កាលពីម្សិលមិញ រដ្ឋាភិបាលបានសន្យាដាក់ប្រព័ន្ធមណ្ឌលកុមារកំព្រាទូទាំងប្រទេសកម្ពុជា ឲ្យស្ថិតក្រោមការត្រួតពិនិត្យដិតដល់ និងប្រុងប្រយ័ត្នរបស់ខ្លួននៅប៉ុន្មានខែខាងមុខ ដោយពេលនេះ មណ្ឌលថែទាំកុមារទាំងអស់ត្រូវបានតម្រូវឲ្យចុះបញ្ជីនៅក្រសួងសង្គមកិច្ច និងប្រកាន់ខ្ជាប់តាមបទដ្ឋានមួយចំនួន បើមិនដូច្នោះទេនឹងត្រូវប្រឈមការបិទទ្វារ។
កាលពីមុន មណ្ឌលកុមារកំព្រាស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់សមត្ថកិច្ចខុសៗគ្នា ដោយអង្គការដែលព្រះវិហារគ្រិស្តគ្រប់គ្រង ត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយក្រសួងធម្មការ និងសាសនា ចំណែកឯអង្គការផ្សេងៗទៀតស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា ឬក្រសួងសង្គមកិច្ច។
លោក ទូច ចាន់នី អនុប្រធាននាយកដ្ឋានផែនការនៃក្រសួងសង្គមកិច្ច មានប្រសាសន៍ថា ”កត្តានេះបានបង្កការលំបាកក្នុងការគ្រប់គ្រងគុណភាពនៃការថែទាំនៅតាមមណ្ឌលថែទាំដែលផ្ដល់កន្លែងស្នាក់នៅ “អំឡុងសិក្ខាសាលាផ្សព្វផ្សាយអនុក្រឹត្យថ្មីមួយស្ដីពីការគ្រប់គ្រងមណ្ឌលថែទាំដែលផ្ដល់កន្លែងស្នាក់នៅ ជាពាក្យមួយទៀតសម្រាប់ហៅជំនួសមណ្ឌលកុមារកំព្រា។
លោកមានប្រសាសន៍ទៀតថា អនុក្រឹត្យដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០១៣ និងដែលត្រូវបានផ្ដល់សច្ចាប័ននៅខែកញ្ញាឆ្នាំនេះ ត្រូវបានតាក់តែងឡើងដើម្បីផ្ដល់សិទ្ធិអំណាចផ្ដាច់មុខឲ្យមន្ត្រីសង្គមកិច្ច ”រៀបចំ តាមដាន និងត្រួតពិនិត្យមណ្ឌលទាំងនេះ”។
យោងតាមអនុក្រឹត្យនេះ មណ្ឌលដែលមិនបានចុះបញ្ជីនៅក្រសួងឲ្យបានមុនថ្ងៃទី១១ ខែមីនា នឹងត្រូវបិទទ្វារ ហើយមណ្ឌលដែលចុះបញ្ជី ប៉ុន្តែបំពេញមិនបានតាមបទដ្ឋាន នឹងទទួលការព្រមានជាលាយលក្ខណ៍អក្សរ មុនពេលត្រូវផ្អាកប្រតិបត្តិការជាបណ្ដោះអាសន្ន។
វិធានថ្មីៗទាំងនេះបញ្ជាក់ថា មណ្ឌលកុមារកំព្រាទាំងអស់ត្រូវ “ចាត់ចែង និងរក្សាសំណុំឯកសាររបស់កុមារម្នាក់ៗតាមរយៈប្រព័ន្ធមូលដ្ឋានទិន្នន័យច្បាស់លាស់ ហើយត្រៀមរៀបចំរបាយការណ៍ជាប្រចាំ ត្រៀមផែនការជួបជុំគ្រួសារឡើងវិញ និងបញ្ចូលកុមារទៅក្នុងគ្រួសារ និងសហគមន៍របស់ពួកគេវិញ”។ ក្នុងករណីសង្ស័យថាមានការរំលោភបំពាននៅតាមមណ្ឌល ត្រូវរាយការណ៍ប្រាប់សមត្ថកិច្ចក្នុងរយៈពេល៤៨ម៉ោង។
មណ្ឌលដែលបំពេញមិនបានតាមបទដ្ឋាន នឹងត្រូវចាត់ទុកថា “លាក់ការសម្ងាត់” ដែលអាចបណ្ដាលឲ្យមណ្ឌលទាំងនោះត្រូវបិទទ្វារ ទោះបីជាលោក វង សូត រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងសង្គមកិច្ចបានទទួលស្គាល់ថា ក្រសួងរបស់លោកគ្មានធនធានសម្រាប់ការថែទាំកុមារដែលត្រូវផ្លាស់ទីលំនៅក្នុងដំណើរការនេះក្ដី។
លោកថ្លែងថា ”យើងគ្មានប្រាក់គ្រប់គ្រាន់ទេ” ហើយក្រសួងបានជួលបុគ្គលិកដែលធ្វើការងារផ្នែកសង្គមចំនួន១៥នាក់ប៉ុណ្ណោះឲ្យជួយដោះស្រាយបញ្ហាបញ្ចូលកុមារទៅក្នុងសហគមន៍វិញ ប៉ុណ្ណោះលោកសង្ឃឹមថា ចំនួននោះនឹងកើនឡើង។
