នៅពេលយប់ងងឹត បុរសពីរនាក់បានវាយដំស្ត្រីពិការជើងអាយុ១៩ឆ្នាំម្នាក់ រហូតដល់សន្លប់ រួចនាំគ្នារំលោភ កាលពីយប់ថ្ងៃអាទិត្យ ក្នុងចម្ការចេកមួយ ក្នុងស្រុកកៀនស្វាយ ខេត្តកណ្ដាល។
ស្ត្រីអាយុ១៩ឆ្នាំរូបនេះ បាននិយាយ កាលពីថ្ងៃអង្គារថា “ ពួកគេវាយខ្ញុំឲ្យសន្លប់។ នៅពេលខ្ញុំដឹងខ្លួនវិញ ទើបដឹងថា ខ្ញុំកំពុងនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យ ហើយគ្រូពេទ្យប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំត្រូវគេព្រួតចាប់រំលោភ”។
ស្ត្រីរូបនេះបាននិយាយបន្ដថា “ ខ្ញុំមិនបានចាំអ្វីទាំងអស់ ប៉ុន្ដែ អ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះខ្ញុំ គឺគួរឲ្យតក់ស្លុតណាស់”។
ករណីវាយឲ្យសន្លប់ដ៏ព្រៃផ្សៃ កាលពីថ្ងៃអាទិត្យ គឺជាករណីមួយទៀត ក្នុងចំណោមអំពើហិង្សារំលោភផ្លូវភេទ ប្រព្រឹត្តលើស្ត្រីភេទ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ នៅក្នុងករណីចាប់រំលោភប្រហែល៣២០ករណី ដែលអង្គការសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក បានកត់ត្រា កាលពីឆ្នាំមុន មាន២០១ករណីបានកើតឡើងចំពោះអនីតិជន។ ក្នុងឆ្នាំ២០១២ កាសែតខេមបូឌា ដេលី បានចុះផ្សាយអំពើរំលោភ ហើយសម្លាប់ក្មេងស្រីអនីតិជនមានចំនួន១០ករណី ហើយមានករណីចាប់រំលោភ៣លើកដោយឡែកផ្សេងទៀត បានកើតឡើងចំពោះស្ត្រីពិការ។
នៅក្នុងស្រុកកៀនស្វាយ នគរបាលមិនបានចាប់ខ្លួននរណាម្នាក់ឡើយ នៅក្នុងករណីចាប់រំលោភស្ត្រីពិការអាយុ១៩ឆ្នាំ តែទោះជាយ៉ាងណា លោក ប៉ម សំអិត អធិការនគរបាលស្រុកកៀនស្វាយ បានមានប្រសាសន៍ថា មន្ត្រីនគរបាលបានកំណត់អត្ដសញ្ញាណថា បុរសវ័យក្មេងមួយរូបនៅតំបន់នោះ គឺជាជនសង្ស័យ។
ថ្វីបើនគរបាលមិនសូវសកម្ម និងមានបទឧក្រិដ្ឋដ៏ព្រៃផ្សៃបែបនេះក្ដី ក៏គ្មានការឈឺឆ្អាលពីសាធារណជនចំពោះស្ត្រីរូបនេះដែរ ខណៈដែលឪពុកម្ដាយរបស់នាង និងបងប្អូនទាំងប្រាំពីរនាក់ ដែលកំពុងថែទាំយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់។
ទោះជាយ៉ាងណា ក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា ការខឹងសម្បាពីសាធារណជនបានផ្ទុះឡើងនៅតាមដងផ្លូវក្នុងទីក្រុងញូវដេលី ចំពោះការរំលោភ និងសម្លាប់និស្សិតស្រីជនជាតិឥណ្ឌាម្នាក់ អាយុ២៣ឆ្នាំ ដែលទទួលរងការវាយដំយ៉ាងព្រៃផ្សៃ កាលពីខែមុន ពីបុរសមួយក្រុម ដែលកំពុងតែជិះរថយន្ដក្រុងជាមួយនាង។
