អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលបានលើកឡើងកាលពីម្សិលមិញថា របៀបដែលប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយពិពណ៌នាពីបទល្មើសហិង្សាចំពោះស្ត្រី និងកុមារី កំពុងតែធ្វើឲ្យមានឥរិយាបថអវិជ្ជមានចំពោះក្រុមមនុស្សទាំងនេះ ហើយខ្លឹមសារសំខាន់ត្រូវផ្តោតទៅលើមូលហេតុដែលបទល្មើសទាំងនេះក្លាយជារឿងធម្មតាខ្លាំង ជាជាងផ្តោតទៅលើឥរិយាបថស្ត្រី។
អ្នកស្រី ការ៉ូលីន ម៉ាក់ខូសឡែន នាយកអង្គការអាក់សិនអេដ (Action Aid) ប្រចាំប្រទេសកម្ពុជា បានថ្លែងទៅកាន់ក្រុមអ្នកយកព័ត៌មាននិងនិស្សិតផ្នែកសារព័ត៌មាន នៅក្នុងសិក្ខាសាលាមួយ ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញស្តីពីការផ្សព្វផ្សាយអំពីវិសាលភាពនៃបទល្មើសបែបនេះដែលកាសែត និងគេហទំព័រព័ត៌មានកម្ពុជាជួនកាលស្តីបន្ទោសជនរងគ្រោះថា បានប្រព្រឹត្តបទល្មើសផ្លូវភេទ ចាត់ទុកស្ត្រី និងកុមារទាំងនោះជាឧបករណ៍ផ្លូវភេទ ឬក៏ផ្សព្វផ្សាយរូបភាពមុខរបស់ពួកគេដែលផ្ទុយនឹងច្បាប់សារព័ត៌មាន។
អ្នកស្រីបានថ្លែងថា បញ្ហានេះអាចរាប់បញ្ចូលទាំងសេចក្តីរាយការណ៍ថា ជនរងគ្រោះត្រូវបានជំរុញឲ្យស្លៀកបំពាក់តាមបែបណាមួយជាក់លាក់ ឬក៏ចេញដើរតែឯងនៅពេលយប់ផងដែរ។ លោកស្រីបានបន្ថែមទៀតថា “កម្រមានសំណួររបស់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយលើកឡើងថា តើមូលហេតុអ្វីដែលនាំឲ្យមានសកម្មភាពទាំងនេះកើតឡើងនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា និងអំពីមូលហេតុដែលបុរសៗគិតថា វាគ្មានបញ្ហាទេ ដែលរឿងនេះកើតឡើង។ សេចក្តី រៀបរាប់អំពីស្ត្រីកាន់តែធ្វើឲ្យមានអំពើហិង្សា ទៅលើស្ត្រី និងក្មេងស្រី”។
ស្ថិតិផ្តល់ដោយអង្គការសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក បង្ហាញថា មានករណីចាប់រំលោភកុមារចំនួន១៤០ករណីដែលត្រូវបានរាយការណ៍ក្នុងរយៈពេលប្រាំបួនខែដើមឆ្នាំនេះ និងករណីចាប់រំលោភ ហើយសម្លាប់ចោល១៤ករណីនៅអំឡុងពេលដូចគ្នានេះ។ អ្នកស្រី អេនជី ខុនរ៉ូយ (Angie Conroy) អ្នកពិគ្រោះយោបល់នៅអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល ស្ត្រីខ្មែរ បានលើកឡើងថា ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការត្រួតពិនិត្យឥរិយាបទចំពោះស្ត្រី និងក្មេងស្រី ក៏ប៉ុន្តែ ជារឿយៗបទល្មើសបែបនេះត្រូវបានគេចាត់ទុកជារឿងបុគ្គល និងឯកជន។
អ្នកស្រីបានថ្លែងថា “ការផ្សព្វផ្សាយព័ត៌មានអាចមានឥទ្ធិពលលើឥរិយាបថរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗមានទៅលើស្ត្រី។ ការសិក្សាបានរកឃើញថាប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយក៏អាចជំរុញយ៉ាងសម្ងាត់ឲ្យមានអំពើហិង្សាលើស្ត្រី និងក្មេងស្រីផងដែរ”។ អ្នកស្រីបានឲ្យដឹងថា វិធីពីរដែលអាចបង្ហាញភាពស៊ីជម្រៅបន្ថែមទៀតអំពីបញ្ហាទាំងនេះ គឺត្រូវបិទបាំងអត្តសញ្ញាណរបស់ជនរងគ្រោះ និងផ្តល់ព័ត៌មានសម្រាប់សេវាគាំទ្រនៅអមអត្ថបទបែបនេះ។
អ្នកស្រី កាស៊ូម៉ិ ណាកាហ្គាវ៉ា (Kasumi Nakagawa) សាស្ត្រាចារ្យផ្នែកសិក្សាយេនឌ័រ នៅសាកលវិទ្យាល័យបញ្ញាសាស្ត្រកម្ពុជា បានលើកឡើងថា និសិត្សរបស់លោកស្រីបាននិងកំពុងប្រមែប្រមូលអត្ថបទព័ត៌មានចេញផ្សាយនាពេលថ្មីៗនេះ ស្តីអំពីបញ្ហាផ្សេងៗ ដូចជា អំពើហិង្សា ការជួញដូរមនុស្សសម្រាប់កេងប្រវ័ញ្ចផ្លូវភេទ ការរំលោភអនីតិជន និងស្ត្រីពេញវ័យ ក្នុងគោលបំណងវិភាគសេចក្តីពិពណ៌នាអំពីស្ត្រី និងផលប៉ះពាល់នៃសេចក្តីរាយការណ៍បែបនេះ។
រូបភាពអមសេចក្តីរាយការណ៍ទាំងនេះរាប់ទាំងរូបភាពក្រាហ្វិកចបង្ហាញជនរងគ្រោះដោយសារការចាប់រំលោភ ហើយសម្លាប់ ដែលខ្លះក្នុងចំណោមសាកសពរបស់ពួកគេត្រូវបានបង្ហាញ និងមុខរបស់ពួកគេអាចគេមើលស្គាល់។
លោក មឿន ឈានណារិទ្ធ នាយកវិទ្យាស្ថានកម្ពុជា សម្រាប់ការសិក្សាផ្នែកសារព័ត៌មាន បានលើកឡើងថា របៀបរាយការណ៍ អំពីបញ្ហាទាំងនេះ និងរបៀបពិពណ៌នាអំពីស្ត្រី និងក្មេងស្រី “គឺជាក្តីព្រួយបារម្ភដ៏ធំបំផុតមួយសម្រាប់អ្នកយកព័ត៌មានខ្មែរ ពីព្រោះអ្នកយកព័ត៌មានតិចតួចណាស់ធ្វើតាមនិយាមក្រមសីលធម៌សម្រាប់ការគោរពភាពឯកជន និងសេចក្តីថ្លៃថ្នូរបស់ជនរងគ្រោះ”។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា “ កាសែតខ្លះហាក់ដូចជាកំពុងប្រកួតប្រជែងគ្នា ដើម្បីលក់កាសែត តាមរយៈការលក់សេចក្តីថ្លៃថ្នូរ និងភាពឯកជនរបស់ជនរងគ្រោះ”៕ប៊ុននី