កាលពីថ្ងៃអង្គារ អ្នករួចជីវិតពីរបប ប៉ុល ពត ម្នាក់បានប្រាប់សាលាក្តីខ្មែរក្រហមថាត្រូវគេដាក់ច្រវាក់ជាប់នឹងក្តារនៃបន្ទប់ពន្ធនាគារដ៏ចង្អៀតណែនណាន់ជាមួយមនុស្សយ៉ាងហោចណាស់៧០នាក់ផ្សេងទៀត។
លោក ថាន ធិម បានហៅជីវិតក្នុងរបបនោះថា “ជាការរស់ដូចស្លាប់”។
លោកបាននិយាយថា គេបានចាប់ខ្លួនលោកនៅឆ្នាំ១៩៧៨ បន្ទាប់ពីប្អូនស្រីរបស់លោកបានសារភាពមិនពិតក្រោមការធ្វើទារុណកម្មថា លោកជាអនុសេនីយ៍ទាហាន លន់ នល់ ហើយក្រោយមកត្រូវគេចាប់ដាក់ក្នុងគុកអង្គការ នៅស្រុកត្រាំកក់ខេត្តតាកែវ។ ស្រុកនេះគឺជាការផ្តោតក្នុងដំណាក់កាលទី២នៃការកាត់ក្តីអតីតមេដឹកនាំរបបខ្មែរក្រហម នួន ជា និង ខៀវ សំផន ដែលជាប់ចោទពីបទឧក្រិដ្ឋកម្មប្រឆាំងមនុស្សជាតិ។
លោកបាននិយាយថា “ខ្ញុំបានឃើញបន្ទប់មួយនៅនឹងដីក្រាលក្តារនិងមានជញ្ជាំងឈើ។ វាមានទំហំប្រហែល៥ម៉ែត្រគុណ១០ម៉ែត្រ។ ខ្ញុំត្រូវបានគេរុញចូលក្នុងបន្ទប់នោះ។ បន្ទប់នោះឆ្អេះក្លិនទឹកនោម និងស្អុយ [អាចម៍] ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចខ្ញុំជិតស្លាប់អ៊ីចឹង”។
ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីរូបនេះបាននិយាយថា លោកត្រូវគេដាក់ច្រវាក់ជាប់នឹងក្តារ ហើយទទួលបានអាហារតែមួយវែកតូចប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយថ្ងៃ។ លោកបាននិយាយអំពីអ្នកទោសដូចគ្នាថា “ពួកគេមានសុខភាពដុនដាបណាស់។ ពួកគេស្គមមើលឃើញតែស្បែកដណ្តប់ឆ្អឹង”។
លោក ធិម ដែលត្រូវបានសាលាក្តីហៅមកឲ្យផ្តល់សក្ខីកម្មបន្ថែម ក្រោយពីការរៀបរាប់ទុក្ខវេទនារបស់គាត់លើកទី១នៅសវនាការជនរងគ្រោះកាលពីដើមខែនេះ បានប្រាប់តុលាការថា លោកត្រូវបានវាយធ្វើបាបដោយកម្មាភិបាលជាច្រើននាក់ ដែលព្យាយាមបង្ខំឲ្យលោកសារភាពទទួលស្គាល់ការជាប់ពាក់ព័ន្ធនិងកងទ័ព។
លោកបាននិយាយថា ខ្មែរក្រហមប្រើល្បិចបញ្ឆោតអតីតមន្ត្រី លន់ នល់ ឲ្យបង្ហាញខ្លួន ដោយអះអាងថា នឹងឲ្យពួកគេចូលមកធ្វើការវិញ។ ផ្ទុយទៅវិញ មន្ត្រីទាំងនោះនឹងបាត់ខ្លួន។
អ្នកផ្សេងទៀតបានក្លាយខ្លួនជាជនរងគ្រោះ បន្ទាប់ពីបានឆ្លើយអះអាងក្លែងក្លាយថាខ្លួនជាអតីតទាហាន ដោយសង្ឃឹមថា នឹងទទួលបានឋានៈ។
លោក ធិម បាននិយាយថា “ចំពោះអ្នកដែលមិនមានឋានៈណាមួយនោះ តែដោយសារពួកគេបានឮថា ពួកគេនឹងទទួលបានឋានៈនោះ អ្នកទាំងនេះបាននិយាយថា ខ្លួនជាទាហាន ឬអនុសេនីយ៍ទោ ឬ អនុសេនីយ៍ត្រី។ អ្នកទាំងនេះត្រូវគេចាប់យកទៅ។ បន្ទាប់ពីការនិយាយដូច្នេះ ពួកគេបានបាត់ខ្លួនអស់”។
បន្ទាប់ពីលោក ធិម តុលាការបានស្តាប់ការរៀបរាប់របស់អតីតសមាជិកខ្មែរក្រហម គឺលោក ពេជ្រ ជឹម ហើយនឹងបន្តការផ្តល់សក្ខីកម្មរបស់គាត់នៅថ្ងៃពុធទៀត៕ និត