បន្ទាប់ពីការស្លាប់របស់នាងកាលពីថ្ងៃសៅរ៍ មនុស្សម្នារាប់ពាន់នាក់បានចេញមកតាមផ្លូវ ដើម្បីអុជទៀន និងសម្ដែងការសោកសង្រេង និងការខឹងសម្បា ចំពោះអំពើដ៏ព្រៃផ្សៃនេះ។ បុរសចំនួនប្រាំមួយនាក់ ឥឡូវនេះ ត្រូវបានតុលាការឥណ្ឌា ចោទប្រកាន់ពីបទឧក្រិដ្ឋនេះ។
លោក ម៉ាន់ម៉ូហាន ស៊ីញ (Manmohan Singh) នាយករដ្ឋមន្ត្រីឥណ្ឌា បានចូលរួមរំលែកទុក្ខ យ៉ាងក្រៀមក្រំនេះ ជាមួយក្រុមគ្រួសារជនរងគ្រោះ ហើយបានអំពាវនាវឲ្យមានកិច្ចពិភាក្សាដេញដោល ដើម្បីស្វែងរករបៀបផ្លាស់ប្ដូរឥរិយាបថនៅក្នុងសង្គម។
លោក ម៉ែន មករា អ្នកអង្កេតសិទ្ធិមនុស្សប្រចាំខេត្តកណ្ដាលរបស់អង្គការអាដហុកបានមានប្រសាសន៍ថា “ក្នុងប្រទេសកម្ពុជាក៏គួរតែធ្វើបែបនេះដែរ។ ជនសង្ស័យត្រូវតែចាប់ខ្លួនយកទៅផ្ដន្ទាទោសចំពោះមុខច្បាប់ហើយសង្គមត្រូវតែចូលរួមយ៉ាងសកម្ម ដើម្បីរួមចំណែករកយុត្តិធម៌ឲ្យជនរងគ្រោះ”។
លោកមានប្រសាសន៍បន្ដថា មូលហេតុ ដែលសាធារណជនក្នុងប្រទេសកម្ពុជា មិនសូវឈឺឆ្អាលពីព្រោះតែការអនុវត្តច្បាប់ចំពោះបទឧក្រិដ្ឋបែបនេះនៅមានកម្រិត។ លោក មករា បានបន្តថា “ករណីចាប់រំលោភ បានក្លាយទៅជារឿងសាមញ្ញសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋគ្រប់ៗរូបទៅហើយ ដោយសារតែការអនុវត្តច្បាប់នៅមានកម្រិត ចំណែកឯតម្លៃសីលធម៌ក៏បានធ្លាក់ចុះ។ វាធ្វើឲ្យអ្នកផ្សេងទៀតចង់ប្រព្រឹត្តបទឧក្រិដ្ឋអ៊ីចឹងដែរ”។
កាលពីឆ្នាំ២០១១ អង្គការអាដហុក បានកត់ត្រាករណីចាប់រំលោភបានចំនួន៤៦៧ករណី បើប្រៀបធៀបទៅនឹងឆ្នាំ២០១២ ដែលមានត្រឹមតែប្រហែល៣២០ករណីប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្ដែ សកម្មជនការពារសិទ្ធិមនុស្ស បានលើកឡើងថា បទឧក្រិដ្ឋចាប់រំលោភនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា វាអាចមានច្រើនជាងរបាយការណ៍នេះ ពីព្រោះមានជនរងគ្រោះជាច្រើនទៀតមិនបានដាក់ពាក្យបណ្ដឹងទៅនគរបាល ឬក៏ជនរងគ្រោះសុខចិត្តទទួលយកប្រាក់សំណងជំងឺដោយចិត្តស្ងាត់ៗ ដើម្បីកុំឲ្យប្តឹងទៅតុលាការ។
លោកឧត្ដមសេនីយ៍ឯក ខៀវ សុភ័គ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងមហាផ្ទៃ មានប្រសាសន៍ថា ទោះបីជាលោកមិនបានដឹងអំពីតួលេខពិតប្រាកដនៃការចាប់ខ្លួនជនល្មើសចាប់រំលោភ នៅក្នុងឆ្នាំ២០១២ក្ដី តែប្រទេសកម្ពុជា បានអនុវត្តច្បាប់យ៉ាងតឹងរុឹង។
លោកមានប្រសាសន៍កាលពីម្សិលមិញថា “ការអនុវត្តច្បាប់ គឺតឹងតែងណាស់។ ជួនកាលជនល្មើសចាប់រំលោភត្រូវតុលាការផ្ដន្ទាទោសឲ្យជាប់ពន្ធនាគារ១០ឆ្នាំ ឬក៏១៥ឆ្នាំ”។
