរ​ប្រចាំ​នៅ​ឥណ្ឌូចិន កាលពី​ថ្ងៃទី​៣១ ខែ​មករា ឆ្នាំ​១៩៣៩ បាន​បញ្ជាក់​ថា «កោះត្រល់​ត្រូវ​ដាក់​ឲ្យ​ខាង​កូសាំងស៊ីន គ្រប់គ្រង​ខាង​ផ្នែក​រដ្ឋបាល និង​ប៉ូលិស​តែប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែ​កោះ​នេះ​នៅតែ​ជា​កម្មសិទ្ធិ​របស់​ខ្មែរ។»

លោក ប្រេវីយ៉េ សរសេរ​នូវ​សម្រង់​សេចក្ដី​ដើម​របស់​លោក​ថា «ខ្ញុំ​សូម​ជម្រាប​លោក​អភិបាល​តំបន់​កូសាំងស៊ីន ថា ខ្ញុំ​បាន​ពិនិត្យ​មើល​សាជាថ្មី​ម្តង​ទៀត​នៅ​លើ​ចំណោម​រឿង​ចង្កោម​កោះ ដែល​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ឈូង​សមុទ្រ​សៀម គឺ​មាន​ការ​ទាស់ទែង​គ្នា​រវាង​ប្រទេស​កម្ពុជា និង​កូសាំងស៊ីន។ ស្ថានភាព​នៃ​ចង្កោម​កោះ​នេះ​ដែល​មាន​រាយ​នៅ​តាម​បណ្តោយ​ឆ្នេរសមុទ្រ​ខ្មែរ ហើយ​ដែល​មាន​ខ្លះ​ស្ថិត​នៅ​ដ៏​ជិត​នៃ​ឆ្នេរសមុទ្រ​របស់​ខ្មែរ ដែល​ដី​កោះ​ទាំងនោះ​កំពុង​ដុះ និង​ចេះ​តែ​បន្ត​ដុះ វា​នឹង​ភ្ជាប់​កោះ​ទាំងនេះ​ទៅ​នឹង​ឆ្នេរសមុទ្រ​របស់​ប្រទេស​កម្ពុជា។ តាម​កត្តា​ភូមិសាស្ត្រ និង​តាម​របៀប​ភោគម្ពសាស្ត្រ ជា​ការ​ចាំបាច់​ត្រូវតែ​ដាក់​កោះ​ទាំងនេះ​ឲ្យ​នៅ​ក្រោម​ការ​គ្រប់គ្រង​នៃ​រាជការ​របស់​ប្រទេស​កម្ពុជា​វិញ»

លោក ប្រេវីយ៉េ បញ្ជាក់​ក្នុង​លិខិត​បន្ថែម​ទៀត​ថា «កោះ​ទាំងឡាយ​ដែល​ស្ថិត​នៅ​ខាងត្បូង​ខ្សែបន្ទាត់​នេះ​មាន​កោះ​ហ្វូកុក ហៅ​កោះត្រល់​ទាំងមូល ត្រូវ​ស្ថិត​នៅ​ក្រោម​ការ​គ្រប់គ្រង​របស់​កូសាំងស៊ីន តទៅ​ទៀត គឺ​គេ​ត្រូវ​ដឹង​ថា​ខ្សែបន្ទាត់​ខណ្ឌសីមា​ដែល​បាន​កំណត់​នេះ​ហ៊ុមព័ទ្ធ​កោះ​ហ្វូកុក តាម​ភាគ​ខាងជើង ដោយ​នៅ​ចម្ងាយ ៣​គីឡូម៉ែត្រ​ពី​ចំណុច​នានា​ដែល​នៅ​ខាងជើង​បំផុត​នៃ​កោះ​នេះ។ ក៏ប៉ុន្តែ​នេះ​គ្រាន់តែ​ជា​ការ​គ្រប់គ្រង​ផ្នែក​រដ្ឋបាល និង​ប៉ូលិស​ប៉ុណ្ណោះ​របស់​អាជ្ញាធរ​កូសាំងស៊ីន។ ចំណែក​បញ្ហា​អនិស្សរភាព​នៃ​ដែនដី​កោះ​ទាំងនេះ នៅ​ទុក​ដោយឡែក​ដដែល»

