អ្នកតវ៉ាជាង១.០០០នាក់មកពីសហគមន៍ប្រហែល៥០នៅទូទាំងប្រទេសបានជួបជុំគ្នាកាលពីថ្ងៃច័ន្ទដើម្បីចូលរួមទិវាសិទ្ធិលំនៅដ្ឋានពិភពលោករបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ និងតវ៉ាប្រឆាំងនឹងការបណ្តេញចេញពីដីធ្លីនិងផ្ទះសំបែង ប៉ុន្តែការហែក្បួនរបស់ពួកគេត្រូវបានរារាំងដោយអាជ្ញាធរក្រុង ដែលបានអះអាងថា អ្នកតវ៉ាបានបង្កហានិភ័យដល់សន្តិសុខ។
ចាប់ផ្តើមការហែក្បួននៅម៉ោងប្រហែល៩ព្រឹកនៅអតីតតំបន់ដីក្រហម ជាទីតាំងនៃការបណ្តាញចេញដោយបង្ខំនិងហិង្សាក្នុងឆ្នាំ២០០៩ អ្នកតវ៉ា ដែលនាំមុខដោយក្រុមមួយមានកាន់ផ្ទះឈើគំរូដ៏ធំ បានដើរទៅកាន់រដ្ឋសភានៅក្បែរនោះ ឈប់រយៈពេលប្រហែល៣០នាទី ខណៈដែលតំណាង៤រូបបានដាក់ញត្តិទៅតំណាងរាស្ត្រនៅខាងក្នុងអគារសភា។
កាន់បដាជាច្រើនដែលរួមមានពាក្យស្លោក “គ្មានផ្ទះ គ្មានដីធ្លី គ្មានជីវិត” និង “ដីធ្លី និងទីលំនៅ អ្នកតវ៉ាមិនមែនជាអ្នកបដិវត្តពណ៌” អ្នកដែលបានជួបជុំគ្នា បន្ទាប់មកបានដើរហែឆ្ពោះទៅគេហដ្ឋានរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន នៅជិតវិមានឯករាជ្យ ប៉ុន្តែត្រូវបានរាំងផ្លូវដោយនគរបាលក្រុងនិងកម្លាំងរាជអាវុធហត្ថជាង១០០នាក់ ដែលបានដាក់របាំងផ្លូវតាមមហាវិថី សីហនុ។
ដោយមិនរាថយ អ្នកហែក្បួនបានបកមកវិញតាមផ្លូវសភាជាតិដើម្បីបន្តដំណើរទៅក្រសួងមហាផ្ទៃ និងក្រសួងគ្រប់គ្រងដែនដីនគរូបនីយកម្ម ដើម្បីដាក់ញត្តិ ប៉ុន្តែជាថ្មីម្តងទៀតត្រូវបានគេបញ្ឈប់ក្បួន លើកនេះដោយរបាំងប៉ូលិសនៅជិតស្ថានទូតអូស្ត្រាលី។ ដោយត្រូវជាប់នៅកន្លែងមុខអគារសភាជាតិ ការតវ៉ានោះបានរំសាយនៅប្រហែលមួយម៉ោងក្រោយមក។
លោក អំ សំអាត អ្នកគ្រប់គ្រងបច្ចេកទេសនៅអង្គការសិទ្ធិមនុស្សលីកាដូ ដែលបានជួយរៀបចំព្រឹត្តិការណ៍នេះ បាននិយាយថា “រដ្ឋាភិបាលបានប្រើរបាំងផ្លូវដើម្បីបិទផ្លូវ ទប់ស្កាត់ពលរដ្ឋមិនឲ្យបញ្ចេញមតិរបស់ខ្លួន ពីព្រោះពួកគេរិះគន់យ៉ាងខ្លាំងទៅលើការរំលោភសិទ្ធិមនុស្ស”។
លោកបានបន្ថែមថា “យើងបានព្យាយាមពីរលើកដើម្បីសុំការអនុញ្ញាតពីសាលារាជធានីធ្វើព្រឹត្តិការណ៍នេះ ប៉ុន្តែពួកគេបានប្រាប់យើងថា លិខិតនោះខុស ហើយពួកគេបានប្រគល់វាឲ្យយើងវិញ ឲ្យធ្វើការកែតម្រូវជាច្រើនដង”។
លោក ឃួង ស្រេង អភិបាលរងរាជធានី បានមានប្រសាសន៍ថា អ្នកតវ៉ាមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យបន្តទេ ពីព្រោះការហែក្បួននេះមិនត្រឹមតែជាការរំខានប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ជាគ្រោះថ្នាក់ដល់សាធារណជនផងដែរ។
លោក ស្រេង បានមានប្រសាសន៍ថា “យើងមិនអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកទាំងនោះហែក្បួនទេ ពីព្រោះយើងបារម្ភអំពីការស្ទះចរាចរណ៍”។ លោកបានបន្ថែមថា អាជ្ញាធរក៏ “បារម្ភថា មនុស្សអាក្រក់ខ្លះអាចបន្លំក្នុងក្រុមមនុស្ស ហើយចោលគ្រាប់បែក”។