ប៉ុន្ដែ ក្នុងខេត្តកណ្ដាល ករណីបុរសបីនាក់ ដែលបានរំលោភស្ត្រីវិកលចរិត អាយុ២៥ឆ្នាំនៅលើរទេះរុញ កាលពីខែតុលា មិនសូវមានការចាត់វិធានការឲ្យបានតឹងរឹុងទេ។ លោក សេង សុជាតិ អធិការនគរបាលស្រុកស្អាងបានលើកឡើងថា ជនសង្ស័យម្នាក់ក្នុងចំណោមជនសង្ស័យមួយចំនួនត្រូវបានចាប់ខ្លួន ហើយសាលាដំបូងខេត្តកណ្ដាល បានចោទប្រកាន់ភ្លាម ប៉ុន្ដែ បុរសពីរនាក់ផ្សេងទៀត ដែលមានវត្តមាននៅកន្លែងកើតហេតុមិនទាន់បានចាប់ខ្លួននៅឡើយទេ។
លោក សេង សុជាតិ មានប្រសាសន៍ថា “យើងបានកំណត់អត្តសញ្ញាណជនល្មើសរួចហើយ ប៉ុន្ដែ យើងមិនទាន់បានចាប់ខ្លួនពួកគេនៅឡើយទេ”។ លោកបានបន្ថែមថា លោកនៅរង់ចាំតុលាការចេញដីកាចាប់ខ្លួនសិន មុននឹងចាត់វិធានការបន្ដទៀត។
យោងតាមរបាយការណ៍ កាលពីឆ្នាំ២០១០ របស់អង្គការលើកលែងទោសអន្ដរជាតិ បានឲ្យដឹងថា ជនរងគ្រោះជាច្រើនមិនបានរាយការណ៍អំពីករណីចាប់រំលោភឡើយ ពីព្រោះជនល្មើស មានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយអ្នកមានបុណ្យស័ក្ដិ ឬក៏ពីព្រោះជនរងគ្រោះមិនមានប្រាក់គ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីជួលមេធាវី។ របាយការណ៍ដែលមានចំណងជើងថា បំបែករឿងសម្ងាត់ ក៏បានរកឃើញដែរថា ស្ត្រីរកស៊ីផ្លូវភេទ តែងតែជួបប្រទះនឹងអំពើហិង្សាផ្លូវភេទ ប៉ុន្ដែ នគរបាលមិនចាត់ទុកបញ្ហាទាំងនេះជាបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរនោះទេ។
របាយការណ៍របស់អង្គការលើកលែងទោសអន្ដរជាតិ បានរៀបរាប់ពីសវនាការជំនុំជម្រះមួយ ដែលជនរងគ្រោះទើបមានអាយុ១១ឆ្នាំ ហើយត្រូវគេព្រួតគ្នារំលោភនោះ ត្រូវបានមេធាវីការពារចុងចោទឈ្លេចសួរ រហូតធ្វើឲ្យនាងស្រក់ទឹកភ្នែក។ មេធាវីបានសួរហើយសួរទៀតថា ហេតុអ្វីបានជានាងមិនប្រឹងស្រែកឲ្យគេជួយ ពេលនោះនាងបានឆ្លើយថា នាងមិនហ៊ានទេ ពីព្រោះនាងត្រូវគេសម្រាតខោអាវអស់ហើយ ហើយនាងមិនចង់ឲ្យគេឃើញនាងទាំងអាក្រាតបែបនេះនោះឡើយ។
របាយការណ៍នេះ ក៏បានរៀបរាប់ពីក្មេងស្រីម្នាក់ ដែលបានពន្យល់ប្រាប់ថា នាងមិនហ៊ានប្រាប់ឪពុករបស់នាងអំពីរឿងដែលគេបានចាប់រំលោភនាងឡើយ។ នៅពេលនាងបានសម្រេចចិត្តប្រាប់ឪពុករបស់នាង អំពីហេតុការដែលបានកើតឡើង ឪពុករបស់នាងបានទះកំភ្លៀងនាង ហើយស្ដីបន្ទោសនាងថា ហេតុអ្វីបានជាដើរចេញពីផ្ទះឆ្ងាយម៉្លេះ។
របាយការណ៍នេះបានលើកឡើងថា “ដោយសាវប្បធម៌និទណ្ឌភាព និងអំពើពុករលួយ ជនរងគ្រោះ ដោយ អំពើហិង្សាផ្លូវភេទ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាមិនដែលទទួលបានយុត្តិធម៌ឡើយ ហើយត្រូវបង់ថ្លៃព្យាបាល ដោយខ្លួនឯង ហើយកម្រទទួលបារការគាំទ្រណាស់។ ជាទូទៅមន្ត្រីអនុវត្តច្បាប់រួមមាននគរបាល និងមន្ត្រីតុលាការ បានដោះស្រាយករណីបែបនេះ តាមរយៈការបង់ប្រាក់នៅក្រៅតុលាការដោយ មានការ ព្រម ព្រៀង គ្នារវាងជនរងគ្រោះ និងឧក្រិដ្ឋជនល្មើស”។
