ដំណើរ​​​តាម​​​ដង​​​ទន្លេ

គម្រោង​​​ពហុ​​​ប្រព័ន្ធ​​​ផ្សព្វ​​​ផ្សាយ​​​រយៈ​​​ពេល​​​មួយ​​​ឆ្នាំ​​​​​​កត់​​​ត្រា​​​​​​​​​នូវ​​​ជី​​​វិត​​​តាម​​​ដង​​​​​​ទន្លេ​​​មេគង្គ និង​​​ផល​​​ប៉ះ​​​ពាល់​​​​​​នៃ​​​អភិវឌ្ឍន៍

​​​រូប​​​ថត​​​ដោយ​​​ Gareth Bright and Luc Forsyth

​​​ដំណើររឿង​​​បាន​​​ចាប់ផ្តើម​​​នៅពេល​​​ដែលអ្នកកាសែត​​​ថតរូប​​​​​​គឺ​​​លោក លុច ​ហ្វ័រស៊ីត​ និង​ហ្គារេត​ ប្រាយ បាន​​​សម្រេច​​​ចិត្ត​​​ធ្វើ​​​ដំណើរតាម​​​ទូក​​​។

លោក ហ្វ័រស៊ីត ជាជន​​​ជាតិ​​​កាណាដា មាន​​​អាយុ​​​៣១ឆ្នាំ​​​ បាន​​​និយាយអំពី​​​ការ​​​ធ្វើ​​​ដំណើរ​កាលពី​​​ឆ្នាំ​​​មុនថា “យើងធុញ​​​ទ្រាន់​​​នឹង​​​ធ្វើព័ត៌មាន​​​ ដូច្នេះ​​​យើង​​​បាន​​​ទិញ​​​ទូកនេសាទ​​​ឈើ​​​មួយគ្រឿង​​​នៅខេត្ត​​​ពោធិ៍សាត់​​​ ហើយ​​​បន្ទាប់​​​មក​​​បើក​​​ទូក​​​​​​ពីភ្នំពេញ​​​ទៅខេត្ត​​​សៀមរាប​​​អស់​​​រយៈពេល​​​បីសប្តាហ៍​​​។ យើងពិតជា​​​មិន​​​បាន​​​ទៅដល់​​​សៀមរាប​​​ទេ​​​ ពោលគឺ​​​ខូច​​​នៅពាក់​កណ្តាល​​​ផ្លូវ​​​។ យើង​​​មិន​​​បាន​​​ត្រៀម​​​ខ្លួនទាល់​​​តែសោះ​​​ ហើយ​​​យើង​​​ក៏មិន​​​ចេះ​​​បើក​​​ដែរ​​​”។

អ្នកកាសែត​​​ថត​​​រូប​​​ដែលមាន​​​មូលដ្ឋាន​​​នៅប្រទេសកម្ពុជា​​​អស់​​​រយៈពេល​​​ពីរឆ្នាំ​​​ បាន​​​សរសេរ​​​​អំពី​​​ដំណើរ​​​បរាជ័យ​​​នេះ។ ការសរសេរ​​​នេះ​​​បាន​​​ធ្វើ​​​ឲ្យ​​​ចាប់​​​អារម្មណ៍​​​ដល់​​​អង្គការ​​​ លៀន អេត ជាអង្គការ​​​ក្រៅ​​​រដ្ឋាភិបាលផ្នែក​​​ទឹក​​​និង​​​អនាម័យ​​​​​​មានមូលដ្ឋាន​​​នៅប្រទេស​​​សិង្ហបុរី​​​ ដែលបាន​​​ស្នើឲ្យធ្វើ​​​​​​​​​ជា​​​ដៃ​​​គូ។

លោក ប្រាយ អាយុ៣០​​​ មក​​​ពី​​​ប្រទេស​​​អាហ្វ្រិកខាង​​​ត្បូង​​​ បាន​​​និយាយថា “គម្រោង​​​នេះពី​​​ដំបូង​​​ឡើយ​​​វិវត្ត​​​​​​ទៅរក​​​គំនិត្យ​​​មួយ​​​ដើម្បី​​​ស្រាវជ្រាវ​​​ទន្លេមេគង្គទាំង​​​មូលពីដែនសមុទ្រ​​​ទៅ​​​រកប្រភព ​​​ជាជាង​​​​​​ពីប្រភព​​​ទៅសមុទ្រ​​​ ដែលគេតែង​​​តែ​​​ធ្វើ​​​​​​របៀប​​​នោះ”។

