អង្គការការពារកុមារដែលសហការជាមួយសាលារាជធានី ដើម្បីបោសសម្អាតអ្នកសុំទានចេញពីផ្លូវនៅក្នុងទីក្រុងកាលពីម្សិលមិញ បានលើកឡើងនូវកង្វល់យ៉ាងខ្លាំងអំពីកន្លែងស្នាក់នៅរបស់អ្នកដែលត្រូវបានប្រមូលចាប់ទាំងនេះ បន្ទាប់ពីសាលារាជធានីប្រាប់តួលេខគួរឲ្យសង្ស័យអំពីអ្នកដែលត្រូវបានប្រមូលចាប់ទាំងនោះ។
សាលារាជធានីភ្នំពេញបានឲ្យដឹងកាលពីម្សិលមិញថា ខ្លួនប្រមូលបានអ្នកសុំទាន និងអ្នកលក់ដូរតាមផ្លូវចំនួន៣៦នាក់ ហើយបានយកពួកគេទៅដាក់នៅក្នុងអង្គការដើម្បីភាពញញឹមនៃកុមារ។ ទោះជាយ៉ាងណា ប្រធានអង្គការនេះបាននិយាយថា ខ្លួនបានទទួលកុមារតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ។
កាលពីថ្ងៃច័ន្ទ សាលារាជធានីបានប្រកាសបោសសម្អាតអ្នកសុំទានឲ្យអស់ពីផ្លូវនៅក្នុងទីក្រុងដោយចាត់ទុកអង្គការដើម្បីភាពញញឹមនៃកុមារ និងអង្គការមិត្តសំឡាញ់ដែលធ្វើការជាមួយកុមារអនាថាជាដៃគូនៅក្នុងគម្រោងនេះ។
ប៉ុន្តែ រហូតមកទល់រសៀលម្សិលមិញ តួលេខរបស់រដ្ឋាភិបាលអំពីមនុស្សដែលត្រូវបានប្រមូលចាប់ទាំងនេះខុសគ្នាស្រឡះអំពីតួលេខរបស់ដៃគូខ្លួន និងខុសគ្នាពីតួលេខរបស់អង្គការលីកាដូ ដែលឃ្លាំមើលដំណើរការនេះ ហើយលើកឡើងថា មនុស្សជាង៧០នាក់បានបាត់មុខពីផ្លូវនានាក្នុងទីក្រុង។
លោក ឡុង ឌីម៉ង់ អ្នកនាំពាក្យសាលារាជធានីបាននិយាយថា “រហូតមកទល់ពេលនេះប្រមូលចាប់បានតែមនុស្ស៣៦នាក់ប៉ុណ្ណោះ។ ពួកគេត្រូវបានបញ្ជូនទៅឲ្យអង្គការដើម្បីភាពញញឹមនៃកុមាររួចហើយ”។
កាលពីថ្ងៃច័ន្ទ គេឃើញរថយន្តធំៗដឹកអ្នកសំុទានជាច្រើន ដែលមានស្ត្រី កុមារ និងមនុស្សចាស់។ លោក ឡុង ឌីម៉ង់ បាននិយាយថា មនុស្ស៣៣នាក់ក្នុងចំណោមមនុស្សទាំង៣៦នាក់ត្រូវបានប្រមូលនៅថ្ងៃដំបូងនៃប្រតិបត្តិការនេះ។
ទោះជាយ៉ាងណា លោក ពិន សារពេជ្រ ប្រធានកម្មវិធីនៅអង្គការដើម្បីភាពញញឹមនៃកុមារបាននិយាយថា ការអះអាងរបស់សាលារាជធានីដែលថា មនុស្ស៣៦នាក់ត្រូវបាននាំមកកាន់អង្គការរបស់លោក គឺមិនពិតទេ។ លោក សារពេជ្រ បាននិយាយថា ” កាលពីថ្ងៃអង្គារ មន្ទីរសង្គមកិច្ចបាននាំកុមារ១៣នាក់មកទីនេះ”។ លោកបានបន្ថែមថា ក្រុមការងាររបស់លោកបានធ្វើតាមនីតិវិធីធម្មតានៅពេលខ្លួនពិចារណាទទួលយកអ្នកចូលថ្មីនៅក្នុងកម្មវិធីរបស់ខ្លួន។ លោកបាននិយាយថា “នៅទីបញ្ចប់កុមារ១២នាក់ក្នុងចំណោមកុមារទាំងនោះត្រូវបានរកឃើញថា មានគ្រួសារ ដូច្នេះយើងទទួលយកតែកុមារម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ ដែលជាកុមារកំព្រា”។ លោកបានឲ្យដឹងទៀតថា កុមារទាំង១២នាក់ត្រូវបានបញ្ជូនទៅឲ្យគ្រួសាររបស់ពួកគេវិញហើយ។
លោក សារពេជ្រ បាននិយាយថា ទោះបីជាលោកព្រមព្រៀងសហការជាមួយសាលារាជធានីយកកុមារអនាថាទៅឲ្យរៀនមុខវិជ្ជាបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈក៏ដោយ ក៏សាលារាជធានីបាននាំកុមារទាំងនេះមកដោយមិនមានការប្រកាសឲ្យដឹងដែរ។ លោកបាននិយាយថា “យើងមិនធ្វើការរបៀបនេះទេ។ យើងមានគម្រោងចេញទៅនិយាយជាមួយមនុស្សទាំងនេះ ស្វែងយល់់អំពីបញ្ហារបស់ពួកគេ និងព្យាយាមរកដំណោះស្រាយសម្រាប់មនុស្សម្នាក់ៗផ្អែកតាមរឿងរ៉ាវផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ។ សាលារាជធានីមានយុទ្ធសាស្ត្រផ្ទាល់ខ្លួនសម្រាប់យុទ្ធនាការនេះ ប៉ុន្តែ សាលារាជធានីមិនធ្វើការឲ្យយើងទេ”។