លោកក៏មានប្រសាសន៍ដែរថា អ្នកដែលរង់ចាំតែរិះគន់ការដោះស្រាយរបស់ក្រសួងចំពោះបញ្ហាយុវជនដែលផ្លាស់ទីលំនៅ គួរតែផ្ដោតលើវិធីដែលពួកគេអាចជួយដល់ការផ្លាស់ប្ដូរនេះជំនួសឲ្យការលេង “ពីងប៉ុង ហើយចាំតែបន្ទោសគ្នា”។ លោកលើកឡើងបន្ថែមថា “[អង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល] អាចជួយបាននៅក្នុងសហគមន៍ ជាជាងនាំក្មេងៗទៅមណ្ឌល”។
យោងតាមការស្ទង់មតិថ្មីមួយធ្វើឡើងដោយអង្គការយូនីសេហ្វ បង្ហាញថា កុមារជាង១១.០០០នាក់កំពុងរស់នៅតាមមណ្ឌលថែទាំមានផ្ដល់កន្លែងស្នាក់នៅដែលត្រូវបានចុះបញ្ជីចំនួន២២៨ក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ជាតួលេខមួយដែលមិនរាប់បញ្ចូលកុមារនៅតាមមណ្ឌលរាប់រយមិនបានចុះបញ្ជីត្រឹមត្រូវផងទេ។ តាមពិតទៅ កុមារជាង៧៥ភាគរយនៅតាមមណ្ឌលដែលផ្ដល់កន្លែងស្នាក់នៅ មិនមែនជាកុមារកំព្រាទេ នេះបើយោងតាមការសិក្សាស្រាវជ្រាវមួយកាលពីឆ្នាំ២០១២ ដែលធ្វើឡើងដោយអង្គការយូនីសេហ្វ និងក្រសួងសង្គមកិច្ច។
នៅពេលសួរថា តើនឹងមានអ្វីកើតឡើងចំពោះកុមារដែលរស់នៅតាមមណ្ឌលដែលបំពេញមិនបានតាមលក្ខខណ្ឌនោះ លោក ទូច ចាន់នី បានមានប្រសាសន៍ថា មិនទាន់មានយន្តការសម្រាប់ស្ថានភាពបែបនេះនៅឡើយទេ។
លោកថ្លែងថា “ជាគោលការណ៍ យើងត្រូវបង្កើតគណៈកម្មការមួយដើម្បីសម្រួលបញ្ហានោះ។ ប្រសិនបើចាំបាច់ យើងអាចបញ្ជូនពួកគេទៅឲ្យឪពុក ឬម្ដាយរបស់ពួកគេវិញ បើមិនដូច្នោះទេយើងអាចបញ្ជូនពួកគេទៅមណ្ឌលដែលមានសុវត្ថិភាព ហើយបើពួកគេក្រីក្រខ្លាំង យើងនឹងជួយសម្រួលបញ្ហានេះសម្រាប់ពួកគេ”។
លោកស្រី ដេបូរ៉ា ខូមីណាយ (Debora Comini) តំណាងប្រចាំប្រទេសនៃអង្គការយូនីសេហ្វនៅកម្ពុជា ដែលបាននិងកំពុងជំរុញឲ្យកែប្រែប្រព័ន្ធមណ្ឌលកុមារកំព្រាក្នុងប្រទេសអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយនោះ បានមានប្រសាសន៍ថា អនុក្រឹត្យនេះ “មានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់”។
លោកស្រីថ្លែងថា “គ្រួសារគឺជាកន្លែងល្អបំផុតសម្រាប់កុមារលូតលាស់” ហើយមណ្ឌលកុមារកំព្រាគួរតែជាជម្រើសចុងក្រោយ។ “ការថែទាំដែលផ្ដល់កន្លែងស្នាក់នៅមានផលប៉ះពាល់អវិជ្ជមានលើជីវិតរបស់ពួកគេ”។
អំពាវនាវឲ្យអ្នកចូលរួមដែលភាគច្រើនជាបុគ្គលិកអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល នាយកមណ្ឌលកុមារកំព្រា និងអ្នកការទូតជួយបញ្ជូនសារនេះ លោកស្រីមានប្រសាសន៍ថា “គ្រប់ប្រទេសទាំងអស់ត្រូវការចំនួនមានកំណត់នៃមណ្ឌលដែលផ្ដល់កន្លែងស្នាក់នៅ។ យើងសូមអំពាវនាវឲ្យអស់លោក លោកស្រី ចូលរួម ជាមួយក្រសួង អង្គការយូនីសេហ្វ និងកម្ម វិធីដំបូងថែទាំគ្រួសារថ្មី ធ្វើការកែប្រែពីការ ថែទាំនៅមណ្ឌលទៅជាការថែទាំនៅសហគមន៍ ដែលកុមារទទួលបានការឧបត្ថម្ភគាំទ្រឲ្យស្នាក់នៅជាមួយគ្រួសាររបស់ពួកគេ”៕សុខុម