ពួកគេបាន​​​ភ្ជាប់​​​កន្ទុយ​​​ទូកវែង​​​ ហើយ​​​ក៏​​​​​​ជ្រើសរើស​​​​​​យក​​​អ្នកថត​​​វីដេអូជន​​​ជាតិ​​​បារាំង​​​ មាន​អាយុ​​​៣២ឆ្នាំ​​​ គឺលោក​​​ ប៉ាប្លូ សាវ៉ាណែល។ អង្គការ​​​ លៀន អេត បាន​​​ផ្តល់​​​មូលនិធិ​​​សម្រាប់​​​​​​ចំណាយ​​​ក្នុង​​​ការ​​​ធ្វើ​​​ដំណើរ។

គម្រោង​​​ពហុប្រព័ន្ធ​​​ផ្សព្វផ្សាយ​​​មាន​​​រយៈពេល​​​មួយឆ្នាំ​​​​​​មាន​​​ចំណង​​​ជើងថា “កន្ទុយ​​​ទន្លេ”។​ ហូរកាត់​​​បត់បែនក្នុងចម្ងាយ​​​ជាង​​​៤០០០គីឡូម៉ែត្រ​​​ពីតំបន់ខ្ពង់​​​រាប​​​​​​ទីបេទៅកាន់​​​សមុទ្រ​​​ចិន​​​ខាងត្បូង​​​ ទន្លេមេគង្គ​​​ គឺជា​​​ប្រភព​​​ដ៏សំខាន់​​​នៃ​​​ម្ហូបអាហារ​​​ និង​​​ថាមពល​​​សម្រាប់​​​ប្រទេស​​​ចិន​​​និង​​​អាស៊ីអាគ្នេហ៍។ ប៉ុន្តែ ការ​​​បំពុល​​​បរិស្ថាន​​​ ការអភិវឌ្ឍ និង​​​ភាព​​​រាំងស្ងួត​​​​​​ កំពុង​​​តែធ្វើ​​​ឲ្យ​​​រេចរឹល​​​ដល់​​​ធនធានទន្លេ​​​ ហើយ​​​បង្ក​​​ផល​​​ប៉ះពាល់​​​អាក្រក់​​​ដល់​​​ពលរដ្ឋក្រីក្រ​​​ក្នុងតំបន់។

នៅខែមីនា ក្រុម​​​អ្នកថតរូប​​​នេះ​​​​​​បាន​​​ចាប់​​​ផ្តើម​​​ធ្វើ​​​ដំណើរ​​​របស់ខ្លួន​​​នៅភូមិ​​​ដែនដូ ជាភូមិ​​​វៀតណាម​​​ដែល​​​ជាកន្ទុយ​​​មួយ​​​នៃ​​​កន្ទុយ​​​ទាំង​​​ប្រាំបី​​​របស់​​​ទន្លេមេគង្គ​​​ដែល​​​ជួបគ្នានៅឯ​​​សមុទ្រ។

លោក ប្រាយ​​​ បាន​​​និយាយថា “យើងធ្វើ​​​ដំណើរ​​​ចុះឡើង​​​តាម​​​ដែនដីសណ្ដ ទាំង​​​​​​មិន​​​ដឹង​​​ថា យើង​​​នឹង​​​រក​​​អ្វីឃើញ​​​ទេ”។

ការធ្វើ​​​ដំណើរ​​​​​​ធ្វើ​​​ឲ្យ​​​ពួកគេ​​​បាន​​​ជួប​​​កសិករ​​​ អ្នកនេសាទ​​​ អ្នកផលិតឥដ្ឋ​​​ ដែលចែករំលែក​​​រឿងរាវ​​​ផ្ទាល់ខ្លួន​​​ ដែល​​​ឆ្លុះបញ្ចាំង​​​ឲ្យឃើញ​​​បញ្ហា​​​ធ្ងន់ធ្ងរ​​​និងជា​​​រចនា​​​សម័ន្ធ​​​។

លោក ហ្វ័រស៊ីត បាន​​​និយាយថា “នៅប្រទេស​​​វៀតណាម​​​ស្ទើតែ​​​គ្មាន​​​ត្រី​​​ធម្មជាតិ​​​នៅក្នុង​​​ទន្លេទេ។ គឺ​​​ដោយសារ​​​តែ​​​កំណើន​​​ប្រជា​​​ពលរដ្ឋ​​​ ការប្រើ​​​ឧបករណ៍​​​នេសាទ​​​ខុសច្បាប់​​​ រួម​មាន​​​ការ​​​បោក​​​គ្រប់​​​បែក​​​ ឆក់​​​”។ លោកបាន​​​បញ្ជាក់​​​ថា សារធាតុ​​​កសិកម្ម​​​មាន​​​ជាតិ​​​ពុល​​​ក៏បំពុល​​​ទឹក​​​ផង​​​ដែរ​​​។

