ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីម្នាក់បានប្រាប់សាលាក្តីខ្មែរក្រហមកាលពីថ្ងៃច័ន្ទថា អ្នកស្រីបានឃើញស្ត្រីចាម២៧០នាក់ត្រូវកម្មាភិបាលខ្មែរក្រហមដែលកាន់កាំភ្លើងអាកា៤៧និងកាំបិតបណ្តើរយកទៅ បន្ទាប់ពីស្ត្រីទាំងនោះបានសារភាពថា ពួកគាត់ជាមូស្លីម។
អ្នកស្រី ណូ សាដៈ អាយុ៦៧ឆ្នាំ បាននិយាយថា អ្នកស្ត្រីត្រូវបានគេជម្លៀសចេញពីភូមិកំណើតស្វាយឃ្លាំងរបស់អ្នកស្រី ដែលកាលណោះស្ថិតក្នុងខេត្តកំពង់ចាម នៅពេលដែលការបះបោរប្រដាប់អាវុធដោយចាមមូលដ្ឋាន ត្រូវបានបង្ក្រាបដោយខ្មែរក្រហមក្នុងឆ្នាំ១៩៧៥ ខណៈដែលការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញខាងសាសនាកាន់តែខ្លាំងឡើង។
អ្នកស្រី សាដៈ បាននិយាយថា ក្រោយពីការបង្ក្រាប គេបានឃុំខ្លួនអ្នកស្រីក្នុងឡថ្នាំ ក្រោយមកទៀតត្រូវគេបញ្ជូនទៅខ្សាច់ប្រឆេះលើក្បែរនោះ ហើយបន្តទៅការដ្ឋានទំនប់ មុនពេលផ្ទេរទៅភូមិទ្រាក្នុងឆ្នាំ១៩៧៧ ក្នុងពេលដែលកម្មាភិបាលតំបន់និរតីមកដល់តំបន់នោះ។
អ្នកស្រី សាដៈ បានឲ្យដឹងទៀតថា នៅពេលពួកគេមកដល់ ស្ត្រីចាម៣០០នាក់ត្រូវគេចងបណ្តើរនិងសួរប្រវត្តិរបស់ពួកគេ។
អ្នកស្រី សាដៈ បាននិយាយថា “ពិតណាស់ ការសួរចម្លើយបានធ្វើឡើងនៅពេលយប់។ ពួកគេបានច្របាច់ពិលមើលមុខខ្ញុំ និងបាននិយាយថា ខ្ញុំជាស្ត្រីវៀតណាម ខ្ញុំបាននិយាយតវ៉ាថា ខ្ញុំជានារីខ្មែរ”។
បើទោះជាបន្តពិនិត្យតាមដាន ដែលមានទាំងការចុះដល់ភូមិកំណើតដោយខ្មែរក្រហមដើម្បីសួរអ្នកមូលដ្ឋានអំពីប្រវត្តិរបស់អ្នកស្រីក៏ដោយ ក៏ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីរូបនេះបាននិយាយថា អ្នកស្រីបានខំបញ្ចុះបញ្ចូលកម្មាភិបាលឲ្យជឿថា អ្នកស្រីជាខ្មែរ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី អ្នកស្រីបាននិយាយថា ស្ត្រីប្រហែល២៧០នាក់ដែលបានសារភាពថា ពួកគេជាចាមនោះ មិនដែលបានឃើញមកវិញទេ។
អ្នកស្រីបាននិយាយថា “ពួកគេត្រូវគេសួរថា តើពួកគេជាចាម ឬមិនមែន ហើយប្រសិនបើចម្លើយថាមែន ពួកគេត្រូវគេចាប់ចេញពីផ្ទះ ហើយខ្ញុំបានឃើញមនុស្សដែលកាន់កាំភ្លើងអាកា៤៧ និងខ្លះកាន់កាំបិត។ មនុស្សប្រដាប់អាវុធទាំងនេះបានចាប់ប្រជាជនចាមយកទៅ ហើយអ្នកទាំងនោះបាត់ខ្លួនរហូត”។
នៅពេលរស់ក្នុងភូមិទ្រា អ្នកស្រី សាដៈ បាននិយាយថា គេបានបញ្ជាអ្នកស្រីឲ្យធ្វើការនៅតាមច្រាំងទន្លេមេគង្គ កន្លែងនោះហើយដែលអ្នកស្រីបានប្រទះឃើញសពជាច្រើន មានទាំងសពកម្មាភិបាលតំបន់បូពា៌ និងក្មេងៗផងនៅក្នុងទឹក។
អ្នកស្រី សាដៈ បាននិយាយថា “ខ្ញុំបានឃើញសពជាច្រើនអណ្តែតក្នុងទន្លេ ហើយដោយសារសពហើម បាវក៏ធ្លាយ ខ្ញុំអាចមើលឃើញដៃជើងនិងសព”។
ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីរូបនេះបាននិយាយថា “ខ្ញុំប្រាកដណាស់បានស្គាល់បុរសម្នាក់ដែលត្រូវគេអារក ហើយអណ្តែតក្នុងទឹកទន្លេ។ សពជាច្រើនមិនបានហូរទៅតាមចរន្តទឹកទេ។ វាអណ្តែតវិលវល់ទៅមក។ វាហាក់ដូចជាព្រលឹងសពទាំងនោះមិនចង់ទៅណាឆ្ងាយ”។
សវនាការពេលព្រឹកថ្ងៃច័ន្ទ លើសំណុំរឿង០០២/០២ ដែលក្នុងសំណុំរឿងនេះ លោក នួន ជា និងលោក ខៀវ សំផន កំពុងត្រូវជំនុំជម្រះអំពីអំពើប្រល័យពូជសាសន៍ មានទាំងសក្ខីកម្មរបស់លោក ហ៊ឹម ម៉ាន ដែលនិយាយអំពីសំណងផ្លូវចិត្ត ដែលលោករងគ្រោះក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ ក្នុងនោះមានទាំងការស្តាប់ឮសមាជិកគ្រួសារដែលស្រែកហៅព្រះអាឡាឲ្យជួយ ក្នុងខណៈដែលមុនកម្មាភិបាលប្រហារជីវិតពួកគេ។
លោកបាននិយាយថា “ខ្ញុំបានបាត់បង់សាច់ញាតិទាំងអស់របស់ខ្ញុំ ហើយជួនកាលខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំស្លាប់ទៅប្រសើរជាងនៅរស់”៕ និត