ក្នុង​ឃ្លា​មួយ​ចុងក្រោយ​នេះ​របស់​លោក ប្រេវីយ៉េ បាន​នាំ​ឱ្យ​អ្នក​ឯកទេស​ខាង​ផែនទី និង​ព្រំដែន​សីមា​ប្រទេស​កម្ពុជា និង​អន្តរជាតិ បាន​ហៅ​ការ​ក្រសោប​យក​ពី​សំណាក់​វៀតណាម គឺជា​បច្ចេកទេស​មួយ​ដែល​ក្រុង​ហាណូយ កែច្នៃ​បំពាន​សេចក្ដី​សម្រេច​របស់​លោក ប្រេវីយ៉េ ជា​អាណាព្យាបាល​របស់​បារាំង ប្រចាំ​នៅ​ឥណ្ឌូចិន។

តាម​លោក ស៊ាន ប៉េងសែ អ្នកជំនាញ​កិច្ចការ​ព្រំដែន​ខ្មែរ កាលពី​ពេល​លោក​នៅ​មាន​ជីវិត​ធ្លាប់​អះអាង​ថា ការ​ដែល​អតីត​សាធារណរដ្ឋ​ប្រជាមានិត​កម្ពុជា ចុះ​កិច្ចព្រមព្រៀង​ជាមួយ​វៀតណាម ហៅថា «កិច្ចព្រមព្រៀង​តំបន់​ទឹក​ប្រវត្តិសាស្ត្រ» ធ្វើឡើង​នៅ​ថ្ងៃទី​៧ ខែ​កក្កដា ឆ្នាំ​១៩៨២ ជា​ការ​បើក​ផ្លូវ​ឲ្យ​អ្នក​នេសាទ​វៀតណាម ចូល​មក​ក្នុង​ដែនសមុទ្រ​ខ្មែរ គឺ​នេសាទ​តាម​អំពើ​ចិត្ត​រហូត​វៀតណាម​ចាប់​យក​បាន​ដែន​កោះ​នេះ​ជា​ផ្លូវការ​ថែម​ទៀត នៅ​ថ្ងៃទី​២៧ ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ​១៩៨៥ ក្នុង​ការ​គ្រប់គ្រង​ប្រទេស​កម្ពុជា ដោយ​សាធារណរដ្ឋ​ប្រជាមានិត​កម្ពុជា ដែល​មាន​លោក ហ៊ុន សែន ជា​នាយករដ្ឋមន្ត្រី បាន​ចុះ​សន្ធិសញ្ញា​កំណត់​ព្រំដែន​រដ្ឋ​ជាមួយ​សាធារណរដ្ឋ​សង្គម​និយម​វៀតណាម។

មក​ដល់​ថ្ងៃទី​១០ ខែ​តុលា ឆ្នាំ​២០០៥ លោក ហ៊ុន សែន ក្នុង​នាម​ជា​នាយករដ្ឋមន្ត្រី​កម្ពុជា​នៃ​ព្រះរាជាណាចក្រ​កម្ពុជា បាន​ចុះហត្ថលេខា​លើ​សន្ធិសញ្ញា​ព្រំដែន​បំពេញ​បន្ថែម​ជាមួយ​សាធារណរដ្ឋ​សង្គម​និយម​វៀតណាម មាន​លោក Phan Van khai ជា​នាយករដ្ឋមន្ត្រី​វៀតណាម។

ការ​ចុះ​កិច្ចព្រមព្រៀង​បន្ថែម​នេះ ធ្វើឡើង​នៅ​ប្រទេស​វៀតណាម ដោយ​ប្រថាប់ត្រា​ទៅ​លើ​សន្ធិសញ្ញា​កំណត់​ព្រំដែន​រដ្ឋ​ឆ្នាំ​១៩៨៥ ក្នុង​ការ​កំណត់​ព្រំដែន​គោក​រវាង​កម្ពុជា និង​វៀតណាម ឱ្យ​កាន់តែ​រឹងមាំ។ សន្ធិសញ្ញា​បំពេញ​បន្ថែម​ទៅ​លើ​សន្ធិសញ្ញា​កំណត់​ព្រំដែន​រដ្ឋ​កម្ពុជា-វៀតណាម ឆ្នាំ​១៩៨៥ នេះ បាន​ក្លាយ​ជា​ច្បាប់ ដែល​ប្រកាស​ឱ្យ​ប្រើ​ដោយ​ព្រះរាជក្រម ចុះ​ថ្ងៃទី​៣០ ខែ​វិច្ឆិកា ឆ្នាំ​២០០៥។