របាយការណ៍នេះបានលើកឡើងបន្ថែមទៀតថា “កង្វះការស៊ើបអង្កេត ដ៏មានប្រសិទ្ធភាព និងកង្វះការផ្ដន្ទាទោសបានបន្តធ្វើឲ្យជនរងគ្រោះនៅតែភ័យខ្លាចថា ឧក្រិដ្ឋជនអាចនឹងមកធ្វើបាបពួកគេម្ដងទៀត ដូច្នេះ ជនរងគ្រោះត្រូវបន្តរស់នៅដោយឈំចាប់ផ្នែកផ្លូវចិត្ត និងបាត់បង់កិត្តិយស។ការដែលអាជ្ញាធរមិនបានចាត់វិធានការ រួមទាំងប្រព័ន្ធតុលាការផងនោះ បានកើតមានជាហូរហែរ ហើយបានធ្វើឲ្យអំពើរំលោភផ្លូវភេទបានកើតឡើងកាន់តែច្រើន”។
អ្នកស្រី ណាលី ពីឡូក (Naly Pilorge) នាយិកាអង្គការសិទ្ធិមនុស្សលីកាដូ បានមានប្រសាសន៍ថា “បញ្ហានេះ ត្រូវបានគេលើកយកមកពិភាក្សាយ៉ាងទូលំទូលាយ។ មនុស្សភាគច្រើនប្រហែលជាបានដឹងឭហើយថា វាជាបទឧក្រិដ្ឋ ហើយជនល្មើសត្រូវតែផ្ដន្ទាទោស។ ប៉ុន្ដែ ធាតុពិតវាមិនដូច្នេះឡើយ ជាពិសេសនៅពេលជនរងគ្រោះមានអាយុច្រើន ឬក៏ជនរងគ្រោះមិនបានរាយការណ៍ពីបទឧក្រិដ្ឋនេះ។
នៅក្នុងស្រុកកៀនស្វាយ ជនល្មើសដែលបានចាប់រំលោភក្មេងស្រីពិការអាយុ១៩ឆ្នាំ មិនត្រូវបានចាប់់ខ្លួននៅឡើយ។
ម្ដាយមីងរបស់ជនរងគ្រោះបាននិយាយ នៅក្នុងសប្ដាហ៍នេះថា “ខ្ញុំមានអារម្មណ៍សោកស្ដាយចំពោះក្មួយស្រីរបស់ខ្ញុំ និងគ្រួសាររបស់ខ្ញុំខ្លាំងណាស់។ អ្វីដែលបានកើតឡើងវាគួរឲ្យរន្ធត់ណាស់”។ ម្ដាយមីងជនរងគ្រោះបានបន្ដថា មនុស្សគ្រប់ៗរូបនៅក្នុងភូមិសុទ្ធតែមានការរន្ធត់ចិត្ត ពេលឮថា មានគេចាប់រំលោភក្មេងស្រីពិការដោយព្រៃផ្សៃបែបនេះ។
លោក សូត្រ តូ មេឃុំដីឥដ្ឋបានលើកឡើងថា លោករៀបចំកិច្ចប្រជុំមួយជាមួយអ្នកភូមិប្រហែល៥០នាក់ នៅថ្ងៃច័ន្ទ ដើម្បីបង្កើនការយល់ដឹង អំពីការចាប់រំលោភផ្លូវភេទ។
លោកបានមានប្រសាសន៍ថា “ខ្ញុំបានអញ្ជើញលោកអាចារ្យ ក្រុមប្រឹក្សាភូមិនាយកសាល និងប្រជាពលរដ្ឋផ្សេងៗទៀត ឲ្យមកចូលរួមស្តាប់ករណីនេះ ដើម្បីឲ្យពួកគេយល់ច្បាស់អំពីករណីចាប់រំលោភ”។
លោក ប៉ម សំអិត បានមានប្រសាសន៍ថា នគរបាលបានកំណត់អត្តសញ្ញាណជនសង្ស័យរួចហើយនៅក្នុងករណីនេះ ហើយនឹងចាប់ខ្លួនក្នុងពេលឆាប់ៗ។
លោកបានបន្ដថា “យើងខិតខំធ្វើការខ្លាំងណាស់នៅក្នុងរឿងនេះ ប៉ុន្ដែ យើងត្រូវការពេលវេលា ដើម្បីស៊ើបអង្កេត។ ពេលនាងត្រូវគេចាប់រំលោភនោះ គឺនៅម៉ោងប្រហែលប្រាំបួនយប់ទៅហើយ។ នាងមិនគួរដើរនៅយប់ពេកដូច្នេះនោះទេ”៕ ស៊ុយឈាង