លោក សារពេជ្រ បានឲ្យដឹងថា កុមារបួននាក់ទៀតត្រូវបាននាំមកការិយាល័យរបស់លោកកាលពីម្សិលមិញ ប៉ុន្តែ អង្គការដើម្បីភាពញញឹមនៃកុមារមិនអាចទទួលយកពួកគេបានទេ ” ពួកគេមកពីក្រៅតំបន់របស់យើង”។
គេនៅមិនទាន់ដឹងថា កុមារទាំងបួននាក់ និងមនុស្សទាំង២៤នាក់ដែលមិនបានមកដល់អង្គការដើម្បីភាពញញឹមនៃកុមារនោះ នៅទីណាទេ។
លោក សាន សុផល ប្រធានមន្ទីរសង្គមកិច្ចក្រុងដែលទទួលបន្ទុកនាំកុមារអនាថាយកមករៀនវគ្គបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជជីវៈបានបដិសេធមិនធ្វើអត្ថាធិប្បាយអំពីយុទ្ធនាការនេះទេ។
លោក អំ សំអាត អ្នកគ្រប់គ្រងបច្ចេកទេសនៅអង្គការលីកាដូបាននិយាយថា តាមរយៈបណ្តាញនៃប្រភពរបស់លោក លោករាប់ឃើញមនុស្ស៧០នាក់ ឬលើសពីនេះដែលបានបាត់ខ្លួនពីផ្លូវនៅក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញចាប់តាំងពីសាលារាជធានីបានប្រកាសអំពីប្រតិបត្តិការប្រមូលចាប់នេះមក។ លោកបាននិយាយថា ភាពខុសគ្នាអំពីចំនួនមនុស្សទាំងនេះធ្វើឲ្យមានការបារម្ភអំពីជោគវាសនារបស់មនុស្សដែលបាត់ខ្លួន។
លោកបាននិយាយសំដៅដល់មជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈដែលមានឈ្មោះមិនល្អនៅខណ្ឌពោធិ៍សែនជ័យ ដែលធ្លាប់បានទទួលរងការចោទប្រកាន់អំពីការរំលោភបំពានថា “យើងកំពុងស្វែងរកពួកគេ ពីព្រោះយើងសង្ស័យថា មនុស្សអនាថាទាំងនោះប្រហែលជាត្រូវបានបញ្ជូនទៅមណ្ឌលសង្គមកិច្ចព្រៃស្ពឺ”។ លោក អំ សំអាត ក៏បាននិយាយដែរថា លោកទទួលបានព័ត៌មានថា មនុស្សចាស់មួយចំនួនដែលសាលារាជធានីប្រមូលចាប់បានត្រូវបានបញ្ជូនទៅស្រុកកំណើតរបស់ពួកគាត់វិញហើយ។ លោក ឡុង ឌីម៉ង់ បានបដិសេធចំពោះការអះអាងនេះ។
លោក សេបាសស្ទៀន ម៉ារ៉ុត នាយកប្រតិបត្តិអង្គការ Friends International ដែលសហការជាមួយអង្គការមិត្តសំឡាញ់ក្នុងការធ្វើការជាមួយជនអនាថាបាននិយាយថា លោកមានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងចំពោះទង្វើរបស់សាលារាជធានី។
លោក ម៉ារ៉ុត បាននិយាយថា ” យើងកំពុងប៉ុនប៉ងស្វែងរកការពិតអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើង ប៉ុន្តែនគរបាល [ មន្ទីរសង្គមកិច្ច ] និងសាលារាជធានីសុទ្ធតែមានតួលេខខុសៗគ្នា”។លោកបានបន្ថែមថា មជ្ឈមណ្ឌលព្រៃស្ពឺរាយការណ៍ថា មិនមានអ្នកចូលថ្មីទេ។ យោងតាមលោក ម៉ារ៉ុត បានឲ្យដឹងថា សាលារាជធានីមិនបាននាំជនអនាថាណាម្នាក់ដែលខ្លួនប្រមូលបានទៅឲ្យអង្គការ Friends International ទេ។ លោក ម៉ារ៉ុត បាននិយាយថា ” ការទាក់ទងទៅនគរបាល សាលារាជធានី និងមន្ទីរសង្គមកិច្ចមានការលំបាកណាស់។ វាមានការពិបាកដឹងពីអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងណាស់។ វាគឺជាបញ្ហាធំមួយ”៕ គឹមហឿន