ក្រុមអង្គការសង្គមស៊ីវិលថាការទាមទាររបស់អង្គការសង្គមស៊ីវិលឱ្យរដ្ឋាភិបាលអនុម័តច្បាប់សិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មាន ដែលបានប្រើពេលជាង ១ទសវត្សឱ្យបានឆាប់ មិនមែនជារឿងជ្រុលហួសហេតុដូចការលើកឡើងរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន នោះឡើយ។
អ្នកនាំពាក្យសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក លោក ស៊ឹង សែនករុណា ប្រាប់សារព័ត៌មាន The Cambodia Daily នៅថ្ងៃទី១៦ មករា នេះថា ច្បាប់ស្ដីពីសិទ្ធិទទួលព័ត៌មាននេះត្រូវបានចូលរួមត្រួតពិនិត្យពីអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលជាច្រើនលើកច្រើនសារួចមកហើយ ខណៈចំណុចសេសសល់គឺមានតែបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ ដូច្នេះហើយបានជាអង្គការសង្គមស៊ីវិលចេះតែចង់ឱ្យរដ្ឋាភិបាលអនុម័តឱ្យបានឆាប់ ដើម្បីធានានូវការអនុវត្តសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មានសម្រាប់ពលរដ្ឋឱ្យបានកាន់តែលឿន។
លោក ស៊ឹង សែនករុណា អះអាងថា ការប្រកាសរបស់ប្រមុខរដ្ឋាភិបាលចំពោះការអនុម័តច្បាប់ស្ដីពីសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មាននៅពេលខាងមុខនេះ គឺជាសញ្ញាវិជ្ជមានមួយ ប៉ុន្តែសង្គមស៊ីវិលនឹងបន្តតាមដាន និងត្រួតពិនិត្យការអនុវត្តរបស់រដ្ឋាភិបាលបន្តទៀត ដើម្បីឱ្យប្រាកដថា សិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មានរបស់ពលរដ្ឋនៅគ្រប់មជ្ឈដ្ឋានទូទៅ ពិតជាត្រូវបានធានាពេញលេញប្រាកដមែន។
មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ទទួលបន្ទុកសិទ្ធិមនុស្សរូបនេះបញ្ជាក់ថា បើរដ្ឋាភិបាលអនុម័តច្បាប់នេះឱ្យកាន់តែឆាប់ គឺកាន់តែល្អ ព្រោះច្បាប់នេះគឺមានសារសំខាន់ខ្លាំងណាស់ចំពោះអ្នកសារព័ត៌មានក្នុងការធានានូវសិទ្ធិអ្នកទាំងនោះ ដែលត្រូវមន្ត្រីរដ្ឋាភិបាលបដិសេធរាល់ការសាកសួររបស់ពួកគេដើម្បីផ្សព្វផ្សាយជូនសាធារណជននាពេលកន្លងមក។
កាលពីថ្ងៃទី១៤ ខែមករា ឆ្នាំ២០២៣ បុរសខ្លាំងលោក ហ៊ុន សែន បានលើកឡើងក្នុងពិធីសំណេះសំណាលជាមួយអ្នកសារព័ត៌មានថា ច្បាប់ស្ដីពីសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មានអាចនឹងត្រូវអនុម័តនៅចន្លោះឆ្នាំ២០២៤ ឬឆ្នាំ២០២៥ ដើម្បីធានាបាននូវសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មានរបស់ពលរដ្ឋគ្រប់រូប។
លោក ហ៊ុន សែន អះអាងថា ច្បាប់នេះមានការយឺតយ៉ាវគឺដោយសារតែរដ្ឋាភិបាលត្រូវការមតិប្រមូលផ្ដុំឲ្យបានកាន់តែច្រើន ដើម្បីជាប្រយោជន៍សម្រាប់មនុស្សទូទៅ។ លោកបន្តថា នៅពេលនេះ ច្បាប់នេះកំពុងស្ថិតក្នុងដំណើរពិភាក្សាទាក់ទងជាមួយបទល្មើសដែលត្រូវគាំទ្រដោយក្រសួងយុត្តិធម៌។
កាលពីថ្ងៃទី១២ ខែមករា ឆ្នាំ២០២៣ អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលចំនួន ២៤ស្ថាប័ន បានចេញសេចក្តីថ្លែងការណ៍រួមគ្នា ដោយស្នើឱ្យរដ្ឋាភិបាលពន្លឿនការអនុម័តច្បាប់ស្ដីពីសិទ្ធិទទួលព័ត៌មាន ដើម្បីធានាបាននូវសិទ្ធិសេរីភាពទទួលបានព័ត៌មាន និងដើម្បីលើកកម្ពស់សេវាសាធារណៈ និងដោះស្រាយបញ្ហាប្រឈមនានាលើគ្រប់វិស័យ។
ក្រុមអ្នកសង្កេតការណ៍លើកឡើងថា សេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្ដីពីសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មាននេះមានភាពយឺតយ៉ាវយ៉ាងខ្លាំង បើប្រៀបធៀបទៅនឹងច្បាប់ផ្សេងៗទៀត ដូចជាច្បាប់ស្ដីពីការគ្រប់គ្រងប្រទេសក្នុងគ្រាអាសន្ន ច្បាប់ស្ដីពីការកំណត់សញ្ជាតិខ្មែរតែមួយសម្រាប់ប្រធានព្រឹទ្ធសភា ប្រធានរដ្ឋសភា នាយករដ្ឋមន្ត្រី និងប្រធានក្រុមប្រឹក្សាធម្មនុញ្ញ និងការធ្វើវិសោធនកម្មរដ្ឋធម្មនុញ្ញទាក់ទងនឹងការបង្កើតរដ្ឋាភិបាលក្រោយការបោះឆ្នោត ជាដើម ដែលច្បាប់ទាំងនេះត្រូវគេមើលឃើញថា គឺសុទ្ធតែដើម្បីបម្រើឱ្យផលប្រយោជន៍បក្សកាន់អំណាចទាំងស្រុង។
អង្គការអ្នកសារព័ត៌មានគ្មានព្រំដែន (Reporters Without Borders) បានដាក់ចំណាត់ថ្នាក់សេរីភាពសារព័ត៌មាននៅកម្ពុជាសម្រាប់ឆ្នាំ២០២២ ស្ថិតក្នុងលំដាប់លេខរៀងទី១៤២ ក្នុងចំណោមប្រទេស១៨០ ដែលស្ថិតក្នុងចំណាត់ថ្នាក់មិនល្អដដែល ដោយសារតែគេរកឃើញថា ស្ទើរតែគ្រប់ករណីទាំងអស់ អ្នកសារព័ត៌មានត្រូវបានផ្តាច់ជីវិតក្នុងពេលកំពុងបំពេញការងារ ជាពិសេសនៅពេលដែលអ្នកទាំងនោះស៊ើបអង្កេតទៅលើបញ្ហារសើបនានា ដូចជាបញ្ហាអំពើពុករលួយ និងរឿងនយោបាយដែលទាក់ទិនទៅនឹងការដឹកនាំគ្មានតម្លាភាពរបស់រដ្ឋាភិបាល ជាដើម៕