ទន្ទឹមនឹង​​​នេះ ​​​នៅប្រទេស​​​ឡាវ​​​វិញ លោក ហ្វ័រស៊ីត បាន​​​និយាយថា “ទំនប់​​​នៅគ្រប់​ទីកន្លែង​​​។​ ប្រទេស​​​ឡាវ​​​កំពុង​​​ព្យាយាម​​​ផ្លាស់ប្តូរ​​​ប្រទេស​​​របស់​​​ខ្លួន​​​ឲ្យក្លាយ​​​ជា​​​ធុង​​​អាគុយ​​​នៃ​​​អាស៊ីអាគ្នេយ៍”។ ប៉ុន្តែ ទំនប់​​​កំពុងតែ​​​បំផ្លាញ​​​អាងស្តុក​​​ទឹក​​​ ហើយ​​​ធ្វើ​​​ឲ្យ​​​សហគមន៍​​​ទាំងមូល​​​ផ្លាស់​​​ប្តូរ​​​លំនៅដ្ឋាន​​​។

នៅសប្តាហ៍​​​នេះ ក្រុម​​​អ្នកថតរូប​​​បាន​​​ចេញ​​​ផ្សាយ​​​អត្ថបទ​​​ស្តីពី​​​បឹង​​​ទន្លេសាប​​​ ដែលស្រដៀង​​​គ្នានេះ​​​​​​ ការ​​​នេសាទ​​​ជ្រុល​​​ហួសហេតុ​​​ និង​​​មាន​​​ទំនប់​​​នៅខ្សែទឹក​​​ខាងលើ​​​កំពុងធ្វើ​​​ឲ្យ​​​ហោច​​​ដល់​​​​ស្តុកត្រី​​​ធម្មជាតិ​​​នៅក្នុង​​​តំបន់​​​ដែលធ្លាប់តែ​​​សម្បូរ​​ទៅ​​​ដោយ​​​ម​​​ច្ឆជាតិ​​​។​ លោក ហ្វ័រស៊ីត​ បាន​​​និយាយថា “តាមពិត​​​គឺលំបាក​​​មែនទែន”​​​។

ក្រុម​​​អ្នកថតរូបនេះ​​​កំពុង​​​ត្រៀមខ្លួន​​​ធ្វើ​​​ដំណើរ​​​ទៅ​​​កាន់​​​ប្រទេស​​​ចិន​​​នៅខែ​​​មករា​​​ ដោយ​​​មាន​​​ផែនការ​​​បញ្ចប់​​​គម្រោង​​​នោះ​​​នៅខែ​​​មីនា”។

លោក ប្រាយ​​​ បាន​​​និយាយថា “ចំណុច​​​គួរ​​​ឲ្យ​​​ចាប់​​​អារម្មណ៍​​​ទាក់ទិន​​​នឹង​​​ការ​​​ធ្វើ​​​ដំណើរ​​​តាម​​​ខ្សែទឹក​​​ខាងលើ​​​គឺថា អ្នកនឹង​​​ឃើញ​​​បញ្ហា​​​មុន​​​នឹង​​​អ្នក​​​ដឹង​​​រឿង​​​នោះ។ វាឆ្លងកាត់​​​ព្រំដែន​​​ដែល​​​ក្លាយជា​​​បញ្ហា​​​ស្មុគ្រស្មាញ​​​នៃ​​​លំហ​​​រួម​​​”។

លោកបាន​​​បញ្ជាក់​​​ថា “អ្វីដែលគេ​​​ធ្វើ​​​គឺប៉ះពាល់ ​​​មិនថា​​​ក្រោម​​​ ឬលើ​​​នោះទេ។ ទុក្ខសោក​​​សង្រេង​​​របស់​​​ទន្លេ​​​គឺ ជាទីបញ្ចប់​​​ គេធ្វើ​​​ឲ្យ​​​ប៉ះពាល់​​​ដល់​​​មនុស្ស​​​គ្រប់​​​រូបនៅលើ​​​ពិភពលោក​​​”៕​​​ រើន​​​​​​

 

​​​​​​​​​