សន្ធិសញ្ញា​ព្រំដែន​បំពេញ​បន្ថែម​នេះ ត្រូវ​បាន​រាជរដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា​ធានា​អះអាង​ថា មិន​ឱ្យ​មាន​ការ​បាត់បង់​បូរណភាព​ទឹកដី​របស់​ខ្មែរ​ឡើយ។

ប៉ុន្តែ​លោក ស៊ាន ប៉េងសែ អ្នកជំនាញ​កិច្ចការ​ព្រំដែន កាលពី​ឆ្នាំ​២០១៦ បាន​ហៅ​សន្ធិសញ្ញា​ព្រំដែន​បំពេញ​បន្ថែម​ ឆ្នាំ​២០០៥ គឺ​ជា​ការ​កាត់កង​ខ្សែបន្ទាត់​ព្រំដែន និង​ដែនសមុទ្រ​ខ្មែរ​មួយ​ភាគ​ទៅ​ឲ្យ​វៀតណាម។

លោក ប៉េងសែ បញ្ជាក់​ថា កោះត្រល់​ត្រូវ​បាន​វៀតណាម ចាប់ផ្តើម​កាន់កាប់​បន្ទាប់ពី​មាន​សន្ធិសញ្ញា​ឬ​កិច្ចព្រមព្រៀង​តំបន់​ទឹក​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​ឆ្នាំ​១៩៨២ ធ្វើឡើង​ក្នុង​សម័យ​វៀតណាម ត្រួតត្រា​កម្ពុជា។

យ៉ាងណា គណបក្ស​ប្រជាជន​កម្ពុជា និង​លោក ហ៊ុន សែន អតីត​នាយករដ្ឋមន្ត្រី​កម្ពុជា បាន​បដិសេធ​ដាច់ខាត​ចំពោះ​ការ​ចោទ​ទាំងឡាយ​ទៅ​លើ​រូបលោក និង​គណបក្ស​ប្រជាជន​កម្ពុជា​របស់​លោក ថា​ជា​អ្នក​កាត់​ទឹកដី ឬ​ធ្វើ​ឱ្យ​បាត់បង់​ទឹកដី​ខ្មែរ​ទៅ​ឱ្យ​វៀតណាម។

លោក ហ៊ុន សែន ព្យាយាម​បកស្រាយ​ពន្យល់​នៅ​តាម​វេទិកា​សាធារណៈ និង​ក្នុង​មន្ទីរ​រដ្ឋសភា​ដែល​កាលពី​ថ្ងៃទី​០៩ ខែ​សីហា ឆ្នាំ​២០១២ លោក​អះអាង​ថា ការ​បាត់បង់​កោះត្រល់ គឺ​បាត់​តាំងពី​ឆ្នាំ​១៩៣៩ មក​ម្ល៉េះ នៅ​ពេល​ដែល​កម្ពុជា​នៅ​ក្រោម​អាណានិគម​បារាំង ហើយ​ត្រូវ​បាន​លោក ប្រេវីយ៉េ ជនជាតិ​បារាំង ជា​អ្នក​គ្រប់គ្រង​នៅ​តំបន់​ឥណ្ឌូចិន បាន​កាត់​កោះ​នោះ​ឲ្យ​វៀតណាម៕

© 2024, ខេមបូឌា ដេលី. All rights reserved. No part of this article may be reproduced in print, electronically, broadcast, rewritten or redistributed without written permission.

អត្ថបទទាក់ទង

អត្ថបទអានច្រើន

សេចក្ដីរាយការណ៍ពិសេស