យោងតាមការសិក្សាថ្មីមួយចេញផ្សាយដោយស្ថាប័នមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុក្នុងស្រុកឈ្មោះឥណទានពលរដ្ឋរុងរឿង (IPR) បានបង្ហាញថា
ការចំណាយខ្ពស់ ទៅលើផលិតកម្មស្រូវ និងកង្វះខាតជំនួយពីរដ្ឋាភិបាល បានធ្វើឲ្យជីវភាពរបស់កសិករស្ថិតនៅជិតខ្សែបន្ទាត់នៃភាព
ក្រីក្រ ថ្វីបើមានកំណើនដែលមិនធ្លាប់មានក្នុងវិស័យនេះក៏ដោយ។
ការសិក្សាឯករាជ្យ ដែលធ្វើឡើងដោយអ្នកស្រាវជ្រាវកម្ពុជាពីររូប និងនរវិទូពីររូបទៀត មកពីសាកលវិទ្យាល័យអប្សាឡា (Uppsala) នៅប្រទេសស៊ុយអែតនេះ បានសិក្សាទៅលើកសិកម្មស្រូវនៅក្នុងខេត្តតាកែវ និងការចំណាយទៅលើថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិត និងវត្ថុធាតុដើមដូចជា ពូជស្រូវ និងជីជាដើម។
យោងតាមការសិក្សា ដែលចេញផ្សាយកាលពីល្ងាចថ្ងៃព្រហស្បតិ៍នេះ បង្ហាញថា គ្រាន់តែការចំណាយលើសម្ភារទាំងនេះ វាស្មើនឹង៤០ភាគរយនៃប្រាក់ចំណូល ដែលបានមកពីទិន្នផលស្រូវទៅហើយ។ ការចំណាយផ្សេងទៀតដូចជា ការ ទៅលើកម្លាំងពលកម្ម គ្រឿងចក្រ ប្រព័ន្ធធារាសាស្ត្រ ប្រេងសាំង និងការប្រាក់ គឺនៅមិនទាន់រាប់បញ្ចូលនៅឡើយទេ។
ជាលទ្ធផល កសិករភាគច្រើនទទួលបានប្រាក់កម្រៃតែ២.៥០០រៀលប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយថ្ងៃ ឬតិចជាងនេះក៏មាន រីឯអ្នកផ្សេងទៀតទទួលរងការខាតបង់តែម្តង ហើយត្រូវពឹងផ្អែកទៅលើប្រាក់បញ្ញើពីសមាជិកគ្រួសាររបស់ពួកគាត់ ដែលបានចាកចេញពីស្រុកទៅរកការងារធ្វើ នៅរាជធានីភ្នំពេញ ឬក៏នៅប្រទេសថៃ។
ការសិក្សានេះបានលើកឡើងថា “ កសិករភាគច្រើនត្អូញត្អែរអំពីការទទួលបានប្រាក់ចំណេញតិចតួចពីការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ពួកគាត់ និងពីការទទួលបានទិន្នផលស្រូវ
ខ្ពស់”។ ការសិក្សានេះបានលើកឡើងបន្ដថាការធ្វើឯកជនភាវូបនីយកម្មនាពេលថ្មីៗនេះលើប្រព័ន្ធធារាសាស្ត្រទ្រង់ទ្រាយតូច ក៏ធ្វើឲ្យមានការលំបាកដល់កសិករក្នុងការតស៊ូរកប្រាក់ចំណេញដែរ។
ការសិក្សានេះបានលើកឡើងថា កសិករជារើយៗត្រូវចំណាយរហូតដល់១០ភាគរយនៃប្រាក់ចំណូលពីទិន្នផលស្រូវរបស់ពួកគាត់ទៅលើថ្លៃទឹក “ ថ្វីបើផ្លូវទឹកធំៗមូួយចំនួនជាទ្រព្យសម្បត្តិសាធារណៈរបស់រដ្ឋ និងសម្រាប់ប្រើជាប្រយោជន៍សាធារណៈក៏ដោយ”។ កាលពីឆ្នាំ២០១០ លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីហ៊ុន សែន បានដាក់ចេញនូវគោលនយោបាយនាំអង្ករចេញឲ្យបានមួយលានតោនត្រឹមឆ្នាំ២០១៥។ យោងតាមរបាយការណ៍មួយចេញផ្សាយដោយក្រសួងពាណិជ្ជកម្មកាលពីសប្ដាហ៍មុនឲ្យដឹងថា កាលពីឆ្នាំមុនផលិតកម្មស្រូវរបស់ប្រទេសកម្ពុជាបានកើនឡើង៦,៤២ភាគរយ ដល់៨,៧៨លានតោនដោយទិន្នផលស្រូវបានកើនឡើងដល់អត្រាស្រដៀងគ្នាេនះដែរ។