លោក ផៃ ស៊ីផាន អ្នកនាំពាក្យទីស្តីការគណៈរដ្ឋមន្ត្រី បាននិយាយថា ថ្វីបើអ្នកហែក្បួនមួយចំនួនបានជួបជុំគ្នាកាលពីថ្ងៃច័ន្ទក៏ដោយ ក៏រដ្ឋាភិបាលយកចិត្តទុកដាក់តិចតួចនឹងការតវ៉ានោះ ដោយចោទក្រុមសិទ្ធិមនុស្សដែលពាក់ព័ន្ធក្នុងការរៀបចំព្រឹត្តិការណ៍នេះ ថាមានហេតុផលលាក់បាំង។
ដោយអះអាងថា ជម្លោះដីធ្លីភាគច្រើនបំផុតក្នុងប្រទេសនេះបានដោះស្រាយរួចរាល់ហើយនោះ លោក ស៊ីផាន បាននិយាយថា “ខ្ញុំយល់ថា អ្នកដែលប្រារព្ធទិវាសិទ្ធិលំនៅឋានពិភពលោកនៅថ្ងៃនេះ គ្រាន់តែចង់ឲ្យសហគមន៍អន្តរជាតិមើលឃើញថា ជម្លោះដីធ្លីនៅតែកើតឡើងក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ប៉ុន្តែ [អ្នករៀបចំ] មិនមានចេតនាពិតប្រាកដណាមួយ ដើម្បីទាមទារឲ្យមានដំណោះស្រាយពីរដ្ឋាភិបាលទេ”។
លោកបាននិយាយថា “ខ្ញុំគិតថា សកម្មភាពតវ៉ាទាំងនេះមិនមានប្រសិទ្ធភាពទេ ពីព្រោះព្រឹត្តិការណ៍នេះត្រូវបានរៀបចំឡើងដោយអង្គការមួយចំនួន ដែលធ្វើវាដើម្បីប្រយោជន៍ផ្សេង។ យើងមិនចោទពួកគេថាបង្កើតបញ្ហាទេ ប៉ុន្តែពួកគេមានរបៀបវារៈនៅពីក្រោយការងាររបស់ពួកគេ”។
លោក អីុ សារុំ នាយកប្រតិបត្តិសមាគមធាងត្នោត ដែលបានជួយរៀបចំសកម្មភាពកាលពីថ្ងៃច័ន្ទ បាននិយាយថា ការចោទប្រកាន់របស់លោក ស៊ីផាន “ខុសទាំងស្រុង”។
លោក សារុំ បាននិយាយថា “គាត់តែងតែបដិសេធការពិត”។
លោកបានបន្ថែមថា “ពួកគេជាពលរដ្ឋពិតប្រាកដដែលរងគ្រោះដោយការដណ្តើមយកដី ការប្រើការបណ្តេញចេញទាំងបង្ខំ ជាពិសេសពលរដ្ឋមកពីខេត្ត។ ពួកគាត់មកជាមួយប្តី ពួកគាត់មកជាមួយប្រពន្ធរបស់ពួកគាត់ ពួកគាត់មកជាមួយកូនៗរបស់ពួកគាត់ ពីព្រោះពួកគាត់ចង់បង្ហាញរដ្ឋាភិបាលថា នេះជាបញ្ហាដែលពួកគាត់កំពុងប្រឈម”។
លោក សារុំ បាននិយាយថា អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលនានាបានរៀបចំអាហារនិងការដឹកជញ្ជូននៅកន្លែងហែក្បួន សម្រាប់អ្នកមកពីខេត្ត ដោយសារតែអ្នកទាំងនេះ “ក្រីក្រ និងត្រូវគេបណ្តេញចេញតែប៉ុណ្ណោះ”។
លោកបាននិយាយថា “ពួកគាត់ចង់មានឱកាសនិយាយទៅរដ្ឋាភិបាលក្នុងក្រុងភ្នំពេញ”។
អ្នកស្រី សំ ធំ អ្នកតវ៉ាអាយុ៦៥ឆ្នាំ ដែលស្ថិតនៅក្នុងចំណោមអ្នកភូមិមួយក្រុមក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ដែលមានជម្លោះដីធ្លីដ៏យូរជាមួយក្រុមហ៊ុន ខេឌីស៊ី ជាក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍន៍របស់ភរិយាលោក ស៊ុយ សែម រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងរ៉ែនិងថាមពល បាននិយាយកាលពីថ្ងៃច័ន្ទថា អ្នកស្រីនឹងត្រឡប់ទៅខេត្តរបស់អ្នកស្រីវិញទាំងស្រងាកចិត្ត។
អ្នកស្រីបាននិយាយថា “នៅមុនពេលចាកចេញពីផ្ទះមកទីនេះ ខ្ញុំសង្ឃឹមជាខ្លាំងថា នៅពេលយើងចូលរួមការហែក្បួន យើងនឹងទទួលបានដំណោះស្រាយពីរដ្ឋាភិបាល។ ប៉ុន្តែ នៅពេលខ្ញុំនៅទីនេះ ទើបខ្ញុំដឹងថា រដ្ឋាភិបាលគ្មានបំណងជួយប្រជាពលរដ្ឋទេ”៕ និត