អ្នកភូមិ២២គ្រួសារដែលបានជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងវិវាទដីធ្លីដ៏ល្វីងជូរចត់រយៈពេលប្រាំពីរឆ្នាំជុំវិញដីចំនួន១៤,៥ហិកតានៅក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំងជាមួយក្រុមហ៊ុនដែលកាន់កាប់ដោយភរិយា លោក ស៊ុយ សែម រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងរ៉ែ និងថាមពល អះអាងថា ពួកគាត់ត្រូវបានបង្ខំឲ្យទទួលយកសំណងដោយខុសច្បាប់ ហើយបានដាក់ពាក្យបណ្តឹងទៅតុលាការកាលពីម្សិលមិញ ទាមទារឲ្យទុកកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ពួកគាត់ជាមួយក្រុមហ៊ុននេះជាមោឃៈ។
កាលពីខែមេសា អ្នកភូមិ៣២គ្រួសារមកពីឃុំតាជេស ក្នុងស្រុកកំពង់ត្រឡាចបានទទួលយកការព្រមព្រៀងផ្តល់ជាសំណងជាមួយក្រុមហ៊ុនខេឌីសីុ ដែលកាន់កាប់ដោយអ្នកស្រី ជា ខេង ភរិយារបស់លោក ស៊ុយ សែម បន្ទាប់ពីអាជ្ញាធរខេត្តបានបង្កើតគណៈកម្មការរួមមួយជាមួយក្រុមហ៊ុននេះដើម្បីព្យាយាមដោះស្រាយវិវាទដីធ្លីនេះ។
ប៉ុន្តែ ឥឡូវនេះគ្រួសារភាគច្រើនបានលើកឡើងថា ពួកគាត់ត្រូវបានបង្ខំឲ្យទទួលយកសំណង ហើយដោយអស់ជំនឿលើសាលាដំបូងខេត្ត ពួកគាត់បានធ្វើដំណើរមករាជធានីភ្នំពេញកាលពីម្សិលមិញ ដើម្បីដាក់ពាក្យបណ្តឹងទៅសាលាដំបូងរាជធានី ដោយអះអាងថា ការផ្តល់សំណងនេះមិនសមនឹងតម្លៃដីដែលគាត់បាត់បង់ឡើយ។
អ្នកស្រី កែវ វណ្ណៈ អាយុ៥២ឆ្នាំបាននិយាយថា អ្នកស្រីទទួលបានសំណងជាប្រាក់តែ១.៥០០ដុល្លារប៉ុណ្ណោះសម្រាប់ដីចំនួន៣,៥ហិកតា ដែលអ្នកស្រីបាត់បង់ទៅលើការអភិវឌ្ឍនេះ។ អ្នកស្រីបាននិយាយថា ” ដោយសារការផ្តល់សំណងធ្វើឡើងដោយមានការគំរាមកំហែង អ្នកភូមិភាគច្រើនទទួលបានប្រាក់តិចតួច ពីព្រោះគេបានយកកងកម្លាំងមកជាមួយ”។
អ្នកស្រីបាននិយាយថា ខ្ញុំត្រូវតែទទួលយក ពីព្រោះអ្នកស្រី ជា ខេង បានបំភិតភ័យខ្ញុំដោយនិយាយថា គេនឹងប្តឹងខ្ញុំ ហើយបង្គាប់ឲ្យខ្ញុំបង់ប្រាក់៤០លានរៀលទៅឲ្យក្រុមហ៊ុន ប្រសិនបើខ្ញុំនៅតែតវ៉ា និងប្តឹងក្រុមហ៊ុនដែលបានចាប់យកដីរបស់យើង ដែលយើងបានធ្វើស្រែចម្ការចាប់តាំងពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៨០មកនោះ”។
អ្នកភូមិប្រហែល៧០នាក់ទៀតដែលលើកឡើងថា ពួកគាត់កំពុងជួបបញ្ហាដូចគ្នានេះដែរ បានធ្វើដំណើរមកកាន់តុលាការជាមួយអ្នកស្រីដែរ។ បន្ទាប់មក អ្នកភូមិបានដាក់ញត្តិនៅខុទ្ទកាល័យលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន មុនពេលទៅកាន់ការិយាល័យឧត្តមស្នងការសហប្រជាជាតិទទួលបន្ទុកសិទ្ធិមនុស្សដោយធ្វើការអំពាវនាវស្រដៀងគ្នានេះ ដើម្បីសុំឲ្យលោក សុរិយា ស៊ូបេឌី ប្រេសិតសិទ្ធិមនុស្សអង្គការសហប្រជាជាតិជួយ។
លោក ហ៊ុល ចាន់ថូ អភិបាលស្រុកកំពង់ត្រឡាចបានមានប្រសាសន៍ថា អ្នកភូមិពុំមានភ័ស្តុតាងដើម្បីបង្ហាញថា ពួកគាត់មានសិទ្ធិកាន់កាប់ដីរបស់ខ្លួនឡើយ បើទោះជាពួកគាត់បានធ្វើស្រែចម្ការនៅទីនោះរយៈពេលច្រើនទសវត្សរ៍មកហើយក៏ដោយ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា ” សំណងដែលផ្តល់ឲ្យពួកគាត់នោះមិនពាក់ព័ន្ធនឹងការទិញដីនេះឡើយ ហើយវាជាសណ្តានចិត្តរបស់ក្រុមហ៊ុនចំពោះពួកគាត់ទេ។ គ្មាននរណាម្នាក់បានបំភិតបំភ័យអ្នកភូមិឲ្យទទួលយកសំណងទេ”៕សារុន