រទេសកម្ពុជាបាននាំអង្ករចេញចំនួន៤៩.៤៥០តោននៅក្នុងរយៈពេលបួនខែដំបូងនៃដើមឆ្នាំនេះ គឺកើនឡើងច្រើនជាងឆ្នាំមុន១៣ភាគរយ។ យោងតាមរបាយកាណ៍នេះ ប្រាក់ចំណូលបានកើនឡើងដល់៣៥លានដុល្លារ គឺកើនឡើង៤០ភាគរយពីឆ្នាំមុន។ ការសិក្សានេះបានលើកឡើងថា “ការចំណាយទៅលើផលិតកម្មស្រូវក្រោមគម្រោងបង្កើនទិន្នផលស្រូវ មានកម្រិតខ្ពស់ខ្លាំងណាស់ ហើយឈ្មួញកណ្ដាលមួយចំនួនកំពុងតែរកប្រាក់ចំណេញបានយ៉ាងច្រើនពីការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់កសិករ។ មានឱកាស
តិចតួចណាស់ ដែលកសិករអាចធ្វើដូច្នេះបាន។
ដោយសារតែការចំណាយខ្ពស់នេះ ការកើនឡើងនៃស្ថាប័នមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុនៅតាមទីជនបទ និងការចំណាយខ្ពស់ទៅលើេសម្ភារនានាមុនពេលប្រមូលផលនោះ កសិករពឹងផ្អែកកាន់តែខ្លាំងឡើងទៅលើឥណទានខ្នាតតូច ដើម្បីយកប្រាក់មកធ្វើស្រែ។ របាយការណ៍នេះបានលើកឡើងថា “វាច្បាស់ណាស់ថា ឥណទានខ្នាតតូចមិនអាចខ្ចីតែម្តងចប់នោះទេ ប៉ុន្តែសម្រាប់កសិករភាគច្រើននៅតែត្រូវការឥណទានខ្នាតតូចជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ របាយការណ៍បានបន្តថាឥណទានខ្នាតតូចភាគច្រើនដែលកសិករខ្ចីមានចំនួនចន្លោះពី៥០០ដុលា្លារដល់១.៥០០ដុល្លារដោយមានអត្រាការប្រាក់ប្រចាំខែប្រហែល២,៩ភាគរយ ដែលនេះជាអត្រាការប្រាក់មួយដែលគេគិតថាខ្ពស់ណាស់។
របាយការណ៍នេះលើកឡើងថា “ជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់កសិករ គឺពឹងផ្អែកជាប្រចាំទៅលើឥណទានខ្នាតតូច”។
ភាគហ៊ុន៣៣.៦៥ភាគរយរបស់ស្ថាប័នមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុឥណទានពលរដ្ឋរុងរឿង ជាក្រុមហ៊ុនចេញផ្សាយការសិក្សានេះ គ្រប់គ្រងដោយក្រុមហ៊ុន IPR HK Ltd. ដែលគ្រប់គ្រងទាំងស្រុងដោយក្រុមហ៊ុនវិនិយោគនៅក្នុងស្រុកមួយ គឺក្រុមហ៊ុនលីអូផាត ខេបភីថល (Leopard Capital) រីឯភាគហ៊ុនផ្សេងទៀតគ្រប់គ្រងដោយសេដ្ឋីកសិពាណិជ្ជកម្ម គឺលោក ភូ ពុយ។
យោងតាមការសិក្សានេះ ឥណទាន៩៨ភាគរយរបស់ស្ថាប័នមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុឥណទានពលរដ្ឋរុងរឿង ត្រូវបានផ្តល់ទៅឲ្យកសិករ។ លោក គិត សេង រដ្ឋលេខាធិការក្រសួងកសិកម្មបានមានប្រសាសន៍ថា ផ្នែកខ្លះនៃមូលហេតុ ដែលនាំឲ្យប្រាក់ចំណូលរបស់កសិករធ្លាក់ចុះនោះ គឺដោយសារតែរដ្ឋាភិបាលមិនបង្កើនប្រាក់ឧបត្ថម្ភធនសម្រាប់ឧស្សាហកម្មដែលកំពុងរីកចម្រើនក្នុងប្រទេសកម្ពុជានេះទេ។